Στο Älmhult σχεδιάζονται τα περισσότερα αντικείμενα που έχεις στο σπίτι σου

”Δεν έχω μπει σε σπίτι ανθρώπου κάτω των σαράντα και να μην έχω δει έστω ένα αντικείμενο της ΙΚΕΑ”, ήταν η απάντησή μου στον Yuki, έναν Ιάπωνα web desinger, όταν με ρώτησε πώς τα πάει η εταιρεία στην Ελλάδα.

Βρισκόμασταν σ’ ένα meeting room, μαζί με περίπου ακόμα τριάντα άτομα από όλο τον πλανήτη, στα κεντρικά γραφεία της ΙΚΕΑ στο Älmhult της Σουηδίας, περιμένοντας να ξεκινήσει μια συζήτηση σχετικά με τον μύθου του μινιμαλισμού. Σκοπός του ταξιδιού ήταν να μάθουμε τα αποτελέσματα της έρευνας Life At Home και να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία παραγωγής ενός προϊόντος της ΙΚΕΑ. Από την ιδέα μέχρι την κατασκευή του και τον τελικό έλεγχο πριν κυκλοφορήσει στην αγορά.

Σήμερα, λίγες μέρες μετά την επιστροφή μου από Σουηδία, κάθε φορά που αντικρίζω το φωτιστικό της ΙΚΕΑ που έχω στο δωμάτιο μου, δεν βλέπω μόνο το φωτιστικό, αλλά τους ανθρώπους και τις εκατοντάδες ώρες που χρειάστηκαν ώστε να δημιουργηθεί και να φτάσει το προϊόν στο σπίτι μου.

Στο παγωμένο Älmhult

Το Älmhult είναι μια κωμόπολη 9.000 κατοίκων, περισσότεροι από τους οποίους εργάζονται στην ΙΚΕΑ. Για να φτάσω εκεί πέταξα από Αθήνα για Κοπεγχάγη. Από Κοπεγχάγη πήρα ένα τρένο κι αφού πέρασα τη γέφυρα που συνδέει τη Δανία με τη Σουηδία, το Malmö και το Lund, μετά από λίγο λιγότερο από 2 ώρες, έφτασα στο Älmhult.

Πέντε λεπτά με τα πόδια από το σιδηροδρομικό σταθμό βρίσκεται το ξενοδοχείο της ΙΚΕΑ. Μέχρι να κάνω check-in στο ξενοδοχείο, συνειδητοποίησα ότι μέσα σε λίγες ώρες η θερμοκρασία γύρω μου είχε πέσει 28 βαθμούς. Πώς; Είχα φύγει από Αθήνα το πρωί με 14C κι όσο το απόγευμα της ίδιας μέρας περπατούσα στους χιονισμένους δρόμους του Älmhult, το κινητό μου έγραφε -14C. Ευτυχώς, όταν μπήκα στο δωμάτιο τα έπιπλα βρίσκονταν στις θέσεις τους κι όχι μέσα σε κούτες προκειμένου να τα συναρμολογήσω ο ίδιος, όπως μου είχαν πει κάποιοι φίλοι, όταν τους είχα ανακοινώσει πως θα διανυκτέρευα σε ξενοδοχείο της ΙΚΕΑ.

Η ξενάγηση στους χώρους της εταιρείας θα ξεκινούσε την επομένη, άρα οι ώρες που έμεναν μέχρι να νυχτώσει περιλάμβαναν ένα σύντομο περίπατο στην πόλη, μπόλικο τσάι και κουνουπιδόσουπα. Η κουνουπιδόσουπα ήταν πολύ πιο νόστιμη από όσο διαβάζεται.

Στα άδυτα της ΙΚΕΑ

(Η Lydia Choi Johansson)

Εκτός από τον Yuki στο ίδιο γκρουπ, ένα από τα συνολικά τέσσερα, με εμένα βρίσκονταν τρεις ακόμη Ιάπωνες, μία Δανέζα, μία Ιταλίδα κι ένα Γάλλος. Καθόμασταν γύρω από ένα τραπέζι -προφανώς της ΙΚΕΑ- κι ακούγαμε την Lydia Choi Johansson, Intelligence Specialist της εταιρείας, να μας εξηγεί τα ευρήματα της έρευνας Life At Home.

H IKEA επισκέφτηκε μέσα στην περασμένη χρονιά, 54 νοικοκυριά σε όλο τον πλανήτη προκειμένου ν’ ανακαλύψει ποιοι είναι εκείνοι οι παράγοντες που μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή στο σπίτι. Πώς οι τέσσερις διαστάσεις, σύμφωνα με την ΙΚΕΑ, ενός σπιτιού (τα αντικείμενα, οι ανθρώπινες σχέσεις, η τοποθεσία και ο χώρος) μπορούν να συνδυαστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όσους ζουν μέσα σε αυτό.

