Πώς η μιζέρια στο γάμο κάνει κακό στην υγεία σου
- 22 ΙΟΥΝ 2021
Είχαν βρει πως για την υγεία μας είναι καλύτερο να είμαστε παντρεμένοι από το να είμαστε αδέσμευτοι. Και ότι οι παντρεμένοι είχαν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από διαβήτη τύπου 2, υψηλή πίεση και υψηλή χοληστερόλη. Γιατί; «Ένας από τους λόγους της βελτιωμένης υγείας ήταν η ενθάρρυνση που είχαν λάβει από τους συντρόφους τους για να τρώνε υγιεινά, να ασκούνται αρκετά και να λαμβάνουν τις φαρμακευτικές αγωγές που έχουν ανάγκη». Σημείωσε σε παρακαλώ ότι τα αποτελέσματα των ανδρών ήταν καλύτερα από αυτά των γυναικών.
Kάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα και τη μελέτη 32 χρόνων που έκανε πανεπιστήμιο του Ισραήλ και θέτει τα δεδομένα υπό νέο πρίσμα.
Ο Dr. Shahar Lev-Ari, ερευνητής δημόσιας υγείας στο Tel Aviv University είχε μια ιδέα, την πρότεινε στους φοιτητές του και εκείνοι συμφώνησαν να βοηθήσουν. Το αντικείμενο της ήταν αν ο δυστυχισμένος γάμος μπορεί να σκοτώσει. Φάνηκε ότι μπορεί.
Ο τρόπος που μελετήθηκε η ιδέα του Lev-Ari ήταν μέσω της εξερεύνησης εκτεταμένων δεδομένων υγείας 10.000 ανδρών που ζουν ή ζούσαν στο Ισραήλ και στα τέλη του ’60 -όταν άρχισε η συγκέντρωση στοιχείων- ήταν τουλάχιστον 40 χρόνων.
«Θέλαμε να αναλύσουμε τα δεδομένα που είχαμε συγκεντρώσει διαχρονικά, χρησιμοποιώντας διάφορες παραμέτρους, προκειμένου να εντοπίσουμε παράγοντες συμπεριφοράς και ψυχοκοινωνικούς κινδύνους που μπορούν να προβλέψουν το θάνατο από εγκεφαλοαγγειακές παθήσεις -ή τον πρόωρο θάνατο για τον όποιο λόγο. Αυτό που βρήκαμε και προκαλεί έκπληξη, είναι πως η απογοήτευση μεταξύ των ανδρών στους γάμους τους, είναι παράγοντας κινδύνου για θάνατο, παρόμοιου μεγέθους με το κάπνισμα ή της μη άσκησης», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής στους Times of Israel. Πρόσθεσε ότι «η μελέτη δείχνει πως η ποιότητα του γάμου και η οικογενειακή ζωή έχει επιπτώσεις στην υγεία, σε ό,τι αφορά το προσδόκιμο ζωής».
Εκ των 10.000 ανδρών του δείγματος, το 64% (5.736) πέθανε μέσα στα 32 χρόνια που διήρκεσε η μελέτη, από διάφορες ασθένειες. Οι 595 πέθαναν από εγκεφαλικό. Το 40.6% αυτών είχαν δηλώσει δυστυχισμένοι στο γάμο τους. Το 24% είχαν πει πως ήταν πλήρως ικανοποιημένοι από αυτόν. Στους νεαρότερους εθελοντές (κάτω των 50 χρόνων), το ποσοστό θνησιμότητας εκείνων που είχαν δηλώσει δυστυχισμένοι στο γάμο ήταν 39.4% υψηλότερο από των ευτυχισμένων. Η μικρότερη διαφορά σημειώθηκε στους μεγαλύτερους σε ηλικία εθελοντές (6.5%). «Όσο μεγαλώνει η ηλικία, μικραίνει το κενό, ενδεχομένως λόγω της διαδικασίας προσαρμογής στους συντρόφους ζωής».
Δεν έχει σημασία αν όντως ο γάμος σου είναι αποτυχημένος ή έτσι πιστεύεις
Από την αρχή της έρευνας, οι άνδρες κλήθηκαν να βαθμολογήσουν το επίπεδο ικανοποίησης τους από το γάμο τους, από 1 (πολύ επιτυχημένος) έως 4 (αποτυχημένος). Οι άνδρες που ένιωθαν πως ο γάμος τους ήταν δυστυχισμένος, είχαν 69.2% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από εγκεφαλικό, από ό,τι εκείνοι που ήταν μια χαρά με το γάμο τους. Όταν οι ειδικοί έλαβαν υπ’ όψιν όλους τους πρόωρους θανάτους των ανδρών, το ποσοστό αυτών που είχαν δηλώσει δυστυχισμένοι στο γάμο τους ήταν κατά 19% μεγαλύτερο από εκείνο των ευτυχισμένων.
«Η επανεξέταση των δεδομένων μας βοήθησε να γνωρίσουμε περισσότερο τη σχέση μεταξύ της καλής ψυχικής κατάστασης με τη φυσική υγεία. Από την αρχή της έρευνας βρήκαμε πως η ικανοποίηση στο γάμο είναι προγνωστικός παράγοντας για θάνατο -γενικά και ειδικότερα από εγκεφαλικά επεισόδια. Αυξάνει τον κίνδυνο θνησιμότητας, από όλες τις αιτίες». Η πιο πιθανή αφορά τις εγκεφαλοαγγειακές παθήσεις (εγκεφαλικό επεισόδιο) ή τις φραγμένες αρτηρίες, στο ρυθμό που έχει διαπιστωθεί πως τις επηρεάζουν το κάπνισμα και η έλλειψη σωματικής άσκησης.
Η λύση δεν είναι να μην παντρευτείς ή να χωρίσεις
Αν τυχόν φοβάσαι πως η μιζέρια στο γάμο σου θα στοιχίσει τη ζωή σου, πριν καταφύγεις σε ακραίες λύσεις ασχολήσου με την πιο απλή: τη συμβουλευτική θεραπεία. «Τα ευρήματα μας δείχνουν πως οι αρχές υγείας πρέπει να ξεκινήσουν την προώθηση της συμβουλευτικής θεραπείας στους γάμους, ώστε οι άνθρωποι να είναι λιγότερο ασθενείς και να ζουν περισσότερο. Οι αρχές πρέπει να επενδύσουν σε αυτό το κομμάτι, όπως επενδύουν στην αποτροπή από το κάπνισμα και στην προώθηση της σωματικής άσκησης», καταλήγει ο Dr. Shahar Lev-Ari.