Θυμάσαι να φλερτάρεις προ social media;

Aν είσαι πάνω από 35, τότε ναι, σίγουρα αν βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει, να θυμηθείς πώς ήταν να φλερτάρεις πριν μπουν τα social media, στη ζωή σου. Αν όμως, τώρα οδεύεις προς τα τριάντα, με κάτι μικρούς μαθηματικούς υπολογισμούς και δεδομένου ότι το msn ήταν η αρχή του τέλους του φλερτ, κοντά στο 2005, τότε μήπως δεν έχεις φλερτάρει ποτέ εκτός social media;

Η αλήθεια είναι πως τα social, στο φλερτ βοήθησαν περισσότερο τους μη τολμηρούς, τους ντροπαλούς, τους λιγότερο εμφανίσιμους. Ο έχων την εμφάνιση, το στυλ, την αυτοπεποίθηση, ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες επικοινωνιακά συνθήκες, θα κατάφερνε πάντα να προσεγγίσει το κορίτσι που θέλει και να αποσπάσει τον πολυπόθητο αριθμό του τηλεφώνου της, που τότε αντιστοιχούσε σε ένα άσπρο ή μπλε Νοkia 3110.

Για τον λιγότερο εμφανίσιμο, για τον εσωστρεφή και τον ντροπαλό, η διαδικασία προσέγγισης ατόμου σε μπαρ, παραλία, κλαμπ, καφέ κλπ ήταν σαφώς μία μαρτυρική διαδικασία, που συνήθως τελείωνε με δυσάρεστο για εκείνον τρόπο, και με την παρέα του να γελά μαζί του για την «χυλόπιτα» που εισέπραξε.

Ας κοιτάξουμε και τη μεριά της γυναίκας όμως. Επίσης η εμφανίσιμη κοπέλα δεν είχε ποτέ πρόβλημα να την προσεγγίσουν σε οποιοδήποτε χώρο και στιγμή. Τα βλέμματα θα τα τραβούσε όπως και να’χει. Η λιγότερο εμφανίσιμη όμως, δεν θα εισέπραττε τόσο εύκολα βλέμματα, πόσο μάλλον να την φλερτάρουν. Το φλερτ στα social, ευνόησε και σε αυτήν την περίπτωση τα κορίτσια που δεν είχαν την εμφάνιση, αλλά είχαν την πονηριά, να βάλουν τις σωστές φωτογραφίες στο avatar και να κρύψουν αυτές που δεν τις κολάκευαν.

Το facebook, γκρέμισε πολύ γρήγορα κάθε είδους δισταγμό, ντροπή και φόβο για απόρριψη και για τα δύο φύλα. Η «αγορά» ήταν πλέον τεράστια, μία απόρριψη από κάποιον δεν θα σήμαινε και κάτι, γιατί ταυτόχρονα τα παράθυρα στο τσατ ήταν τόσα πολλά, που και στατιστικά να το πάρεις, κάποια συνομιλία θα πήγαινε καλά.

Επίσης, όταν η προσέγγιση ξεκινούσε με ένα αθώο «geia sou ti kaneis», αν η απάντηση δεν ερχόταν ποτέ, πράγμα πολύ πιθανό, δεν ήταν και κάτι σημαντικό. Της κολλούσες την ταμπέλα «ψωνάρα», της έκανες μια ωραιότατη διαγραφή, και έτσι ακόμα πιο ανανεωμένος και σίγουρος για τον εαυτό σου, τραβούσες για την επόμενη. Αν όμως η ίδια η προσέγγιση γινόταν σε ένα κλαμπάκι, με την ίδια ακριβώς ατάκα και η κοπέλα, σου γυρνούσε επιδεικτικά την πλάτη, τότε η ντροπή θα ήταν τεράστια, το ψυχολογικό τραύμα βαρύ και το δούλεμα από την παρέα ανελέητο.

Η διαδικασία να φλερτάρεις παλιά, είχε τις δυσκολίες του, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Έβλεπες μια κοπέλα να σου αρέσει στο μπαρ, δεν ήξερες πόσο χρονών είναι, αν μένει εδώ ή αν ήρθε για λίγες μέρες, αν έχει σχέση οπότε λιγοστεύουν οι πιθανότητές σου. Mε το facebook όλες αυτές οι απορίες λύνονται σε μερικά δευτερόλεπτα. Όμως έξω, στον πραγματικό κόσμο, πάλευες με όλες αυτές τις πιθανότητες που συνήθως ήταν εναντίον σου. Ακόμα κι αν αισθανόσουν αυτοπεποίθηση, μέχρι να πάρεις την απόφαση και να πας να της μιλήσεις ή να της κεράσεις ποτό, πάντα θα σε τρομοκρατούσε η σκέψη της απόρριψης.  Είχες να παλέψεις με τα θηρία λοιπόν. Όλα εναντίον σου και εσύ μόνος. Μόνος και απέναντι το κορίτσι. Και όταν τελικά έκανες την κίνηση και το κορίτσι χαμογελούσε, τότε η ικανοποίηση ήταν τεράστια. Όλοι οι φόβοι σου ξαφνικά εξαφανίζονταν, η απόφασή σου να κάνεις την προσέγγιση σε δικαίωνε και ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας, λες και κατέκτησες κανένα σημαντικό κάστρο, ζωγραφιζόταν στο άχαρο και ίσως με κάτι τελευταία σπυράκια ακόμα, πρόσωπό σου.

Εντάξει, υπήρχαν και φορές που τα πράγματα δεν πήγαιναν ακριβώς έτσι. Το κορίτσι θα σου απαντούσε ευγενικά ότι έχει σχέση ή ότι δεν ενδιαφέρεται στην καλύτερη περίπτωση ή θα έκανε καμιά σπασμωδική χειρονομία για να σε διώξει στην χειρότερη, κάνοντάς σε ρεζίλι και μετανιώνοντας την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισες να κουνηθείς από την θέση σου.

Όλα μες το παιχνίδι ήταν όμως και αυτή ήταν και η ομορφιά του. Ακόμα και η απόρριψη ήταν ένα κέρδος σε εμπειρία για την επόμενη φορά, έτσι ώστε να μάθεις να ερμηνεύεις καλύτερα τα σημάδια και πότε κάποια κοπέλα που σε κοιτά, πραγματικά ενδιαφέρεται για σένα. Κάπως έτσι εξελίχθηκε και το φλερτ με τα μάτια που μπορεί να κρατούσε ώρες ή και ημέρες αν ήταν το στέκι σας. Ματιές χωρίς ίχνος κουβέντας για πολλές ώρες, που έκαναν διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα την βραδιά και των δύο και όσο περνούσε η ώρα, έκαναν ακόμα πιο σίγουρη την επιτυχία του φλερτ. Μάλιστα, η ανταλλαγή από βλέμματα ήταν τόσο ωραία που πολλές φορές ήταν καλύτερη και από την ίδια την γνωριμία.

Μπορεί τα social media να έδωσαν «φωνή» στον πιο αδύναμο στο φλερτ,  να του έδωσαν ευκαιρίες να γνωρίσει κοπέλες ή έστω να συνομιλήσει διαδικτυακά μερικά λεπτά μαζί τους, όμως ας το παραδεχτούμε. Όποιος δεν έζησε, τη μαγεία του φλερτ με τις ματιές στα μπαράκια, δεν έχει ζήσει πραγματικό φλερτ στη ζωή του.