Σεμπόργκα: Το ιταλικό χωριό που θέλει να γίνει χώρα

Το Πριγκιπάτο της Σεμπόργκα έχει ήδη τη δική του σημαία, τον δικό του εθνικό ύμνο, διαβατήρια, σφραγίδες και σύνορα, το δικό του νόμισμα, ακόμα και τον δικό του μονάρχη. Προς το παρόν, όμως, παραμένει ένα γραφικό χωριουδάκι με λίγο περισσότερους από 300 κατοίκους, που καλύπτει περίπου 13 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης. 

Για να φτάσει κάποιος στο πριγκιπάτο πρέπει να περάσει, όπως προαναφέραμε, τα ανεπίσημα σύνορά του και τους συνοριοφύλακες που τα επιτηρούν μέσα σε ένα φυλάκιο βαμμένο στα χρώματα της σημαίας (λευκό και γαλάζιο). 

Η θέα από το λόφο, όπου βρίσκεται το φυλάκιο είναι εντυπωσιακή. Βλέπει στο Πριγκιπάτο του Μονακό, ίσως το πιο γνωστό μικρό πριγκιπάτο του κόσμου, που αποτελεί πηγή έμπνευσης για τη διαρκή διεκδίκηση της Σεμπόργκα για ανεξαρτησία.

«Το χωριό ζει από τη γεωργία και την ανθοκομία, αυτές είναι οι κύριες πηγές εισοδήματος», εξηγεί η Πριγκίπισσα Nina της Σεμπόργκα στο CNN. «Αλλά προφανώς η ιστορία του πριγκιπάτου βοηθά τον τουρισμό. Οι άνθρωποι έχουν περιέργεια, γι’ αυτό και μας επισκέπτονται. “Γιατί είστε πριγκιπάτο, τι συμβαίνει εδώ;”, σκέφτονται», προσθέτει.

Η ιστορία της Σεμπόργκα

Στη Σεμπόργκα, όπου η μοναρχία δεν είναι κληρονομική, οι εκλογές διεξάγονται κάθε επτά χρόνια και η πριγκίπισσα Nina είναι η πρώτη γυναίκα που κατέχει το αξίωμα (από τον Νοέμβριο του 2019).

Γεννημένη στη Γερμανία, η Nina Döbler Menegatto ζούσε στο Μονακό όταν ανακάλυψε το μικρό αυτό χωριό, πριν από 15 χρόνια με τον πρώην σύζυγό της και πρώην πρίγκιπα, Marcello I.

«Αρχικά σκέφτηκα ότι όλη αυτή η ιστορία περί ανεξαρτησίας ήταν αρκετά αστεία και δεν την πήρα στα σοβαρά», λέει χαρακτηριστικά για τους ισχυρισμούς των κατοίκων της Σεμπόργκα. «Μετά διάβασα την ιστορία του χωριού και πιστέψτε με, είναι όλα αλήθεια».

Ο ισχυρισμός προέρχεται από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο Giorgio Carbone, ο οποίος διηύθυνε έναν τοπικό συνεταιρισμό ανθοκαλλιεργητών, εξέτασε την ιστορία της πόλης και διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. 

Η Σεμπόργκα δωρήθηκε σε Βενεδικτίνους μοναχούς το έτος 954 μ.Χ., μέχρι που την πούλησαν το 1729 στο Βασίλειο της Σαρδηνίας, το οποίο αργότερα θα γινόταν μέρος του Βασιλείου της Ιταλίας. Όμως, σύμφωνα με τα ευρήματα του Carbone, ο οποίος κυβέρνησε ως ο πρώτος πρίγκιπας της περιοχής μέχρι τον θάνατό του το 2009, δεν υπάρχει ιστορικό αρχείο της πώλησης, πράγμα που σημαίνει ότι η Σεμπόργκα δεν ήταν ποτέ νόμιμο κομμάτι της Ιταλίας. Κάπως έτσι, άρχισε να προωθεί την ιδέα να γίνει ανεξάρτητο πριγκιπάτο η Σεμπόργκα. 

«Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι, σχεδόν 300 χρόνια αργότερα, αυτή η απουσία τεκμηρίωσης είναι μια ρεαλιστική βάση πάνω στην οποία μπορούμε να οικοδομήσουμε μια νομική αναγνώριση», τονίζει ο Graziano Graziani, Ιταλός ειδικός στα μικροέθνη. «Ωστόσο, η κοινότητα που πιστεύει στην ανεξαρτησία της Σεμπόργκα βασίζει τα αιτήματά της ακριβώς σε αυτό».

Όπως προαναφέραμε, ο Giorgio Carbone ανακηρύχθηκε αρχηγός κράτους το 1963. Έλαβε τον τίτλο Giorgio I, Πρίγκιπας της Σεμπόργκα, τον οποίο διατήρησε ως το θάνατό του στις 25 Νοεμβρίου 2009. Ο τίτλος του επιβεβαιώθηκε με τη διεξαγωγή ενός ανεπίσημου δημοψηφίσματος, στις 23 Απριλίου του 1995, στο οποίο οι κάτοικοι ψήφισαν με 304 υπέρ και 4 κατά υπέρ του Συντάγματος για το πριγκιπάτο και υπέρ της ανεξαρτησίας από την Ιταλία. 

Το 2010, κάθισε στον θρόνο του πριγκιπάτου ο Marcello Menegatto, οποίος επανεκλέχθηκε μάλιστα το 2017, κατατροπώνοντας τον αντίπαλό του Mark Dezzani, έναν Βρετανό dj που ζούσε για 40 χρόνια στη Σεμπόργκα. 

Ένα χρόνο πριν είχε πραγματοποιηθεί ένα αποτυχημένο πραξικόπημα. Το 2016, ο Nicolas Mutte, Γάλλος υπήκοος και συγγραφέας, αυτοανακηρύχτηκε νέος πρίγκιπας ενώ το πριγκιπικό ζεύγος βρισκόταν στο εξωτερικό. Η κίνηση αυτή περιγράφτηκε από τον τοπικό Τύπο ως πραξικόπημα.

«Οι μιμητές και οι απατεώνες είναι η καθημερινότητα όταν πρόκειται για μικροέθνη που έχουν οποιαδήποτε αξίωση να γίνουν αυτοδύναμα κράτη», σημειώνει ο Graziani. 

Ο Marcello Menegatto αποσύρθηκε το 2019 από την εξουσία και τη θέση του πήρε η σύζυγός του, Nina. 

Τo τοπικό νόμισμα της Σεμπόργκα είναι το λουιτζίνο (luigino), που γίνεται δεκτό στις συναλλαγές, όπως και το νόμιμο νόμισμα, το ευρώ, εντός του χωριού, όχι όμως εκτός των ορίων του.

Τόσο το ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν απορρίψει το αίτημα της Σεμπόργκα για ανεξαρτησία, αλλά η πριγκίπισσά του δεν πτοείται. «Προφανώς δεν είναι εύκολη υπόθεση», αναφέρει η Nina Menegatto. «Δε θα συμβεί σήμερα ή αύριο, αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο: κοιτάξτε τι συνέβη με το Brexit. Ποιος ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον;».