Το χρονικό της απαγωγής του πατέρα του Luis Diaz και η θριαμβευτική επιστροφή στην Κολομβία

Στις 28 Οκτωβρίου ένοπλα μέλη του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατου (ELN) της Κολομβίας απήγαγαν τον Luis Manuel Diaz, πατέρα του ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ, Luis Diaz, σε ένα βενζινάδικο λίγα μέτρα μακριά από το πατρικό σπίτι της οικογένειας, στο Μπαράνκας, μιας γειτονιάς στην πόλη Λα Γκουαχίρα, της Κολομβίας. Ο 58χρονος έπεσε θύμα μιας πολύ γνωστής πρακτικής που ακολουθεί η αναγνωρισμένη από ΗΠΑ, Καναδά, Βενεζουέλα, Κολομβία και Ευρωπαϊκή Ένωση, τρομοκρατική οργάνωση.

Λίγα λόγια για τον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό

Η Κολομβία είναι η χώρα που έχεις τις περισσότερες πιθανότητες απαγωγής καθώς πρόκειται για συνηθισμένη πρακτική της πολυπληθούς ομάδας που αποτελεί τον Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό. Ο ELN ιδρύθηκε το 1964 κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Κολομβίας και πλέον αποτελείται από ομάδες ένοπλων ανταρτών με αντιστασιακή δράση. Επισήμως ο πόλεμος ολοκληρώθηκε 52 χρόνια αργότερα, το 2016, αφήνοντας επίσημα πίσω του 450 χιλιάδες νεκρούς, όμως στην πράξη το αιματοκύλισμα συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Απαγωγές, δολοφονίες και διαχείριση ναρκωτικών είναι ανάμεσα σε όσα συμβαίνουν ανάμεσα στο κράτος και στις παρακρατικές οργανώσεις, οι οποίες σε μικρότερη ένταση συνεχίζουν να προκαλούν τρόμο στη χώρα.

Η Κολομβία δεν βρίσκεται πια σε εμφύλιο, όμως τα φαινόμενα συνεχίζονται. Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2023 έγιναν 71 απαγωγές, οι οποίες χρηματοδοτούν τις οργανώσεις, παρόλο που εκείνες έγιναν πολιτικό κόμμα και αποποιούνται συνήθως την ευθύνη. Υπό αυτό το πρίσμα, η υπόθεση του Luis Manuel Diaz, μπορεί να θεωρηθεί καθημερινή.

Το χρονικό της απαγωγής και της επιστροφής του

© AP Photo/Ivan Valencia

Όπως περιγράφει ο ανιψιός του Luis Manuel Diaz, και ξάδερφος του μέσου της Λίβερπουλ, Josher Diaz, όλη η οικογένεια ετοιμαζόταν για τις εκλογές της επόμενης ημέρας, όταν του έγινε ένα τηλεφώνημα. Ο ίδιος περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές στο Athletic: «Οργανώναμε την υλικοτεχνική υποδομή, μεταφέροντας ανθρώπους στο εκλογικό κέντρο. Το τηλέφωνό μου χτυπούσε συνεχώς, αλλά δεν είχα ιδέα γιατί. Το σήκωσα 30 λεπτά αργότερα. Τότε ήταν που μου είπαν: “Ο θείος σου ο Luis απήχθη”». Μαζί του είχε αρχικά απαχθεί και η Cilenis Marulanda, μητέρα του ποδοσφαιριστή.

Τις επόμενες 12 ημέρες, ο Josher ανέλαβε την ευθύνη να γίνει ο μεσάζων μεταξύ της αστυνομίας και της οικογένειας Diaz. Συνήθως αυτές οι ιστορίες δεν έχουν αίσιο τέλος και ο Luiz Dias το γνώριζε αυτό πολύ καλά, έχοντας μεγαλώσει σε αυτές τις γειτονιές. Παρ’ όλα αυτά συνέχισε να κάνει τη δουλειά του και μάλιστα σκόραρε στις καθυστερήσεις του αγώνα με τη Λούτον ζητώντας την επιστροφή του πατέρα του. Πιθανότατα ήταν σημαντικότερο να μείνει μακριά από την υπόθεση.

