Στη δυστοπική Σαγκάη ο κόσμος ουρλιάζει πλέον για την ελευθερία του
Ακραίας αυστηρότητας γεγονότα καταγράφονται στη μεγάλη πόλη της Κίνας, χωρίς να έχει διευκρινίσει το δρόμο που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση μετά το μαύρο ρεκόρ κρουσμάτων που σημείωσε στην ιστορία της πανδημίας. Η μηδενική ανοχή δεν είναι πλέον λύση.
- 11 ΑΠΡ 2022
Μαθημένος κάτω απ’ την αυταρχική πολιτική του Xi Jinping και το ξάγρυπνο βλέμμα των big data, ο πληθυσμός της Κίνας δεν είχε ενδοιασμούς στο να εκχωρήσει κάθε προσωπικό δικαίωμα και ελευθερία στο ξέσπασμα του κορονοϊου, προς χάριν αντιμετώπισης του θανατηφόρου ιού – τουλάχιστον στην αρχή.
Δρακόντεια μέτρα επιβλήθηκαν απευθείας από την πρώτη μέρα: μαζικά τεστ σε σαρωτικές επιχειρήσεις απ’ τα κλιμάκια των υγειονομικών, ακινητοποιημένα τρένα και αεροπλάνα, κλειστοί δρόμοι, παρακολούθηση των πολιτών μέσω εφαρμογής και απόλυτη απομόνωση στα σπίτια με το μοναδικό δικαίωμα εξόδου να παραχωρείται σε ένα άτομο ανά οικογένεια για την αγορά τροφίμων. Και αυτό, όχι κάθε μέρα.
Η στρατιωτικού επιπέδου πειθαρχία λαού και υγειονομικού συστήματος, μαζί με τον τοίχο που όρθωσε το κινεζικό κράτος στις συναλλαγές, παγώνοντας την εμπορική και βιομηχανική δραστηριότητα της χώρας (να πούμε ότι η Κίνα κατέχει το ένα τρίτο των βιομηχανικών προϊόντων παγκοσμίως, οπότε έχει στα χέρια της τόσο το καρπούζι όσο και το μαχαίρι), οδήγησαν στο εξής εντυπωσιακό κατόρθωμα: η τεράστια πόλη Γουχάν, απ’ όπου λέγεται ότι ξεκίνησαν όλα, με πληθυσμό όσο όλη η Ελλάδα, κατέληξε στο τέλος του 2020 να πετάξει από πάνω της τη μάσκα, θέτοντας σε πλήρη έλεγχο τη διασπορά.
Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα της Ανατολής και συγκεκριμένα στη Σαγκάη, όπου απεγνωσμένοι πολίτες ουρλιάζουν στα παράθυρα. Τραγουδούν και διαμαρτύρονται για τα νέα καθολικά μέτρα περιορισμού που ισχύουν τις τελευταίες εβδομάδες στη γιγαντιαία πόλη των 26 εκατομμυρίων κατοίκων, όπως επιβεβαιώνουν τα βίντεο που κάνουν το γύρο του Διαδικτύου. Ζητούν απεγνωσμένα μια ανάσα ελευθερίας, ενώ τα drones προτρέπουν τον κόσμο να μην ανοίγει καν τα παράθυρα.
«Ελέγξτε την επιθυμία της ψυχής σας για ελευθερία», λένε επαναλαμβανόμενα τα ιπτάμενα μόνιτορ, λες και μεταφερθήκαμε ξαφνικά σε ένα ανατριχιαστικό μέλλον δυστοπίας. Τι συνέβη ωστόσο και έφτασε η Σαγκάη σε αυτή την έκρυθμη κατάσταση, σημειώνοντας μαύρο ρεκόρ στην ιστορία της πανδημίας, με πάνω από 27.000 νέα κρούσματα ανά εικοσιτετράωρο;
Ξανά από την αρχή
© AP Photo/Chen Si
Για όλο το διάστημα των δύο πανδημικών ετών, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα πίστωνε την επιτυχία του στο ότι εφάρμοζε την περίφημη «μηδενική ανοχή» στα ξεσπάσματα, με την οποία βεβαίως οδηγούταν συχνά σε υπερβολικές αποφάσεις, τύπου να επιβάλει καραντίνα σε 5.000 πολίτες αμά τη εμφανίσει ενός και μοναδικού κρούσματος σε νοσοκομείο, όπως συνέβη στη Σαγκάη τον Νοέμβριο του 2020.
