Συγχωρεί μία γυναίκα την απιστία;

Έχουν περάσει λιγότερες από 24 ώρες από τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, την γνωστή και ως σήμερα-είμαστε-πιο-ερωτευμένοι-από-ποτέ-στη-χώρα-του-ποτέ.

Τα εστιατόρια βρίσκονται σε φάση επανασυναρμολόγησης του χώρου -πήξαμε στα «τραπέζια για δύο» και στα κόκκινα λουλούδια-καρδουλάκια-φανάρια (όχι την ταινία). Τα ανθοπωλεία καταθέτουν στεφάνι στον άγνωστο ερωτευμένο. Τα ζαχαροπλαστεία πετάνε τα φορμάκια -κάθε μεγέθους- καρδούλας από τον πάγκο τους. Εκτός εικόνας βρίσκονται τα παιχνιδάδικα (Κυριακή). Σε χαμηλή ένταση ένας Γιάννη Πουλόπουλος υπενθυμίζει ότι:

Παμ, παμ. Και πάμ παρακάτω. Τέλος οι καρδούλες. Τέλος τα τριαντάφυλλα και οι όμορφες συνθέσεις αγκαζέ με λούτρινα και κουκλάκια που υπόσχονται αιώνια αγάπη. Γενικά όποια άποψη και αν έχεις για τον Άγιο Βαλεντίνο, ας συμφωνήσουμε ότι τελείωσε και ας πάμε παρακάτω.

Ξυπνάς δίπλα σε μία γυναίκα που έχεις επιλέξει (bold εδώ) να είσαι μαζί της. Μπορεί να είστε πολλά χρόνια μαζί, μπορεί και ελάχιστους μήνες. Ίσως και μέρες (το ώρες δεν το βάζουμε γιατί απλούστατα συνεπάγεται ότι δεν είστε μαζί οπότε θα χάσω το point μου). Ξαφνικά έρχεται στο μυαλό σου εκείνη η νύχτα (μπορεί να είναι και μέρα προφανώς, απλώς τα στερεότυπα τη θέλουν νύχτα -μην τα ισοπεδώνουμε και όλα). Εκείνη η μαύρη νύχτα (ντάξει, το πέθανα) που πήγες με άλλη. Την απάτησες κοινώς.

Το «να της το πω» στριφογυρίζει στο μυαλό σου πιο έντονα και από το αρνί στη σούβλα (Easter is coming) ωστόσο διστάζεις. «Θα με συγχωρέσει;» αναρωτιέσαι. Λοιπόν, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που πρέπει να λέμε Thank God we have Friends. Δεν αναφέρομαι στα δικά σου φιλαράκια αλλά στα Φιλαράκια.

Παρακαλώ, να πέσει το βίντεο…

Προφανώς η περίπτωση του Ρος δεν περιγράφει την κατάστασή σου (έχουμε υποθέσει ότι δεν σε έπιασε στα πράσα) αλλά η κατάληξη, είναι πάνω κάτω η ίδια εφόσον αποφασίζεις να της το πεις.

Τώρα, αρχίζουν τα δύσκολα (τόσος Σάκης έπαιξε χθες ας τον επικαλεστώ και εγώ). Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου: Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός -κάθε γυναίκα έχει διαφορετικές αντιδράσεις.

Υπάρχουν εκείνες που (εντελώς λανθασμένα κατά τη γνώμη μου) θα πάρουν την απιστία πάνω τους. Θα νιώσουν ανίκανες να σε ικανοποιήσουν και θα βγάλουν όλη την ανασφάλεια που έκρυβαν καλά -ή όχι- στο δοχείο που τοποθετείτε τις οδοντόβουρτσές σας μπροστά από τον καθρέφτη. Θα αισθανθούν χάλια, κοινώς.

Η ανασφάλεια ποτέ δεν είναι καλός σύμμαχος σε μία σχέση και εσύ, την έχει βάλει για τα καλά στο πεδίο της μάχης.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, δεν έχω να κάνω κάποιον σχολιασμό. Αν θέλεις τη γνώμη μου, δεν έχει σημασία εάν θα σε συγχωρέσει ή όχι. Γιατί απλούστατα, θα της το ξανακάνεις. Μιας και πιάσαμε τις μαθηματικές πράξεις, η απάτη στη σχέση σας αυξάνεται γεωμετρικά και η γεωμετρία στερείται καρδούλας.

Τέλος πάντων, για να το γενικεύσουμε στην ερώτηση μπορεί μία γυναίκα να συγχωρήσει την απιστία, η πιο ειλικρινής απάντηση είναι «εξαρτάται». Τον άνθρωπο, τη φάση, την κατάσταση, τον τρόπο με τον οποίο έγινε, τη μοναδικότητα (βλέπε πάνω). Για μένα ωστόσο, η πιο σημαντική δεν είναι η δική της αντίδραση, αλλά η δική σου.

Τα ερωτήματα είναι πολλά και στην πλειοψηφία τους αναπάντητα. Για να είμαι δίκαιη, πρέπει να αναφέρω ότι στον κόσμο των σχέσεων, σε κάποια νολανική διάσταση βρίσκουμε και την άποψη ότι «η απιστία κάνει καλό σε μία σχέση». Άλλο συγχώρεση όμως, και άλλο υποχώρηση. Διαφωνείς;