© Colombia Football Federation via AP

Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και το ELN αλλά και η αρνητική δημοσιότητα που έλαβαν οι τρομοκράτες από το σύνολο της κολομβιανής κοινωνίας, η οποία λατρεύει τον Diaz, έφεραν τελικά την απελευθέρωσή του 12 ημέρες αργότερα με ένα ελικόπτερο. Μάλιστα, η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ΟΗΕ, ως εγγυητή στην ειρηνευτική διαπραγμάτευση με τους αντάρτες του ELN που πραγματοποίησε την απαγωγή.

Η τρομοκρατική ομάδα φαίνεται το αντιλήφθηκε το λάθος της στη συγκεκριμένη υπόθεση, καθώς δέχθηκε πολιτικές πιέσεις και από τους «δικούς της» και τελικά άφησε να εννοηθεί ότι πανηγύρισε μόλις αφέθηκε ελεύθερος ο πατέρας του Diaz. Φυσικά, δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς προηγήθηκε στις διαπραγματεύσεις για να συμβεί αυτό. Αυτά που σίγουρα ξέρουμε και αποτελούν εν δυνάμει υλικό σεναρίου για τηλεοπτική σειρά, είναι όλα όσα έγιναν κατά την απαγωγή και τα οποία αποκάλυψε τόσο ο Luis Manuel Diaz την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε, όσο και ο ανιψιός του που πρωταγωνίστησε στις έρευνες.

Οι περιγραφές της οικογένειας Diaz

© AP Photo/Ivan Valencia

Ο Luis Manuel και η σύζυγός του και μητέρα του Luis Diaz, Cilenis Marulanda, απήχθησαν κοντά σε ένα βενζινάδικο, όπου μια μικρή ομάδα αντρών τους ανάγκασε να μπουν σε ένα αυτοκίνητο και τους οδήγησε προς τα κοντινά σύνορα με τη Βενεζουέλα. Η καταδίωξη ξεκίνησε ώρες αργότερα και πρώτοι από όλους κινητοποιήθηκαν τα ξαδέρφια του ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ.

«Φύγαμε για να ψάξουμε. Η αστυνομία ήταν ήδη σε επαφή, αλλά εγώ κάλεσα κάποιους γνωστούς και φίλους, οι οποίοι επικοινώνησαν με τον λοχαγό στην Barranquilla, ο οποίος στη συνέχεια κάλεσε την Guajira Seccional (ένοπλη μονάδα) εδώ. Ενεργοποίησαν αμέσως το “σχέδιο λουκέτου” για να ακολουθήσουν και να καταδιώξουν τους απαγωγείς».

Ενενήντα λεπτά αργότερα, η αστυνομία εντόπισε το αυτοκίνητο των απαγωγέων, εγκαταλελειμμένο, με την Cilenis μέσα. Αλλά ο Luis Manuel εξακολουθούσε να αγνοείται. Σύμφωνα με τον Josher, η ομάδα που πήρε αρχικά τους γονείς του Diaz δεν ήταν ο ELN, αλλά «κοινοί εγκληματίες» και μάλιστα η Cilenis Marulanda ανέφερε ότι ήταν Βενεζουελάνοι. Ουσιαστικά όταν ο ELN κατάλαβε ποιος ήταν στο αυτοκίνητο θέλησε να επωφεληθεί της κατάστασης.

Η Λα Γκουαχίρα, η πόλη που συνέβη το κακό, κινδυνεύει ιδιαίτερα. Πρόκειται για μια περιοχή απομονωμένη με μακρά και δασώδη σύνορα με τη Βενεζουέλα, τα οποία αποτελούν ιδανική οδό διαφυγής για τις εγκληματικές συμμορίες. Αυτή η γεωγραφία της πόλης είναι ο λόγος για τον οποίο ομάδες ανταρτών, όπως ο ELN και οι Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC), καθώς και ακροδεξιοί και παραστρατιωτικοί που συνδέονται με τα ναρκωτικά, δραστηριοποιούνται στην περιοχή εδώ και τόσο καιρό.

