Το babysitting είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για να γίνεις ξανά παιδί

Υπάρχει μία καθοριστική στιγμή – ή τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό έτσι λειτούργησε – που αντιλαμβάνεσαι όντας δίπλα σε έναν ή περισσότερους ανθρώπους που δεν έχουν ζήσει ούτε καν τα 00s, ότι πέρα από ανιματέρ, πέρα από διασκεδαστής και κάποιος με τον οποίο θα περάσει ένα παιδί την ώρα του μαζί, είσαι σημαντικός. Σίγουρα όχι το κέντρο του κόσμου αλλά κάποιος ο οποίος για λίγη έστω ώρα φέρεις την ευθύνη για οποιαδήποτε νέα πληροφορία εισέλθει σε αυτόν τον παιδικό εγκέφαλο.

Αυτή τη σχετικά σύνθετη σκέψη για μια τυχαία Παρασκευή απόγευμα, έκανα την ώρα που καθόμουν σε ένα τραπεζάκι ενός παιδικού δωματίου και τελείωνα την ανάγνωση ενός μικρού διηγήματος για τον Φλάφι, έναν μικρό αρκούδο που έσπασε το αγαπημένο βάζο της μαμάς του και ανησυχούσε ότι εκείνη θα σταματούσε να τον αγαπά. Ομολογώ ότι τα 4 παιδιά που ήταν καθισμένα γύρω μου με τα μάτια τους μεγάλα και τα αυτιά τους ολάνοιχτα για όσα διάβαζα, ήταν μάλλον πιο πολύ ενθουσιασμένα με τις φωνές και τις μούτες που έκανα διαβάζοντας το παραμύθι και παριστάνοντας πότε τον Φλάφι και πότε τη μαμά του, παρά με το περιεχόμενο του βιβλίου.

Εκείνη ακριβώς την στιγμή, για αυτό το απειροελάχιστο διάστημα που αφήνεις τον εαυτό σου στις σκέψεις του, πριν σε ξυπνήσει μια παιδική απορία ή ένα σκούντημα στον ώμο να συνεχίσεις να διαβάζεις, ένιωθα σημαντικός για τον μικρόκοσμό τους, ένιωθα ευτυχισμένος που είχα 8 μάτια καρφωμένα πάνω μου. Το δεύτερο βιβλίο που τους διάβασα λίγη ώρα πριν τους αποχαιρετήσω ήταν για τη ζωή του Διγενή Ακρίτα. Το βιβλίο ήταν επιλογή του μεγαλύτερου της «συμμορίας». Αλλά ας πάμε μερικές στιγμές πιο πίσω να σας πω ποια είναι αυτά τα παιδιά και τι έκανα εγώ στο σπίτι τους.

Κατά σειρά ηλικίας, από τον μεγαλύτερο στην μικρότερη, έχουμε τον George, τον Άρη, την Maggie και την Αλεξάνδρα. Και είναι όλα τους ανίψια μου, από την αγαπημένη ξαδέρφη Μυρτώ την οποία κι ευχαριστώ που με άφησε να κάνω babysitting στα τέσσερα αυτά αγαπημένα πλάσματα. Ο στόχος; Να δω τι χρειάζεται για να είσαι ένας καλός babysitter, να αντιληφθώ κατά πόσο απέχει αυτό το επάγγελμα από εκείνο του θηριοδαμαστή και φυσικά να σημειώσω εκείνα τα στοιχεία που μπορεί να φτιάξουν ή να χαλάσουν ένα απόγευμα μαζί τους. Γιατί επέλεξα τα ανίψια μου για το συγκεκριμένο θέμα; Μην είστε χαζούληδες, είναι τα μοναδικά παιδιά τα οποία στην πρώτη εμφάνιση του συγκεκριμένου μουσάτου τύπου θα είχαν όρεξη να παίξουν και να φωτογραφηθούν μαζί του.

Το συγκεκριμένο challenge είναι ένα από τα τρία που ανέλαβα πριν λίγο καιρό για λογαριασμό του στοματικού διαλύματος CB12. Κι αν κάτι κατάλαβα από τις τρεις δοκιμασίες, ειδικά την τρίτη για την οποία γράφω σήμερα, είναι ότι οφείλεις να σέβεσαι τα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα στα οποία έρχεσαι τόσο κοντά με άλλους ανθρώπους και να φροντίζεις ότι η δική σου αναπνοή θα είναι όχι μόνο αξιοπρεπής αλλά φρέσκια και καθαρή ανά πάσα στιγμή. Όχι μόνο απέναντι στους «ξένους» που θα συναντήσεις σε ένα ασανσέρ ή την καρέκλα ενός μπαρμπέρικου αλλά και δίπλα στους δικούς σου ανθρώπους που θες να παίρνουν μόνο το καλύτερο από εσένα. Το στοματικό διάλυμα CB12 προσφέρει καθαρή και δροσερή αναπνοή για τουλάχιστον 12 ώρες. Όταν είσαι ξέγνοιαστος για την αναπνοή σου, μπορείς να κάνεις όλα όσα θέλεις άφοβα, σχεδόν εξ’ επαφής.

