Τα 20 ασχημότερα αυτοκίνητα ever

Συχνά λέμε πως το αυτοκίνητο πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως εργαλείο. Ως το μέσο που μας μεταφέρει από το σημείο Α, στο σημείο Β. Οπλισμένοι με αποστειρωμένη πρακτικότητα. Όμως όσο κι αν προσπαθήσουμε, το ρημάδι το συναίσθημα δεν μπορούμε να το αφαιρέσουμε απ’ ότι έχει να κάνει με την αυτοκίνηση. Άλλοτε αυτό αφορά αδρεναλίνη, άλλοτε πάθος, άλλοτε οπτική ευχαρίστηση και άλλοτε (σχεδόν) τρόμο!

Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να προτείνω να απομακρύνετε τα παιδιά από την οθόνη του υπολογιστή σας. Γιατί ακολουθούν είκοσι περιπτώσεις όπου είναι να απορείς τι στο καλό είχε στο μυαλό του ο άνθρωπος που σχεδίαζε το αυτοκίνητο. Κι ακόμα χειρότερα, πόσο πιωμένοι ήταν εκείνοι που είδαν τα σχέδια και έδωσαν το πράσινο φως να μπει στην παραγωγή! Να λοιπόν (μερικά από) τα πιο άσχημα αυτοκίνητα που πάτησαν ποτέ άσφαλτο!

No20 Chrysler PT Cruiser

O άνθρωπος είναι από τη φύση του παρελθοντολάγνος. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο αναπολεί το παρελθόν, λες και το πέρασμα του χρόνου σβήνει όλα του τα στραβά. Όμως όσα χρόνια κι αν περάσουν, από το βιογραφικό του Bryan Nesbitt δεν θα σβηστεί η συμμετοχή στο ‘έγκλημα’ που λέγεται PT Cruiser. Το αρχικό σχέδιο δεν ήταν δικό του, το τελικό έκτρωμα όμως ναι. Προσπάθησε να γεφυρώσει το αμερικανικό μακρινό χθες με το σήμερα (του 2001), ωστόσο η μηχανή του χρόνου μάλλον έχανε λάδια.

No19 Citroen 2CV

Αμφιταλαντεύτηκα σχετικά με το αν το «Ντε σε βο» έπρεπε να είναι σε αυτή τη λίστα. Γιατί μπορεί να ήταν εκ γενετής κακάσχημο όμως αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά μοντέλα στην ιστορία της Citroen και της αυτοκίνησης γενικότερα. Διόλου τυχαία πολλαπλασιαζόταν στις γραμμές παραγωγής επί 42 χρόνια. Αλλά και πάλι, το γεγονός πως έχουν κυκλοφορήσει γύρω από εμάς και τους πατεράδες μας περί τα εννέα εκατομμύρια από δαύτα, το λες και τρομακτικό.

No18 Packard Hawk

Πάμε τώρα και στα πιο δύσκολα. Όπως θα δείτε και παρακάτω, δεν είναι πολλά τα μοντέλα εκείνης της εποχής στη λίστα. Κι αυτό διότι όσο γινόταν, ενσωμάτωσα στις παραμέτρους αξιολόγησης και τις τάσεις κάθε εποχής. Αλλά και πάλι, το «γεράκι» της Packard μπορεί να ήταν το ταχύτερο εκ των Studebakers αλλά αυτό δεν το έκανε ομορφότερο. Ειδικά το «πρόσωπό» του, όπου η γρίλια του το κάνει να μοιάζει με λυπημένο emoticon.

No17 Yaris Verso

Το Yaris είναι από τα πιο μοσχοπουλημένα μοντέλα παγκοσμίως και η Toyota λογικό ήταν να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το σουξέ δημιουργώντας και μία πιο πρακτική παραλλαγή του. Όμως παρότι έχει πέραση από μικρό πόλης μέχρι World Rally Car, ως MPV το Yaris δεν είχε το ίδιο αντίκτυπο. Απέκτησε μερικά παρατσούκλια («παγωτατζίδικο», «διασκεδαστικό κοντέινερ» κ.α.) και περιορισμένο αριθμό ιδιοκτητών, χωρίς να κάνει και τόσο υπερήφανο τον δημιουργό του, Hirokazu Ikuma.

