Το τουριστικό θαύμα του Cinque Terre

Παρακολούθησα πριν λίγη ώρα στην τηλεόραση τον πρωθυπουργό της χώρας, Αντώνη Σαμαρά, να δηλώνει ότι η χώρα θα δεχτεί φέτος την επίσκεψη 17 εκατομμυρίων τουριστών. Η ρητορική του υπεδήλωνε ότι αυτό το νούμερο οφείλεται περισσότερο στην συντονισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης και λιγότερο στις ομορφιές της χώρας μας ή την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Όταν σταματήσω να γελάω θα σας πω για το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ιταλών που εξαντλήθηκε σε μία περιοχή που επισκέφθηκα πριν 10 ημέρες. Το Cinque Terre.

Εντάξει, σταμάτησα.

Το Cinque Terre είναι μία υπέροχη περιοχή στην Ιταλική ριβιέρα. Οι ελληνιστί “πέντε γαίες”, αποτελούν το πρώτο προστατευόμενο Εθνικό πάρκο της Ιταλίας και ένα από τα μέρη αυτής της υφηλίου που έχουν μπει στις λίστες της UNESCO. Αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους πλέον προβεβλημένους τουριστικούς προορισμούς στη γείτονα χώρα. Πώς το αναγνωρίζεις αυτό πέρα από το νούμερα; Από την έκπληκτη φάτσα των ανθρώπων όταν τους λες ότι πήγες.

Ένα πανίσχυρο brand

Όλοι θέλουν να πάνε στο Cinque Terre. Όλοι έχουν ακούσει ότι είναι τέλεια στο Cinque Terre. Όλοι έχουν δει αυτή τη μαγευτική εικόνα που κυκλοφορεί online από το χωριό Manarola (το χωριό στην κεντρική φωτό) και το έχουν βάλει στόχο για ένα από τα επόμενα ταξίδια τους.

Ακολουθεί διάλογος που έκανα με έναν από τους κολλητούς μου, μία μέρα μετά την επιστροφή μου.

– Πήγες Cinque Terre ρε μαλάκα;

– Ναι. Μια μέρα.

– Πω πω τέλεια ήταν ε;

– Ωραία ήταν. Όχι αυτό που περίμενα…

– Ζηλεύω ρε, θέλω κι εγώ σαν τρελός να πάω.

– Καλά, δεν είναι τόσο…

– Φανταστικό ρε, τρομερά χρώματα, τρελά σπιτάδια, σε σκατοζηλεύω

– Πιο πολύ μου άρεσε το Portofino να σου πω την αλήθεια

– Φοβερά, ωραίος που πήγες Cinque Terre.

Ο Mark Zuckerberg πατάει ένα κουμπί και καταστρέφει με μία κίνηση τις μελέτες, τα σχέδια και την ρητορική για το “internet που θα βασίζεται σε αυτά που αρέσουν στους φίλους σου”. Δεν ένοιαζε κανέναν τι είχα να πω για το Cinque Terre. Βασικά κανένας μέχρι σήμερα δεν με έχει ρωτήσει πώς ήταν. Για το Μονακό, το St Tropez, την Νίκαια, όλοι είχαν απορίες. Για το Cinque Terre ήξεραν.

Κι αυτό είναι μια τρομερή κατάκτηση του τόπου αυτού και της στρατηγικής που ακολούθησαν οι Ιταλοί για να ανακηρύξουν αυτόν τον προορισμό σε έναν από τους σημαντικότερους σε όλη την Ευρώπη. Μία κατάκτηση που με κάνει να αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο θα ήταν να ενώσουμε πέντε παράκτια χωριά της ελληνικής γης και να τα εκμεταλλευτούμε αναλόγως. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό για τώρα. Δεν χωρά μιζέρια όταν μιλάς για τόσο όμορφους τόπους.

Μία βόλτα στα πέντε χωριά

Τι είναι όμως το Cinque Terre; Διαφέρει τόσο πολύ από την υπόλοιπη Γαλλοιταλική ριβιέρα; Είναι πράγματι τόσο ξεχωριστό ώστε οι επισκέπτες να αδιαφορούν για τις τριγύρω περιοχές και να συνωστίζονται στα μονοπάτια και τα τρένα ανάμεσα στα 5 χωριά του Cinque Terre;

Απλά είναι τόσο μεγάλο αυτό που περιμένεις από τις περιγραφές και την ιδέα που έχει οικοδομηθεί γύρω από αυτή την περιοχή που σου χαλάνε την έκπληξη. Σου χαλάνε το να φτάσεις στο πρώτο χωριό και να μείνεις με το στόμα ανοιχτό.

Μιλάμε για 5 πανέμορφα χωριά. Με σπίτια χρωματιστά σκαρφαλωμένα στους άγριους αλλά καταπράσινους βράχους της Δυτικής ακτής της Ιταλίας. Είναι πέντε ψαροχώρια χτισμένα σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους. Αρκεί να σκεφτείς ότι είναι μόλις 9 χιλιόμετρα το παράκτιο μονοπάτι που περνά από όλα τα χωριά. Δύσβατο και απότομο αλλά μονοπάτι.

Το οποίο μονοπάτι (για να επιστρέψω λίγο και στα προηγούμενα) το επιλέγουν χιλιάδες επισκέπτες για να τριγυρίσουν στα χωριά. Τους βλέπεις με τα μπαστούνια τους, τα αθλητικά τους παπούτσια και τα backpacks. Γιατί; Γιατί ακριβώς αυτό το μονοπάτι είναι πασίγνωστο στους hikers της Κεντρικής Ευρώπης. Ποιος το έκανε πασίγνωστο; Το σωστό μαρκετάρισμά του. Μιλάμε για εννιά χιλιόμετρα έτσι; Τίποτα παραπάνω.

