Τρέμε Άννα Κορακάκη! Ξεκίνησα μαθήματα σκοποβολής

Με τον Πύρρο Δήμα τα πράγματα ήταν απλά. Τον έβλεπες να σηκώνει 180 κιλά στο αρασέ και ταυτόχρονα να στρέφει το κεφάλι του δεξιά και αριστερά για να κοιτάξει τον κόσμο στην κερκίδα με μεγαλύτερη άνεση από ότι το κοριτσάκι στον ‘Εξορκιστή’ και έπαιρνες θάρρος. Πήγαινες στη λαϊκή, αγόραζες δύο πεπόνια και μέχρι να επιστρέψεις στο σπίτι, είχες πάθει κοίλη, οπότε σιγουρευόσουν ότι αυτό που έκανε ο Πύρρος σε ξεπερνούσε.

Με την Άννα Κορακάκη όμως τι ισχύει; Η Άννα όχι μόνο δεν έχει τα μπράτσα του Πύρρου ή την κλασική σωματοδομή ενός επαγγελματία αθλητή, αλλά φέρνει περισσότερο σ’ ένα κορίτσι από το Πανεπιστήμιο που είχες ερωτευτεί σφόδρα, περιπλέκοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Είναι τόσο δύσκολο να σημαδεύεις σωστά με ένα όπλο; Αφού το κατάφερε ένα κορίτσι 20 ετών, δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε προσπαθήσει; Χρειάζεται ταλέντο, τέλεια όραση; Τι έχει τέλος πάντων η Άννα Κορακάκη που δεν το ‘χουν οι υπόλοιποι άνθρωποι και τι πρέπει να έχει ένας σκοπευτής εν γένει;

Ο μοναδικός τρόπος για να δώσουμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα ήταν να μιλήσουμε με έναν άνθρωπο που ασχολείται με τη σκοποβολή και να δοκιμάσουμε να ρίξουμε μερικές βολές. Αν και μετά την διπλή επιτυχία της Κορακάκη στο Ρίο, περίμενα ότι ο κόσμος της σκοποβολής θα ήταν πρόθυμος να λύσει τις απορίες μας, βρήκα αρκετές κλειστές πόρτες, μέχρι τη στιγμή που απευθύνθηκα στη σκοπευτική λέσχη ‘ΖΕΥΣ’ και τον Χάρη Τσαχάκη.

Η προπόνηση ενός σκοπευτή

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Ο Χάρης, μπορεί να μην έχει πάρει ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά ασχολείται από τα 13 του με την σκοποβολή. Τα 26 χρόνια εμπειρίας του, ως αθλητής και προπονητής,  ήταν παραπάνω από αρκετά για να λύσουν τις απορίες μου.

”Η σκοποβολή θεωρείται στατικό αγώνισμα, κάτι που δεν ισχύει. Ναι μεν βλέπουμε τον αθλητή μέσα στο σκοπευτήριο να ρίχνει στατικά, αλλά όλη του η προετοιμασία έχει να κάνει με φυσική κατάσταση και με οτιδήποτε θα μπορούσε να του φέρει τη μέγιστη αερόβια ικανότητα.

Για παράδειγμα η Άννα Κορακάκη έφτασε σε σημείο μια βολή της να κρίνει το χρυσό μετάλλιο. Εκείνη τη στιγμή θα είχε απίστευτο άγχος, δηλαδή θα είχε φτάσει τους 150 με 160 καρδιακούς παλμούς, με αποτέλεσμα αν δεν είχε καλή φυσική κατάσταση, να μην μπορούσε να ρίξει σωστά. Θα υπήρχε τρέμουλο και κίνηση.

Ασκήσεις  όπως η κολύμβηση, το τρέξιμο και το αερόμπικ έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της αερόβιας ικανότητας του αθλητή για να μπορεί να ελέγχει τους παλμούς του και να κατεβάσει την πίεση που δημιουργείται πριν τη βολή.

Επίσης, ο σκοπευτής χρειάζεται να κάνει και βάρη χαμηλών κιλών. Κάθε όπλο ζυγίζει 1 με 1,5 κιλό, ενώ τα τουφέκια είναι ακόμα πιο βαριά. Μην ξεχνάμε ότι σε ένα αγώνα ο αθλητής δεν αρκείται στο να ανεβοκατεβάζει το χέρι του. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ένας αθλητής θα πρέπει να σηκώσει το χέρι του πάνω από 80-100 φορές, οπότε θα πρέπει να έχει τη μυική δύναμη και τη μυική αντοχή για να μπορέσει κάθε φορά το χέρι του να το αισθάνεται το ίδιο.

