Το ζευγάρι από τη Φλώρινα που έκαψε ζωντανό το ‘λάθος’ άτομο

Όταν όμως θα τους ομολογούσε ότι το πτώμα μπροστά τους δεν είναι της γυναίκας του, η έκπληξή τους θα γινόταν ειλικρινής.

Και η άγνωστη γυναίκα που είχαν δει στο νεκροτομείο, ποια ήταν, αν όχι η Μαρία Γκεσοπούλου; Ο 17χρονος γιος τους πώς γίνεται να έκανε λάθος και να αναγνώρισε τη μητέρα του στο πτώμα μίας άλλης γυναίκας; Και εν τέλει, πού ήταν εκείνη;

Το ζεύγος Γκεσοπούλου ζούσε στη Γερμανία και μετά από την οικονομική καταστροφή τους, τα μάζεψαν και μαζί με τους δύο γιους τους γύρισαν στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν σε ένα χωριό στη Φλώρινα, τους Λόφους, και άρχισαν να ψάχνουν τον εύκολο δρόμο για να πλουτίσουν. Με μικροαπατεωνιές είδαν ότι δεν κατάφερναν και πολλά, το χρέος τους -μόνο στον Εφορία- είχε αυξηθεί στα 25.000 ευρώ και έψαχναν τον τρόπο για να βγάλουν την οικονομική θηλιά απ’ τον λαιμό τους.

Η γυναίκα ήταν ασφαλισμένη σε δύο εταιρείες στη Γερμανία. Έτσι, σκέφτηκαν ότι ο ενδεχόμενος θάνατός της από ατύχημα, θα έδινε πίσω στον άντρα της και τα παιδιά της 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Είχε προσπαθήσει και παλιότερα ο άντρας της να εξασφαλίσει πλαστό πιστοποιητικό θανάτου, αλλά δεν τα είχε καταφέρει.

Όσο παράξενο και αν ακούγεται, όσο αφελές, αποφάσισαν να σκοτώσουν μία άλλη γυναίκα, να παραμορφώσουν το πτώμα της και να πουν στην αστυνομία ότι αυτή η γυναίκα ήταν η Μαρία Γκεσοπούλου. Υπάρχουν τόσοι τρόποι σήμερα για να διαπιστωθεί η ταυτότητα ενός θύματος, με κύρια και πρώτη την εξέταση DNA, που πραγματικά σε κάνει να απορείς είτε για το θράσος τους είτε για την ηλιθιότητά τους.

Δεν απορείς όμως καθόλου για το πόσο αδίστακτοι ήταν.

Μια 48χρονη γυναίκα απ’ τη Ρωσία ήταν ο πρώτος στόχος τους. Η Φωτεινή εργαζόταν σε εργαστήριο ζαχαροπλαστικής στη Σκύδρα. Η Γκεσοπούλου της συστήθηκε ως ”Μαρία Σιδηροπούλου” από τον Άγιο Αθανάσιο Πέλλας και για πολλές βδομάδες έψαχνε κάθε λογής ευκαιρία προκειμένου να έρχεται σε συχνή επαφή μαζί της, να κερδίσει την εμπιστοσύνη της.

Στις 27 Οκτωβρίου 2003 το ζευγάρι, μαζί με τον 17χρονο γιο τους επιβιβάζουν τη 48χρονη γυναίκα στο αυτοκίνητό τους. Της έχουν πει ότι θα ξεκινήσουν για τη Γερμανία, και ότι δήθεν την προορίζουν για σερβιτόρα στο εστιατόριο τους. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα την ναρκώσουν με τρία χάπια, αλλά το κινητό της άτυχης γυναίκας θα τους χαλάσει τα σχέδια. Χτυπούσε συνεχώς, την αναζητούσαν δύο φίλοι της, η Σοφία Αλεξανδρίδου και ο Νίκος Βλάχος.

Είχε πει στους δύο αυτούς ανθρώπους λεπτομέρειες για το ταξίδι της, είχε δώσει και τα ονόματα των συνεπιβατών της. Το ζευγάρι φοβήθηκε απ’ τα πολλά τηλεφωνήματα,σκέφτηκε ότι γνώριζαν έτσι κι αλλιώς ήδη πολλά και αποφάσισαν να αναβάλλουν τη δολοφονία της.

“Όλος ο σχεδιασμός άνηκε στη γυναίκα, αυτή ήταν που μιλούσε και κανόνιζε, ο άντρας της δεν έλεγε τίποτα”, θα πει αργότερα στο δικαστήριο η γυναίκα που σώθηκε απ’ την επιμονή των φίλων της.

Στις 20 Νοεμβρίου το ζευγάρι θα βρει το κατάλληλο θύμα στο πρόσωπο της 46χρονης Βιολέτας Βελιανόφσκα απ’ τη Βόρεια Μακεδονία. Θα της προτείνουν το ίδιο. Να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητό τους και να φύγουν όλοι μαζί για τη Γερμανία και το εστιατόριό τους. Της έχουν υποσχεθεί κι εκείνης έναν πολύ καλό μισθό στην περίπτωση που προσφέρει τις υπηρεσίες της στο κατάστημά τους στη Στουτγάρδη.