No16 Subaru Brat

Το «παλιόπαιδο» της Subaru είχε αξιόλογη εμπορικά πορεία, καθώς ήταν στην παραγωγή από το 1978 έως το 1994. Σα να ντρεπόταν για την εμφάνισή του, σε κάθε αγορά κυκλοφορούσε και με άλλο όνομα: αλλού Targa, αλλού Shifter, 284, Brumby, είχε πολλές προσωπικότητες. Ένα pick up που θαρρείς πως ξεκίνησε για σεντάν και τροποποιήθηκε στην πορεία και που αξιοσημείωτο είναι πως ποτέ δεν κυκλοφόρησε στον τόπο του – την Ιαπωνία.

No15 Hyundai Atos

Πούλησε σε πολλές αγορές σαν ζεστό ψωμάκι και η ελληνική ήταν μία από αυτές. Δεν υπήρχε εταιρεία ενοικιάσεων αυτοκινήτων που να μην το είχε στο στόλο της κι αυτό όχι για τα κάλλη του αλλά την πρακτικότητά του. Φθηνό, 5θυρο, με χώρους για βαλίτσες, από το 1997 που έκανε ντεμπούτο, έμεινε ζωντανό εμπορικά για περίπου μία δεκαετία. Προτού έρθει το i10 και γενικά η Hyundai αλλάξει ρότα ως εταιρεία. Προς το καλύτερο.

No14 AMC Pacer

Μοντέλο της American Motors Corporation που κυκλοφόρησε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70. Δίθυρο hatchback coupe, με τζαμαρία πίσω για να είναι ευήλιο. Διέθετε και άφθονους χώρους καθώς όπως είχε προβλέψει ο δημιουργός του, Richard Teague, θα αυξανόταν η ζήτηση οχημάτων μικρότερου μεγέθους αλλά χωρίς ιδιαίτερους συμβιβασμούς σε όσα προσέφεραν. Απλά δεν αντέδρασε σε αυτή του την πρόβλεψη με τον πιο καλαίσθητο τρόπο.

No13 Subaru 360

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, έτσι το πρώτο όχημα της Fuji Heavy Industries (έτσι ήταν μέχρι πριν μερικές εβδομάδες το επίσημο όνομα της Subaru) δεν διεκδικούσε τίτλους ομορφιάς. Η παραγωγή του ξεκίνησε το 1958 και διήρκησε 13 χρόνια. Μικρό, βουτηγμένο στη λιτότητα σε ότι αφορούσε στο εσωτερικό του και με περίεργο ωοειδές σχήμα, έχει χαρακτηριστεί ως η «γιαπωνέζα αδερφή του Σκαραβαίου». Υποθέτω μπορείτε να διακρίνετε το γιατί. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, πιο πολύ μου φέρνει σε πεθερά.

No12 SsangYong Musso Sports

Αφού προσωρινά σας στείλω πίσω στο Νο16 της λίστας, εδώ έχουμε μία από τα ίδια αλλά σε πιο σύγχρονη και πιο κορεάτικη εκδοχή. Σαν υπερυψωμένο σεντάν που του έκοψαν το πίσω μέρος για να φορτώνουν την καρότσα, ίσως είναι από τα ασχημότερα pick up που έχει οδηγήσει άνθρωπος. Για την ιστορία, δεν το σχεδίασε Κορεάτης αλλά Άγγλος εν ονόματι Ken Greenly! Έχω και πιο μετά πολλά για τη γούνα του.

No11 Nissan Cube

Είναι φορές που μπορείς να αντιληφθείς τα πάντα για ένα αυτοκίνητο, μόνο από το όνομά του. Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι μία από αυτές. Ο «Κύβος» της Nissan ευτυχώς δεν πωλείται πια σε τούτη την ήπειρο, έχει όμως προλάβει να καταγράψει σχεδόν εικοσαετή πορεία. Και σκεφτείτε πως η εικόνα της φωτογραφίας αφορά τη νεότερη και πιο εύπεπτη έκδοσή του.

No10 Ford Anglia

Εδώ θα χρειαστεί διευκρίνηση γιατί το όνομα αυτό είχε χρήση επί σχεδόν τριάντα χρόνια, λες και σε κάθε αυτοκίνητο που δημιουργούσε η Ford Μεγάλης Βρετανίας έπρεπε να βάζει την ίδια ταμπέλα. Ποτέ του δεν ήταν για τετράτροχα καλλιστεία αλλά με την έκδοση Super 123E που παράχθηκε την περίοδο 1962-1967, μάλλον παράγινε το κακό. Ειδικά από τη μέση και πίσω, ήταν αναμφίβολα από τα ασχημότερα σεντάν της εποχής. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, αποτέλεσε τον προπομπό του θρυλικού Escort.

