Πόσο εκτός προϋπολογισμού μπορεί να σε βγάλει μια πρόσκληση σε γάμο
Μαζί με το καλοκαίρι, έρχονται και οι γάμοι. Σε μια χώρα όμως, που οι τιμές συνεχώς αυξάνονται και οι μισθοί μένουν σταθεροί, πως ανταπεξέρχεσαι οικονομικά «στη χαρά των άλλων»;
- 30 ΙΟΥΝ 2023
Τον Ιούνιο του 2018 είχα έναν γάμο κάθε Σάββατο. Ήταν ένα από τα πράγματα που με έκανε να συνειδητοποιήσω πως ήμουν πια ένας κανονικός ενήλικας, κι ας ήμουν ήδη 27 χρονών.
Ξαφνικά ο κόσμος γύρω μου παντρευόταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κι αυτό που κανονικά ήταν απλά μια στιγμή χαράς και αφορμή για πάρτι, άρχισε να γίνεται κοινωνική υποχρέωση. Από τη μια με έκανε να ανυπομονώ για να γιορτάσω τον έρωτα αγαπημένων μου προσώπων και να χορέψουμε μέχρι το πρωί, από την άλλη με γέμιζε με άγχος.
Ένας γάμος είναι και ένα έξοδο, όχι μόνο του ζευγαριού, αλλά και των καλεσμένων του.
Ομολογουμένως είναι ένα έξοδο που -ειδικά αν αγαπάς το ζευγάρι- το δικαιολογείς μέσα σου, δεν παύει όμως να σε βγάζει εκτός προγράμματος. Και δεν είναι μόνο το δώρο του γάμου εκείνο που «πονάει», είναι και όλα τα άλλα.
Σύμφωνα με την αμερικάνική ιστοσελίδα brides.com, ένας καλεσμένος σε γάμο θα ξοδέψει περίπου 600 δολάρια. Στην Ελλάδα μπορεί το ποσό να διαφέρει, αλλά δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο, αν υπολογίσουμε πως για δώρο δίνεις περίπου από 100 έως 300 ευρώ, ανάλογα με το πόσο κοντινό σου πρόσωπο είναι αυτός/η που παντρεύεται.
Και δεν είναι μόνο το δώρο. Στα έξοδα προστίθενται μπάτσελορ, ρούχα, έξοδα μετακίνησης, μιας και πολλά από τα κτήματα είναι εκτός Αθήνας, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι πολλά και τα ζευγάρια που επιλέγουν να κάνουν τον γάμο τους σε κάποιο νησί. Κάπως έτσι, το budget εκτοξεύεται κατακόρυφα.
Έρευνα του Prudential το 2022 έδειξε πως οι γάμοι δημιουργούν ιδιαίτερο οικονομικό άγχος στην Gen Z, με το 48% των ερωτηθέντων να δηλώνει πως θα μπορούσε να ξοδεύει περισσότερα λεφτά για να πετύχει προσωπικούς στόχους, αν δεν χρειαζόταν να ξοδεύουν «για τις χαρές» φίλων και μελών της οικογένειάς τους, όπως είναι οι γάμοι και οι βαφτίσεις.
Η πανδημία και οι περιορισμοί εξαιτίας της, έβαλαν στον πάγο πολλά ζευγάρια που σκόπευαν να παντρευτούν το 2020 και το 2021, με αποτέλεσμα οι γάμοι αυτοί να μεταφερθούν για το 2022 και το 2023. Αυτό αυτόματα σημαίνει πως αυξάνονται και οι τελετές, στις οποίες μπορεί κάποιος να είναι καλεσμένος μέσα στη χρονιά.
Ίσως γι’ αυτό δεν ακούγεται πια τόσο περίεργο που δεν μπορείς να κανονίσεις να πας για ένα ποτό με φίλους Σάββατο βράδυ. Το πιο πιθανό είναι πως θα είναι σε κάποιο κτήμα και θα χορεύουν «Στου παιδιού μου τη χαρά, έσφαξα έναν κόκορα». Σε μια χώρα όμως, που οι τιμές συνεχώς αυξάνονται και οι μισθοί μένουν -στην καλύτερη των περιπτώσεων- σταθεροί, πόσο μπορεί να σε αγχώσει μια πρόσκληση σε γάμο; Τρεις 30αρηδες απαντούν στο OneMan.
Menelaos Myrillas / SOOC
«Πήγα σε έναν γάμο τον Δεκέμβριο του 2022. Έχουμε Ιούλιο του 2023 και έχω πάει με σειρά εμφάνισης σε ένα μπάτσελορ, μία βάφτιση, έναν ακόμα γάμο, μια γαμοβάφτιση και περιμένω ακόμα ένα ζευγάρι να παντρευτεί.
