Πόσο πιθανό είναι να καταπιείς αράχνη στον ύπνο σου;
- 6 ΝΟΕ 2023
Ένα βράδυ, λίγο αφότου έσβησα τα φώτα στο δωμάτιο μου και πήρα θέση για να τυλιχθώ στην αγκαλιά του Μορφέα, σε μια εισπνοή αισθάνθηκα σαν να είχε γίνει το στόμα μου κοντάρι ηλεκτρικής σκούπας, το οποίο μόλις έχει ρουφήξει κάτι που ενδεχομένως δεν έπρεπε. Αυτομάτως αισθάνθηκα ένα πικρό κάψιμο στο φάρυγγα μου που διήρκησε για αρκετά λεπτά. Δεν πέρασα πολύ ωραία. Και αγχώθηκα.
Τον ύπνο μου δεν τον έχασα, αφού η κούραση συνήθως κερδίζει ό,τι άλλο μπορεί να μου συμβαίνει. Την επομένη αναρωτήθηκα τι μπορεί να μου είχε συμβεί. Τι μπορεί να είχα εισπνεύσει. Σκέφτηκα το ενδεχόμενο της αράχνης, το οποίο απέρριψα αμέσως. Βλέπεις, είμαι από τους ανθρώπους που στον ελεύθερο τους χρόνο καθαρίζουν όλα τα δωμάτια (από πάνω μέχρι κάτω) με ατμοκαθαριστή.
Αναζητώντας πληροφορίες στην «μάνα της γνώσης» (το Google) πήρε το μάτι μου άρθρα της αλλοδαπής που υποστήριζαν πως οι άνθρωποι γενικά, καταπίνουμε αράχνες ενώ κοιμόμαστε. Όχι μια και δυο, αλλά έως και 8 το χρόνο.
Μετά, όπως κάνω πάντα -και από επαγγελματική διαστροφή- αναζήτησα σχετικές μελέτες. Έτσι έπεσα πάνω σε άρθρο της Washington Post που ανέφερε όσα έχει να πει η επιστήμη επί του θέματος που με απασχολούσε. Για να καταλήξει λοιπόν, μία αράχνη στο στόμα μας απαιτείται μια σειρά απίθανων γεγονότων.
α) Οι αράχνες δεν θέλουν καμία σχέση με τους ανθρώπους. Η αντίληψη ότι μια αράχνη θα πλησιάσει οπουδήποτε κοντά σε έναν άνθρωπο που κοιμάται, είναι αντίθετη με τη συμπεριφορά της. Υπάρχουν χιλιάδες είδη, αλλά μόνο λίγα ζουν στα σπίτια μας. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι μικροί και σχετικά ακίνδυνοι, περιστρεφόμενοι ιστοί. Μερικοί, όπως οι αράχνες λύκων, κυνηγούν ενεργά έντομα, συμπεριλαμβανομένων των κουνουπιών, των μυγών και ακόμη και των μικρών κατσαρίδων.
β) Το ανοιχτό, υγρό στόμα μας δεν είναι ελκυστικό για τις αράχνες που αναπνέουν οξυγόνο και άρα θα απωθούνταν από το διοξείδιο του άνθρακα και τους υδρατμούς που αποπνέουμε. Ο Floyd Shockley, εντομολόγος και διευθυντής συλλογών στο Smithsonian National Museum of Natural History εξήγησε επίσης, πως «οι κραδασμοί από οποιοδήποτε ροχαλητό επίσης θα τις τρόμαζε».
γ) Αν και είναι θεωρητικά είναι πιθανό να καταλήξει κατά λάθος μια αράχνη στο στόμα μας, είναι και κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να χάσει τη λαβή της, ενώ σέρνεται στην οροφή του υπνοδωματίου, την ακριβή στιγμή που θα τοποθετηθεί πάνω από το πρόσωπό μας και στη συνέχεια να πέσει σε ευθεία γραμμή στο ανοιχτό μας στόμα.
Άντε και πήγαν όλα λάθος και κατάπιες μια αράχνη. Δεν έγινε και τίποτα. Ο Bill Shear, ομότιμος καθηγητής βιολογίας στο Hampden-Sydney College στη Βιρτζίνια και πρώην πρόεδρος της Αμερικανικής Αραχνολογικής Εταιρείας εξηγεί πως μετά την κατάποση, θα προσγειώθηκε στο οξύ του στομάχου μας και εκεί θα άφηνε την τελευταία της πνοή. «Στην πραγματικότητα, το μόνο που θα σας συνέβαινε είναι να πάρετε λίγη επιπλέον πρωτεΐνη».
Σε εμένα τι συνέβη, γιατρέ μου; Το πιθανότερο είναι πως επρόκειτο για παλινδρόμηση οξέος, η οποία συμβαίνει όταν το περιεχόμενο του στομάχου μετακινείται πίσω στον οισοφάγο και ερεθίζει την επένδυσή του. Προκύπτει όταν κοιμόμαστε αμέσως αφού φάμε κάτι. Και δη αν έχουμε καταναλώσει καφέ, εσπεριδοειδή, ντομάτες, σοκολάτα, πικάντικα ή λιπαρά τρόφιμα. Δεδομένου ότι δεν επαναλήφθηκε το φαινόμενο, δεν ανησυχώ. Αν το ξανανιώσω, τότε θα εμπιστευτώ επαγγελματία υγείας.
