Πώς θα καταλάβεις αν υποφέρεις από μοναξιά

Η μοναξιά είναι μία συνθήκη ζωής που σε αγκαλιάζει, σε εθίζει, σε καταδυναστεύει πριν το πάρεις χαμπάρι. Πολύ συχνά συνδέεται και με την κατάθλιψη. Βασικά, είναι μία μορφή κατάθλιψης.

Συχνά, το πρώτο βήμα προς μια καλύτερη ζωή, είναι η αναγνώριση και η παραδοχή των καταστάσεων που τη συνθέτουν. Των συμπτωμάτων δηλαδή μέσω των οποίων εκδηλώνεται και τα ακόλουθα 7 είναι μερικά από τα πιο κοινά.

Περιβάλλεσαι από ανθρώπους, χωρίς λόγο

Έχεις ποτέ βρεθεί σε κάποιο πάρτι, όπου περιβάλλεσαι από ένα σωρό ανθρώπους, αλλά νιώθεις ότι είσαι εντελώς μόνος σου; Είναι πιθανό να αισθάνεσαι ότι η παρουσία πολλών ανθρώπων γύρω σου μπορεί να μεταμφιέσει τη μοναξιά σε μια μορφή κοινωνικοποίησης. Είναι πιθανό να έχεις διαπιστώσει ότι όλο αυτό το πράγμα δε σε γεμίζει καθόλου, αλλά συνεχίζεις να το επιδιώκεις, γιατί μπορεί να κουκουλώσει έστω για λίγο, το κενό της μοναξιάς σου και κάπως έτσι, καταλήγεις να νιώθεις άδειος.

Το καλύτερο φάρμακο σε αυτή την περίπτωση είναι το να δοκιμάσεις κάτι που ίσως σου φαίνεται δυσοίωνο: να μείνεις παρέα με τον εαυτό σου, για λίγα λεπτά.

Λατρεύεις να καταναλώνεις

Αν δεν έχεις καταφέρει να χτίσεις σχέσεις με ανθρώπους, τότε το μυαλό σου αναζητά το αμέσως καλύτερο είδος σχέσεων: αυτό που σε συνδέει με αντικείμενα. Αυτή είναι η αφετηρία μιας κατάστασης όπου ξεκινάς να αναζητάς καινούρια smartphones, πουκάμισα και παντελόνια που θα αναπληρώσουν τα παλιά (αυτά που αγόρασες πριν από δυο-τρεις μήνες), sneakers, έπιπλα, μηχανές, αυτοκίνητα, ταξίδια και όχι μόνο. Αυτό ονομάζεται material possession love, δηλαδή πραγματικά, ανεπτυγμένα συναισθήματα αγάπης, που απευθύνονται όχι σε ανθρώπους, αλλά σε αντικείμενα.

Ίσως, την επόμενη φορά που θα θελήσεις να αγοράσεις κάτι που ήδη κατέχεις, αντ’ αυτού, να επιχειρήσεις να πάρεις τηλέφωνο κάποιο πρόσωπο με το οποίο έχεις καιρό να μιλήσεις. Ίσως, η ικανοποίηση από αυτή την ανατρεπτική πράξη, να είναι μεγαλύτερη.

Σε κουράζει τρομερά η επικοινωνία

Το να μιλήσεις με αγνώστους είναι τρομακτικά αγχωτική ιδέα, το να μιλήσεις σε κάποιο άτομο που σου αρέσει ερωτικά, είναι εξίσου σκληρός βραχνάς, το να δώσεις το παρών στο πάρτι της εταιρείας και να προσπαθήσεις να διασκεδάσεις με τους 120 ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι σε καθημερινή βάση, σε κάνει να νιώθεις Ράμπο της επικοινωνίας, σε κουράζει μέχρι ψυχικής/πνευματικής/σωματικής εξόντωσης.

Σε αυτή την περίπτωση και πάλι, το μοναδικό γιατρικό είναι το να γεύεσαι όσο πιο συχνά γίνεται το δηλητήριο σου, δηλαδή να επικοινωνείς ασταμάτητα, έχοντας κατά νου πως τα άτομα με τα οποία επικοινωνείς, μπορεί να είναι ακόμα πιο ντροπαλά από σένα.