Η πρώτη μου σκέψη στο άκουσμα ενός γάμου δεν είναι ακριβώς σκέψη αλλά αίσθημα και αυτό είναι το άγχος. Ένα γενικευμένο άγχος τι θα βάλω, πώς θα πάω αν είναι μακριά, να πάρω άδεια πόσους μήνες πριν, να βάλω στην άκρη λεφτά κτλ κτλ. Το κυριότερο άγχος βέβαια είναι το οικονομικό.
Πρέπει να υπολογίσεις το δώρο γάμου συν όλα τα υπόλοιπα που έρχονται μαζί του και μπορεί να είναι κάποιο πάρτι πριν την τελετή, ένα μπάτσελορ, βενζίνες. Μικρά φαινομενικά έξοδα που δεν τα υπολογίζεις, αλλά αν τα βάλεις κάτω μαζεύονται.
Παραδόξως, εμένα το κόνσεπτ γάμος μου αρέσει πολύ. Ωστόσο δεν καταλαβαίνω γιατί τέτοια λαχτάρα να γίνουν τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, που είναι μια μίξη ανάμεσα σε τρομερά αμερικανίστικες μπούρδες και βαθιά παραδοσιακά ελληνικά έθιμα.
Δεν καταλαβαίνω τον λόγο να δοθούν χρήματα για στέκες, και φρου φρου που γράφουν παντού ΝΥΦΗ ας πούμε ή να σκάσουμε ένα κάρο λεφτά για πράγματα που έχουμε δει σε αμερικάνικες κομεντί και που στην πραγματικότητα δεν μας αρέσουν και δεν πρόκειται να τα ξανακάνουμε. Θεωρώ πως κάτω από την ομπρέλα “να χαρεί το ζευγάρι” κάπου ξεφεύγει το πράγμα.
Χαλάω ελάχιστα χρήματα στην προσωπική μου προετοιμασία. Τα θεωρώ πεταμένα λεφτά. Συνήθως θα αγοράσω κάποιο φόρεμα και μέχρι εκεί. Δεν θα πάω κομμωτήριο, δεν θα με βάψει κάποιος ειδικός, θα κάνω μόνη μου τα νύχια μου και πάει λέγοντας.
Τώρα όσο αφορά το δώρο, υπάρχει πάντα ένα μίνιμουμ πόσο που δεν μπορείς να πας κάτω από αυτό και μετά ανάλογα με την σχέση μου με το ζευγάρι ανεβαίνει. Αυτά τα χρήματα συνήθως δεν με απασχολούν καθόλου, ειδικά όταν είναι δικοί μου άνθρωποι χαίρομαι να δίνω όσα περισσότερα μπορώ.
Θα ήθελα βέβαια να μην είναι δεδομένο ότι θα δώσουν όλοι χρήματα. Δηλαδή νιώθω ότι έχει χαθεί η έννοια του δώρου με την πιο παραδοσιακή της μορφή, αλλά φαντάζομαι αυτό πάει και ανάλογα με τις εποχές».
-Μαριάνα, 28 ηθοποιός
iStock
«Είμαι σε αυτή την ηλικία που όλοι μου οι φίλοι έχουν αρχίσει και παντρεύονται. Στον πρώτο γάμο της παρέας, που είχε γίνει πέρυσι την άνοιξη, είχα ομολογουμένως χαρεί πολύ. Ήταν η καλύτερη αφορμή για πάρτι, ειδικά μετά και την πανδημία. Θυμάμαι φύγαμε από το κτήμα αφού είχε βγει ο ήλιος και το συζητούσαμε για καιρό μετά.
Φέτος, όμως έχω να πάω σε τρεις γάμους τον Ιούλιο κι έναν τον Οκτώβρη. Αυτό αυτόματα σημαίνει πως τα Σαββατοκύριακα που σκόπευα να κάνω αποδράσεις στα κοντινά νησιά, θα τα περάσω στην Αθήνα και πως ακόμα και οι διακοπές μου τον Αύγουστο, θα είναι αρκετά πιο μαζεμένες, αφού ένα μεγάλο μέρος του καλοκαιρινού μου budget θα πάει σε δώρα και ρούχα.
Θα έβαζα σε όλους το ίδιο κοστούμι, αλλά θα είναι πάνω-κάτω οι ίδιοι καλεσμένοι και λέω να μην γίνω ρεζίλι. Θα τα ακούσω και από την μάνα μου.
