Sava Perovic, ο γιατρός ευεργέτης όλων των αντρών

Τι έκανε τον Perovic καινοτόμο

Σε εποχές που δεν είχαν αναγνωριστεί οι ψυχικές ασθένειες ή η σημασία της ψυχολογίας στη γενικότερη υγεία των ανθρώπων, εκείνος κατάλαβε πως η προσέγγιση στα θέματα σεξουαλικότητας και την ψυχολογική και συναισθηματική αξία των σεξουαλικών οργάνων θα άλλαζε άρδην σύντομα. Για αυτό και αφοσιώθηκε στο πώς θα μπορούσαν να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Ήταν πάντα ανοιχτός στο να ακούσει τα συναισθήματά τους και τις επιθυμίες τους, ως προς τη βέλτιστη λειτουργία και αισθητική του οργάνου τους.

Fact: έως τότε το μόνο που ήταν γνωστό και συνδεόταν με τα γεννητικά όργανα των ανδρών, ήταν πως η φυσιολογική ανατομία συμβάλλει θετικά στην αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση και τη σεξουαλικότητα ενός ανθρώπου.

Πώς ξεκίνησε η ιστορία του Perovic

Ο χειρουργός που έγινε παγκοσμίως γνωστός για τις τεχνικής αύξησης πέους, τη διόρθωση παραμορφωμένων γεννητικών οργάνων και τις επεμβάσεις αλλαγής φύλου από γυναίκα σε άνδρα, ασχολήθηκε αρχικά με την παιδιατρική και μετά εξειδικεύτηκε στη γενική χειρουργική.

Έκανε την πρακτική του άσκηση στην ουρολογία στο School of Medicine του Βελιγραδίου, όπου αργότερα έγινε καθηγητής της χειρουργικής/ουρολογίας. Ακολούθησε η ανάληψη καθηκόντων διευθυντή στο Νοσοκομείο Παίδων του Πανεπιστημίου, όπου πρόσφερε υποτροφία για την παιδική ουρολογία -ειδικότητα που εκείνος έφτιαξε στη Σερβία. Ο τιμημένος με ουκ ολίγα βραβεία, διακρίθηκε στην ανασκευαστική ουρολογία παιδιών και ενηλίκων.

Oι καινοτομίες του αφορούσαν νέες τεχνικές και αρχές της χειρουργικής, που αναγνωρίστηκαν από τους συναδέλφους του. Οι ικανότητές του άλλαξαν τις ζωές πολλών παιδιών που είχαν γεννηθεί με σοβαρές γενετικές ανωμαλίες. Δε σταμάτησε ποτέ να ερευνά και να βελτιώνει τις τεχνικές του που τον έκαναν πρωτοπόρο σε πολλά επίπεδα. Την ίδια ώρα, δεν κρατούσε τη γνώση για τον εαυτό του, αλλά τη μετέδιδε με ομιλίες και διδασκαλίες. Πάντα έλεγε πως οι επιτυχείς επεμβάσεις χρειάζονται ικανότητες, μαζί με πολλά χρόνια εμπειρίας και εξειδίκευσης.

Το focus στα γεννητικά όργανα

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 (πήρε το ντοκτορά τον Ιούνιο του 1982) άρχισε να ασχολείται με την ανασκευή ασθενών ανδρικών γεννητικών οργάνων, με τεχνικές που ο ίδιος εμπνεύστηκε να γίνονται σύντομα μέρος των «όπλων» που είχαν οι ουρολόγοι σε όλον τον κόσμο. Ήταν ο πρώτος που κατάλαβε την πολυπλοκότητα των ανδρικών γεννητικών οργάνων που ασθενούσαν (για παράδειγμα με επισπαδία -πάθηση που μικραίνει το πέος) ή είχαν ακρωτηριαστεί, λόγω ατυχημάτων ή ιατρικών λόγων -με πρώτο τον καρκίνο.

