Σαν το δεύτερο πόδι στην Χαλκιδική δεν έχει

Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Σωστά. Αλλά τι εννοούμε Χαλκιδική; Είναι τρία διαφορετικά πόδια, μάλιστα πριν τα μισά του τρίτου ξεκινά το Άγιον Όρος. Το πρώτο θεωρείται περισσότερο εμπορικό. Πολλά beach bar, χλιδάτες μαξιλάρες, sushi στις ξαπλώστρες, clubs, πάρτυ με djs. Το δεύτερο είναι πιο εναλλακτικό, πολλά κάμπινγκ, πιο παρθένες παραλίες, πλαζ γυμνιστών. Από πού ξεκινούν και πού τελειώνουν τα όρια της Χαλκιδικής; Και δεν εννοώ τα όρια του νομού. Από ποιο σημείο αρχίζει η σύγκριση με οτιδήποτε άλλο να είναι χαμένο παιχνίδι; Ας με συγχωρήσουν οι λάτρεις του πρώτου ποδιού, αλλά εγώ σήμερα θα αποθεώσω το δεύτερο πόδι, τη χερσόνησο της Σιθωνίας, αυτό που πάντα μου άρεσε και προτιμούσα.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το δεύτερο πόδι, πάρε τον πίσω δρόμο από Πολύγυρο

Η κίνηση τα σαββατοκύριακα για την Χαλκιδική είναι το μεγάλο βασανιστήριο εδώ και πολλά χρόνια. Και τις Παρασκευές στο πήγαινε και ειδικά τις Κυριακές στο έλα. Κάθε Βορειοελλαδίτης που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να έχει κολλήσει έστω μια φορά στη ζωή του στο ύψος των Μουδανιών για 2 ώρες. Το καλό με το δεύτερο πόδι, είναι ότι μπορείς να αποφύγεις την κίνηση του πρώτου ποδιού και να επιλέξεις τον πίσω δρόμο μέσω Πολυγύρου. Η διαδρομή είναι πιο γραφική και ευχάριστη και φυσικά με πολλή λιγότερη κίνηση.

Στα κάμπινγκ αδέρφια μου, στα κάμπινγκ!

Όποιος αγαπά το δεύτερο πόδι, αγαπά και τα κάμπινγκ. Οι επιλογές πολλές, από οικογενειακά, πολύ οργανωμένα, κυριλέ, μέχρι και πιο χύμα, με πιο δημοφιλή, το κάμπινγκ στο Καλαμίτσι, στο Πλατανίτσι, το κάμπινγκ του Αρμενιστή, της Ακτής Ονείρου και πολλά πολλά άλλα.

Καβουρότρυπες για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα

Οι διάσημες παραλίες των γυμνιστών, από τις πιο όμορφες παραλίες σε όλη την Χαλκιδική, με τυρκουάζ κρυστάλλινα νερά. Οι Καβουρότρυπες, έχουν χάσει βέβαια, λίγο από τον χαρακτήρα του γυμνισμού, καθώς πολλοί πηγαίνουν για να απολαύσουν την ομορφιά και την ηρεμία, ωστόσο ντρέπονται να βγάλουν το μαγιό τους, κάτι το οποίο δεν θα’ πρεπε να γίνεται. Αν πας σε παραλία γυμνιστών βγάλ’τα όλα, αλλιώς μην πας καθόλου. Ο Παράδεισος, στις Καβουρότρυπες, ένας κόλπος λίγο πριν, διατηρεί περισσότερο το στοιχείο του γυμνισμού.

