Στα άδυτα του προπονητικού κέντρου της Εθνικής Ιταλίας

Ομάδες που σέβονται την ιστορία τους ή που θέλουν να γράψουν ιστορία, φροντίζουν ώστε να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να το πετύχουν. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ιταλίας, όλων των κατηγοριών και πολύ περισσότερο των ανδρών, είναι ένα από τα πιο δυνατά ονόματα στο παγκόσμιο αθλητικό γίγνεσθαι, μια ομάδα με βαριά φανέλα. Η Squadra Azzurra, όπως αποκαλείται ίσως περισσότερο επειδή ακούγεται καλύτερα σαν προσφώνηση, παρά επειδή είναι γαλάζια η εμφάνιση, διότι η σημαία είναι τρίχρωμη: κόκκινο-άσπρο- πράσινο, έχει τον δικό της χώρο, προκειμένου να προετοιμάζεται εν όψει των φιλικών και επίσημων αναμετρήσεων.

Μπήκαμε, λοιπόν, στο σπίτι των Azzurri, στο ‘Luigi Ridolfi’, της Ιταλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου στη Φλωρεντία (FIGC), που φέτος συμπληρώνει 120 χρόνια δημιουργίας, με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου Fiat 500 X Sport. Ένα προπονητικό κέντρο, με 50 χρόνια ιστορίας, που διαθέτει όλες τις ανέσεις για την προπόνηση και τη διαμονή των ποδοσφαιριστών, με 3 γήπεδα, ένα εκ των οποίων με τελευταίας τεχνολογίας πλαστικό χλοοτάπητα και κανονικό ξενοδοχείο.

Όμως, δεν προσφέρει μόνον αυτά, καθώς αν είσαι τυχερός και η Εθνική Ομάδα κάνει προπόνηση στο ‘γήπεδο 3’, που συνήθως χρησιμοποιεί, μπορείς να τη βλέπεις απολαμβάνοντας ένα γεύμα στο εστιατόριο χωρητικότητας 150 ατόμων ή ένα ποτό και καφέ στο μπαρ.

Το Centro Tecnico Coverciano, απέχει μόλις 15 λεπτά από το κέντρο της πανέμορφης Φλωρεντίας, σε μια ιδανική περιοχή, ήσυχη, με χαμηλή οικοδόμηση και σπίτια με κεραμοσκεπές, όπως άλλωστε η συντριπτική πλειοψηφία των κατοικιών της περιοχής.

Περνώντας απ’ έξω, τίποτα δεν προδικάζει τι υπάρχει πίσω από τον μαντρότοιχο που αναγράφει: ‘FIGC CENTRO TECNICO FEFERALE’. Ανοίγει η πόρτα και κατεβαίνοντας, αντικρίζεις μπροστά σου ένα παλιό κτίριο που το κοσμούν οι ημερομηνίες και οι πόλεις που η Εθνική Ιταλίας κατέκτησε τα 4 παγκόσμια κύπελλα: 1934 Ρώμη, 1938 Παρίσι, 1982 Μαδρίτη και 2006 Γερμανία. Δέος και σεβασμός.

Από εκεί ξεκινά η περιπλάνησή σου, η οποία καταλήγει στο Μουσείο της Εθνικής Ιταλίας, με αναρίθμητα κειμήλια, από τα οποία δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το πιο σημαντικό. Οι προπολεμικές φανέλες, οι μάλλινες που τις είχαν από τον πρώτο αγώνα της χρονιάς μέχρι και τον τελευταίο και που από τα πολλά πλυσίματα στο τέλος ήταν σαν παιδικές, από το μπάσιμο, είναι οι πρώτες που βλέπεις μπαίνοντας στην αίθουσα. Ενθύμια από τους τελικούς και τις κατακτήσεις των παγκοσμίων κυπέλλων, μετάλλια και κύπελλα, δελτία των διεθνών αθλητών με τις φωτογραφίες τους, δερμάτινες μπάλες που με τη βροχή γίνονταν ασήκωτες και όποιος έπιανε κεφαλιά θα πονούσε μια ζωή, δερμάτινα 6άταπα προπολεμικά παπούτσια, η μπάλα που χρησιμοποιήθηκε στον αγώνα Ιταλία – Ελλάδα 4-0 στις 25/3/1934, στο Μιλάνο, για το Παγκόσμιο Κύπελλο που κατέκτησε η Ιταλία, μια φανέλα του Πελέ, του Μαραντόνα, η μπάλα του τελικού στην Ισπανία, όταν η Ιταλία νίκησε τη Γερμανία 3- 1, πρωτοσέλιδα των ιταλικών εφημερίδων, παπούτσια και φωτογραφίες του αγώνα.

Σταματώ εδώ, διότι είναι τόσα που μπορώ να γράψω για την ομάδα που θαυμάζω από μικρός, για μια χώρα που τη θεωρώ σαν δεύτερη πατρίδα μου. Θα περιοριστώ, στο γεγονός ότι μια επίσκεψη στη Φλωρεντία, πρέπει να είναι στα πλάνα σας. Απίστευτης ομορφιάς, στην εξαιρετική Τοσκάνη, η πλακόστρωτη Φλωρεντία ανοικοδομήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα το 59 π. Χ. Eίναι η γεννέτειρα πόλη της ιταλικής Αναγέννησης και του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η πόλη που μεγαλούργησαν ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Δάντης, ο Ντονατέλο, ο Γαλιλαίος, ο Μακιαβέλι και ο Αμέρικο Βεσπούτσι, με τη Duomo και τον καθεδρικό ναό Santa Maria del Fiore, που πρέπει να ανέβεις ψηλά για να δεις την πόλη, με το Palazzo Vecchio, την Piazzale Michelangelo που γίνονται ονομαστές επιδείξεις μόδας, το περίφημο κτήμα Palazzo Pitti, το διάσημο γεφύρι με τα καταστήματα δερμάτινων και χρυσαφικών Ponte Vecchio, την πασίγνωστη πλατεία με τα καφέ Piazza della Signoria.

Για φαγητό προτείνω με κλειστά μάτια την Trattoria dei 13 Gobbi. Μια σχετικά μικρή πόρτα εισόδου δεν προδικάζει το βάθος στο εσωτερικό του παλιού πέτρινου κτιρίου, με διακόσμηση από το παρελθόν, πιάτα εποχής και απίστευτο φαγητό, από ριγκατόνι με ραγού, πένες με ντομάτα και τυρί λιωμένο, την Bistecca alla Fiorentina, μια χοντροκομμένη μπριζόλα μοσχαρίσια που είναι μισοψημένη όσο πρέπει για να λιώνει στο στόμα. Και βέβαια να κλείνεις το γεύμα ή το δείπνο, ιδανικό είναι ένα τιραμισού και ντόπιο λικέρ και σκληρά μπισκότα αμυγδάλου.

Τι λέτε; Θα ψάξετε για εισιτήρια;

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Fabrizio Giovannozzi