To biohacking κάνει τον εγκέφαλό σου να λειτουργεί 10 φορές πιο γρήγορα

Αφορμή για όλη αυτή την -αναγκαστικά επιδερμική- γνωριμία με την αναδυόμενη ‘επιστήμη’ του biohacking, του κοινωνικού κινήματος στα πλαίσια του οποίου άτομα και εταιρίες προσεγγίζουν το ανθρώπινο σώμα (και, κυρίως, τον ανθρώπινο εγκέφαλο) ως ένα ακόμη σύστημα που επιδέχεται φουλ βελτίωση, υπήρξε το πιασάρικο ‘Το αφεντικό σου θα λατρέψει το νέο ναρκωτικό στο οποίο είσαι εθισμένος’ άρθρο του Αμερικάνικου GQ που μιλούσε για τη νέα τάση που θέλει τους executive στα γραφεία να καταπίνουν σαν καραμέλες μια νέα γενιά brain boosting φαρμάκων ή LSD σε μικρές δόσεις.

Έναν δηλαδή μόνο από τους πολλούς τρόπους που χρησιμοποιούν στην Silicon Valley με στόχο -όπως ισχυρίζονται- να αυξήσουν την αυτοσυγκέντρωση, τη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα τους.

Μαζί με το Electrical Brain Stimulation (κάτι σαν DIY μίνι ηλεκτροσόκ σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου).

Tην Parabiosis (όπου μεταγγίζεις αίμα νεότερων ατόμων για να επιβραδύνεις την γήρανση, μεγάλος οπαδός της οποίας είναι ο δισεκατομμυριούχος -και φίλος του Donald Trump- Peter Thiel).

Tο EEG-Based Neurofeedback (όπου μετράς τα κύματα του εγκεφάλου σου με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και, ανάλογα, τα προσαρμόζεις για μεγαλύτερη αποδοτικότητα).

Και, φυσικά, διάφορα diy χαπάκια που φτιάχνουν μόνοι τους χρησιμοποιώντας χημικά συστατικά που αγοράζουν χύμα από Κινέζικα websites. Ναι, προφανώς και αυτό είναι τόσο αδιανόητα επικίνδυνο όσο ακούγεται. Άσε που θυμίζει και λίγο το Limitless (ταινία και σειρά).

Όπως επικίνδυνες διαστάσεις επίσης έχει πάρει εδώ και χρόνια στην συγκεκριμένη ‘κοιλάδα’ της υψηλής απόδοσης, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, η κατάχρηση φαρμάκων όπως Adderall, Ritalin και Klonopin.
 

Και σκέψου ότι εδώ μιλάμε μόνο για τις προσπάθειες αυτοβελτίωσης και όχι για άλλα χακέματα που ξεφεύγουν εντελώς από κάθε λογική, όπως το να μπορείς να δεις στο σκοτάδι όπως ο Riddick.

Ή να φορέσεις led εμφυτεύματα προκειμένου να φωτίζουν τα τατού σου από μέσα.

Ας συμφωνήσουμε, σε πρώτη φάση, ότι αυτό που επιχειρούν όλοι αυτοί, το να απελευθερώσουν τις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, είναι θεμιτό ως στόχος. Εξού και δεν υπάρχει κανένα πλέον TEDx event στα οποία να μην εμφανίζεται κάποιος biohacker.

Όπως εννοείται ότι οι συγκεκριμένοι tech orientated άνθρωποι, μαθημένοι να λύνουν συστημικά προβλήματα σκεπτόμενοι out of the box, είναι ίσως οι πιο κατάλληλοι στον πλανήτη για να βρουν τη λύση στο γόρδιο αυτό δεσμό.

Τώρα, από την άλλη, το γεγονός ότι όλοι αυτοί δεν διστάζουν να πειραματιστούν ανελέητα στον πρώτο ανθρώπινο computer βρίσκουν πρόχειρο, δηλαδή τον εαυτό τους, χωρίς κανόνες και χωρίς κάποια επίσημη αρχή να τους εποπτεύει, κάνει όλη τη φάση να θυμίζει λίγο Dr Jekyll και Mr Hyde όσον αφορά το πιθανό αποτέλεσμα που θα έχουν.

Επίσης καλό είναι να θυμόμαστε ότι σε όλο αυτό το άθλημα μέσα παίζει και ένα τεράστιο ποσοστό κέρδους αφού από εδώ θα προκύψουν οι νέες πολυεθνικές του 21ου αιώνα. Ενδεικτικό παράδειγμα, όπως αναφέρει και το GQ, o ιδρυτής της Nootroo, Εric Matzner, που έκανε την προσωπική του ενασχόληση με τα nootropics (εντάξει, πες τα και smart drugs, δεν θα παρεξηγηθούν) κανονική δουλειά και πλέον προσφέρει ένα κανονικό προιόν σε φορμή δυο χαπιών.

Ο Dave Asprey, που ισχυρίζεται ότι εφήυρε τον όρο ‘biohacking’, ιδρυτής του Bulletproof coffee (σε βοηθάει να ακολουθήσεις την κετογονική δίαιτα υψηλών πρωτεϊνών και χαμηλών υδατανθράκων) και των ανάλογων coffee shop, best seller συγγραφέας και εμμονικός με το Ι.Χ. Hacking που -όπως λέει- ξόδεψε 300.000 δολάρια προκειμένου να αγοράσει το πρώτο του ηλεκτροεγκεφαλογράφο, να μελετήσει αναλυτικά τον τρόπο που δουλεύει ο εγκέφαλός του και να καταφέρει, έτσι, να χάσει 45 κιλά χωρίς δίαιτα και γυμναστική, να κατεβάσει τη βιολογική του ηλικία και να αυξήσει κατά 20 μονάδες το I.Q. του.

Ή οι δυο απόφοιτοι του Standford που ίδρυσαν την -most talked about- start up Nootrobox με στόχο ακριβώς να προσφέρουν στο mainstream κοινό τη δυνατότητα να πάρουν smart drugs (όπως τους bestseller κύβους καφέ για μάσημα) χωρίς να χρειάζεται να ‘κοπιάσουν’ με το να τα φτιάξουν μόνοι τους.

Το μοναδικό πρόβλημα; Ότι ενώ από τη μια συμφωνώ με τους παραπάνω ότι σε 5-10 χρόνια από τώρα μπορεί όλοι να καταλήξουμε να παίρνουμε κάποιο smart drug (το minimum biohacking που μπορείς να κάνεις), συνεχίζει να μου είναι αδύνατο να καταλάβω ποιος μου πουλάει όντως διαμάντια και ποιος χάπια για μεταξωτές κορδέλες.

Είναι, με άλλα λόγια, πολύς ο θόρυβος. Αβέβαια τα αποτελέσματα. Ειδικά μακροπρόθεσμα (δηλαδή ΟΚ, και να λειτουργεί κάτι τώρα, τι κατάλοιπα θα μου αφήσει σε 20 χρόνια από τώρα;). Οπότε, για την ώρα, προτιμώ να το παρακολουθώ όλο αυτό από μακριά και αγαπημένα, μέχρι ο γιατρός μου, αυτός που με ξέρει, αυτός που εμπιστεύομαι, να μου δώσει το πράσινο φως.

Υ.Γ. Αν και είναι προφανές, ας το ξεκαθαρίσουμε ακόμη περισσότερο ότι εδώ παρουσιάζουμε απλώς μια τάση. ΔΕΝ προτείνουμε σε καμία περίπτωση θεραπείες ή συγκεκριμένα φάρμακα.