Τα γέρικα άλογα δεν τα σκοτώνουν

Ο νέος μπορεί να είναι όπως λέει το τραγούδι ωραίος, όμως ο παλιός είναι πάντοτε αλλιώς. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με σπορ όπου η εμπειρία μπορεί να αποτελέσει καύσιμο υψηλών οκτανίων στο δρόμο προς την επιτυχία. Σε μία εποχή όπου το grid της Formula 1 απλώνεται από τα 18 έως τα 37 έτη (μαζί με τα καλοκαίρια), οι ομάδες βάζουν στη ζυγαριά ταλέντο και παραστάσεις, νεανικό ενθουσιασμό και εμπειρική γνώση και αποδεικνύονται αναποφάσιστες για το ποια είναι η ιδανική κατεύθυνση.

Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ηλικιωμένων, εμείς θα κάνουμε πιάσουμε το ζύγι με τους μεγάλους αριθμούς, αναζητώντας τους οδηγούς που τα Σαββατοκύριακα που η παρέα τους στα ΚΑΠΗ  πήγαινε εκδρομές σε ιαματικά λουτρά, αυτοί επέλεγαν να μάχονται σαν παιδαρέλια στις πίστες. Αποδεικνύοντας εαυτούς κάθε άλλο παρά κουρασμένα παλικάρια.
Βέβαια αυτοί ήταν περισσότεροι στα παλιά, ρομαντικά χρόνια της F1. Είναι χαρακτηριστικό πως στα ‘50s ο μέσος όρος ηλικίας ήταν αρκετά πάνω από τα 40, με τον πρώτο παγκόσμιο πρωταθλητή, τον Nino Farina, να είναι σχεδόν 44 όταν κάθισε στο θρόνο! Δεν ήταν ο γηραιότερος κάτοχος του τίτλου και είτε το πιστεύετε είτε όχι, απείχε αρκετά από τον μεγαλύτερο σε ηλικία οδηγό που έτρεξε ποτέ σε Grand Prix.

Όμως σταδιακά ο μέσος όρος ηλικίας άρχισε να πέφτει. Με νέα ταλέντα να ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια και τα μονοθέσια να έχουν σταθερά ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις από πλευράς φυσικής κατάστασης. Από το 1960 έως το 1993, ο μέσος οδηγός ήταν στα 32 και συνέχισε να παίρνει την κατιούσα. Σήμερα, μόνο 6 από τους 20 οδηγούς του grid βρίσκονται σε αυτή τη δεκαετία της ζωής τους: στα 30 οι Nico Hulkenberg και Sebastian Vettel, στα 31 ο Romain Grosjean, στα 32 ο Lewis Hamilton, στα 36 ο Fernando Alonso και στα 37 ο Kimi Raikkonen. Στο άλλο άκρο, σε αυτή την εποχή του play station όπου τα τιμόνια θυμίζουν περίπλοκα gadgets με λειτουργίες αντίστοιχες υπέρ-σύγχρονων υπολογιστών, συναντάμε τον 18χρονο Lance Stroll και τον 19χρονο Max Verstappen που μάλιστα έκανε ντεμπούτο προ διετίας – στην τρυφερή ηλικία των 17! Όμως το αφιέρωμα στους αμούστακους αστέρες θα πρέπει να περιμένει. Τούτο το κείμενο αποτελεί ωδή στη ρυτίδα και την οστεοπόρωση.

Προτού καταπιαστούμε με τα Top-10, οφείλουμε να σταθούμε στο παράδειγμα του Michael Schumacher. Το 2010 επέστρεψε στην ενεργό δράση μετά από τρεις σεζόν απουσίας, έχοντας ήδη πατήσει στα 41. Στη σύγχρονη ιστορία του σπορ είχαμε το παράδειγμα του Alain Prost που το 1993 επέστρεψε μετά από μία σεζόν απουσίας για να πάρει τον τίτλο με τη Williams και του Nigel Mansell (κεντρική φωτό) που έκανε το ίδιο ένα χρόνο μετά, προσπαθώντας σε κάποιους αγώνες να καλύψει το τεράστιο κενό που άφησε η απώλεια του σπουδαίου Ayrton Senna. Με μία αρκετά ανταγωνιστική Williams, στον τελευταίο αγώνα του 1994 στην Αυστραλία, πήρε και την τελευταία του νίκη. Την επόμενη χρονιά πήγε στη McLaren, αρχικά δεν χωρούσε στο μονοθέσιο (!) κι όταν η βρετανική ομάδα αύξησε τις διαστάσεις του κόκπιτ της MP4/10B, πρόλαβε να τρέξει σε δύο αγώνες προτού τα παρατήσει. Το μονοθέσιο δεν ήταν ανταγωνιστικό και ο «Λέοντας» δεν ήθελε να «τσαλακώσει» το προφίλ του.