Τι περιλαμβάνει τώρα ένα απόγευμα baby sitting, με 4 πιτσιρίκια τα οποία έχουν μάλιστα αρκετό καιρό να σε δουν και να παίξουν μαζί σου; Περιλαμβάνει το να λαχανιάσεις από την τρεχάλα, να βάλεις παράσημο στο σώμα σου μερικές μελανιές από τα πεσίματα και τα φωτόσπαθα που για κάποιο λόγο πρέπει να χτυπάνε με μανία πάνω σου, να γελάσεις με την ψυχή σου με απορίες, αστεία και απλή ανόθευτη παιδική ευτυχία και φυσικά να έχεις μία φυσική τσίτα να διαπερνά το σώμα για πολλές ώρες μην και γίνει κάτι που δεν προβλέπεται. Αν αυτό σου ακούγεται δύσκολο με ένα παιδί, σκέψου να έχεις τέσσερα να προσέξεις και τον φανταστικό “Μακ” να περιφέρεται με γνήσια απορία στο βλέμμα για το γιατί είσαι εκεί.

Κρατάω τρία σημεία από αυτό το απόγευμα, ως εκπαίδευση για την επόμενη φορά που θα κάνω τον χαζοθείο ή θα βρεθώ σε μια αντίστοιχη περίπτωση να έχω την χαρά και την ευτυχία να περάσω το απόγευμά μου σαν παιδί κι εγώ. Το πρώτο είναι η δύναμη της επανάληψης, κάτι για το οποίο μου είχαν μιλήσει στο παρελθόν ο Μίχαλος κι ο Κοκκίνης. Το γεγονός ότι όσες φορές κι αν κάνεις το ίδιο μα ακριβώς το ίδιο πράγμα, εξακολουθεί να έχει πλάκα, εξακολουθεί να είναι μοναδικά ωραίο, εξακολουθεί να κάνει το παιδί να χαμογελά μέχρι τα αυτιά. «Πάλι, πάλι, πάλι», χωρίς σταματημό, γιατί όπως κάθε ευχάριστο σε αυτή τη ζωή, δεν θες για κανέναν λόγο να σταματήσει να επαναλαμβάνεται.

Το δεύτερο είναι η τρομακτική ευκολία με την οποία ένα παιδικό μυαλό πλάθει κόσμους μαγικούς σε ακτίνα μόλις λίγων μέτρων από το ίδιο. «Εδώ θα είναι το κάστρο μας που πρέπει να προφυλάξουμε» σου λέει και σου δείχνει δύο μέτρα γρασίδι και μερικά κυβικά μέτρα αέρα. Κι όμως για εκείνη τη στιγμή, το να φτιάξεις αυτό το κάστρο και στη δική σου φαντασία, ανακαλύπτοντας τον Spike Jonze που κρύβεις μέσα σου, είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει να κάνεις στη ζωή σου. Πολύ απλά γιατί θες να δεις αυτό το παιδί να χαμογελά.

Και το τρίτο; Είναι το πόσο ικανός και δυνατός νιώθεις όταν έχεις την προσοχή ενός παιδιού στραμμένη πάνω σου. Είτε τους διαβάζεις μια ιστορία, είτε του μαθαίνεις κάτι για τη ζωή είτε απλά το ρωτάς τι παγωτό θέλει. Η στιγμή που τα μάτια του παιδιού λοκάρουν πάνω σου και απλώνει το χέρι για να πάτε μαζί μια βόλτα, να το σηκώσεις αγκαλιά ή απλά για να νιώσει την παρουσία σου εκεί, είναι η στιγμή που θες να μπήξεις τα κλάματα από ευτυχία.

Δεν ξέρω να σου πω αν θα μπορούσα να είμαι καλός babysitter. Ξέρω ότι το να κλέβεις χρόνο από τον δικό σου σοβαροφανή μικρόκοσμο και να τον χαρίζεις σε ανθρώπους που μόνο να κερδίσουν έχουν από εσένα, είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς τη δική σου προσωπική γαλήνη κι ευτυχία.

ΥΓ: Μπήκα στο σπίτι των ανιψιών μου κρατώντας παγωτά. Πώς να χάσω;

Μην ξεχάσεις να πάρεις μέρος στον διαγωνισμό που κάνει το Oneman και το Ladylike για να κερδίσεις ένα life coaching session με τη Νάνσυ Μαλλέρου (http://www.lifecoachinggreece.gr/) αλλά και προϊόντα CB12.