Ραδιοφωνικό όπλο

“Κύριε Αμπατζή τι κάνετε την άλλη Παρασκευή;” ήταν η ερώτηση-παγίδα του Χρήστου, ο οποίος όποτε θέλει να με στείλει κάπου με προσφωνεί στον πληθυντικό.

“Δεν έχω κάτι” είπα διστακτικά, ελπίζοντας πως δεν θα μετανιώσω για την απάντησή μου και περίμενα τις εντολές της νέας μου αποστολής. “Ήρθε η ώρα για την πρώτη σου ημέρα εκπαίδευσης” μου ανακοίνωσε, γυρνώντας το στον ενικό. Ωχ.

Για τις ανάγκες αυτής της στήλης-θεσμός, ο Ηλίας έχει δουλέψει σε φαρμακείο, έχει μάθει aikido, έχει τυλίξει σουβλάκια, έχει παραστήσει τον περιπτερά, μέχρι και καφέδες έφτιαξε. Ο δε Χρήστος, αφού το έπαιξε λίγο καμεραμάν και πούλησε μερικά ρούχα σε νεαρά κορίτσια, ξύρισε τον Ηλία κι έφτιαξε τις δικές του πίτσες. Τρόμος, μέχρι να ακούσω τι θα μου τύχαινε, πέρασαν εφιαλτικά σενάρια από το κεφάλι μου. Με φαντάστηκα μεταξύ άλλων ταυρομάχο, μελισσοκόμο, εκπαιδευτή ντόπερμαν, υπάλληλο στα διόδια. “Για να μην το κάνει ο ίδιος ο Χρήστος, σίγουρα δεν θα περιλαμβάνει ούτε γυναίκες, ούτε φαγητό” σκέφτηκα.

Σε αυτό το σκέλος είχα δίκιο, αλλά τελικά αποδείχτηκε πως άδικα ανησύχησα. “Θα δουλέψεις για κάποιες ώρες στον Sport24 Radio 103,3” μου είπε με στόμφο και η αλήθεια είναι πως ανακουφίστηκα. “Θα περάσεις λίγο από το τηλεφωνικό, την ηχοληψία και την παραγωγή”, συνέχισε. “Εκπομπή δεν θα κάνω;” αστειεύτηκα. Δεν του άρεσε και έβαλε να ακούσει ραδιόφωνο.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Χωρίς να το καταλάβω η Παρασκευή έφτασε και λίγο πριν τις 10 το πρωί πέρασα την πόρτα των γραφείων του Sport24 Radio. Η καλύτερη ώρα, λίγο πριν αρχίσουν εκπομπή κι οι Διαμαντόπουλος – Φιλέρης, τους οποίους θα απολαύσεις σύντομα σε συνέντευξη κόλαφο.

Αποστολή πρώτη: Τηλεφώνησέ μου (δεν θα σου βγει σε καλό)

Μετά τις απαραίτητες συστάσεις, είχε έρθει η ώρα να σηκώσω τα μανίκια και να στρωθώ στη δουλειά. Πρώτη μου στάση: το τηλεφωνικό κέντρο. Εκεί με περίμενε η Ματίνα Καλανδάρογλου, η οποία με έριξε κατευθείαν στα βαθιά.

“Μόλις χτυπήσει, σήκωσέ το” ήταν η οδηγία της και φυσικά πελάγωσα. “Και τι θα πω;” τόλμησα να ρωτήσω αλλά η Ματίνα δεν φάνηκε να ανησυχεί. Κάτι θα ήξερε. Στρογγυλοκάθησα μπροστά στη συσκευή και η Ματίνα πήρε θέση δίπλα μου. Μετά, περιμέναμε για την πρώτη γραμμή.

Σίγουρα το κρατάω σωστά;

Το τηλέφωνο δεν έλεγε να χτυπήσει και η Ματίνα με ενημέρωσε πως προβλέπεται μια ήρεμη βάρδια, μετά το χαμό της χθεσινής ημέρας, λόγω της απόφασης του ανακριτή για τον Μαρινάκη. “Λυσσάξανε χθες και τώρα ηρέμησαν” μου εξήγησε. Δεν με χάλασε. Μετά τη σιωπή, ήρθε το πρώτο ντριν. Με ένα μείγμα ενθουσιασμού και άγχους σήκωσα το ακουστικό. “Sport24 Radio;” αναφώνησα, αφού η Ματίνα με δασκάλεψε να είμαι σύντομος και περιεκτικός και να μην σπαταλάω σάλιο σε περιττές λέξεις, όπως “λέγεται” και “παρακαλώ”. “Α, συγγνώμη λάθος” ακούστηκε από την άλλη άκρη του ακουστικού. “Μπορεί να ξενέρωσαν με την αντρική φωνή” μου είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Ματίνα. Δεν ξεκινάμε καλά.