No9 Citroen Ami

Φαίνεται πως το Ami αποτελούσε τον Γάλλο «φίλο» του Anglia μιας και το φινάλε της καμπίνας είχε την ίδια σχεδιαστική αστοχία. Κι όμως στη χώρα των κρουασάν αποτέλεσε εμπορική επιτυχία τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Ίσως επειδή «τράβηξαν» περισσότερο οι άλλες παραλλαγές του.

No8 Davis Divan

Σίγουρα κάποιοι από εσάς είχατε αρχίσει να αναρωτιέστε πως και ακόμα δεν είχατε δει τρίτροχο στη λίστα. Ήρθε η ώρα λοιπόν, με το κινούμενο αυγό που άκουγε στο όνομα Davis Divan. «Παιδί» ενός φιλόδοξου Αμερικανού που άκουγε στο όνομα Glen Gordon ‘Gary’ Davis. Είχε δει ένα one-off μοντέλο με παρόμοια εμφάνιση, δημιούργησε το DD και πόνταρε τα πάντα σε αυτό. Έπαιξε κι έχασε. Παρά την επιθετική επικοινωνιακή πολιτική και την αρχική ανταπόκριση του κοινού, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις σχετικά με την έγκαιρη παραγωγή των οχημάτων, με αποτέλεσμα να έρθουν μηνύσεις, οικονομικά προβλήματα και αναπόφευκτα λουκέτο.

No7 Chevrolet SSR

Όχι, δεν ήταν demo car για την ταινία κινούμενων σχεδίων ‘Cars’. Το SSR ήταν όχημα παραγωγής που αποτελούσε μοντέρνα εκδοχή των pick-up της Chevrolet από τη μεταπολεμική εποχή. Όμως αυτό πολεμούσε με το γούστο. Αν συνυπολογιστεί πως κόστιζε και 42 χιλιάδες δολάρια, η αποτυχία του δεν ήταν μόνο θέμα αισθητικής αλλά και μαθηματικών. Το SSR προερχόταν από τις λέξεις Super Sport Roadster αν και ούτε σούπερ ήταν, ούτε σπορ.

No6 Nissan S Cargo

Πέρασα πολλή ώρα κοιτώντας το και ο μοναδικός τρόπος που μπορώ να το χαρακτηρίσω είναι ως τη φιλότιμη –αλλά αποτυχημένη- προσπάθεια της Nissan να τετραγωνίσει τον κύκλο. Ή να κυκλοποιήσει το τετράγωνο. Όπως μαρτυρά και το όνομά του, ήταν ένα επαγγελματικό όχημα για μεταφορές εντός πόλης. Μόλις 8 χιλιάδες κατασκευάστηκαν, όλα για την αγορά της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου και πολλά, με την ιαπωνική μάρκα να μη βάζει καν το σήμα της σε αυτά. Εύλογη επιλογή.

No5 SsangYong Rodius

Θα περίμενε κανείς πως οι απόφοιτοι του Royal College of Art του Λονδίνου θα ήταν πολύ αρτίστες. Ωστόσο, ένας εξ αυτών αποδείχθηκε εγκληματίας, με σωρεία εγκλημάτων κατά της παγκόσμιας αισθητικής. Ο λόγος για τον Ken Greenley (σας είπα πως είχα κι άλλα να του σούρω) που στοίχειωσε τα πρώτα χρόνια της SsangYong, με το Rodius πρώτης γενιάς να αποτελεί ενδεχομένως την κορύφωση του παραληρήματός του. Προφανώς χωράει ολόκληρη 5άδα μπασκετμπολίστες εντός του αλλά μοιάζει σαν κάποιος να πρόσθεσε μία σοφίτα με φεγγίτη στο πίσω μέρος. Το όνομά του θεωρητικά προκύπτει από την ένωση των λέξεων Road=Δρόμος και Zeus=Δίας. To ίδιο ακατανόητο με την τελική μορφή του οχήματος.