Παρ’ όλα αυτά, είσαι διαρκώς συνδεδεμένος

Έχεις περάσει ένα ολόκληρο βράδυ τσεκάροντας τα likes και τα shares εκείνου του status που ανέβασες και κάνει πολύ δυνατό γκελ στο κοινό σου στο Facebook, να σκρολάρεις ανά ένα λεπτό στο Instagram, να μπαινοβγαίνεις στα emails, να κοιτάς δηλαδή την οθόνη του smartphone.

Στο τέλος, όλο αυτό το πράγμα, όλος αυτός ο αναβρασμός επικοινωνίας στα social media σε έχει κάνει να νιώθεις πτώμα, σε έχει ξεζουμίσει. Όλα γίνονται για ένα κόκκινο βελάκι που αναβοσβήνει στις ειδοποιήσεις σου, αυτό που σου προκαλεί μια μίνι έκρηξη αδρεναλίνης και στο τέλος δε νιώθεις τίποτα.

Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο ισχυρό σοκ θα ήταν για έναν οποιονδήποτε σύγχρονο άνθρωπο το να αποσυνδεθεί από κάθε μέσο επικοινωνίας, το να περάσει σε μια cold turkey κατάσταση, όπως λένε για τους ναρκομανείς σε αποτοξίνωση. Η βήμα προς βήμα προσέγγιση είναι αρκετά πιο ασφαλής: αν στις εννέα το βράδυ της Κυριακής θελήσεις να κοιτάξεις τα mail σου (κάτι που έκανες ήδη το ίδιο βράδυ στις επτάμισι), μπορείς να καταπολεμήσεις αυτή την έλξη, βγαίνοντας έξω για μια βόλτα ή διαβάζοντας εκείνο το βιβλίο που έχεις βάλει εδώ και μήνες στα υπόψιν.

To στρες σου εκτοξεύεται από μικροπράγματα

Μια κουβέντα από τον προϊστάμενό που ήταν λίγο πιο απότομη, μία δουλειά που δεν εξελίχθηκε όπως περίμενες, ένα μήνυμα που έχει περάσει αναπάντητο, μία παρέα που δεν σε φώναξε στη χθεσινή έξοδο και ξαφνικά νιώθεις ότι είσαι έτοιμος να κάνεις μπαμ.

Ίσως, έφτασε η στιγμή που πρέπει να δεις αυτά τα περιστατικά από απόσταση και να αναρωτηθείς πόσο στ’ αλήθεια σημαντικά είναι και γιατί σε στρεσάρουν τόσο.

Εντοπίζεις κοινωνικές απειλές

Η Κ. ήταν ένα κορίτσι που μου άρεσε πολύ. Είχα αποφασίσει να πάω στο μαγαζί που εργαζόταν και να της μιλήσω. Οπλίστηκα με θάρρος και όταν μπήκα και είδα την Κ. μαζί με τους γονείς της, με έπιασε αμέσως κρύος ιδρώτας. Δεν της μίλησα ποτέ. Αυτή ήταν μια κατάσταση απρόσμενη, που το μυαλό μου ανέλυσε σε ακραίο βαθμό, παραμόρφωσε την πραγματική της διάσταση και εν τέλει τη μεταμόρφωσε σε κοινωνική απειλή.

Δεν θα σου πω «μην υπέρ-αναλύεις τα πράγματα». Για κάθε άνθρωπο με υπέρ-αναλυτική προσέγγιση στις κοινωνικές επαφές, αυτό δεν είναι εφικτό. Μπορείς όμως να τα αναλύεις κάπως λιγότερο;

Γίνεσαι επιθετικός

Ο μύθος του μοναχικού ανθρώπου που προσπαθεί να ανοιχτεί με κάθε τρόπο, στην πραγματική ζωή κατακρημνίζεται από τα επιθετικά ξεσπάσματα που ο ίδιος έχει, κάθε φορά που δεν εισπράττει λίγη από την επιβεβαίωση που έχει τόσο ανάγκη.

Το πρώτο βήμα για την ανατροπή όλης αυτής της κατάστασης είναι η συνειδητοποίηση ότι υπάρχει πρόβλημα, ότι έχεις βυθιστεί στη μοναξιά. Χαλάρωσε, πάρε τον χρόνο σου και με ψυχραιμία και προσπάθεια κάθε δυσάρεστο συναίσθημα μπορεί να ξεπεραστεί.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