Τι είναι το Άσπεργκερ και γιατί είναι σημαντική η ανάρτηση του Δημήτρη Παπανικολάου

Κάτω από μία φωτογραφία και όντας ανάμεσα στους δύο μεγαλύτερους θρύλους του ελληνικού μπάσκετ, τον Νίκο Γκάλη και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο Δημήτρης Παπανικολάου μίλησε για το Σύνδρομο Άσπεργκερ.

Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στο πώς πέρασε από την απόρριψη και την άρνηση της διάγνωσης, όταν έγινε στο γραφείο του γιατρού του, στην αποδοχή αυτού που είναι.

Η ανάρτηση έρχεται σε ένα πολύ σημαντικό σημείο. Οι διαγνώσεις διαταραχών του αυτιστικού φάσματος αυξάνονται συνεχώς. Το ίδιο ισχύει όμως και για τις γνώσεις μας γι’αυτές και τους τρόπους αντιμετώπισής τους από ειδικούς γιατρούς, ψυχολόγους και ειδικούς παιδαγωγούς.

Αυτό που μένει πια είναι να βγάλουμε μία και καλή το ταμπού γύρω από τα ζητήματα αυτισμού.

Τι είναι τελικά το σύνδρομο Άσπεργκερ;

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών,  το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού (ASD), μια ξεχωριστή ομάδα νευρολογικής κατάστασης που χαρακτηρίζεται από μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα στις γλωσσικές ή στις επικοινωνιακές δεξιότητες.

Το πιο διακριτό σύμπτωμα του Συνδρόμου Άσπεργκερ είναι το επίμονο ενδιαφέρον ενός παιδιού σε ένα αντικείμενο ή ζήτημα σε σημείο αποκλεισμού οποιουδήποτε άλλου. «Tα παιδιά που έχουν Άσπεργκερ ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού αλλά παρουσιάζουν συνήθως πολύ υψηλή λειτουργικότητα. Γενικά, είναι πολύ συχνό να έχουν ενδιαφέροντα με τα οποία ασχολούνται με μία εμμονή. Για παράδειγμα, το ραδιόφωνο, οι χρονολογίες, τα δρομολόγια των τρένων», τονίζει η Κατερίνα Σταματογιάννη που είναι φιλόλογος και ειδική παιδαγωγός.

Τα παιδιά που διαγιγνώσκονται με Άσπεργκερ είναι συνήθως πλήρως λειτουργικά, ενώ δεν είναι καθόλου σπάνιο να παρουσιάζουν πολύ ανεπτυγμένες γλωσσικές ή άλλες δεξιότητες. «Το συγκεκριμένο σύνδρομο το περιέγραψε το 1944 ένας Αυστριακός παιδαγωγός, ο Hans Asperger από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Ο συγκεκριμένος φέρεται να έχει αναφερθεί σε αυτά τα παιδιά ως “μικρούς καθηγητές”, επειδή το νοητικό τους κομμάτι είναι πολύ καλό και συχνά υψηλότερο από τον μέσο όρο», τονίζει η κ.Σταματογιάννη.

Γιατί πρέπει να μιλάμε γι’αυτό

Η ανάρτηση του Δημήτρη Παπανικολάου είναι εκτός από συγκινητική και πολύ χρήσιμη. Το να βλέπεις έναν πλήρως λειτουργικό άνθρωπο που έφτασε σε κορυφαίο επίπεδο να μιλάει για τη διάγνωσή του αφενός δίνει θάρρος σε πολλά ακόμα παιδιά. Αφετέρου αφαιρεί ένα μεγάλο μέρος του στίγματος για το σύνδρομο συγκεκριμένα και τον αυτισμό ευρύτερα. Αρχίζουμε να μιλάμε γι’αυτό.

«Πολύ συχνά βλέπουμε παιδιά να βιώνουν συναισθήματα ματαίωσης και απόρριψης, επειδή ακριβώς δεν καταφέρνουν να ενσωματωθούν στο σχολικό περιβάλλον. Σε παρέες, σε σχολικές εκδρομές κτλ. Οι συμμαθητές τους βλέπουν αυτά τα παιδιά πιο απομονωμένα και πιο απόμακρα και τους έχει περαστεί στο υποσυνείδητο ότι έρχονται απέναντι σε μία “παράξενη” συμπεριφορά”» τονίζει η Κατερίνα Σταματογιάννη.

Είναι ακόμα ταμπού στην ελληνική κοινωνία τα ζητήματα αυτισμού; «Είναι ένα θέμα ταμπού σίγουρα αλλά ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι όλο και περισσότεροι γονείς αισθάνονται πιο άνετα να το κουβεντιάζουν και αυτό είναι πολύ θετικό για τους παιδαγωγούς και τελικά για τα ίδια τα παιδιά».

Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε εντυπωσιακά αποτελέσματα. «Γενικά η διάγνωση του αυτισμού μπορεί να γίνει από πολύ νωρίς. Αυτά τα παιδιά ακολουθούν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Το στοίχημα που δίνουμε με αυτά τα παιδιά που διαγιγνώσκονται με Άσπεργκερ (ο όρος συζητιέται ακαδημαϊκά αν θα συνεχίσει να υπάρχει) αφορά κυρίως τον κοινωνικό τομέα: Πώς πλησιάζουμε άλλους και πώς κάνουμε φίλους» συμπληρώνει.

Τι σημαίνει αυτό; Η ανάρτηση του Δημήτρη Παπανικολάου αναδεικνύει τον διάλογο που πρέπει να γίνει γύρω από τον αυτισμό μακριά από φοβικές συμπεριφορές και ταμπού. Η ευαισθητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι απαραίτητη το ίδιο και η κατανόηση του τι είναι ο αυτισμός στις διάφορες εκφάνσεις του.