Όσο περνούσαν οι μήνες και η κυβέρνηση παρέμενε ανένδοτη, εφαρμόζοντας τοπικά lockdown σε ολόκληρες πόλεις με το παραμικρό, η τσέπη και η ψυχολογία του κόσμου πέρναγε σκωτσέζικο ντουζ.
Η κατάσταση ξέφυγε με τη μετάλλαξη Όμικρον. Τούτη η υπερ-μεταδοτική παραλλαγή είχε έναν άσσο στο μανίκι της, που θα την έκανε αόρατη ακόμη και σε ένα τόσο ελεγχόμενο καθεστώς: την ασυμπτωματικότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία που καταγράφονται στη Σαγκάη, δηλαδή το 95% των κρουσμάτων, δεν εμφανίζει κανένα απολύτως σύμπτωμα.
Σε μια μητρόπολη τέτοιων μεγεθών, τα λάθη κοστίζουν και οι αριθμοί δεν άργησαν να κορυφωθούν ακραία, φέρνοντας την κυβέρνηση εμπρός σε ένα μεγάλο δίλημμα που μένει ακόμη να κριθεί: πόσο αυστηροί θα είναι στη μηδενική ανοχή τους ενάντια στον κορονοϊό, όταν η οικονομία δεν αντέχει άλλο πάγο;
Διότι δεν είναι μόνο ο τωρινός εγκλεισμός που έχει οδηγήσει τους Κινέζους πολίτες στη Σαγκάη να βγουν στα παράθυρα, ουρλιάζοντας από οργή.
Το «έργο» που παρακολουθούν ως πρωταγωνιστές κι ακροατές τις τελευταίες εβδομάδες με την απαγόρευση της κυκλοφορίας αλλά και την ακραία αυστηροποίηση που επιβλήθηκε από τις 28 Μαρτίου, δείχνει να μην έχει κοντινό φινάλε, καθώς όλοι αναρωτιούνται πόσο πολύ μπορεί να αντέξει η Κίνα. Όχι τόσο σε υγειονομικό επίπεδο, αφού το κινεζικό κράτος ξέρει να απαντά γρήγορα (έναν pop up νοσοκομείο με 50.000 κλίνες οικοδομήθηκε μόλις για τη Σαγκάη), όσο για το μοντέλο που ακολουθεί.
Η πολιτική της μηδενικής ανοχής έχει πνεύσει τα λοίσθια και από επίσημα λόγια. Οπότε κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, συν το γεγονός ότι τα ράφια και τα ψυγεία έχουν αδειάσει εδώ και μέρες.
Άδεια ράφια, άδεια ψυγεία
© AP Photo/Chen Si
Όταν πριν ένα μήνα εμφανίστηκε η παραλλαγή Όμικρον για πρώτη φορά στη Σαγκάη, ορισμένες περιοχές τέθηκαν σε καραντίνα και ξεκίνησε η γνωστή μάχη για τα είδη πρώτης ανάγκης στα super market. Το φαινόμενο κορυφώθηκε τις τελευταίες ημέρες πριν την αυστηροποίηση, με τα βίντεο που κυκλοφορούν να δείχνουν εκατοντάδες κόσμου με νάιλον σακούλες στα χέρια να φορτώνουν μέσα όσα περισσότερα τρόφιμα και χαρτιά υγείας μπορούν. Ορισμένες φορές, έφταναν σε σημείο να πιαστούν στα χέρια.
Θα βιαζόμασταν να τους κατηγορήσουμε ως ανασφαλείς και υπερβολικούς, αλλά η πραγματικότητα σε μια πόλη τέτοιων μεγεθών τελικά τους δικαίωσε: δύσκολη και σε μερικές φορές πολύ, πολύ καθυστερημένη είναι η προμήθεια κρέατος, ρυζιού και άλλων τροφίμων των έγκλειστων πολιτών, αφού οι παραγγελίες είναι όσες και οι κάτοικοι, και οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης έχουν παραδεχτεί ότι πασχίζουν να καλύψουν τη ζήτηση.
Σύμφωνα με τις αναρτήσεις Κινέζων πολιτών, υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές που εξυπηρετούνται ενώ άλλες όχι. «Οι άνθρωποι μπορούν πλέον να βασίζονται μόνο ο ένας στον άλλο», αναφέρει ένας χρήστης στην πλατφόρμα Weibo. Στην ίδια κατηγορία (παραγγελίας και ατελείωτης αναμονής) εμπίπτουν φυσικά και τα φάρμακα.