Ο Schumacher έκανε το ακριβώς αντίθετο. Επέστρεψε έχοντας μεγάλο κενό ανάμεσα στα δύο ‘ημίχρονα’ της καριέρας του, σε μία εποχή που από τεχνολογικής πλευράς, τέσσερα χρόνια φαντάζουν μία αιωνιότητα. Ενώνοντας τις δυνάμεις του με τον πάλαι ποτέ «στρατηγό» του Ross Brawn και με την εταιρεία που τον ανέδειξε, τη Mercedes. Σε ένα project φιλόδοξο αλλά που ήταν ακόμα άγουρο, με μονοθέσιο που δεν είχε την ταχύτητα να διεκδικήσει νίκες. Στα τρία χρόνια που ο Schumi έτρεχε με τα ασημί βέλη, η ομάδα είχε μία νίκη και πέντε παρουσίες στο βάθρο. Μόνο μία από αυτές ήταν δική του, στη Βαλένθια το 2012. Πολλοί έκριναν αρνητικά την επιλογή του να επιστρέψει, να χαλάσει τα στατιστικά του, να ηττηθεί.

Βραζιλία 2012, η τελευταία φορά που ο Schumacher έβαλε τα αγωνιστικά του γάντια

Όμως η άλλη πλευρά του νομίσματος λέει πως γύρισε με στόχο να κάνει το αδύνατο, τα έβαλε με πιλότους που θα μπορούσαν να είναι παιδιά του, πως δούλεψε σκληρά όπως πάντα και μονομάχησε λυσσασμένα όπως παλιά. Αδιαφορώντας για τα στατιστικά, για την υστεροφημία του. ‘Τσαλάκωσε’ την εικόνα του, απλά και μόνο γιατί δεν μπορούσε να μείνει μακριά από το σπορ που αγαπούσε τόσο. Και για να κλείσω το κεφάλαιο Schumacher, πιστεύω ακράδαντα πως αλλιώς αποδίδει ένας οδηγός σαν τον σπουδαίο Schumi όταν έχει στα χέρια του μονοθέσιο που μάχεται στο μέσο της κατάταξης κι αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν είχε μονοθέσιο-πρωταθλητή. Στη θητεία του στη Mercedes δεν είχε τέτοιο, βοήθησε όμως να μπουν οι βάσεις για τη μετέπειτα επιτυχία. Και στα δικά μου μάτια, το μεγαλείο του δεν αποδεικνύεται από τους επτά τίτλους ή τις 91 νίκες. Τονίζεται από αυτά τα τρία δύσκολα χρόνια. #KeepFightingMichael

Οι 10 γηραιότεροι πρωταθλητές της F1

Από τον επτά φορές παγκόσμιο πρωταθλητή έως τον οδηγό που κρατούσε σχεδόν μισό αιώνα το ρεκόρ των περισσότερων παγκόσμιων τίτλων πριν του το καταρρίψει ο Schumi, συναντάμε ονόματα-θρύλους που κάθισαν στο θρόνο σε προχωρημένη ηλικία. Φαινόμενο που συναντάται και στις πρώτες έξι δεκαετίες ζωής του σπορ!
#10 Michael Schumacher, 2004, 35 ετών και 239 ημερών
#9 Niki Lauda, 1984, 35 ετών και 242 ημερών
#8 Damon Hill, 1996, 36 ετών και 26 ημερών
#7 Mario Andretti, 1978, 38 ετών και 193 ημερών
#6 Alain Prost, 1993, 38 ετών και 214 ημερών
#5 Nigel Mansell, 1992, 39 ετών και 8 ημερών
#4 Graham Hill, 1968, 39 ετών και 262 ημερών
#3 Sir Jack Brabham, 1966, 40 ετών και 155 ημερών
#2 Giuseppe ‘Nino’ Farina, 1950, 43 ετών και 308 ημερών
#1 Juan Manuel Fangio, 1957, 46 ετών και 41 ημερών

