#Τούρκοι: Ένα πρωί στο πιο τοξικό, ακροδεξιό hashtag του ελληνικού Twitter
Από τον Φαήλο Κρανιδιώτη έως τον άγνωστο Έλληνα ακροδεξιό, πάντα υπάρχει χώρος για λίγη ανθρωποφαγία πάνω από τα πτώματα χιλιάδων ανθρώπων.
- 8 ΦΕΒ 2023
Θα έπρεπε να είναι δεδομένο αλλά δεν είναι: στις τραγωδίες σαν και αυτή που λαμβάνει χώρα σε Τουρκία και Συρία, δε χωρούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες – τόσο από τους πολιτικούς όσο και τους απλούς χρήστες του Twitter. Ναι, αυτή είναι μία αλήθεια βγαλμένη από το κουτί με τα κλισέ και μόλις γράφτηκαν 36 περιττές λέξεις. Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Ας κάνω ένα disclaimer πολύ ψηλά σε αυτό το κείμενο για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις: στο hashtag #Τούρκοι δεν κυκλοφορούν μόνο ακροδεξιοί Τουρκοφάγοι και τοξικοί εκδικητές με εθνικιστικό πρόσημο. Υπάρχει και απλός κόσμος εκεί, άνθρωποι που φρίττουν με όσα διαβάζουν, και προσπαθούν να εκφράσουν το αυτονόητο: δεν μπορείς να χαίρεσαι με την καταστροφή και τον θάνατο μωρών παιδιών – ακόμα και αν τους θεωρείς εθνικούς εχθρούς.
Όταν, βέβαια, υπάρχουν πρώην υποψήφιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (από την οποία διαγράφηκαν το 2016 επειδή προέκριναν ως λύση τη «δολοφονία» του τότε υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα) και νυν αντιπρόεδροι της Εθνικής Δημιουργίας οι οποίοι θεωρούν χρέος τους να ειρωνευτούν τον Τουρκικό λαό για τα δεινά που τραβάει, τότε γιατί όχι και ο απλός ανώνυμος Έλληνας Ακροδεξιός;
Η ταχύτητα με την οποία έτρεξε να εκμεταλλευτεί μία εθνική τραγωδία ο Φαήλος Κρανιδιώτης είναι εντυπωσιακή – για όλους τους λάθους λόγους. Λογικό και αναμενόμενο. Άλλωστε, οι εκλογές πλησιάζουν και τέτοιες ευκαιρίες ψηφοθηρίας δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Ακόμα και αν στον βωμό τους σπιλώνονται οι μνήμες ανήλικων θυμάτων.
Ο χαιρέκακος λόγος του Φαήλου Κρανιδιώτη δεν ήταν απλά μία παραφωνία. Είναι η κορυφή του παγόβουνου ή πιο σωστά η βάση πάνω στην οποία στήνεται μία ακραία και τρομερά αιμοδιψής ακροδεξιά ρητορική. Στην εποχή της ανόδου της Alt-Right δεν υπάρχουν όρια. Όλα σφάζονται, όλα μαχαιρώνονται, και όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Όχι, βέβαια, ότι λείπουν και οι πιο παραδοσιακές φασιστικές φωνές· εκείνες, δηλαδή, που τα λένε περισσότερο «τσεκουράτα». Κάθε θάνατος Τούρκου είναι ένας καλός θάνατος, γράφουν. Μήπως όμως δε θα έπρεπε να παραξενευόμαστε; Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τα διψήφια ποσοστά της Χρυσής Αυγής.
Λίγα λεπτά στο hashtag #Τούρκοι του Twitter αρκούν για να ανοιχτεί μπροστά σου ένας τρομερά τοξικός κόσμος.
«Λυπάμαι τους Τουρκαλάδες που περνάνε δύσκολα, παράλληλα δεν ξεχνώ την ιστορία των παππούδων μου! Ακόμα θυμάμαι τις ιστορίες της γιαγιάς μου για το πώς φυγαδεύτηκαν στον Καύκασο! Οι Τούρκοι είναι καταραμένος λαός δυστυχώς, αλλά ως Πόντιοι, Έλληνες εμείς» διαβάσαμε σε ένα tweet από λογαριασμό που έκλεισε μόλις πριν λίγο.
Υπάρχουν, δηλαδή, χρήστες που δεν ξεχνούν τη Γενοκτονία των Ποντίων, θεωρώντας κάπως σαν θεϊκή τιμωρία -τι Μεσαιώνας είναι αυτός;- τους χιλιάδες Τούρκους νεκρούς από τον σεισμό.
Λογαριασμοί που προβάλλουν το οδόντος αντί οδόντος στα πλαίσια μίας πολιτικής λογικής που έχει μείνει στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης και αυτοδικαιώνεται μίας και το καθεστώς Tayyip Erdogan συνεχίζει την επιθετική του τακτική.
Εντάξει, υπάρχουν και πολλά tweets που δεν μπορείς να τα πάρεις σοβαρά. Είναι τελείως ψεκασμένα. (Σε διαφορετική περίπτωση μας έχουν μείνει μερικές ώρες μέχρι την κατάληψη της Αθήνας από τις τουρκικές δυνάμεις).
Όπως, βέβαια, στον αντίποδα υπάρχουν άλλα που δε χωρούν κανένα χαβαλέ. Ειλικρινά, ποιος μπορεί να σκεφτεί ότι οι άνθρωποι που αργοπεθαίνουν κάτω από τα ερείπια είναι εν δυνάμει εχθροί; Μάλλον, όχι και τόσοι λίγοι χρήστες αν κρίνουμε από τον αριθμό των tweets. Ευτυχώς, όχι και τόσοι πολλοί – το hashtag τρεντάρει αλλά όχι σε απίστευτους ρυθμούς.
Πέρα από την τοξικότητα και το ακροδεξιό πάρτι, εγείρεται και μία άλλη απορία. Κοιτώντας την κατάσταση με τελείως κυνικό μάτι, και λαμβάνοντας υπόψη τις γεωπολιτικές εξελίξεις, είναι φανερό ότι η αποστολή ελληνικής βοήθειας στην Τουρκία δεν είναι κάτι που συμφέρει τον Tayyip Erdogan.
Ο τελευταίος άλλωστε θέλει πάντα να δείχνει άτρωτος. Το να δέχεται, λοιπόν, χείρα βοηθείας από εκείνους που κατονομάζει ως «εχθρούς» είναι βούτυρο στο ψωμί των εσωτερικών του αντιπάλων.
Κάτι, δηλαδή, που μεγάλο μέρους του Alt-Right ελληνικού Twitter αδυνατεί να καταλάβει. Όχι όλοι, αφού ο Φαήλος Κρανιδιώτης φρόντισε να ξεκαθαρίσει τη θέση του πριν λίγες ώρες, γράφοντας ότι «ορθά» πράττουμε και στέλνουμε βοήθεια. Πρώτα, βέβαια, είχε φροντίσει να δείξει τη χαρά του για την τουρκική τραγωδία.
Τελικά, το πιο τρομακτικό ίσως είναι άλλο: έχουμε φτάσει στο σημείο που πρέπει να λέμε και να γράφουμε τα αυτονόητα. Στην εποχή της μέτα-αλήθειας έχουν γκρεμιστεί όλες οι σταθερές.