Αν κάποιος αγύμναστος προσπαθήσει να σηκώσει το χέρι του, τόσες φορές κρατώντας ένα όπλο, ναι μεν θα μπορέσει να το σηκώσει, αλλά όχι ποιοτικά. Στην σκοποβολή ζητάμε την ποιότητα στην κίνηση, η οποία μπορεί εύκολα να χαθεί αν έρθει η μυική κόπωση. Άρα, η προπόνηση ενός σκοπευτή έχεις ως στόχο τη βελτίωση της μυικής αντοχής, τη βελτίωση της μυικής δύναμης, αλλά και καλή φυσική κατάσταση”.

Εγώ πότε θα γίνω Ολυμπιονίκης;

 

Βάρη μπορώ να σηκώσω, μπάνιο δεν ξέρω, αλλά έχω τρέξει ημιμαραθώνιο, ενώ αερόμπικ δεν θα είχα πρόβλημα να ξεκινήσω, οπότε βρήκα το θάρρος και ρώτησα τον Χάρη, ο οποίος στα 14 του έκανε το πρώτο από τα τέσσερα πανελλήνια ρεκόρ του στην σκοποβολή: ”Αν ξεκινήσω σήμερα σκοποβολή και κάνω τακτικά προπονήσεις, υπάρχει περίπτωση σε 10-15 χρόνια να μπορώ να διεκδικήσω ένα ολυμπιακό μετάλλιο’‘. Εκείνος αντί να μου δείξει την πόρτα της εξόδου μου είπε:

Με μειωμένες πιθανότητες σε σχέση με ένα 20άρη, μπορείς να πάρεις και εσύ μετάλλιο μετά από μερικά χρόνια.

Υπάρχουν πάμπολλες αντίστοιχες περιπτώσεις που κάποιος ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία και κατάφερε να φτάσει πολύ ψηλά.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, όπου σε ένα αγώνισμα σκοποβολής το χρυσό μετάλλιο το πήρε ένας 62χρονος, το ασημένιο ένας 18χρονος και το χάλκινο ένας 61χρονος. Όπως καταλαβαίνεις, η ηλικία δεν σε αποκλείει από την πιθανότητα να φτάσεις ψηλά στη σκοποβολή.

Υπάρχει ένα αθλητής από τη Δανία, ο οποίος ονομάζεται Σκάνεκερ. Αυτός ζούσε για χρόνια πάνω από ένα μικρό σκοπευτήριο. Στα 47 του χώρισε με τη γυναίκα του και δεν τον χωρούσε πλέον το σπίτι. Αν και είχαν περάσει 10 χρόνια που είχε ανοίξει το σκοπευτήριο, ποτέ δεν είχε πατήσει το πόδι του εκεί. Μετά το χωρισμό, κατέβηκε μια μέρα στο σκοπευτήριο και ξεκίνησε τις προπονήσεις. Αυτός ο άνθρωπος είναι πλέον δις ολυμπιονίκης και ο χρυσός ολυμπιονίκης της Βαρκελώνης που προανέφερα.

Το πλεονέκτημα της σκοποβολής, σε σχέση με τα άλλα αθλήματα, είναι ότι μπορεί να την ξεκινήσει κάποιος σε οποιαδήποτε ηλικία, έστω και με μειωμένες πιθανότητες επιτυχίας. Ένας νέος μπορεί να έχει ενθουσιασμό και καλύτερη φυσική κατάσταση, αλλά ένα γηραιότερος μπορεί να ελέγξει περισσότερο τα συναισθήματά του και να διαχειριστεί το άγχος, οπότε υπάρχει σχετική ισορροπία μεταξύ τους”.

Το ταλέντο στη σκοποβολή

 

Θέλοντας να το παίξω λίγο Θανάσης Λάλας, συνέχισα την κουβέντα, ρωτώντας τον Χάρη τι θεωρείται ταλέντο στην σκοποβολή.

”Στη σκοποβολή δεν σημαίνει ότι ένα παιδί που από την αρχή  θα πετυχαίνει το χαρτί του στόχου είναι ταλαντούχο ούτε ένα άλλο που θα πετυχαίνει τον τοίχο ότι είναι ατάλαντο.

Όταν αυτά τα δύο άτομα αρχίσουν τις προπονήσεις θα καταφέρουν και τα δύο να πετύχουν το μαύρο του στόχου, όπου πλέον οι βαθμοί είναι αρκετά υψηλοί.

