Στη Χιλή, η ξηρασία απειλεί τις πολύτιμες μέλισσες

«Αν πεθάνουν οι μέλισσες, θα πεθάνουμε όλοι. Η μέλισσα μας δίνει ζωή» λέει ο Carlos Peralta στη ρεπόρτερ του Associated Press. Ο Χιλιανός μελισσοκόμος βρίσκεται σε κομβικό για τη ζωή του σημείο: έχει χάσει ήδη 300 μελίσσια και ο μόνος τρόπος να σώσει τα εναπομείναντα 900 είναι με το τεχνητό νέκταρ. Άλλωστε, μετά από 13 χρόνια ξηρασίας, η χλωρίδα και η πανίδα αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα στη Χιλή.

Δεν είναι όμως μόνο η απουσία βροχών αυτή που οδηγεί τις μέλισσες σε έναν σταδιακό αφανισμό – βάζουν και οι άνθρωποι το χεράκι τους. Πιο συγκεκριμένα, και σύμφωνα με έκθεση του 2018, η εισαγωγή παρασιτοκτόνων στη χώρα έχει αυξηθεί κατά 460% (!) τα τελευταία χρόνια. Οι συνέπειες είναι αναμενόμενες και, βέβαια, δραματικές.

Ξηρασία, καταστροφικά εντομοκτόνα, λάθος διαχείριση των υδάτινων πόρων, αλλά και το σύνολο της κλιματικής κρίσης δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο για τις μέλισσες της Χιλής και κατ’ επέκταση για τους ανθρώπους που ζουν από αυτές. Όχι, το τεχνητό νέκταρ (ζαχαρόνερο) δεν είναι λύση, αφού σιγά-σιγά τις κάνει να χάνουν τις δυνάμεις τους. Άλλωστε, ακόμα και αν ο Carlos Peralta αποφασίσει να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη λύση θα πρέπει να μεταφέρει τα μελίσσια του 1000 χιλιόμετρα μακριά.

Ένας κόσμος χωρίς μέλισσες θα ήταν ένας κόσμος με ελάχιστες επιλογές φαγητού για εμάς τους ανθρώπους, αφού οι τελευταίες αποτελούν τον πλέον πολύτιμο κρίκο στην αλυσίδα επικονίασης για τη χλωρίδα του πλανήτη.

Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στη μακρινή Χιλή, λοιπόν, αποτελούν μία εικόνα από το κοντινό μέλλον του πλανήτη. Ένα μέλλον μάλλον δυσοίωνο αν δεν πάρουμε γρήγορα αποφάσεις ως ανθρωπότητα.