Πώς ένας χωρισμός και η μοναχική ζωή μπορούν να βλάψουν την υγεία σου
- 13 ΙΑΝ 2022
Η μελέτη παρατήρησης που δημοσιεύτηκε στις 4 του μήνα στο Journal of Epidemiology & Community Health, έγινε σε μεγάλο πληθυσμό ανδρών και έλαβε υπ’ όψιν της παραμέτρους όπως το διαζύγιο και ο χωρισμός από μακροχρόνια σχέση -δέσμευσης. Καταστάσεις που είθισται να ακολουθούνται από δυνητικά μεγάλες περιόδους μοναξιάς.
Οι μελέτες που είχαν προηγηθεί, είχαν επικεντρώσει στον αντίκτυπο του τέλους μιας σχέσης (ή γάμου). Αυτή της Copenhagen Aging and Midlife Biobank (CAMB) είχε άλλο αντικείμενο: να διαπιστωθούν οι ενδεχόμενες συνέπειες μεγάλου αριθμού χωρισμών και πολλών χρόνων solo διαβίωσης, στην απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος, στη μέση ηλικία. Σε δεύτερο επίπεδο, οι επιστήμονες θέλησαν να δουν και αν παίζει ρόλο το φύλο ή το μορφωτικό επίπεδο.
Οι μετέχοντες ήταν κατά κύριο λόγο άνδρες (ήταν 3170 και οι γυναίκες 1442), ηλικίας από 48 έως 62 χρόνων. Υπήρχαν και άλλες 83 περιπτώσεις που η σχέση τελείωσε λόγο θανάτου του/της συντρόφου. Συνολικά, 4835 άνθρωποι έδωσαν πληροφορίες για τη ζωή τους από το 1986 έως το 2011.
Τα χρόνια που ζούσαν μόνοι έγιναν τρεις κατηγορίες (έως 1 χρόνο, 2 με 6 χρόνια και 7 ή περισσότερα χρόνια) και δόθηκαν πληροφορίες για την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο, πρώιμα σημαντικά γεγονότα της ζωής τους (θάνατος γονέα, οικονομικές ανησυχίες, ανάδοχη φροντίδα, οικογενειακές συγκρούσεις), βάρος, χρόνια θέματα υγείας, φάρμακα που ενδεχομένως να επηρεάζουν τη φλεγμονή και πρόσφατες εμφανίσεις φλεγμονής. Έγινε και αξιολόγηση χαρακτηριστικών της προσωπικότητας (νευρωτισμός, ευχαρίστηση, ευσυνειδησία). Οι δείκτες φλεγμονής μετρήθηκαν σε δείγματα αίματος που έδιναν οι μετέχοντες.
Περίπου οι μισοί είχαν βιώσει μια διάλυση σχέσης. Περίπου ίδιο ήταν και το ποσοστό αυτών που ζούσαν μόνοι για περισσότερο από ένα χρόνο (το 54% γυναικών και το 49% ανδρών). Περί τους ένας στους 5 είχαν μέχρι και 10 χρόνια παρουσίας στο εκπαιδευτικό σύστημα και έξι στους 10 τουλάχιστον μια μακροχρόνια πάθηση. Κοντά στους μισούς είχαν βιώσει πρώιμο σημαντικό γεγονός, ενώ οι μισές γυναίκες και τα 2/3 των ανδρών ήταν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Στους άνδρες, τα υψηλότερα επίπεδα δεικτών φλεγμονών (κατά 17%) βρέθηκαν σε όσους είχαν βιώσει τους περισσότερους χωρισμούς. Αυτοί όσων είχαν ζήσει τα περισσότερα χρόνια μόνοι, ήταν υψηλότερα κατά 12%. Υψηλότερα ήταν και τα επίπεδα των ανδρών με το πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
Στις γυναίκες δεν διαπιστώθηκε αντίστοιχη σύνδεση
Οι μελετητές εξήγησαν πως οι άνδρες τείνουν να εξωτερικεύουν τη συμπεριφορά τους, έπειτα από ένα χωρισμό, όπως συνηθίσουν να πίνουν. Οι γυναίκες τα κρατούν όλα μέσα τους και εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης «που μπορεί να επηρεάζουν διαφορετικά τα επίπεδα φλεγμονής».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι επιστήμονες θύμισαν ότι έκαναν μελέτη παρατήρησης και ως εκ τούτου δεν μπορούν να γνωρίζουν την αιτία. Διευκρίνισαν ότι η ικανότητα του ανοσοποιητικού μας συστήματος μειώνεται με την ηλικία. Κάτι που οδηγεί σε συστηματική φλεγμονή χαμηλού βαθμού, που πιστεύεται πως παίζει ρόλο σε αρκετές ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία -όπως ο καρκίνος, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο διαβήτης Τύπου 2. Παρεμπιπτόντως, ο μέσος όρος ηλικίας των μετεχόντων ανδρών ήταν τα 54 χρόνια.
Αν θες ένα συμπέρασμα, αυτό αναφέρει πως «ο μικρός αριθμός χωρισμών ή χρόνων που ζεις μόνο, δεν αποτελεί από μόνος του κίνδυνο για κακή υγεία. Εν τούτοις, ο συνδυασμός του να ζεις μόνος στο σπίτι για πολλά χρόνια και των αρκετών χωρισμών, επηρεάζει σημαντικά τα επίπεδα. Δεδομένου ότι ο αριθμός των νοικοκυριών που αποτελούνται από ένα άτομο, αυξάνεται τα τελευταία 50-60 χρόνια στις περισσότερες χώρες υψηλού εισοδήματος, η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων που χωρίζει τακτικά ή ζει χωρίς άλλους στο σπίτι (για πλήθος λόγων) αποτελεί μέλος των ομάδων κινδύνου».