No4 Sebring-Vanguard CitiCar

Πολύ πριν η Tesla του Elon Musk πείσει το αγοραστικό κοινό πως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι το σήμερα της αυτοκίνησης, μία άλλη αμερικανική εταιρεία επένδυε σε αυτή την τεχνολογία. Μιλάμε για το μακρινό 1974, όταν η Sebring-Vanguard Inc δημιουργούσε το δίθυρο, διθέσιο CitiCar. Όπως μαρτυρά το όνομά του, ήταν ένα μικρό όχημα πόλης, που απαρίθμησε 4444 κομμάτια. Οι δυόμιση ίπποι του (!) έβαζαν φωτιά στο δρόμο, οι μπαταρίες του εξασφάλιζαν αυτονομία μέχρι το φούρνο και πίσω αλλά ας μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Ήταν ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την ηλεκτροκίνηση.

No3 Suzuki X-90

Αν ήταν σε κλίμακα, θα ήταν ένα ενδιαφέρον toy car που θα πουλούσε πολύ κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Ήταν όμως σε διαστάσεις ένα προς ένα και αποτελούσε πραγματική πρόταση προς τους ανά τον κόσμο οδηγούς. Δεν πούλησε. Ούτε Χριστούγεννα, ούτε και Πάσχα. Είναι από τις περιπτώσεις που περιγράφονται καλύτερα με το κλασικό «δεν περιγράφω άλλο».

No2 Pontiac Aztec

Θα μπορούσε κάποιος να βρει ομοιότητες με το Rodius, με τη διαφορά πως όπου το κορεάτικο μοντέλο είχε καμπύλες, το αμερικάνικο είχε ευθείες γραμμές. Όμως μάλλον μαντέψατε έχει σχέση με τους Αζτέκους, με προφανή την προσπάθεια του σχεδιαστή Tom Peters, να μεταφέρει με κάποιο τρόπο το σχεδιαστικό μοτίβο των πυραμίδων τους πάνω σε τέσσερις τροχούς. Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει πυρηνική φυσική, ούτε να έχεις την κρυστάλλινη σφαίρα της Μπίλιου για να προβλέψεις πως τέτοιες ιδέες είναι καταδικασμένες από τη σύλληψή τους. Δεν έχει υπάρξει συνάδελφος που να επιχείρησε να καταρτίσει μία αντίστοιχη λίστα, χωρίς να έχει το Aztec ψηλά σε αυτή.

No1 Fiat Multipla

H γραμμή παραγωγής του Μιραφιόρι έχει ‘γεννήσει’ πολλά καλαίσθητα μοντέλα. Άλλωστε αν για κάτι φημίζονται οι Ιταλοί, αυτό είναι η προσοχή που δίνουν στην εμφάνισή. Κι όμως, οι σχεδιαστές της Fiat πήραν το αδιάφορο Brava, άπλωσαν ραδιενεργά απόβλητα πάνω του και προέκυψε το Multipla. Φούσκωσε παράξενα, απέκτησε επιπλέον μάτια, έδωσε νέα διάσταση στη λέξη ‘ασχήμια’. Ήταν όμως πρακτικό, άνοιξε νέους δρόμους στην κατηγορία των MPV και στην Ιταλία αποτέλεσε παραδόξως και εμπορική επιτυχία. Θυμάμαι το πρώτο μου road trip στη γειτονική χώρα, το 2004, να βλέπω δεκάδες στους δρόμους και να απορώ ‘τι βλέπουν εκείνοι που δεν βλέπω εγώ’. Λίγο-πολύ όπως συμβαίνει κάθε φορά που κοιτώ με το βλέμμα της αγελάδας κάποιο πίνακα σύγχρονης τέχνης. Σε μία παράξενη αλλά συνάμα και τόσο ταιριαστή συνωμοσία του σύμπαντος, το Multipla έχει κοσμήσει το MOMA (Museum of Modern Art) της Νέας Υόρκης, ως πρωταγωνιστής της έκθεσης ‘Διαφορετικοί δρόμοι-Τα οχήματα του επόμενου αιώνα’.
Όπως συμβαίνει και με την ομορφιά, έτσι και η ασχήμια δεν μπορεί παρά να είναι υποκειμενική. Διαφωνείτε λοιπόν για τις επιλογές μας; Αδικήσαμε κάποιο μοντέλο ή αδίκως ξεχάσαμε να το προσθέσουμε στη λίστα; Αναμένουμε όπως πάντα με ενδιαφέρον το δικό σας input. Αυτοκίνητα υπάρχουν πολλά. Τα πιο άσχημα όμως, θέλουμε να τα διαλέξουμε μαζί σας!