Ταλέντο στην σκοποβολή έχει ο αθλητής που θα καταφέρει υπό δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές που είχε η Άννα στους Αγώνες, να μπορέσει να εκτελέσει τεχνικά τη βολή και να πάρει το 10.

Και να ξεκαθαρίσω πως οι ‘δύσκολες συνθήκες’ δεν ορίζονται από το χώρο, αλλά από τη στιγμή που ο σκοπευτής θα πει ‘τώρα θέλω να ρίξω το άριστα’, είτε πρόκειται για προπόνηση, είτε για τελικό Αγώνων είτε για ένα στοίχημα μεταξύ δύο φίλων”.

Το προφίλ του μέσου σκοπευτή

Λογικά οι επιτυχίες της Κορακάκη θα φέρουν από εδώ και πέρα πολύ κόσμο στη σκοποβολή, όπως έγινε παλιότερα με το τάε κβον ντο, ύστερα από τις επιτυχίες των Μουρούτσου και Νικολαΐδη. Ποιο είναι, όμως, μέχρι σήμερα το προφίλ του μέσου ατόμου που ασχολείται με την σκοποβολή;

”Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που ασχολούνται με τη σκοποβολή. Αυτοί που έρχονται γιατί αγαπάνε τη σκοποβολή, επειδή την έχουν συνδυάσει με το κυνήγι, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει κάποια σχέση. Γράφονται  και έρχονται όποτε μπορούν.

Η δεύτερη κατηγορία είναι οι χομπίστες, οι οποίοι ίσως να μπορούν να πρωταγωνιστήσουν και σε ένα αγώνα. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν δουλειά, οικογένεια, αλλά δεν έχουν πολλές ώρες  για προπόνηση, αλλά όταν θα κάνουν, π.χ. δυο φορές την εβδομάδα, θέλουν να την κάνουν σωστά και καταφέρνουν να φτάσουν σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο.

Και είναι και αυτοί που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό. Πρόκειται για άτομα που θυσιάζουν πολλά πράγματα από την προσωπική τους ζωή για να καταφέρουν να φτάσουν όσο το δυνατόν ψηλότερα.

Οι ηλικίες

“Όσον αφορά τις ηλικίες,  στην σκοπευτική ομοσπονδία Ελλάδος μπορείς να γραφτείς από την ηλικία των 8 και πάνω. Στο εξωτερικό, όπως στην Τσεχία, οπου έζησα αρκετά χρόνια, η σκοποβολή είναι κομμάτι της σχολικής εκπαίδευσης, κάτι πολύ σωστό αφού το συγκεκριμένο άθλημα βοηθά το οποιοδήποτε παιδί/αθλητή να μπει στη διαδικασία να ψάξει τον ίδιο του τον εαυτό.

Για να καταφέρει ένας αθλητής να φτάσει ψηλά θα πρέπει να βελτιώσει στο μέγιστο βαθμό οτιδήποτε υπάρχει σε ‘αυτό-‘ αυτογνωσία, αυτοέλεγχο, αυτοπειθαρχία, αυτοσυγκράτηση, αυτοσυγκέντρωση. Για αυτό έχουν βάλει την σκοποβολή στην εκπαίδευση. Γιατί όταν το παιδί μπει σε αυτή τη διαδικασία θα τα πάρει πιο εύκολα τα μαθήματά του, πολύ πιο γρήγορα θα τα καταλάβει και θα είναι και πιο αποτελεσματικό”.

Το φύλο

“Όσον αφορά το φύλο, ασχολούνται εξίσου άντρες και γυναίκες. Από προσωπική εμπειρία θα σου πω πως

το άθλημα της σκοποβολής έχει γεννηθεί για τις γυναίκες.

Είναι πάμπολα τα παραδείγματα ζευγαριών ή φίλων που έρχονται να μάθουν τα βασικά και το πρώτο πράγμα που κάνουν, γιατί το αποτέλεσα της σκποβολής είναι άμεσο, βλέπεις κατευθείαν το σκορ σου, είναι να ξεκινήσουν μια άτυπη κόντρα μεταξύ τους. Τις 9 από τις 10 φορές κερδίζει η γυναίκα. Ίσως η ψυχοσύνθεση της γυναίκας να είναι τέτοια που μπορεί να τη βοηθήσει καλύτερα να ελέγξει τα συναισθήματά της.

