To πτηνό που βλέπει τον άνθρωπο σαν σνακ

Δεν έχει νόημα να αρχίσουμε να απαριθμούμε τα ζώα που τρώει ο άνθρωπος, γιατί θα «φάμε» τουλάχιστον ένα διήμερο μέχρι να καλύψουμε τα πάντα. Οπότε πάμε ανάποδα. Πόσα ζώα άραγε μάς βλέπουν ως φαγητό; Ελάχιστα και αυτό συμβαίνει μόνο όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο για να τραφούν ή μπαίνουμε στην περιοχή τους και νιώθουν απειλή.

Υπάρχουν έτσι, καταγραφές για λιοντάρια, τίγρεις, λεοπαρδάλεις και πολικές αρκούδες, όπως υπάρχουν και για ένα πτηνό. Είναι πολλά τα πτηνά που επιτίθενται σε ανθρώπους (ως επί το πλείστον όταν τα ενοχλούμε εμείς), όπως και κάποια που ενίοτε διεκδικούν το φαγητό που κρατάμε στο χέρι μας ή είναι στα πόδια μας. Ένα όμως μάς βλέπει ως σνακ.

Είναι ο στεφαναετός, γνωστός ως «Βασιλιάς των Αφρικανικών Ουρανών», με το χαρακτηριστικό φτερωτό λοφίο.

Ο Stephanoaetus coronatus είναι ιθαγενής στην υποσαχάρια Αφρική και τρέφεται με πρωτεύοντα (πχ πίθηκοι), όπως και με μικρού έως μεσαίου μεγέθους αντιλόπες. Λατρεύει τα μεγάλα, σαρκώδη θηλαστικά.

Είναι το μόνο πτηνό που υπάρχει ακόμα στον πλανήτη και έχει αναφερθεί ότι βλέπει τον άνθρωπο ως θήραμα. Ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά. Η όραση του είναι οκτώ φορές καλύτερη από τη δική μας.

Έχουν εντοπιστεί ανθρώπινα λείψανα σε φωλιές του συγκεκριμένου είδους, ενώ ερευνητές έχουν μελετήσει τραυματισμούς σε προϊστορικά ανθρώπινα κρανία που ταιριάζουν με το στιλ κυνηγιού του. Στη λίστα υπάρχουν και σπάνιες καταγραφές επιθέσεων σε ανθρώπους, όπως αυτή σε ένα 7χρονο αγόρι από τη Νότια Αφρική που έζησε να αφηγηθεί την εμπειρία.

Δεν είναι το μεγαλύτερο αρπακτικό της Αφρικής. Είναι όμως, το πιο ισχυρό. Ζυγίζει από 3 έως 5 κιλά και έχει άνοιγμα φτερών που μπορεί να φτάσει έως το 1,82 μ.. Η δύναμη του είναι στα χοντρά του πόδια και τα τεράστια νύχια του, που μπορούν να συνθλίψουν το κρανίο ή τη ράχη του θηράματος, με ένα μόνο χτύπημα.

Έχει πλεονέκτημα στα πυκνά αφρικανικά δάση, όπου το λιγότερο σημαντικό ήταν η ταχύτητα με την οποία μπορεί να πετάξει. Μετά το χτύπημα, μεταφέρει το θήραμα στα δέντρα και το τρώει ή το αποθηκεύει για αργότερα.

Το είδος απειλείται, λόγω της αποψίλωσης των δασών και της απώλειας οικοτόπων, με την εξάρτησή του από μεγάλες δασικές εκτάσεις για κυνήγι και φωλιά το καθιστά ευάλωτο στην ανθρώπινη ανάπτυξη.

Οικολόγοι εργάζονται για να το προστατεύσουν και να εκπαιδεύσουν τις κοινότητες για τον οικολογικό ρόλο του συγκεκριμένου αρπακτικού, ως προς τη διατήρηση της ισορροπίας στα δασικά οικοσυστήματα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