Το νέο αξιοθέατο του Βερολίνου είναι τα social media των συγκοινωνιών του
Από το 2015, η καμπάνια των βερολινέζικων συγκοινωνιών (BVG) έχει δημιουργήσει hype, ενθαρρύνοντας τους κατοίκους να χρησιμοποιούν το μετρό, τα λεωφορεία και τα τραμ στην πόλη, συγκεντρώνοντας όμως και παράπονα εξαιτίας του υψηλού της κόστους.
- 3 ΜΑΡ 2021
Οι συγκοινωνίες μιας πόλης αποτελούν ενεργό κομμάτι της, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της και ίσως διαμορφώνουν την ταυτότητά της στα μάτια ενός ξένου, περαστικού, τουρίστα που τις χρησιμοποιεί, μέσα από τη συχνότητα των δρομολογίων, την προσβασιμότητά τους, των φιλικών προς όλους συστημάτων τηλεματικής, την καθαριότητα τους, τη διακόσμηση, τα επίπεδα θορύβου και, τώρα τελευταία, τα social media τους.
Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στην περίπτωση των βερολινέζικων συγκοινωνιών (BVG). Από το 2015, η εταιρεία που ανέλαβε τα social media του BVG, κάτω από το σύνθημα “Weil wir dich lieben (Επειδή σ’ αγαπάμε)”, έχει μετατρέψει τις συγκοινωνίες του Βερολίνου σε ένα αξιοθέατο της πόλης – αν και τα κίτρινα βαγόνια του μετρό αποτελούσαν τέτοια εδώ και χρόνια, όταν ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί το Instagram.
Η σελίδα του BVG στο Facebook μετράει 295.000 ακόλουθους, στο Instagram 178.000 και στο Twitter 334.600. Τα τέσσερα πιο δημοφιλή βίντεο στον λογαριασμό του BVG στο YouTube ξεπερνούν αθροιστικά τα 30 εκατομμύρια προβολές, δίνοντας μια εικόνα στην κοσμοθεωρία και τη νοοτροπία των κατοίκων του Βερολίνου και τοποθετώντας τα παγκόσμια trend στο σύμπαν του BVG.
Η νοοτροπία των Βερολινέζων είναι κάπως δύσκολο να εντυπωθεί, λόγω των τεράστιων αλλαγών που έχει υποστεί η πόλη τον προηγούμενο αιώνα. Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε κοντά στα 1910 και έζησε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 έχει ζήσει την Πρωσία, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, το Γ’ Ράιχ, τον χωρισμό της πόλης, το Τείχος, την πτώση του και την ενοποίηση της χώρας.
Τον 21ο αιώνα, το Βερολίνο είναι κάτι σαν Μέκκα για τους millennials και μια πόλη που διαρκώς αλλάζει. Από τις νέες ανάγκες, τα vegan στέκια και τα fetish clubs μέχρι και το gentrification γειτονιών που κάποτε ήταν υποβαθμισμένες, όπως το Neukölln.
Είναι το απτό όνειρο των σινεφίλ, των cool τύπων, όσων θέλουν να ζήσουν ελεύθερα τον έρωτά τους, όσων θέλουν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, να σπουδάσουν και να ταξιδέψουν φθηνά, σε σχέση με την υπόλοιπη Γερμανία και των τουριστών που θέλουν να ρίξουν μια ματιά στο πώς ήταν η διαβίωση στην Ανατολική Γερμανία, αφότου είδαν το Das Leben der Anderen.
Μερικά στοιχεία από την παραπάνω παράγραφο εντοπίζονται στο βίντεο – παρωδία του BVG, το οποίο αυτό-προτείνεται για τη συμπερίληψή του στον κατάλογο των μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς, όπως το Taj Mahal και το Machu Picchu. Αν όχι της παγκόσμιας, σίγουρα της σύγχρονης. ΄
Σε μια πόλη που αλλάζει ταυτότητα, συνήθειες και ανθρώπους και αποκτά καινούργιους σταθμούς, κλείνοντας ιστορικούς όπως η Französische Strasse παρακάτω, το μόνο που μένει σταθερό όλα αυτά τα χρόνια είναι οι συγκοινωνίες του Βερολίνου. Με τα θετικά και τα στραβά τους.
Στα θετικά, περιλαμβάνεται η επέκτασή τους σε κάθε γωνιά της πόλης, οι γρήγορες εργασίες ανακαίνισης, οι πλήρεις οδηγίες για ανταποκρίσεις και η ετοιμότητα. Στα αρνητικά ανήκουν, οι ηχητικές ανακοινώσεις που κανείς δεν καταλαβαίνει, η καθαριότητα των σταθμών, τα παλιά θορυβώδη τρένα, τα ακριβά εισιτήρια και οι δυσωδίες στους σταθμούς. Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες εργαζομένων, ακόμα και η ίδια η καμπάνια.
Η ομάδα marketing του BVG αμείβεται πλουσιοπάροχα, σε σχέση με τους απλούς εργαζόμενους που χρειάζονται να δουλέψουν και έξι μέρες την εβδομάδα ή σπαστά, χωρίς bonus. Ο προϋπολογισμός για τον καθαρισμό των τρένων είναι υπερβολικά μειωμένος. Οι νέοι που είδαν τις ανοιχτές θέσεις εργασίες στην καμπάνια του BVG παραιτήθηκαν γρήγορα, εξαιτίας της πολύ χαμηλής αμοιβής (για δεδομένα Γερμανίας) και των σπαστών ωραρίων.
Πολλές φορές, το χοντροκομμένο χιούμορ των προσώπων πίσω από τα social media του BVG, το οποίο αποτυπώνεται στις καμπάνιες και καμουφλάρει μέσα από αυτές τα αρνητικά που προκαλούνται από τη μείωση του κόστους για βασικές λειτουργίες του οργανισμού, προκαλεί αντιδράσεις.
Είναι σαν να δημιουργούνται λογαριασμοί social media για τον Ηλεκτρικό τη στιγμή που όλοι διαμαρτύρονται για τις τεράστιες καθυστερήσεις. Ή για τον ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη, του οποίου το χάλι έχει γίνει μια μόνιμη, ενοχλητική συνήθεια που κανένας δεν μπορεί να αλλάξει.
Οι Βορειοευρωπαίοι όμως είναι στενά συνδεδεμένοι με τις συγκοινωνίες και, παρά την γκρίνια και τα παράπονα, οι υπηρεσίες διαρκώς βελτιώνονται. Το ότι αποτελούν οργανικό μέρος των πόλεων ευνοούν τέτοιες καμπάνιες και δημιουργίες λογαριασμών, όπως συμβαίνει και με τις συγκοινωνίες της Βουδαπέστης.