Το συναισθηματικό δέσιμο με κατά τα άλλα άχρηστα αντικείμενα, το οποίο δεν μας επιτρέπει να απαλλαγούμε από αυτά, η πίεση που μας ασκεί η κοινωνία να ζούμε όλο και πιο μινιμαλιστικά και ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το κατά πόσο ένα σπίτι είναι ακατάστατο, ήταν μερικά από τα θέματα που μας ανέλυσε η Chloi. Το τελευταίο, μάλιστα, ήταν εκείνο στο οποίο θα εμβάθυνε το γκρουπ μας προκειμένου να βρει μια ιδέα για την αντιμετώπισή του.

Η γάτα που θα κάνει ρεκόρ πωλήσεων

Δεκάδες πολύχρωμα τουβλάκια, μερικές μικροσκοπικές μαύρες ρόδες, ένα κομμάτι πηλός, κάμποσα φύλλα χαρτί και μια ντουζίνα μολύβια ήταν τα αντικείμενα που θα χρησιμοποιούσαμε στο brainstorming μας. Βρισκόμασταν πλέον στην αίθουσα της ΙΚΕΑ όπου γίνονται τα meetings, τα οποία οδηγούν στη δημιουργία των περισσότερων αντικειμένων τα οποία διαθέτεις στο σπίτι σου.

Και πώς κάνεις το σύνολο των μελών μιας οικογένειας ν’ αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο πότε ένα σπίτι θεωρείται ακατάστατο; Ακόμα κι αν καταφέρεις να το κάνεις αυτό, πώς πείθεις όλα τα μέλη (γονείς, παιδιά) να το τακτοποιήσουν; Η πρόκληση του να δώσουμε απαντήσεις στα προαναφερθέντα ερωτήματα ήταν μεγάλη και εμείς μάλλον δεν σταθήκαμε αντάξιοί της. Παρ’ όλα αυτά, αφού αρχικά σκεφτήκαμε τη δημιουργία ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού με επίκεντρο το παραπάνω θέμα, καταλήξαμε στη δημιουργία ενός, αν μη τι άλλο, φαντεζί ενιαίου αποθηκευτικού χώρου με τη μορφή γάτας για την οικογένεια, τον οποίο σχεδίασε μια Γιαπωνέζα συνάδελφος.

(φαντάσου τη γάτα με ύψος πάνω από ένα μέτρο, ανοιχτό στόμα για να ρίχνεις μέσα της αντικείμενα και διάφανη κοιλιά για να μπορείς να δεις όσα έχεις ρίξει μέσα της)

Η υπόλοιπη ημέρα περιλάμβανε περαιτέρω συζήτηση για τα αποτελέσματα της έρευνας Life At Home, επίσκεψη στο μουσείο της IKEA -ω ναι, υπάρχει και βρίσκεται μόλις δύο λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο- πολύ κρύο, πολύ τσάι και τοματόσουπα. Ακόμα πιο νόστιμη κι από την κουνουπιδόσουπα.

Στο testlab

Το δεύτερο και τελευταίο πρωινό μου στο Älmhult περιλάμβανε συνεντεύξεις με ανθρώπους της ΙΚΕΑ, τις οποίες θα διαβάσεις σε επόμενο κείμενο και επίσκεψη στο testlab της εταιρείας. Τι θα πει testlab; Πρόκειται για το σύνολο των εργαστηρίων όπου ελέγχονται τα προϊόντα της ΙΚΕΑ πριν κυκλοφορήσουν στην αγορά.

Χρειάζεται έλεγχο ακόμα και ένα τάπερ; Προφανώς και χρειάζεται έλεγχο ένα τάπερ πριν το βάλεις γεμάτο φαγητό στην τσάντα σου:

Αντίστοιχα με το παραπάνω ρομπότ πίεζαν τραπέζια, καρέκλες και καναπέδες για να τσεκάρουν την αντοχή τους, ενώ σε άλλο δωμάτιο λάμπες έμεναν αναμμένες για μέρες πριν το αντίστοιχο μοντέλο τους κυκλοφορήσει στην αγορά.

Την επίσκεψη στο testlab ακολούθησε το τελευταίο γεύμα στο ξενοδοχείο κι από εκεί ξεκίνησα το δρόμο της επιστροφής μου στην Κοπεγχάγη και στη συνέχεια στην Αθήνα.

Όπως εναλλάσσονταν οι εικόνες από τοπία στο τζάμι του τρένου, έτσι εναλλάσονταν στο μυαλό μου εικόνες από τα διάφορα προϊόντα της ΙΚΕΑ που έχω στο σπίτι μου. Μετά από 48 ώρες στο χωριό της ΙΚΕΑ, για κάθε ένα πλέον από αυτά τα προϊόντα, ήξερα ή έστω φανταζόμουν πού είχε γίνει το brainstorming για τη δημιουργία του, ποιοι άνθρωποι είχαν συμμετάσχει σε αυτό και πού είχαν τεσταριστεί οι αντοχές του πριν καταλήξει σε κάποιο από τα δωμάτια του σπιτιού μου.