Τα χωριά συνδέονται μεταξύ τους με 4 τρόπους. Με δρόμο που δεν αξίζει να ακολουθήσεις γιατί κάνεις άσκοπες βόλτες και κύκλους στα βουνά, χωρίς να μπορείς να δεις τίποτα. Με πλοιάρια που δένουν στα τέσσερα από τα πέντα χωριά (το ένα είναι ορεινό). Με τρένο που περνάει κάθε 20 λεπτά και σταματάει σε κάθε χωριό με ελάχιστο εισιτήριο. Και με τα μονοπάτια που λέγαμε προηγουμένως.

Η Manarola, η Vernazza και το Riomaggiore είναι συγκλονιστικής ομορφιάς. Το Monterosso και η Corniglia όχι τόσο. Αλλά σε κάθε ένα από αυτά θα περπατήσεις σε γραφικά στενάκια, θα έχεις μία εκστατική θέα στη θάλασσα την ίδια ώρα που παρακαλάς να ήσουν εσύ ο ίδιος μέσα στη θάλασσα για να έχεις θέα τα χωριά. Οι πολυδιαφημισμένες εικόνες των χωριών εξάλλου είναι τραβηγμένες από τη θάλασσα ή τον αέρα.

Όλοι ήθελαν να βγάλουν φωτογραφία. Όχι οποιαδήποτε φωτογραφία αλλά εκείνη που να μοιάζει με τις καρτ ποστάλ. Και τους έβλεπες τους Κινέζους να απορούν γιατί τα χρώματα δεν είναι τόσο ζωντανά, γιατί δεν πετυχαίνουν την σωστή λήψη. Εντάξει, κάποια χρώματα υπάρχουν μόνο στις παλέτες του CS6 και όχι στη φύση. Χωρίς αυτό να αφαιρεί τίποτα από το μεγαλείο του τόπου.

Πέρασα με την παρέα μου σχεδόν ένα δεκάωρο στο Cinque Terre. Είναι αρκετός χρόνος για να το δεις, όχι να το ζήσεις. Βλέπεις το τρένο κάνει μόνο 2-5 λεπτά από το ένα χωριό στο άλλο και τα χωριά είναι πολύ μικρά. Οπότε μέσα σε μία ημέρα προλαβαίνεις να το τριγυρίσεις.

Ένα τουριστικό miracolo

Μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Τουριστικά γραφεία που σε υποδέχονται με φυλλάδια έτοιμα με τα δρομολόγια και αυτά που έχεις να δεις στα πέντε χωριά. Άνετα parking στην είσοδο κάθε χωριού (πιο κάτω δεν πάνε τα αυτοκίνητα), κατατοπιστικές ταμπέλες, τούνελ να σε πηγαίνουν στα σημεία ενδιαφέροντος, ιταλικά σημαιάκια στους δρόμους να σε υποδέχονται ως απελευθερωτή και άπειροι τουρίστες σαν σε γραμμή να ακολουθούν την πεπατημένη από το ένα χωριό στο άλλο.

Αν έχεις κάνει τις βόλτες σου στην Ιταλία γενικότερα, θα ξέρεις ότι ακόμα και αυτά που ανέφερα μέχρι τώρα είναι μία υπέρβαση για τους Ιταλούς. Στο Cinque Terre όλα δουλεύουν ρολόι. Όλα δουλεύουν για τον τουρίστα. Δεν βλέπεις μαγαζιά που να αφορούν τον κάτοικο. Όλα τα μαγαζιά έχουν στόχο τον τουρίστα. Αυτόν που κατά χιλιάδες συρρέει καθημερινά στα σοκάκια των χωριών.

Παραμερίζοντας τη θάλασσα από μαγνητάκια, καρτ ποστάλ και κεραμικά, στα τουριστικά του Cinque Terre θα βρεις ακόμα υπέροχα προϊόντα της Ιταλικής γης και γαστρονομίας. Τα κρασιά του Cinque Terre είναι γνωστά σε όλη την Ιταλία και δίπλα τους είναι γνωστές και οι γκράπες, τα λιμοντσέτο (τέτοιο βγάζουν στην περιοχή) και άλλα λικέρ. Κι αυτά δίπλα στα πιπέρια, τις σάλτσες και τα μπαχαρικά που πουλάνε σε αφθονία σε πάγκους και καλάθια.

Το ιταλικό Truman Show

Το Cinque Terre είναι τόσο ιδανικά φτιαγμένο για τον τουρίστα που νιώθεις ότι όλοι μετέχουν στο παιχνίδι σαν σε άλλο Truman Show. Είναι λες και ακόμα και οι γέροντες της περιοχής ξυπνούν κάθε πρωί και πέρνουν θέση στις καρέκλες, τα μπαλκόνια και τις ψαρόβαρκές τους για να πας εσύ ως άλλο Τζιμ Κάρεϊ να τους βγάλεις φωτογραφία.

Όχι, δεν είναι στημένοι οι γέροντες. Για την ακρίβεια τους βλέπεις να κάθονται σε παρέες και να γελούν με τους τουρίστες που περνούν μπροστά τους. Τους ζήλεψα λίγο. Τους έδειξα στον κολλητό μου και του είπα ότι θέλω κι εμείς να είμαστε κάπως έτσι όταν γεράσουμε. Με σκαμμένα πρόσωπα, σε καρέκλες, να αγναντεύουμε τη θάλασσα.

Κι ας έχουμε μαλάκες τουρίστες να μας φωτογραφίζουν σαν αξιοθέατα.

Περί εκδρομών και στο @christoschatzi