Πάντως μπορεί οι γάμοι να μην έχουν γίνει ακόμα, αλλά εγώ έχω ήδη χαλάσει αρκετά χρήματα γι’ αυτούς. Τρεις γάμοι σημαίνουν τρία μπάτσελορ και τρία μπάτσελορ σημαίνουν πολλά λεφτά στα μπουζούκια, που ΟΚ μου αρέσουν, αλλά δεν πληρώνω ποτέ για πρώτο τραπέζι πίστα.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, έχω χαλάσει περίπου 600 ευρώ ήδη και δεν υπολογίζω τα ρούχα, γιατί δεν τα έχω αγοράσει ακόμα. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τους γάμους, τα μπάτσελορ έγιναν πιο διάσπαρτα μέσα στη χρονιά.
Όσο για το δώρο, υπολογίζω να δώσω από 250 μέχρι 350 ευρώ στον καθένα, αλλά θα εξαρτηθεί από το που θα πάω τελικά διακοπές και πόσο θα μου κοστίσουν τα ακτοπλοϊκά. Είναι όμως και οι τρεις πολύ καλοί μου φίλοι -οι δύο από το δημοτικό- και θεωρώ πως λιγότερο από 250 ευρώ θα ήταν πολύ λίγα, αν και ξέρω πως δεν θα με παρεξηγούσε κανείς τους, οπότε χαλάλι. Ευτυχώς ο γάμος του Οκτωβρίου δεν είναι κοντινού μου προσώπου και θα την σκαπουλάρω με ένα κατοστάρικο.
Είμαι τυχερός που κάνω μια δουλειά που με αμείβει ικανοποιητικά και που δεν έχω ακόμα παιδιά, γιατί πέραν της πλάκας, μια πρόσκληση σε γάμο, αν πληρώνεσαι με τον βασικό, μπορεί να σου κοστίσει τον μισό σου μισθό και αυτό μοιάζει τρομακτικό».
-Άγγελος, 35 ετών, μηχανικός αυτοκινήτων
iStock
«Έχω πάει μέχρι στιγμής σε έναν γάμο και υπάρχει ένας ακόμη προγραμματισμένος για το χειμώνα. Συνήθως με το που παίρνω την πρόσκληση στα χέρια μου, το πρώτο που σκέφτομαι είναι το γλέντι. Δεν θα πω ψέμματα. Βέβαια, δεν μπορώ να κρύψω ότι αγχώνομαι κιόλας, ειδικά εάν είναι μακριά από τον τόπο διαμονής μου ή κατά τους θερινούς μήνες.
Πρόσφατα για παράδειγμα, ήμουν καλεσμένη σε έναν γάμο που έγινε σε νησί των Κυκλάδων. Το κόστος ανήλθε περίπου στα 600 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, της διαμονής (3 διανυκτερεύσεις), της ενοικίασης αυτοκινήτου και το δώρο γάμου.
Ο υπολογισμός έγινε προσεκτικά οπότε δε θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι οικονομικότερο το ταξίδι. Ήταν ένας γάμος στον οποίο ήθελα να πάω, παρόλο που γνώριζα ότι το κόστος του θα αφαιρούνταν από το budget των διακοπών μου.
Από το ζευγάρι δεν είχε καλυφθεί κάτι αναφορικά με τη διαμονή και τα εισιτήρια. Παρέχονταν απλά κάποιες εκπτώσεις στα εισιτήρια και την ενοικίαση αυτοκινήτου με συγκεκριμένο κωδικό, οπότε τα έξοδα ήταν όλα δικά μου.
Θεωρώ πως τα ζευγάρια πολλές φορές ξεφεύγουν σε αυτά που ζητούν. Καταλαβαίνω αφ’ ενός την επιθυμία τους να προγραμματίσουν το γάμο τους και το γλέντι όπως το έχουν ονειρευτεί, αφ’ ετέρου όμως “δεσμεύουν” τους καλεσμένους, οι οποίοι δεν έχουν πάντοτε τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν σε όλα τα έξοδα που ανακύπτουν.
Πιστεύω για παράδειγμα, πως αν ένα ζευγάρι επιθυμεί να παντρευτεί σε νησί, πρέπει να επωμίζεται και το μεγαλύτερο βάρος του κόστους, καλύπτοντας έστω μια διανυκτέρευση ή τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια των καλεσμένων. Εναλλακτικά, μπορούν να διοργανώσουν ένα γλέντι για τους καλεσμένους στην πόλη και να πραγματοποιήσουν το μυστήριο στο νησί σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Επίσης, όχι άλλοι γάμοι το καλοκαίρι γιατί εξαντλείται η καλοκαιρινή άδεια».
-Αλεξάνδρα, 33 ετών, ιδιωτική υπάλληλος