Το 2004, όταν ο Diaz ήταν επτά ετών, η δεξιά ομάδα του Βόρειου Μπλοκ σκότωσε 60 Wayuu (αυτόχθονη φυλή στην οποία ανήκει η οικογένεια Diaz) στο κοντινό χωριό El Salado. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 2019, η Λα Γκουαχίρα ήταν η πιο βίαιη περιοχή της Κολομβίας, με ποσοστό ανθρωποκτονιών 73,1 ανά 100.000 άτομα. Καταλαβαίνει κανείς ότι τα πράγματα δεν ήταν εύκολα.

Αφού στάθμευσαν το αυτοκίνητο σε μια απομακρυσμένη περιοχή, οι απαγωγείς έκαναν σήμα σε έναν διερχόμενο ντόπιο, κλέβοντας τη μοτοσικλέτα του, ώστε να μπορέσουν να πάρουν τον Luis Manuel βαθύτερα στα βουνά.

Ο Josher ταξίδεψε σε αυτοκινητοπομπή με την αστυνομία μέχρι να βρουν τη μοτοσικλέτα, η οποία επίσης εγκαταλείφθηκε ακόμα βαθύτερα στα δάση των βουνών Περίχα. Από εκεί, το ταξίδι έπρεπε να γίνει με τα πόδια και μόνο ειδικοί της περιοχής μπορούσαν να συνεχίσουν την έρευνα. Η επιχείρηση ανατέθηκε στον στρατό, με την οικογένεια να μην μπορεί πλέον να συμμετέχει ενεργά στην αναζήτηση του Luis Manuel. Ήταν μια από τις πιο αποκαρδιωτικές στιγμές ολόκληρων των 12 ημερών. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα άρχισε η αγωνία, η οποία και ολοκληρώθηκε με την απελευθέρωση στις 9 Νοεμβρίου.

Η ζωή μετά την απαγωγή

© AP Photo/Ivan Valencia

Αυτή την εβδομάδα, ο Luis Manuel Dias επέστρεψε στην Κολομβία για πρώτη φορά μετά την απαγωγή του, καθώς η εθνική ομάδα της Κολομβίας υποδεχόταν τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου τη Βραζιλία σε προκριματικό αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, στην πόλη Μπαρανκίγια, μόλις λίγα χιλιόμετρα από το σημείο της απαγωγής.

Κάποτε, ο πατέρας του Diaz, πουλούσε φαγητό του δρόμου για να πληρώσει τον γιο του για να ταξιδέψει για δοκιμαστικά στην πόλη αυτή, μέχρι τελικά να ενταχθεί στην Ατλέτικο Τζούνιορ, τη μεγαλύτερη ομάδα της Μπαρρανκίγια, στα 17 του χρόνια. Ακόμη και μετά την επιτυχία του γιου του, ο Luis Manuel συνέχισε να ζει στην Μπαράνκας, όπου είχε ιδρύσει ένα μικρό σχολείο ποδοσφαίρου για τα παιδιά των εργατών του επιβλητικού ορυχείου Cerrejon, ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Μετά τον γιο του, ο Luis Manuel είναι μια από τις πιο δημοφιλείς και υψηλού προφίλ προσωπικότητες στην περιοχή, και η κοινότητα ενώθηκε στην αναζήτησή του και χάρηκε με τη διάσωσή του.

Σήμερα, ολόκληρη η χώρα και ο δακρυσμένος ο Luis Manuel Dias είδαν το αστέρι τους να πετυχαίνει δύο γκολ και να υπογράφει τη νίκη της Κολομβίας κόντρα στη σπουδαία Βραζιλία για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Μια από τις πιο δυνατές στιγμές που έχει ζήσει η χώρα και φυσικά η ενωμένη οικογένεια Diaz. Όσο για το εάν η οικογένεια σκοπεύει να μετακομίσει στο Λίβερπουλ; Ο Diaz ο γηραιότερος ήταν ξεκάθαρος: «Πιστεύω ότι θα μείνω στην πόλη μου, θέλω να είμαι εδώ, οι γονείς μου είναι θαμμένοι εδώ. Έχουμε στήριξη από την κυβέρνηση και δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί κάτι τέτοιο».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Ο Anwar El Ghazi δεν θα σταματήσει ποτέ να κυνηγάει το δίκαιο