Έως το τέλος της ζωής του (4/4 του 2010, στα 63, μετά 10 χρόνια πάλης με τον καρκίνο) δεν άφησε κανένα μέλος της ομάδας του να κάνει φαλλοπλαστική (δημιουργία πέους από ιστό των έξω γεννητικών οργάνων) ή μετοϊδοπλαστική (δημιουργία πέους από την κλειτορίδα) ή αιδοιοπλαστική (δημιουργία κόλπου από πεϊκό ανεστραμμένο δέρμα, ή από τμήμα του εντέρου) ή ό,τι άλλο χρειαζόταν όποιος τον επισκεπτόταν για όποια είδους διαφυλική χειρουργική «επειδή ήταν πολύ απασχολημένος με τα ταξίδια του». Βλέπετε, τον καλούσαν σε όλον τον κόσμο να κάνει επεμβάσεις και να διδάξει, εν τούτοις δεν άφησε ποτέ σε χέρια άλλων ασθενή που είχε ζητήσει τη βοήθεια του.

Κατά το European Urology ήταν ο πρώτος που ερεύνησε τη χρήση σωματικού μοσχεύματος για την αντιμετώπιση του επισπαδία: είναι η εκβολή του στομίου της ουρήθρας στο πάνω μέρος του πέους και προς την κοιλιακή χώρα -προκαλεί δυσκολίες στη σεξουαλική επαφή, λόγω της πεϊκής κάμψης που συνυπάρχει και προκύπτει σε 3 στις 1000 γέννες στην Ευρώπη. Ο ειδικός είχε διαπιστώσει πως η ανεπιτυχής επιδιόρθωση μπορούσε να οδηγήσει σε ελαττώματα σε ένα τμήμα των γεννητικών οργάνων των ανδρών ή σε συνδυασμό τμημάτων.

Ο Perovic, ο οποίος πάντα δούλευε με την ίδια ομάδα που είχε για επικεφαλής τον μαθητή και φίλο του Rados Djinovic (τρέχει το Sava Perovic Foundation), ήταν και αυτός που παρουσίασε στον κόσμο τη διεύρυνση του πέους, με τη χρήση μηχανικών ιστών. Έγινε κι εκείνος που έκανε πρώτος χρήση μηκοτομής δαρτού χιτώνα (εκ των χιτώνων των όρχεων -στον τόνο των λείων μυϊκών ινών του οφείλεται η ρυτίδωση του όσχεου) στην ουροπλαστική.

Όσο εύκολο ήταν να βρει ένας ασθενής του, τόσο δύσκολο ήταν να επικοινωνήσει κάποιος μαζί του εκτός δουλειάς -και για άλλους λόγους. Όσοι τον συνάντησαν στο πλαίσιο της εργασίας του -με τη λίστα να περιλαμβάνει celebrities, πολιτικούς, στρατιωτικούς κλπ- δήλωσαν πως πάντα ήταν πρόθυμος να ακούσει την ιστορία της ζωής τους. Μετά τους διαβεβαίωνε πως θα κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής τους. Συνήθως έβρισκε τη χρυσή τομή μεταξύ του ‘θέλω’ τους και αυτού που μπορούσε να γίνει.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τα αφιέρωσε στη βελτίωση των επιδιορθώσεων που μπορούσαν να γίνουν για την ασθένεια Peyronie (νόσος Περονί) -ευρύτερα γνωστό ως «στραβό πέος» που προκαλεί καμπυλωτές και επώδυνες στήσεις και προκαλείται από επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς κατά τη διάρκεια του σεξ ή σωματικής δραστηριότητας.

Η τεχνική που εμπνεύστηκε χρησιμοποιείται σήμερα και για την επανεμφύτευση του ουρητήρα, όπως και για την πλήρη αποσυναρμολόγηση των αρσενικών γεννητικών οργάνων για την αντιμετώπιση του επισπαδία).

Σημείωση: ήταν εκείνος που δίδαξε την «πολυκατασκευαστική» ανοικοδομητική προσέγγιση προς τα «άρρωστα» γεννητικά όργανα. Δίδαξε και ότι η ανασυγκρότηση του πέους πρέπει να «απλώνεται» σε περισσότερα από ένα τμήματα (ουρήθρα, ηβική σύμφυση, βάλανος, όρχεις, όσχεο δέρματος κλπ), ενώ θα πρέπει να επιτρέπει στην ανατομία και τη λειτουργική να «μένει» όσο πιο κοντά γίνεται στην «κανονική» εμφάνιση του πέους, τον στυτικό άξονα, το μήκος και τη φυσιολογική λειτουργία. Έκανε και ό,τι περνούσε από το χέρι του ώστε όλα αυτά να μην είναι πολύ ακριβά.