Το app που θα καθαρίσει μυαλό σου μέσα σε τρία λεπτά

‘Πάρε μια βαθιά ανάσα. Χαλάρωσε το σώμα σου. Άσε τα χέρια σου να πέσουν κάτω. Δες τις σκέψεις να περνούν από μπροστά σου λες και είναι αυτοκίνητα και εσύ παρατηρητής στην άκρη της λεωφόρου. Και συγκεντρώσου αποκλειστικά και μόνο στο μπες βγες’.

Σκέψου όλο το παραπάνω, σε διάφορες παραλλαγές, υπό την ηχητική υπόκρουση ήχων από τη φύση (ρυάκια, ποταμάκια, κυματάκια κτλ) και με την γλυκιά φωνή μιας εκπαιδεύτριας. Κάπως έτσι έχω επιλέξει να ξεκινάω την ημέρα μου, το τελευταίο τετράμηνο, οπότε και χρησιμοποιώ ευλαβικά το Aura meditation app, ένα από τα πολλά που κυκλοφορούν στην αγορά.

Συγκεκριμένα, με το που βρεθώ στο γραφείο, το ανοίγω, του λέω τι αισθάνομαι τη δεδομένη χρονική στιγμή (άγχος, αϋπνία, βαρεμάρα, φόβο), εκείνο μου δίνει την επιλογή να ακούσω το σχετικό session από μια εκπαιδεύτρια (την οποία μετά βαθμολογώ), βάζω τα ακουστικά, κλείνω τα μάτια και -για τα επόμενα τρία λεπτά- χαλαρώνω.

Ακόμη και αν γύρω μου γίνεται κόλαση και επικρατεί πανικός. Αντίστοιχος με αυτόν που θυμάμαι στην Imako όταν κυκλοφόρησε το πρώτο dvd της Τζούλιας και τρέχαμε να το αγοράσουμε από το περίπτερο για να το δούμε -και να το αξιολογήσουμε- όλοι μαζί. Γιατί τέτοια ήταν τα άγχη μας προ κρίσης.

Ναι, το καταλαβαίνω. Ακούγεται ηλίθιο να εμπιστεύεσαι ένα app για να κάνεις αυτοσυγκέντρωση. Και προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το να κάνεις όντως yoga υπό την επίβλεψη ειδικού. Μόνο που, στην περίπτωσή μου, που δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να πατήσω σε studio yoga (εκτός και αν συστεγάζεται με σουβλατζίδικο ή ταϊλανδέζικο εστιατόριο), η φάση φαίνεται να λειτουργεί.

Συγκεκριμένα να λειτουργεί σε τέτοιο βαθμό που το σκέφτομαι να πληρώσω την ετήσια συνδρομή προκειμένου να έχω πρόσβαση σε όλα τα sessions, παρότι το τελευταίο app που αγόρασα για πάρτη μου πρέπει να ήταν το κανένα.

Το μοναδικό μου παράπονο; Θα γούσταρα να κυκλοφορήσει και μια ελληνική εκδοχή. Ιδανικά με celebrity φωνές που θα ήθελα να μου ψιθυρίζουν σε καθημερινή βάση τι να κάνω, τύπου Κατερίνα Γερονικολού και Χριστίνα Μπόμπα (που ασχολείται έτσι και αλλιώς στα σοβαρά με το άθλημα). Αλλά εντάξει, τώρα ξέφυγα και το ξέρω.

Ουσιαστικά όλα αυτά τα app έχουν την λογική να σε υποχρεώνουν να κάνεις ένα pause πριν πέσεις με τα μούτρα στην καθημερινότητα και τα ένα σωρό προβλήματα που μοιάζουν κρίσιμα τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σημασία στη μεγάλη εικόνα της ζωής σου. Σαν να κάνεις ζέσταμα πριν σηκώσεις βάρη, πριν τρέξεις στίβο, πριν βουτήξεις στην πισίνα ή πριν αρπάξεις με το πιρούνι την πρώτη μπουκιά από το μεζέ που προσγειώθηκε μπροστά σου.

Ένα τρίλεπτο καθημερινό reminder που σου καθαρίζει το μυαλό και σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις ότι το μόνο που πρέπει να προσέξεις στην πραγματικότητα είναι ο εαυτός σου. Κάτι που, ενδεχομένως, εσύ να μην το χρειάζεσαι. Να γουστάρεις δηλαδή να κάνεις σπιντάτο κάρπε ντίεμ στην κάθε μέρα σου και multitasking με επιδεξιότητα ζογκλέρ στο Circo Medrano. Να τρέφεσαι από το άγχος και να μην το αφήνεις, όπως γίνεται συνήθως, να σου τρώει τα σωθικά.

Μπράβο σου αν είναι η φάση σου έτσι. Γιατί, προσωπικά, αγχώνομαι ακόμη και για το αν θα ανοίξει το φανάρι πράσινο. Ακόμη, όμως, και αν είναι τα πράγματα έτσι, το να δίνεις λίγο παραπάνω σημασία στην ανάσα σου -με ή χωρίς app- κακό δεν πρόκειται να σου κάνει.

Γιατί μόνο με καθαρό μυαλό μπορείς να πας παραπέρα σε ότι και αν επιχειρήσεις. Καθαρό μυαλό και μια βαθιά, πολύ βαθιά, σου μιλάω για ‘βάθη του ωκεανού-ίδια γειτονιά με τον γκοντζίλα’ βαθιά ανάσα.

Κεντρική φωτό:123rf.com