Τελικά το πράγμα έδειξε να κινείται και τα τηλέφωνα άρχισαν να παίρνουν σιγά σιγά μπροστά. Βοήθησε κι ο Διαμαντόπουλος, ο οποίος παρότρυνε τους ακροατές να τηλεφωνήσουν για να εκφράσουν τα παράπονά τους σε μένα, καθώς όπως τους είπε έχω εκπαιδευτεί σε Ισπανία και Γαλλία ειδικά γι’ αυτό το σκοπό. Αμέ. Απάντησα σε απορίες σχετικά με την απόφαση του ανακριτή για τον Μαρινάκη, μετέφερα μηνύματα αγάπης στο δίδυμο της εκπομπής “Το 10 το κακό”, άκουσα μέχρι και αγορεύσεις σχετικά με τα τεκταινόμενα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όχι, δεν ήθελαν τη γνώμη μου, ούτε να μεταφέρω κάπου τις απόψεις τους. Υπήρξαν ακροατές που απλά ήθελαν κάπου να τα πουν. Αυτό ήταν, είχα πια ξεψαρώσει και απαντούσα χαμογελαστός με την άνεση πάλιουρα φαντάρου σε Κ.ΕΠΙΚ.

15 και σήμερα ψηλέ

Όλα αυτά επειδή δεν ήξερα τι με περιμένει. “Τώρα θα ξεκινήσουν οι διαγωνισμοί” με προειδοποίησε η Ματίνα. “Κερδίζει ο ακροατής που θα πάρει πρώτος τηλέφωνο”. Αυτό ήταν. Μόλις το δίδυμο Φιλέρης – Διαμαντόπουλος έδωσε το σύνθημα, οι γραμμές άρχισαν να πέφτουν βροχή. Απάντησα στον πρώτο, τον έβγαλα στον αέρα και πάνω που νόμιζα ότι πέρασε η μπόρα, πέρασε, η Ματίνα άρχισε να πατάει με μανία το κουμπί που αλλάζει τις γραμμές και να μου φωνάζει “πες τους ότι δεν πρόλαβαν”.

Πρέπει να είπα τη φράση “δυστυχώς σας πρόλαβαν” γύρω στις 20 φορές μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Στην αρχή με ύφος αστυνομικού σε ταινία που ανακοινώνει σε μια οικογένεια δυσάρεστα νέα και προς το τέλος με παγερή αναισθησία και ατάκες τύπου “δώσαμε, δώσάμε”. Όταν κόπασε η καταιγίδα, είχε έρθει πια η ώρα να αλλάξω πόστο. Αποχαιρετιστήριο τηλεφώνημα από έναν εξαιρετικό κύριο ο οποίος με έψεξε που στο δελτίο αθλητικών ειδήσεων δεν αναφέρθηκε πουθενά τι ώρα παίζει η εθνική μπάσκετ γυναικών και πάμε για άλλα πόστα.

Έπηξε ο παλιός

Ομολογώ ότι το διασκέδασα αν και η Ματίνα με προσγείωσε απότομα, διευκρινίζοντας πως “Αν το έκανες για ένα μήνα θα άλλαζες γνώμη”. Οι ιστορίες που μου είπε πάντως, για ανθρώπους που την έχουν ξεματιάσει από το τηλέφωνο και για ακροατή που της έχει ζητήσει να τον ξυπνήσει στις 5 το πρωί, με έκαναν να καταλάβω ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη ζωή ενός τηλεφωνητή, απ’ ότι νόμιζα πριν.

Αποστολή δεύτερη: Παραγωγή

Τι κάνει άραγε αυτό το κουμπί;

Ολοκληρώνοντας με απόλυτη επιτυχία (δική μου η αξιολόγηση, εμένα μου άρεσα) το πρώτο κομμάτι της αποστολής, είχε έρθει η ώρα για τη δεύτερη δοκιμασία. Από το τηλεφωνικό κέντρο μεταφέρθηκα στο γειτονικό γραφείο παραγωγής. Κι όταν λέω γειτονικό, πιο γειτονικό δεν γίνεται, απλά τσούλησα τα ροδάκια της καρέκλας για μερικά δευτερόλεπτα και βρέθηκα δίπλα στον Χρήστο Μπάλλο, υπεύθυνο παραγωγής της εκπομπής.

