Το μαρτύριο της αντίστροφης ψυχολογίας του παιδιού

Έχω ‘ανακαλύψει’ ένα πολύ απλό τρόπο για να με υπακούει τυφλά η κόρη μου. Το να της λέω να κάνει το αντίθετο από αυτό που θέλω. Τι θα γίνει όμως όταν με πάρει χαμπάρι;

Το γάλα και το σπλάχνο μου είναι ορκισμένοι εχθροί από τότε που η μικρή γεννήθηκε. Τι να πω, απλά δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους. Ωστόσο, επειδή δεν γίνεται να την ταίζουμε όλη μέρα σοκολάτες και τηγανητές πατάτες, όπως θα ήθελε (σ.σ. ευτυχώς που υπάρχει και ο παιδικός ώστε να τρώει ως άνθρωπος), το πρωί πρέπει να το πιει.

Πως; Ο μοναδικός τρόπος είναι να ασχοληθώ εγώ, ο επανομαζόμενος και ‘ειδικός του γάλατος’. Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που κάνω ως γονιός καλύτερα από τη γυναίκα μου. Για την ακρίβεια ένα από τα ελάχιστα πράγματα που κάνω έτσι και αλλιώς ως γονιός.

Το μυστικό μου είναι ότι κάθομαι δίπλα της ενώ βλέπει παιδικά, δεν της δίνω καθόλου σημασία, και αρχίζω να το πίνω εγώ. Στην 1η-2η γουλιά μου το αρπάζει από το χέρι. Αφού πρώτα με ‘καρφώσει’ στη μάνα της ότι ‘ο λιχούδης (εγώ) πάλι πάει να μου πάρει κάτι’.

Είδες τι σου είναι οι γυναίκες; Θύματα της αντίστροφης ψυχολογίας, ήδη από τα γεννοφάσκια τους (υποθέτω ότι το ‘σύστημα’ λειτουργεί και στα αγόρια, απλά δεν το έχω δοκιμάσει).

Εννοείται πως το γάλα είναι ένα μόνο παράδειγμα της ‘ανταγωνιστικής’ σχέσης μας. Τα ίδια κάνω και όταν θέλω να πάει τουαλέτα. Συγκεκριμένα της λέω ‘εγώ θα είμαι πρώτος και καρότος’ και μετά την βλέπω να περνάει σφαίρα από δίπλα μου. Άσε που τώρα τελευταία με σπρώχνει κιόλας στην άκρη.

Τα ίδια κάνω και λέω όταν θέλω να ντυθεί, να μπει στο αυτοκίνητο, να βγει από το σπίτι, να φάει το φαγητό της ή να πέσει για ύπνο. Αν και το τελευταίο είναι πολύ πιο σύνθετο.

Με άλλα λόγια, χωρίς ακριβώς να ξέρω πως, έχω καταλήξει όλη μέρα να της ‘πουλάω τσαμπουκά’ προκειμένου να ‘πάρει ανάποδες’ και να κάνει αυτό που θέλω.

Χωρίς ακριβώς να το έχω συνειδητοποιήσει ‘ξοδεύω’ ένα πολύ μεγάλο μέρος του κοινού μας χρόνου με το να την ‘τσιτώνω’.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα γυμνάσια που της κάνω θα της βγουν σε καλό. Ότι δηλαδή, επειδή ως μοναχοπαίδι δεν είναι και πολύ διεκδικητική, το τσαγανό που δείχνει όταν ανταγωνίζεται εμένα θα της βγει και πιο έξω, όταν παίζει με της φίλες της.

Επίσης θέλω να πιστεύω ότι και καταλαβαίνει ότι όλα αυτά είναι αστεία και δεν σκοπεύω όντως να της πιω το γάλα ή να της φάω το φαγητό. Αν και δεν είμαι σίγουρος αφού μερικές φορές την έχω δει να την πιάνει κανονικά το παράπονο.

Τέλος πάντων, καλώς ή κακώς, αυτός είναι ο τρόπος που έχω βρει για να είμαι καλός πατέρας. Για την ακρίβεια αποτελεσματικός. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι επειδή ακριβώς η αντίστροφη ψυχολογία είναι το μοναδικό όπλο στην φαρέτρα μου (ναι, έχω φαρέτρα-την παίρνω και στην δουλειά), δεν έχω ιδέα τι θα συμβεί όταν την ακούσω να μου λέει για πρώτη φορά που ακριβώς να βάλω το γάλα της που, και καλά, τόσο λαχταρώ.

Δεν ξέρω δηλαδή πως να αντιμετωπίσω την επανάσταση που έρχεται. Γιατί μπορεί η μάνα της να έχει την πραγματική εξουσία, όμως εγώ είμαι ο Ματατζής της, το εντεταλμένο όργανο της τάξης. Και όλοι ξέρουμε τι παθαίνουν τα όργανα όταν βρεθούν αντιμέτωπα με την λαική οργή. Και τότε, το ξέρω, καμία αντίστροφη ψυχολογία δεν πρόκειται να με σώσει.