Στα κανάλια της Κοπεγχάγης θα ζήσεις το παραμύθι

Δεν υπάρχει ωραιότερη εμπειρία από τη βόλτα με ένα πλοιάριο, όταν βρεθείς σε πόλη με θαλάσσια κανάλια. Και υπάρχουν πολλές τέτοιες πόλεις στην Ευρώπη. Μπορεί στο μυαλό μας να έρχονται κατ’ αρχάς το Άμστερνταμ ή η Βενετία, αλλά και η Κοπεγχάγη, η πρωτεύουσα της Δανίας δεν πάει πίσω.

Στην τελευταία επίσκεψή μου εκεί, μέσα στον Ιούνιο, κι αφού χρησιμοποίησα το μετρό χωρίς οδηγό, πήγα στο σημείο όπου υπάρχουν τα πολύχρωμα σπίτια, εκατέρωθεν του πιο γνωστού καναλιού της πόλης, με το όνομα Nyhavn. Η εικόνα είναι γνωστή από τις καρτ-ποστάλ και συνοδεύεται από την πληροφορία ότι σε τρία από αυτά τα σπίτια, ένα κόκκινο, ένα κίτρινο και ένα λευκό, έζησε κατά περιόδους ένας εκ των κορυφαίων συγγραφέων, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Το αντίτιμο του εισιτηρίου στα 10 ευρώ δεν είναι αποτρεπτικό για μια διαδρομή μιάμισης ώρας. Η Άννα στο τιμόνι του πλοιαρίου έκανε αρκετά μπρος πίσω μέχρι να καταφέρει να βγει από την προβλήτα, ώστε να μην χτυπήσει άλλα πλοιάρια ή τον τοίχο και κινδυνεύσουν οι επιβάτες. Είναι η πρώτη της χρονιά ως καπετάνιος ενός τέτοιου σκάφους – η εμπειρία της προέρχεται από τα ιστιοπλοϊκά.

Έχοντας συντροφιά μας έναν απίθανο τύπο (δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομά του), μάθαμε αρκετά στη διαδρομή, με έναν τρόπο αφηγηματικό και ταυτόχρονα θεατρινίστικο. Χρειάζεται ταλέντο, άλλωστε, για να αφηγείσαι για τόση ώρα τόσες διαφορετικές ιστορίες. Από το στόμα του ακούσαμε το περιστατικό με το πολεμικό σκάφος που παροπλίστηκε σε ένα λιμάνι επειδή έφυγαν κατά λάθος ρουκέτες. Κάθε φορά που περνούσαμε από μια γέφυρα, έδινε οδηγίες στα αγγλικά, τα δανέζικα, αλλά και τα ιαπωνικά, να μένουμε καθισμένοι για να μη χτυπήσουμε. Φθάνοντας στην αντίπερα όχθη, με ύφος ανήξερου, απόρησε για αυτό που αντικρίσαμε, σχολιάζοντας “Α!, η γοργόνα”, ένα από τα εμβληματικά αγάλματα της πόλης, έργο του Εντβαρντ Ερικσεν από το 1913, που απεικονίζει την ηρωίδα του γνωστού παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Ξεχώρισα και την όπερα της Κοπεγχάγης – πάνω στη θάλασσα κι αυτή, δωρεά του μεγιστάνα εφοπλιστή Μαρσκ Μακ-Κίνεϊ Μόλλερ, ενώ εντυπωσιάστηκα από την αρχιτεκτονική με το νεοκλασικό ύφος, απότοκο του λεγόμενου ‘χρυσού αιώνα’ της Δανίας, όταν η πόλη ανοικοδομήθηκε μετά τον βομβαρδισμό του Οράτιου Νέλσονα στις αρχές του 18 αιώνα.

Το ψαροχώρι των Βίκινγκς που ιδρύθηκε τον 10 αιώνα, η Κοπεγχάγη, αποτελεί μια εξαιρετική πόλη για να μείνεις και να σταδιοδρομήσεις. Ο Παναγιώτης, για παράδειγμα, ζει και εργάζεται εκεί για 20 ολόκληρα χρόνια, ως μάγειρας σε διάφορα εστιατόρια.

Τον συνάντησα στο Toldboden, πάνω στο λιμάνι. Όπως μου είπε, έχει τρία παιδιά και όλα σπουδάζουν χωρίς ο ίδιος να ξοδευτεί, πέρα από τους (υψηλούς) φόρους που δίνει. Αυτή είναι η πιο σημαντική και ειδοποιός διαφορά της Δανίας ως κράτος από την Ελλάδα. Επίπεδο ζωής δεν είναι οι καφετέριες, τα ταβερνάκια, ο ήλιος και η θάλασσα. Τουλάχιστον αυτά δεν φθάνουν όταν πρέπει να πληρώσεις για όλα στην Ελλάδα. Στη Δανία και σε όλη την Ευρώπη, το κοινωνικό κράτος δείχνει το πρόσωπό του με δωρεάν υγεία και εκπαίδευση, δημόσιες συγκοινωνίες ακριβές (5 ευρώ το εισιτήριο στο μετρό) αλλά σύγχρονες, καθαριότητα με ανακύκλωση παντού, πολιτισμένο περιβάλλον και έλλειψη γραφειοκρατίας. Με έπιασε πάλι η μανία της σύγκρισης, όμως είναι επιβεβλημένη, μήπως κάποτε αλλάξουμε και εμείς προς το καλύτερο.

Για να επιστρέψω σε αυτά που είδα, αν πάτε κι εσείς στην Κοπεγχάγη και δείτε ένα μεγάλο ιστιοφόρο από μακριά να έρχεται, με κάτι μαύρα πάνω στα κατάρτια, μην θεωρήσετε σαν κι εμένα ότι κάθονται μεγάλα πουλιά, σαν γύπες. Οι ναύτες είναι, όπως είδα πλησιάζοντας, που είχαν κρεμαστεί από τα κατάρτια του σκάφους της βασιλικής οικογένειας της Δανίας, προκειμένου να προσφέρουν ατραξιόν στο κοινό.

Μη παραλείψετε να περπατήσετε στην πόλη, αξίζει. Να πάτε στους κήπους Τίβολι, στο Kastellet, κοντά στη μικρή γοργόνα που ήταν το παλιό φρούριο και τώρα πάρκο αναψυχής, στα παλάτια Αμάλιενμποργκ και Κρίστιανσμποργκ, στο κάστρο Ρόσενμποργκ, στην εκκλησία Φρέντερικς και – γιατί όχι;- αν έχετε χρόνο, σε κάποια από τα πολλά μουσεία. Όσο για τη νυκτερινή ζωή, στο κέντρο με τους πολλούς πεζοδρόμους (Stroget λέγεται το σύμπλεγμα) θα βρείτε τα πάντα. Πολλά από τα clubs που λειτουργούν εκεί έχουν ζωντανή μουσική σε αγγλικό στίχο. Κι αν είστε λάτρης της μπύρας, στο ζυθοποιείο της Carlsberg πραγματοποιούνται ξεναγήσεις…

Καλό ταξίδι. Πάρτε το απόφαση.