Με τους ατέλειωτους λαβύρινθους- δρόμους στο Κριαρίτσι τι γίνεται;

Θα πεθάνω και δεν θα μάθω, αυτοί οι ατέλειωτοι δρόμοι πριν το Κριαρίτσι, πού οδηγούν και τι σημαίνουν, αν ενώνονται μεταξύ τους, ή αν κάποιο σατανικό μυαλό τους έκανε για να χάνεται ο κόσμος και να γελάει αυτός. Ωστόσο, αν καταφέρεις να βγεις από αυτόν τον δαίδαλο και βρεις τα Τηγάνια, έχεις φτάσει σε μοναδικές παραλίες. Πάλι γυμνιστών, όχι που θα γλιτώνατε. Στα Τηγάνια γυρίστηκε και η ταινία «Μια μέλισσα τον Αύγουστο».

Η παραλία Καρύδι, ένα διαμάντι με θέα το Άγιο Όρος

Βρίσκεται κοντά στη Βουρβουρού και αυτήν την παραλία δεν την γνωρίζουν πολλοί. Θέλει λίγο ψάξιμο και με το google maps και με τον πατροπαράδοτο τρόπο, ρωτώντας.

Πάμε Goa, πάμε Goa!

Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου η φωνή του Θανάση, ένα βράδυ που ήθελε να πάμε σε τρανσόπαρτο στο Goa και δεν τον ακολουθούσε κανείς. Στο Goa και στο Banana, έχουν γίνει από τα καλύτερα trance party, τις παλιές καλές εποχές βέβαια, τότε που η κρίση ήταν μια άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιό μας.

Πάμε καζίνο, να δούμε αν γυρνάνε οι ρουλέτες

Το δεύτερο πόδι έχει και το άλλο πρόσωπο, το πιο κυριλέ, το πιο άνετο. Στον Μαρμαρά δεσπόζει το Porto Carras, για όσους μισούν τα κάμπινγκ, τη φύση, τα κουνούπια, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και θέλουν την χλιδή ενός πεντάστερου ξενοδοχείου με καζίνο. Για να βεβαιωθούμε, αν οι ρουλέτες γυρίζουν, μη τυχόν θέλουν λίγο γρασάρισμα, μέσω ενός λάιτ πονταρίσματος.

Η ψαροταβέρνα του Τόνυ   

Ένας κρυμμένος θησαυρός στον Νέο Μαρμαρά με γαριδομακαρονάδα που σου μένει αξέχαστη.

Η ακτή Καλογριάς

Ρηχά νερά, καθαρά και κοντά στην ακτή δεσπόζει μια βραχονησίδα, που εύκολα κολυμπάς μέχρι εκεί. Οργανωμένη παραλία, αλλά με αρκετό χώρο για να καρφώσει κανείς την ομπρέλα του ελεύθερα. Τα παιδικά μου χρόνια βουτούσα στην ακτή Καλογριάς. Εκεί εμφανίστηκε για πρώτη φορά η πρεσβυωπία στον πατέρα μου, ξαφνικά, μόλις βγήκε μια μέρα από την θάλασσα. Να ακούσει δεν θέλει ξανά για αυτήν την παραλία ο κυρ- Αργύρης, λες και αυτή φταίει. Όχι αυτός που γέρασε.

Αν ντε και καλά θέλεις χλιδή, υπάρχει και το Saint George Beach

Ένα κυριλέ beach bar στο δεύτερο πόδι, σαν τη μύγα μες το γάλα, κοντά στη Νικήτη. Αν ακούς γυμνισμό και τρέχεις, αν προτιμάς να κάνεις μπάνιο στην μπανιέρα, από το να καρφώσεις ομπρέλα στην πλαζ, εδώ μπορείς να ξαπλώσεις τον πωπό σου σε μαλακές μαξιλάρες και να γευτείς απολαυστικά πιάτα στο εστιατόριο του beach bar.

Και τέλος, σαν το δεύτερο πόδι στην Χαλκιδική δεν έχει, γιατί στην επιστροφή, τρώμε πάντα σουβλάκια στον Άγιο Πρόδρομο, ένα χωριό κοντά στην Αρναία, που φημίζεται για τα σουβλάκια του. Είναι ιεροτελεστία, για να κλείσει σωστά και όπως πρέπει ένα σαββατοκύριακο στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής.