Τα φεστιβάλ είναι οι νέες διακοπές

Δεν χρειάζεται να το κάνεις με ιερή προσήλωση, χρόνο μετά το χρόνο, και δεν χρειάζεται καν να ξέρεις όλα αυτά τα περίεργα συγκροτήματα που ψηφίζονται στην blogovision για να το απολαύσεις. Όμως πίστεψέ με, έστω μία φορά πρέπει οι καλοκαιρινές σου διακοπές να είναι (ή να περιλαμβάνουν έστω) ένα καλοκαιρινό ροκ φεστιβάλ.

Τα ελληνικά δεν μετράνε. Αν δηλαδή έχεις πάει Rockwave ή Ejekt ή Plissken, τότε έχεις δει απλά μια μικρογραφία του τι σημαίνει φεστιβάλ. (Κι από αυτά μόνο το Plissken πιάνει το πνεύμα του τι σημαίνει μια τέτοια διοργάνωση.) Κοινώς, ετοίμασε βαλίτσες. Δε θα το μετανιώσεις.

Το οικονομικό

Πριν οτιδήποτε άλλο, ας βγει αυτό από τη μέση. Όλοι στην ίδια Ελλάδα ζούμε, οπότε δε θα σου έγραφα να βγάλεις εισιτήρια για Coachella που θα σου κοστίσουν μισθούς 3 μηνών. (Εκτός αν έχεις, οπότε… ναι, τι περιμένεις; Κάντο. Κάντο για όλους μας, και να μας σκέφτεσαι.) Αλλά κατά τα άλλα, η Ευρώπη είναι γεμάτη τέτοιου τύπου φεστιβάλ, από τα πολύ μεγάλα (Glastonbury, Werchter, Roskilde), μέχρι εναλλακτικά (Primavera), μέχρι πιο οικονομικά (Exit στη Σερβία), μέχρι ένα σωρό ακόμα μεγάλα-αλλά-όχι-τεράστια (Rock en Seine, Pukkelpop) και γενικά διάθεση να έχεις, θα βρεις το τέλειο για εσένα, και για την τσέπη σου.

Τα περισσότερα προσφέρουν κάμπινγκ, οπότε δε χρειάζεται να τα σκάσεις για ξενοδοχείο, ενώ μπορείς επίσης να φορτωθείς σε εκείνο τον φίλο που έχεις σε κάποια από όλες αυτές τις πόλεις, για 3-4 μέρες. Άσε που αν σκόπευες να δεις 2-3 δυνατές συναυλίες εδώ, γλιτώνεις τα επιμέρους εισιτήρια. Σκέψου: 40 ευρώ για τους Kasabian, άλλα 50 για τους Red Hot Chili Peppers, έχεις φτάσει τη μισή τιμή εισιτηρίου για το Rock Werchter στο οποίο εμφανίζονταν κι οι δύο.

Μαζί με 80 ακόμα ονόματα.

Παρέα;

Το καλό με αυτά είναι πως με ό,τι συνθήκες κι αν βρεθείς εκεί, καλά θα περάσεις. Ψήνεται παρέα από εδώ να έρθει; Το τέλειο. Πας ζευγάρι; ΟΚ, θα υποστείς πιθανώς λίγο περισσότερο Snow Patrol από ό,τι θα ήθελες αλλά εντάξει. Βρίσκεις φίλο εκεί στην πόλη που πας και τον πείθεις να έρθει; Μια χαρά. Δεν υπάρχει κανείς και πας σόλο; Κανένα πρόβλημα. Θα είναι εκεί κι άλλοι τέτοιοι τρελοί. Ακόμα κι αν δεν κολλήσεις πουθενά, είναι απολύτως βέβαιο πως σε κάθε live θα βρίσκεις μια διαφορετική παρέα. Άσε που το “I’m from Greece” είναι το πιο στανταράκι conversation starter.

Για να μη τα πολυλογούμε, όπως κι αν το κανονίσεις, σούπερ θα περάσεις. Διάθεση να έχεις.

