Συγγνώμη που σας το χαλάμε, αλλά το ΟΦΗ-Εργοτέλης δεν είναι ντέρμπι

Ο όρος ‘ντέρμπι’ χαρακτηρίζει τον αγώνα δύο ομάδων από την ίδια πόλη. Επί της ουσίας, λοιπόν, το ΟΦΗ-Εργοτέλης είναι τέτοιο. Για τους έξω, μακριά από την Κρήτη. Η λέξη ‘ντέρμπι’ είναι αυτή που χωρίζει την υπόλοιπη Ελλάδα με την Κρήτη. Μη σας ακούσουν να χρησιμοποιήσετε ποτέ αυτό το χαρακτηρισμό. Οι μισοί εκνευρίζονται και οι άλλοι μισοί γελάνε. Υπάρχει και μία μικρή μερίδα που το πιστεύει. Δαχτυλοδειχτούμενοι.

Οι αγώνες του ΟΦΗ με τον Εργοτέλη ή του Εργοτέλη με τον ΟΦΗ, πείτε το με τη σειρά που θέλετε, απέκτησαν την ιστορική τους σημασία τα τελευταία χρόνια όταν ο αείμνηστος Απόστολος Παπουτσάκης κατάφερε να φτάσει τους Εργοτελίτες μέχρι την Α’ Εθνική. Κάπου εκεί ‘φούντωσε’ ξανά η φλόγα της κόντρας με τον ΟΦΗ. Μη φανταστείτε τίποτα σοβαρό, απλά μπήκε ένα αλατοπίπερο στο κρητικό ποδόσφαιρο.

Ο ΟΦΗ με τον Εργοτέλη έχουν λιγότερα να χωρίσουν από όσα νομίζετε ότι τους χωρίζουν πραγματικά. Και σας το λέω που, ζώντας 2.5 χρόνια στο Ηράκλειο, δεν έχω διαπιστώσει τίποτε από αυτά που ακολουθούν τα ‘κλάσικο’ του ποδοσφαίρου. Είτε αυτά είναι της πόλης είτε αυτά που απλώνονται σε θρησκείες, πολιτικές, μεγέθη.

Πιστέψτε με, τη συγκεκριμένη κόντρα περισσότερο την κρατούν ζωντανή τα Μέσα της Αθήνας παρά αυτά της Κρήτης. Οι ΟΦΗτζίδες με τους Εργοτελίτες, τουλάχιστον όσο τα ζω από κοντά, περιορίζονται σε σοσιαλμιντιακές κόντρες. Οι πρώτοι τρολάρουν τους ‘κιτρινόμαυρους’ για το αριθμητικό μέγεθος των φιλάθλων τους (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, τίθεται στην… κριτική του κοινού κάθε φορά που ο Εργοτέλης παίζει στο αχανές Παγκρήτιο), ενώ οι δεύτεροι χλευάζουν τους πρώτους για το παρελθόν και τα περί ανεξαρτησίας.

Δεν γνωρίζω ιστορικά γεγονότα και αν μεταξύ τους οι οπαδοί έχουν φτάσει σε ακραίες καταστάσεις, αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι αν θες να πικάρεις ένα φίλο του ΟΦΗ τότε πες του ότι ο ‘αιώνιος’ αντίπαλός του είναι ο Εργοτέλης. Στην αντίπερα όχθη, αν θες να μπεις στο μάτι του Εργοτελίτη τότε πες του ότι χωράνε σε ταξί

Αυτά είναι τα ωραία, τα ζουμερά του αθλητισμού. Το πικάρισμα που αν βγάζει υγεία και καθαρή διάθεση για χιούμορ, είναι το αλατοπίπερο των φιλάθλων. Τουλάχιστον εδώ κάτω, ακόμα και αν θεωρήσουμε άστοχο να χαρακτηρίσουμε ως ντέρμπι τις αναμετρήσεις των δύο ομάδων, δεν έχουν παρατηρηθεί ακραίες καταστάσεις. Κι αν έχουν γίνει στο παρελθόν, ήταν μεμονωμένες, προερχόμενες από τη μειοψηφία των κάφρων που παρεισφρύουν σε κάθε ομάδα, ανεξαρτήτου χώρας, πόλης, συνοικίας.

Για να φανταστείτε, την προηγούμενη Πέμπτη ΟΦΗ και Εργοτέλης έπαιξαν για το Κύπελλο. Ρεβάνς στο Γεντί Κουλέ, του 1-1 στο Παγκρήτιο. Το παιχνίδι εκ των προτέρων είχε όλα εκείνα τα στοιχεία να χαρακτηριστεί σούπερ-ντούπερ, ντέρμπι, ‘κρητικό κλάσικο’, μάχη ζωής και θανάτου. Θα περίμενε κανείς να νεκρώσουν οι δρόμοι του Ηρακλείου, όλος ο κόσμος να συζητά γι’ αυτό, αστυνομικές δυνάμεις παρατεταγμένες σε κεντρικά σημεία, όλα όσα, τέλος πάντων, συνθέτουν τις ‘μητέρες των μαχών’.

Όχι μόνο δεν άνοιξε μύτη, όχι μόνο φιλοξενήθηκαν στην έδρα του ΟΦΗ φίλοι του Εργοτέλη χωρίς κανένα πρόβλημα (το αντίθετο έγινε και στο πρώτο ματς, πάλι χωρίς παρατράγουδα), όχι μόνο έβαλαν μαθητές στην ίδια θύρα με τον κόσμο του Εργοτέλη και δεν σημειώθηκε κανένα περιστατικό, αλλά το παιχνίδι ολοκληρώθηκε κανονικά και ήρεμα αν και είχε όλα όσα χρειάζονται οι πολεμοχαρείς για το αντίθετο. Παράταση, πέναλτι, πρόκριση των φιλοξενούμενων.

EUROKINISSI

Εκτός Κρήτης, βλέπετε, ‘διψούν’ για αίμα. Αναζητούν κι άλλα ντέρμπι για να ικανοποιηθεί ο αιμοδιψής αναγνώστης. Εύκολα χρησιμοποιούνται χαρακτηρισμοί για να δώσουν βαρύγδουπη σημασία σε καταστάσεις μικρότερες από αυτές που πιστεύει η πλειοψηφία.

Σας πληροφορώ ότι στις μικρότερες κατηγορίες υπάρχουν πολύ σημαντικότερα παιχνίδια που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ντέρμπι και συγκεντρώνουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ένα Εργοτέλης-ΟΦΗ. Για να μην αναφερθώ στη σειρά που κατατάσσουν πολλοί της κρητικές ομάδες βάσει ιστορίας, τίτλων, δυναμικής και κόσμου και δεν είναι αυτή που περιμένετε…

Στην επόμενη επίσκεψη στην Κρήτη, αν θέλετε να πάρετε γεύση από τοπικό ποδόσφαιρο με το γλαφυρό ελληνικό άρωμα και την καλτίλα του οπαδισμού, να προτιμήσετε τις μικρότερες κατηγορίες. Τα τοπικά. Εκεί, ναι, θα δείτε ‘κλασικό’, θα δείτε μπροστά σας να ‘ξεδιπλώνεται’ το ίδιον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δίχως μοντάζ και φίλτρα. Με πραγματικούς ‘αιώνιους’ αντιπάλους.

Φωτογραφίες: Eurokinissi