Ο Χρήστος είναι επιφορτισμένος με το συντονισμό των εκπομπών, με λίγα λόγια οργανώνει ποιος ρεπόρτερ θα βγει στο τηλέφωνο και πότε, τι ώρα θα υπάρξει διακοπή για δελτίο, αυτό που σε απλά ελληνικά ονομάζουμε ροή. Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα αυτού του πόστου είναι ότι μπορούσα να κάνω αυτό:

Τώρα που το βρήκα, θα το πατάω συνέχεια

Ναι, διαθέτει συσκευή ενδοεπικοινωνίας, από αυτές που πατάς ένα κουμπί, μιλάς στο μικρόφωνο και σε ακούνε τα παιδιά που κάνουν εκπομπή, στο δίπλα δωμάτιο. Τι φτιάχνουν οι κερατάδες. Προφανώς, αφότου τη χρησιμοποίησα κάποιες φορές για σοβαρό σκοπό, όπως το να ενημερώσω σε πόση ώρα βγαίνουμε ξανά στον αέρα, αφιερώθηκα στην πρέπουσα χρήση, που ήταν απλά να μιλάω χωρίς λόγο για να χαίρομαι που με ακούνε στο δίπλα δωμάτιο. Τέλεια τα πέρασα.

Μαζί με το Χρήστο κάναμε και κάποια post στα social media του σταθμού, ενημερώσαμε νικητές διαγωνισμών και γενικότερα επιληφθήκαμε όλων όσων αφορούν μια εκπομπή και δεν σχετίζονται με τους παρουσιαστές της, που τελικά είναι αρκετά. Η κόρνα λήξης της εκπομπής των Φιλέρη – Διαμαντόπουλου σήμανε και την ώρα που έπρεπε να αποχωρήσω από το δωμάτιο και να βάλω πλώρη για νέα πόστα. Βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες με τη Ματίνα και το Χρήστο και είχε έρθει πλέον η στιγμή να εισέλθω μέσα στο στούντιο.

Παιδιά, η Ματίνα και ο Χρήστος, Ματίνα και Χρήστο, τα παιδιά

Αποστολή τρίτη: Ηχοληψία

Εκεί με περίμενε ο ευγενέστατος Μάριο Πιρέττι, εκ Νάπολης ορμώμενος παρακαλώ, ο οποίος είχε κάθε διάθεση να μου δείξει όλα όσα μπορούσα να μάθω μέσα σε μερικά λεπτά, ώστε να μην τινάξω στον αέρα το πρόγραμμα του σταθμού. Η υποδοχή του ήταν ομολογουμένως πολύ ζεστή και η προθυμία του συγκινητική, κάτι που με έκανε να νιώσω καλοδεχούμενος.

Και μετά ήρθε ο Καίσαρης. “Τι κάνετε ρε παπάτζες εδώ, δεν σας φτάνουν τα γραφεία σας, ήρθατε να μας μεταφέρετε κι εδώ τις βλακείες σας;” άρχισε να φωνάζει μόλις με είδε καθισμένο στην καρέκλα του ηχολήπτη. Λόγια ζεστά, λόγια αληθινά, λόγια συγκινητικά.

Ξεπέρασα την επίθεση και αποφάσισα να τα δώσω όλα από το μετερίζι του ηχολήπτη. Ανέβαζα και κατέβαζα την ένταση τραγουδιών και μικροφώνων των παραγωγών αντίστοιχα, πατούσα το κουμπί για να πέσουν οι διαφημίσεις και σε γενικές γραμμές χαμογελούσα και έκανα πως καταλαβαίνω αυτά που μου έλεγε ο Μάριο, για να μην τον στεναχωρήσω.

“Χαχα δεν έχω ξαναδεί τόσο άσχετο στη ζωή μου”

I have no idea what I’m doing

Η πικρή αλήθεια όμως ήταν πως η κονσόλα του ήχου έχει πάρα πολλά κουμπιά κι εγώ δεν πάτησα περισσότερα από δυο. Σε αυτό το μάθημα μάλλον θα κοβόμουν. Άσε που πρέπει να είμαι ο μοναδικός ηχολήπτης στον κόσμο που δεν έκανε πλάκα με τους παρουσιαστές της εκπομπής. Φλώρος.

Με τούτα και μ΄εκείνα, είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Σοφότερος, βέβαιος πως δεν θα γίνω ποτέ ηχολήπτης και χωρίς εκπομπή αποχώρησα από το σταθμό.

Έφυγα όμως, γεμάτος ωραίες εικόνες.

Και ναι, επιβεβαιώνω ότι έχω δεχθεί ήδη απελπισμένες κρούσεις να γυρίσω πίσω.

Αν μου δώσετε εκπομπή στον Sport24 Radio, το συζητάω.