Οι 10 γηραιότεροι νικητές σε GP

Tο επίτευγμα του Luigi Fagioli απλά δεν έχει αντίπαλο. Βέβαια ούτε και λογική δεδομένης της ηλικίας του. Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι πως μοιράστηκε το μονοθέσιο της Alfa Romeo με τον σπουδαίο Juan Manuel Fangio αν και ο Αργεντινός οδήγησε μόνο στους πρώτους 15 εκ των 55 γύρων του αγώνα στη Ρεμς.
#10 Graham Hill, 1969, Monaco GP, 40 ετών και 92 ημερών
#9 Maurice Trintignant, 1958, Monaco GP, 40 ετών και 200 ημερών
#8 Lee Wallard, 1951, Indy 500, 40 ετών και 264 ημερών
#7 Nigel Mansell, 1994, Australian GP, 41 ετών και 97 ημερών
#6 Sam Hanks, 1957 Indy 500, 42 ετών και 321 ημερών
#5 Jack Brabham, 1970, South African GP, 43 ετών και 339 ημερών
#4 Piero Taruffi, 1952 Swiss GP, 45 ετών και 219 ημερών
#3 Juan Manuel Fangio, 1957, German GP, 46 ετών και 41 ημερών
#2 Giuseppe ‘Nino’ Farina, 1953, German GP, 46 ετών και 276 ημερών
#1 Luigi Fagioli, 1951 French GP, 53 ετών και 22 ημερών

Οι 10 γηραιότεροι οδηγοί που εκκίνησαν σε αγώνα της F1

Αυτή η λίστα περιορίζεται στη δεκαετία του ’50, με όσα ονόματα την κοσμούν να έχουν κλείσει και τα πρώτα ‘ήντα’! Τα περισσότερα ονόματα λογικά είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό αλλά αν σας λέει κάτι το επίθετο του οδηγού που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας, είναι γιατί άφησε σπουδαία κληρονομιά, με την ταχύτερη Bugatti όλων των εποχών να παίρνει το όνομά του!
#10 Rudolf Schoeller, 1952, German GP, 50 ετών και 98 ημερών
#9 Louis Rosier, 1956, German GP, 50 ετών και 274 ημερών
#8 Clemente Biondetti, 1950, Italian GP, 52 ετών και 16 ημερών
#7 Bill Aston, 1952, German GP, 52 ετών και 127 ημερών
#6 Hans Stuck, 1953, German GP, 52 ετών και 260 ημερών
#5 Adolf Brudes, 1952, German GP, 52 ετών και 293 ημερών
#4 Luigi Fagioli, 1951 French GP, 53 ετών και 22 ημερών
#3 Arthur Legat, 1953 Belgian GP, 54 ετών και 232 ημερών
#2 Philippe Etanchelin, 1952, French GP, 55 ετών και 191 ημερών
#1 Louis Chiron, 1955 Monaco GP, 55 ετών και 292 ημερών

Οι 10 γηραιότεροι οδηγοί που συμμετείχαν σε διαδικασίες GP

Κάποια ονόματα τα συναντήσαμε και στην προηγούμενη λίστα αλλά τούτη αφορά οδηγούς που ξεκίνησαν τις διαδικασίες συμμετοχής σε Grand Prix αλλά δεν κατάφεραν απαραίτητα να προκριθούν στον αγώνα (άλλες εποχές, άλλοι κανονισμοί). Αν στην ηλικία που ο Chiron έτρεξε στους δρόμους του πριγκιπάτου του Μονακό είμαι σε ακόμα σε θέση να οδηγώ, θα είμαι ευτυχισμένος.
#10 Jack Ensley, 1959, Indy500, 52 ετών και 225 ημερών
#9 Hans Stuck, 1953, German GP, 52 ετών και 260 ημερών
#8 Adolf Brudes, 1952, German GP, 52 ετών και 293 ημερών
#7 Piero Dusio, 1952, Italian GP, 52 ετών και 330 ημερών
#6 Luigi Fagioli, 1951 French GP, 53 ετών και 22 ημερών
#5 Kurt Kuhnke, 1963, German GP, 53 ετών και 96 ημερών
#4 Arthur Legat, 1953 Belgian GP, 54 ετών και 232 ημερών
#3 Philippe Etanchelin, 1952, French GP, 55 ετών και 191 ημερών
#2 Luigi Plate, 1950, Italian GP, 56 ετών ακριβώς!

#1 Louis Chiron, 1958 Monaco GP, 58 ετών και 288 ημερών

Συμπέρασμα: τα γέρικα άλογα, ακόμα κι αν δύσκολα μαθαίνουν νέα κόλπα, δεν τα σκοτώνουν. Γιατί σε πεδία μάχης όπου η αποτυχία απέχει από την επιτυχία μία στιγμή ή μία κίνηση/αντίδραση, όταν στη ζυγαριά βάλεις στ’ αριστερά το ταλέντο και στα δεξιά την εμπειρία, η ζυγαριά θα γύρει προς τα δεξιά.