Αυτό που πέτυχε η Άννα, ήταν να απενοχοποιήσει το άθλημα της σκοποβολής στη λογική ότι έχει να κάνει με όπλα. Όλα τα παιδιά που πάνε σε ένα σκοπευτικό σύλλογο θέλουν να πιάσουν ένα όπλο και να ρίξουν. Οι γονείς, όμως, μέχρι πρόσφατα τα απέτρεπαν και ήταν λογικό. Τώρα με την Άννα φάνηκε η διαφορά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Οι γονείς το τόλμησαν και μπήκαν σε ένα σκοπευτήριο για να ρίξει το παιδί τους”.

Η μυωπία ανοίγει το δρόμο για το μετάλλιο

 

Αφού λύσαμε το θέμα της ηλικίας, σκέφτηκα ότι έχω μερικά άλλα μειονεκτήματα που μπορούν να ανακόψουν την πορεία μου προς το χρυσό. Έχω δύο βαθμούς μυωπία και δυσχρωματοψία. ”Μπορώ ακόμα να πάρω το μετάλλιο Χάρη”;

”Όσον αφορά τη μυωπία, από τη στιγμή που φοράς τα γυαλιά σου σημαίνει πως η όραση σου είναι ίδια με τη δική μου. Και όχι μόνο αυτό. Μπορούμε να πούμε πως

η μυωπία βοηθάει πάρα πολύ στη σκοποβολή, γιατί σε κανένα άθλημα της σκοποβολής ο αθλητής δεν κοιτάει το στόχο.

Το μάτι δεν είναι τρισδιάστατο να μπορεί να κοιτάξει τρία πράγματα ταυτόχρονα. Όταν δηλαδή έχει μπροστά του το σκοπευτικό του όπλου, την ακίδα και το στόχο θα πρέπει να εστιάσει σε ένα από τα τρία. Αυτό το ένα είναι η ακίδα και όχι ο στόχος.

Τον στόχο τον βλέπει θολό. Άρα βλέπει το άσπρο και το μαύρο του στόχου, αλλά τα πάντα τα βλέπει μέσα από την ακίδα. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα για τους μύωπες, γιατί όσοι δεν έχουν μυωπία μπορούν να δουν μακριά, ενώ όσοι έχουν δεν τους το επιτρέπει η όραση τους, κάτι που σημαίνει ότι το μάτι θα μείνει πολύ πιο εύκολα στην ακίδα. Φαντάσου ότι άτομα μηδαμινής μυωπίας, βάζουν γυαλάκια μυωπίας (ο,25) για να θολώσουν τον στόχο και να εστιάσουν στην ακίδα.

Όσον αφορά τη δυσχρωματοψία, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα να εξελιχθείς στην σκοποβολή. Απλώς, δεν πρόκειται να σου εμπιστευτούμε να ανακατευτείς με τα καλώδια στο χώρο”.

Σκοπευτής για μια μέρα

Βγαίνοντας από το γραφείο του Χάρη με ανέλαβε ο Άλκης, έτερος προπονητής, ο οποίος με πήγε στην αίθουσα όπου θα έριχνα τις πρώτες μου βολές. Η τελευταία φορά που είχα πιάσει ‘όπλο’ ήταν στο δημοτικό, στις αρχές των ’90s, τότε που ήταν στην μόδα τα ‘αεροβόλα’ με τις χρωματιστές ‘σφαίρες’ που αν έτρωγες καμιά στο μπούτι ή στο χέρι σου έμενε μελανιά για μια εβδομάδα.

“Θα ξεκινήσουμε από το επίπεδο των παίδων”, μου είπε ο Άλκης. Άφησα τον εγωισμό μου στην άκρη και άκουσα με προσοχή τις οδηγίες του. Κάθισα σε μια καρέκλα έχοντας τον στόχο 10 μέτρα μακρυά. Αφού μου έδειξε τη σωστή στάση σώματος που θα έπρεπε να διατηρήσω κατά τη διάρκεια των βολών, 2-3 βασικά πράγματα που έπρεπε να γνωρίζω σχετικά με το όπλο, πήρα το τουφέκι στα χέρια μου και έριξα τις δύο πρώτες μου βολές.