Λίγο πριν περάσουν την Έδεσσα, θα την ναρκώσουν. Θα σταματήσουν το αυτοκίνητό τους στην άκρη της εθνικής οδού Έδεσσας-Φλώρινας, θα την περιλούσουν με βενζίνη και θα της βάλουν φωτιά. Η 46χρονη θα καεί ζωντανή μπροστά στα μάτια του 17χρονου γιου τους και στη συνέχεια θα συμφωνήσουν στο σενάριο με το οποίο θα παραπλανήσουν την αστυνομία. Το περιστατικό πρέπει να μοιάζει με δυστύχημα.

Αρχικά όλα θα πάνε καλά. Ο σύζυγος κλαίγοντας μπροστά στους αστυνομικούς θα περιγράψει το δυστύχημα και στη συνέχεια θα αναγνωρίσει το πτώμα στο νεκροτομείο. Το ίδιο και ο γιος τους, θα πει με βεβαιότητα ότι το σώμα που βρίσκεται μπροστά του ανήκει στη μητέρα του. Στην πραγματικότητα, η Μαρία Γκεσοπούλου κρύβεται στο σπίτι τους στη Φλώρινα.

Για πόσο καιρό είχαν σκοπό να την κρατήσουν κρυμμένη ή πώς ακριβώς πίστευαν ότι θα ξεγελάσουν τους πάντες με αυτό το απλοϊκό αλλά στυγερό σχέδιο, δεν θα μάθουμε ποτέ. Ένας αστυνομικός θα υποψιαστεί τον Αλέκο Γκεσόπουλο, όταν θα παρατηρήσει ένα έγκαυμα στο χέρι του. Είχε καεί τη στιγμή που έβαζε φωτιά στη ναρκωμένη Βιολέτα Βελιανόφσκα. Θα τον ρωτήσει σχετικά, θα τον πιέσει και ο δολοφόνος θα σπάσει. Θα αποκαλύψει όλες τις λεπτομέρειες του εγκλήματος, θα πάρει όλες τις ευθύνες πάνω του και θα οδηγηθεί στο κρατητήριο.

Η γυναίκα του θα βγει απ’ την κρυψώνα της (πραγματικά, το γράφω και δεν το πιστεύω) και μαζί με τα δύο της παιδιά θα υποστηρίξει ότι δεν είχαν την παραμικρή ανάμειξη στο έγκλημα. Ωστόσο, θα πέσουν σε αντιφάσεις και σύντομα θα τα παραδεχτούν όλα.

Ο εισαγγελέας Έδεσσας, Βασίλης Χαλντούπης, θα ασκήσει σε βάρος του 50χρονου Αλέξανδρου Γκεσόπουλου και του 17χρονου γιου του, Ηλία, ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, κατά της 45χρονης συζύγου του, Μαρίας, δίωξη για απλή συνέργεια, ενώ στο 19χρονο Τριαντάφυλλο, δίωξη για αποσιώπηση εγκλήματος.

Στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης ο “Γκεσόπουλος φαινόταν να ασκεί ψυχολογική βία στη γυναίκα του. Όταν εκείνη αποφάσισε να πάψει να τον υποστηρίζει, εκείνος της επιτέθηκε και άρχισε να προβάλλει διαφορετικό σενάριο, προκειμένου να της φορτώσει όλη την ευθύνη, αφού την υποδεικνύει ως φυσικό αυτουργό του εγκλήματος”, θα γράψει εφημερίδα της εποχής.

Το δικαστήριο θα επιβάλλει στον Αλέξανδρο Γκεσόπουλο ισόβια και 23 χρόνια κάθειρξη, και στη σύζυγό του κάθειρξη 25 ετών. Ο 17χρονος γιος τους θα καταδικαστεί από το Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων της Έδεσσας, σε κάθειρξη 26 ετών και τριών μηνών.

Ο Αλέκος Γκεσόπουλος, το 2010 κατά την εκδίκαση της υπόθεσης θα προσπαθήσει να αλλάξει το μέχρι τότε σενάριο:

“Είχαμε προβλήματα στη σχέση μας, οι δύο γυναίκες ήταν ερωμένες μου. Όταν το έμαθε η γυναίκα μου, έκαψε τη Σκοπιανή, εγώ δεν πρόλαβα να την αποτρέψω”.

Δεν θα πείσει κανέναν. Θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη φυλακή μέχρι και σήμερα

Το 2005, η ’10η Εντολή’ πρόβαλε την ιστορία του ζευγαριού στο επεισόδιο με τίτλο ‘Ασφάλεια Ζωής’ με τον Άκη Σακελλαρίου και την Ταμίλα Κουλίεβα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.