Τα μυστικά που κρύβουν τα εκμαγεία της Πομπηίας

Το 79 μ.Χ., o Βεζούβιος εξερράγη και έθαψε την Πομπηία της Ιταλίας. Κρυμμένη κάτω από τη στάχτη, η πόλη ήταν σχεδόν ξεχασμένη για σχεδόν 1.500 χρόνια. Αυτό όμως άλλαξε το 1738, όταν εργάτες ανακάλυψαν την τοποθεσία διατηρημένη κάτω από τη σκόνη και τα συντρίμμια.

Το 1860, ο Ιταλός αρχαιολόγος Giuseppe Fiorelli ανέλαβε την ανασκαφή και σχεδόν 150 χρόνια αργότερα, η σύγχρονη επιστήμη αποκάλυψε μερικά παράξενα γεγονότα για τα σώματα που βρέθηκαν θαμμένα, χάρη στις αξονικές τομογραφίες.

Μεταξύ των πολλών πραγμάτων που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν για την Πομπηία είναι ότι τα ίδια τα σώματα, παρέχουν στους αρχαιολόγους σημαντικές πληροφορίες για το πώς ήταν η ζωή στην αρχαία πόλη. Ακολουθούν μερικές από αυτές.

Τα γύψινα σώματα είναι γεμάτα οστά

Για να δημιουργήσουν τα διατηρημένα όπως είναι σήμερα σώματα στην Πομπηία, ο Fiorelli και η ομάδα του έριξαν γύψο στην τέφρα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τα περιγράμματα των σωμάτων. Μια συνήθης παρανόηση είναι ότι τα γύψινα σώματα είναι κενά. Δεν είναι. Στην πραγματικότητα, όταν ο γύψος έγινε ένα με τη μαλακή στάχτη, τα οστά εγκλωβίστηκαν.

Τα παιδιά είχαν σύφιλη

Η επιβίωση μέχρι την ηλικία των 10 ετών στην Πομπηία ήταν άθλος, καθώς τα παιδιά συχνά πέθαιναν από μολυσματικές ασθένειες και την έλλειψη κατάλληλης θεραπείας. Οι ασθένειες αφήνουν το σημάδι τους στο σμάλτο των δοντιών, οπότε οι αρχαιολόγοι έχουν εικόνα για μερικές από τις πιο συνηθισμένες αιτίες θανάτου των παιδιών της Πομπηίας.

Η σύφιλη κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων. Στα οστά ενός ζεύγους νεαρών αρσενικών διδύμων υπάρχουν σημάδια που παραπέμπουν σε σύφιλη. Παρόλο που πολλοί επιστήμονες πίστευαν προηγουμένως ότι ο Κολόμβος και οι ναυτικοί του έφεραν τη σύφιλη πίσω στην Ευρώπη αφού ταξίδεψαν στην Αμερική, αυτό αποδεικνύει ότι η ασθένεια υπήρχε στην Ευρώπη περισσότερα από 1.000 χρόνια πριν.

Ορισμένα θύματα έχασαν τη ζωή τους σε σεισμό που σχετίζεται με την έκρηξη

Όταν ο Βεζούβιος εξερράγη, μαζί με την εκτόξευση ηφαιστειακής τέφρας και αερίων, προκάλεσε σεισμούς που ήταν εξίσου θανατηφόροι. Τον Μάιο του 2023, οι αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν τους σκελετούς δύο ανθρώπων που χάθηκαν στον σεισμό που συνόδευσε την έκρηξη.

Τα σώματα, πιθανότατα δύο αντρών ηλικίας τουλάχιστον 55 ετών, βρέθηκαν κάτω από έναν τοίχο που κατέρρευσε. Η ανακάλυψη δείχνει ότι οι κατασκευές κατέρρευσαν όχι μόνο λόγω της συσσώρευσης λάβας ή ελαφρόπετρας, αλλά και λόγω ισχυρών σεισμών της γης.

Η Πομπηία ήταν η Νέα Υόρκη της εποχής

Υπάρχει ένα πτώμα στην Πομπηία που έχει γίνει γνωστό ως «Κέλτης από τη Γαλατία» λόγω του ασυνήθιστα υψηλού ύψους του και του μοναδικού τρόπου ντυσίματος. Αυτό υποδηλώνει ότι ο άντρας θα μπορούσε να προέρχεται από κάπου βόρεια της Πομπηίας.

Τον 1ο αιώνα, η Πομπηία ήταν μια σημαντική εμπορική πόλη όπου ζούσαν και εργάζονταν έμποροι από όλη τη Μεσόγειο. Οι ειδικοί χρησιμοποίησαν ανάλυση οστών για να προσδιορίσουν τη γενετική σύνθεση της Πομπηίας και πολλοί συμφωνούν ότι η ποικιλομορφία ήταν παρόμοια με σύγχρονες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Τον πληθυσμό αποτελούσαν άνθρωποι από την Ελλάδα, τη Γαλατία και άλλες γύρω μεσογειακές χώρες.

Πολλοί άνθρωποι έζησαν μέχρι τα βαθιά γεράματα

Τα πτώματα στην Πομπηία έχουν δώσει στους αρχαιολόγους σημαντικές πληροφορίες οι οποίες τους έχουν βοηθήσει να καταρρίψουν πολλούς μύθους.

Μια κοινή παρανόηση για τους πολίτες της Πομπηίας είναι ότι λίγοι άνθρωποι επέζησαν μέχρι τα βαθιά γεράματα. Βέβαια, τα γύψινα σώματα δείχνουν μια ισορροπημένη διατομή του πληθυσμού, με αρκετούς ανθρώπους που ήταν μεσήλικες ή ηλικιωμένοι. Αυτό αποδεικνύει ότι πολλοί άνθρωποι έζησαν μέχρι μεγάλη ηλικία.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