Γιατί όμως να θυσιάσεις τις παραλίες για 4 μέρες σε κάτι λαγκάδια στη μέση της Ευρώπης;

~~~

Θα δεις live τα μεγαλύτερα ονόματα του συναυλιακού καλοκαιριού

Που το καθένα από αυτά θα πρέπει να γεράσει ή/και να κοστολογηθεί 50 ευρώ για σόλο συναυλία αν ποτέ έρθει εδώ. Εκεί θα βρεις μπόλικα τέτοια μαζεμένα. Pearl Jam, Cure, Jack White, Red Hot Chili Peppers, Kasabian, Radiohead, Killers, Gossip, Bon Iver, Arcade Fire, Coldplay και δε συμμαζεύεται. Ό,τι huge κάνει συναυλίες κάθε καλοκαίρι, πιθανότατα θα παίξει σε ένα τέτοιο φεστιβάλ. Και θα τους δεις όλους, σε απόσταση ημερών. Ωρών, μη σου πω.

Θα δεις πάρα πολύ κόσμο

Το οποίο καταλαβαίνω πως μπορεί να ακούγεται αρνητικό αν είσαι από τους ερημίτες που τους αρέσει να βρίσκουν κάτι μοναχικές βουνοκορφές ή κάτι ξεχασμένες παραλίες-τρύπες στις διακοπές τους, αλλά μετά το πρώτο αγοραφοβικό σοκ σε διαβεβαιώ (ως συμπαθών της παραπάνω κατηγορίας εκδρομέων) πως θα γουστάρεις. Ένα τέτοιο φεστιβάλ είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να δεις ανθρώπους από κάθε πιθανή γωνιά του πλανήτη μέσα σε έναν περιορισμένο χώρο, να ακούσεις γλώσσες, να τους δεις να διασκεδάζουν, να διασκεδάσεις μαζί τους, να χωθείς κι εσύ στο πολυπολιτισμικό πλήθος. Βρέθηκα στο Βέλγιο πριν λίγες μέρες κι εκεί χοροπηδήξαμε, τραγουδήσαμε και γελάσαμε παρέα με Ολλανδούς, Ιταλούς, Ισπανούς, Βραζιλιάνους, Αυστραλούς, Καναδούς, Νοτιοαφρικάνους. Α και Βέλγους, αλλά αυτοί είναι απλά το filler, να τα λέμε αυτά. Στο live των Beirut, έκαναν σαματά κάτι Βραζιλιάνοι στο κάγκελο κι ο Zach Condon με τον ακορντεονίστα του έπαιξαν επί τόπου ένα παραδοσιακό βραζιλιάνικο τραγούδι που σχεδόν θυμόντουσαν απ’έξω. Ωραίες στιγμές.

Θα ζήσεις κάτι τέτοιο

Θα δεις εκείνο το όνομα που είναι στα πρόθυρα της έκρηξης

Δεν είναι απλά ότι θα μπορείς να λες “είδα τη Lana del Rey” σαν υποσημείωση σε μια γενικότερα γαμάτη εμπειρία, αλλά τρέχα γύρευε αν και πότε και πόσο θα κάνει να έρθει εδώ. Όχι η Lana συγκεκριμένα που ήταν άθλια live, αλλά τέτοιας λογικής ονόματα. Το 2009 το Werchter είχε τη Lady Gaga στη μικρή σκηνή την ώρα που στη μεγάλη έπαιζαν οι Coldplay. Άντε να το πεις αυτό πουθενά σήμερα. Το οποίο μου θυμίζει…

Θα αναπνέεις μουσική

Από τη στιγμή που θα ξυπνάς μέχρι τη στιγμή που θα πέφτεις ξανά για ύπνο, θα υπάρχει γύρω σου κάποιο live. Από τα πρωινά μικρότερα συγκροτήματα, που αν δε τα ξέρεις είναι τέλεια φάση για να περιφέρεσαι, να πίνεις καμιά μπύρα στο γρασίδι, να τσεκάρεις τα καινούρια τισερτάκια, να χαζεύεις το πλήθος, μέχρι τους δυνατούς headliners που μπορείς να χωθείς στο κοινό και να φτάσεις όσο μπροστά σε παίρνει για να χτυπηθείς κι εσύ, κάθε στιγμή, σε κάποια από τις σκηνές, σίγουρα θα συμβαίνει κάτι.

Θα φέρεις πίσω πολλές φωτογραφίες

Για να σε καταριούνται οι φίλοι σου μέχρι να σηκωθούν να πάνε σε καμιά παραλία και να γεμίσουν πατουσάκια το instagram.

Θα μπορείς να το συνδυάσεις και με ‘κανονικές’ διακοπές

Αναλόγως του μπάτζετ πάντα, αλλά αν έχεις ας πούμε εκείνο τον διαθέσιμο καναπέ που λέγαμε, και επιλέξεις πχ το ωραιότατο φεστιβάλάκι Rock en Seine στο Παρίσι, θα έχεις που θα έχεις κάνει όλα τα έξοδα του πήγαινε-έλα στη Γαλλία, ε, δε θα κάτσεις και ένα τριημεράκι εκεί για να κάνεις και λίγο τον γραφικό τουρίστα; Αν δεν έχεις καναπέ, βρες ένα φτηνό χόστελ, όρεξη να υπάρχει και φτηνή λύση πάντα βρίσκεται. Αν συνυπολογίσεις πως τα αεροπορικά τα έχεις ήδη πληρώσει ουσιαστικά για άλλο σκοπό, καταλήγουμε πως μια τέτοια περίπτωση είναι σταθερά η φτηνότερη πιθανή ευκαιρία για να ταξιδέψεις σε πόλη του εξωτερικού.

Θα είσαι σε κάμπινγκ

Στο εξωτερικό. Σε ροκ φεστιβάλ.

Θα γνωρίσεις πολλά συγκροτήματα

Αυτό είναι σημαντικό: Δεν χρειάζεται να έχεις ασχοληθεί τρελά πέραν των 2-3 βασικών συγκροτημάτων που είναι η αφορμή σου για να πας εκεί που πας. Εξάλλου ένα σωστό φεστιβάλ διαθέτει κάθε είδους μουσική. Θέλει ανοιχτό μυαλό και μπόλικη διάθεση. Στρίβεις από τη μία σκηνή στην άλλη, ακούς έναν ήχο που σου κάνει κάτι, βλέπεις κόσμο να χορεύει; Χώσου. Άκου. Διασκέδασε. Χόρεψε. Μουρμούρα ό,τι στίχο πιάσεις. Θα ανακαλύψεις πάρα πολλή μουσική που δεν ήξερες πριν και που τώρα θα αγαπήσεις. Και ειλικρινά, τίποτα δε σε κάνει να δεθείς περισσότερο με μια μπάντα από το να την αγαπήσεις βλέποντάς την live.

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι όλες δικές μου (εκτός από τις 3 τελευταίες που προφανώς δεν είναι), τις έφερα μαζί μου από το Rock Werchter στο οποίο πήγα για 5η χρονιά φέτος, και τις έβγαλα από τη βαλίτσα άρον-άρον με το που επέστρεψα, λόγω του παρόντος κειμένου. Η εμπειρία ήταν τέλεια για ακόμα μια χρονιά. Η κράτηση για το 2013 έχει ήδη γίνει.