 

(Βρε λες να πηγαίνω για μετάλλιο; )

Αφού πέρασα με επιτυχία το πρώτο ‘level’, (σκοπός ήταν να πετύχω το στόχο, έτσι;) περάσαμε στο επόμενο επίπεδο. Φόρεσα ένα ‘σακάκι’ σκοποβολής και ένα γάντι. Θα έριχνα ξανά βολές με το τουφέκι, αλλά αυτή τη φορά όρθιος. Το σακάκι ήταν αρκετά βαρύ και σκληρό, καθώς ο ρόλος του είναι να σε βοηθάει να διατηρείς την ακινησία σου, ώστε να μπορέσεις να ρίξεις ποιοτικές βολές. Αντίστοιχο ρόλο έπαιζε και το γάντι.

Ο Άλκης μου έκανε ένα σύντομο μάθημα, σχετικά με τη στάση του σώματος μου κατά τη διάρκεια των βολών και με το πώς γεμίζω το όπλο και έριξα ξανά.

 

(Τρέμε Άννα!)

Έχοντας πάρει τον αέρα των όπλων (4/4 στο στόχο) είχα αρχίσει ήδη να ακούω στο βάθος της αίθουσας την ανάκρουση του εθνικού ύμνου και να με οραματίζομαι στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Αγώνες του Τόκιο το 2020.

Είχε έρθει η ώρα να αναμετρηθώ με έναν πραγματικό Ολυμπιονίκη, ακόμα και ερήμην του. Έτσι, πήρα ένα αεροβόλο πιστόλι και ετοιμάστηκα να ρίξω. Αυτό είναι το άθλημα που η Κορακάκη πήρε το χάλκινο μετάλλιο στους Αγώνες του Ρίο.

Με το που έπιασα το αεροβόλο και προσπάθησα να στοχεύσω, κατάλαβα την τεράστια διαφορά του αεροβόλου σε σχέση με το τουφέκι στις δύο έστω δοκιμασίες που είχα υποβληθεί νωρίτερα. Τώρα πια δεν ακουμπούσε το όπλο μου πουθενά, ούτε φορούσα κάτι που θα μου εξασφάλιζε σε μεγάλο ποσοστό την ακινησία. Το δεξί μου χέρι, που κρατούσε το αεροβόλο, ήταν έρμαιο του τρέμουλου και των μυικών μου σπασμών.

 

Πήρα το όπλο, το σήκωσα ψηλά και άρχισα να το κατεβάζω σιγά σιγά, όπως μου είχε δείξει νωρίτερα ο Άλκης. Όσο πλησίαζα το στόχο, το όπλο μου άρχιζε να έχει με το στόχο όση επαφή έχουν τα κλειδιά μου με την κλειδαριά στην επιστροφή μου στο σπίτι μετά από κάμποσα καραφάκια ρακόμελο.

Έριξα μην έχοντας την παραμικρή ιδέα πού θα καταλήξει η σφαίρα. Ευτυχώς, όσο άστοχος και να είσαι, οι γύρω σου δεν κινδυνεύουν. Τα αποτελέσματα ήταν εμφανώς χειρότερα, από ότι στις προηγούμενες δοκιμασίες, αφού η πρώτη βολή δεν βρήκε καν στόχο.

Δεν έπεσε, όμως, το ηθικό μου, αφού όπως μου είχε πει νωρίτερα ο Χάρης, το ταλέντο δεν φαίνεται στις πρώτες βολές, αλλά στο τρόπο που διαχειρίζεσαι την πίεση, όταν χρειάζεται να ρίξεις ποιοτικά. Και δεν έχει γίνει καν ακόμα η αφή της φλόγας για το Τόκιο.

Τρόπος εγγραφής και κόστος

Όποιος ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με την σκοποβολή δεν θα ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα με τα γραφειοκρατικά ούτε θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Θα χρειαστεί φωτογραφίες, φωτοτυπία ταυτότητας, ένα χαρτί από παθολόγο και τη συμπλήρωση δύο εγγράφων για την ομοσπονδία, όπως σχεδόν σε κάθε άθλημα.

Όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, 50 ευρώ κοστίζει η εγγραφή και η συνδρομή είναι ετήσια και ανέρχεται στα 240 ευρώ για άτομα άνω των 20 ετών, την οποία μπορείς να πληρώνεις με το μήνα σε δόσεις των 20 ευρώ (25 ευρώ ο μήνας για τους κάτω των 20).

Μετά την εγγραφή ο κάθε σκοπευτής έχει δικαίωμα να επισκέπτεται τη σχολή από Δευτέρα έως Παρασκευή, όσες φορές την εβδομάδα θέλει για όσες ώρες θέλει.

Σκοπευτική λέσχη ‘ΖΕΥΣ’: Παναγή Τσαλδάρη 421, Καλλιθέα

Τηλέφωνο: 2114109600