Το νέο μωρό στο σπίτι

Ένα επιχείρημα που συχνά – πυκνά λένε όσοι έχουν μεγαλύτερη εμπειρία στις σχέσεις από εσένα είναι το “ε, και τι νομίζεις θα αλλάξει; τίποτα δεν θα αλλάξει”. Αυτό το άκουγα λίγο πριν συγκατοικήσω (“έτσι και αλλιώς τις περισσότερες μέρες μαζί δεν μένετε;”), όπως και πριν παντρευτώ (“αφού ήδη συγκατοικείτε”).

Φυσικά κανείς δεν τόλμησε να μου πει πως τίποτα δεν θα αλλάξει με τον ερχομό ενός παιδιού, ούτε όμως με προειδοποίησε για το μέγεθος της πιο γλυκιάς αλλαγής της ζωής μου. Εδώ που τα λέμε ευτυχώς, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν είμαι και πολύ ο τύπος που ακούει συμβουλές, ούτε όμως δίνω. Οπότε μην νομίζεις πως θα σου πω τι να προσέξεις και τι όχι, σε ποιο παιδικό καρότσι να επενδύσεις και ποια είναι η καλύτερη φρουτόκρεμα, το μόνο που θα σου πω είναι πως ο ερχομός ενός παιδιού τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο ξαφνικός όσο νομίζουμε -όχι μόνο γιατί έχεις σχεδόν 9 μήνες για να προετοιμαστείς, αλλά επειδή είναι η (απρόβλεπτη ή μη) εξέλιξη μιας σχέσης.

Φαντάζομαι πως αν συνέχιζε για λίγα ακόμα καρέ το κλιπ της μπίρας ΑΛΦΑ, που πραγματικά με συνεπήρε μέσα από την αφήγηση και την εξιστόρηση της σχέσης του ζευγαριού, με τα διαρκή flashback να μας προσκαλούν να ταυτιστούμε μαζί τους, τότε θα βλέπαμε ακριβώς αυτό: Την εξέλιξη του ίδιου του ζευγαριού που θα είναι ακόμα πιο δεμένο και το πώς όλα μπορεί να μοιάζουν για λίγες στιγμές με χάος, αλλά στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα σου, έχεις το αίσθημα πως όλα βρίσκονται εκεί που θα έπρεπε να είναι. Και δεν μιλάω για τις άπειρες πιπίλες και τα αγνώστου ταυτότητας πολύχρωμα αντικείμενα που έχουν κατακτήσει κάθε γωνιά του σπιτιού σου -αυτά ξεκάθαρα δεν πρόκειται ποτέ να συμμαζευτούν εκεί που θα έπρεπε θεωρητικά να είναι-, αλλά περισσότερο για τα δικά σου αισθήματα, έτσι όπως το αντιλαμβάνεσαι στις μικρές στιγμές ησυχίας, ή ακόμα τότε που σηκώνεσαι εσύ για να νανουρίσεις το μικροσκοπικό αυτό πλάσμα που αναζητά την προσοχή σου.

Στην πρώτη βόλτα που θα κάνετε οικογενειακά μαζί, στο πρώτο του γέλιο, ή ακόμα και στην πρώτη φορά που θα μείνεις μόνος σου μαζί του. Το βήμα για την απόκτηση ενός παιδιού μπορεί να είναι τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας οικογένειας, το ίδιο το παιδί όμως είναι το οικοδόμημα. Ειρωνικά ή όχι, όλα όσα έρχονται μαζί με το παιδί θα μπορούσαν άνετα να γεμίσουν ένα οικοδομικό τετράγωνο -από τα παιχνίδια, τα ρούχα και τα διάφορα γκάτζετ του, μέχρι το άγχος, την αγάπη και τον πανικό που πολλές φορές το συνοδεύουν. Μπορεί λοιπόν το παιδί είναι το επόμενο βήμα της σχέσης σας, αλλά στην πραγματικότητα το κάθε δικό του βήμα -από το να φέρει την πατούσα του στο στόμα του μέχρι να αποφασίσει πως βαρέθηκε πια να μπουσουλάει- θα είναι αυτό που θα κάνει την καρδιά σας κάθε μα κάθε φορά να χοροπηδάει. Συγχρονισμένα.

Σκίτσο:  Σάντρα Σωτηρίου