Τα νησιά που έχουν 3 μίλια απόσταση και 21 ώρες διαφορά
Κάποτε η Ρωσία του Τσάρου Αλέξανδρου Β' είχε πουλήσει την Αλάσκα στις ΗΠΑ και τα σύνορα των δύο χωρών τέθηκαν ανάμεσα σε αυτά τα δύο μικρά νησάκια.
- 29 ΣΕΠ 2024
Οι Διομήδειοι Νήσοι είναι δύο μικρά, βραχώδη νησάκια ακριβώς στη μέση του Βερίγγειου Πορθμού, που χωρίζει την Αλάσκα από τη Σιβηρία. Αποτελούνται από τον Μεγάλο Διομήδη, έκτασης 10 τ.χλμ. που ανήκει στην Τσουκότκα (Ρωσία) και είναι γνωστός και σαν Νησί Ρατμάνοβ και τον Μικρό Διομήδη που ανήκει στην Αλάσκα (ΗΠΑ) και είναι επίσης γνωστός σαν Νησί Κρούζενστερν.
Ωστόσο, πολλοί τα χαρακτηρίζουν και σαν νησιά του αύριο και του χθες. Παρακάτω θα βρεις την ιστορία των δύο νήσων που μοιάζουν να παρατηρούν ολόκληρη τη σύγχρονη ιστορία του κόσμου έχοντας διαφορά μίας ημέρας.
Η ιστορία των Νησιών Διομήδη
Ο πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε στα νησιά ήταν ο Δανός θαλασσοπόρος Vitus Bering (από αυτόν παίρνει το όνομά του και ο Βερίγγειος Πορθμός), στις 16 Αυγούστου 1728 την ημέρα του Αγίου Διομήδη (σύμφωνα με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία), εξ ου και το όνομά τους. Το 1867 η Ρωσία του Τσάρου Αλέξανδρου Β΄ αποφάσισε να πουλήσει στις ΗΠΑ την Αλάσκα έναντι περίπου 7 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ήταν μια απόφαση που σήμερα μοιάζει γελοία, όμως τότε ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, William Seward λοιδορήθηκε για την επιλογή του. Για τους Αμερικανούς, η Αλάσκα τότε είχε μόνο χιόνι και Εσκιμώους (τους οποίους ειρωνεύονταν), ενώ για τους Ρώσους ήταν μια καλή ευκαιρία να βάλουν φρένο στον επεκτατισμό της Μεγάλης Βρετανίας.
Φυσικά, αυτό σήμαινε ότι τα θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία έπρεπε να επανατοποθετηθούν. Το κείμενο της συμφωνίας του 1867 που καθόριζε τους όρους πώλησης της Αλάσκα από τη Ρωσία στις ΗΠΑ χρησιμοποιούσε τα νησιά για να ορίσει τα σύνορα μεταξύ των δυο χωρών: Το σύνορο βρίσκεται στη μέση της απόστασης που χωρίζει το νησί Κρούζενστερν από το νησί Ρατμάνοβ, και συνεχίζει βόρεια επ’ αόριστον ώσπου να χαθεί εντελώς στον Αρκτικό Ωκεανό.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, τα σύνορα πολλές φορές αμφισβητήθηκαν. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Αμερικανίδα κολυμβήτρια μεγάλων αποστάσεων, Lynne Cox κολύμπησε από τις ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση μέσω του Βερίγγειου Πορθμού για να δείξει το πόσο κοντά πρέπει να είναι οι δύο χώρες και δέχθηκε τα συγχαρητήρια τόσο του Mikhail Gorbachev όσο και του Ronald Reagan.
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1991 το ζήτημα έκλεισε οριστικά με τη συμφωνία Θαλάσσιων Συνόρων ΕΣΣΔ-ΗΠΑ, η οποία είναι η επιβεβαίωση της παλαιότερης Συμφωνίας Ηνωμένων Πολιτειών – Ρωσίας, του 1867. Αυτά τα θαλάσσια σύνορα είναι επίσης γνωστά ως Γραμμή Baker- Shevardnadze. Η συνθήκη της αγοράς του 1867 πράγματι ανέφερε ένα όριο στη Βερίγγειο Θάλασσα, ωστόσο, με την εισαγωγή του ορίου των 200 μιλίων από το Δίκαιο της Θάλασσας, το ζήτημα των συνόρων έγινε πιεστικό, δεδομένου ότι καμία πλευρά δεν θα μπορούσε να παράγει τους χάρτες που χρησιμοποιήθηκαν κατά τις διαπραγματεύσεις στην αρχική αγορά. Gorbachev και Shevardnadze κατηγορήθηκαν για το πόσο γρήγορα έκλεισαν τη συμφωνία, δεδομένου του ότι η Σοβιετική Ένωση θα έπεφτε λίγους μήνες αργότερα.
Γιατί μπορείς να δεις το αύριο από το ένα νησί στο άλλο
© AP Photo
Τα νησιά Διομήδη απέχουν μόλις τρία μίλια μεταξύ τους, αλλά το μεγαλύτερο νησί είναι σχεδόν μια μέρα μπροστά από τον μικρότερο γείτονά του (21 ώρες) επειδή βρίσκονται εκατέρωθεν της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας που διέρχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό και σηματοδοτεί το όριο μεταξύ μιας ημερολογιακής ημέρας και της επόμενης.
Ο μικρός Διομήδης μάλιστα κατοικείται μέχρι και σήμερα από Εσκιμώους Τσούκτσους με τον πληθυσμό του 2021 να φτάνει στα 82 άτομα. Αυτοί έχουν τη δυνατότητα να κοιτάζουν κατάματα το «αύριο».
