Τριζόνια, το μοναδικό κατοικημένο νησί στον Κορινθιακό κόλπο

Ήταν η εποχή της μεγάλης δόξας και έψαχνε διακαώς έναν «προσωπικό παράδεισο» – πριν καταλήξει στον Σκορπιό, είχε περάσει από τα Τριζόνια Φωκίδας, μια έκταση μόλις δυόμισι τετραγωνικών χιλιομέτρων, μέσα στον Κορινθιακό κόλπο.

Ακόμη και σήμερα βλέπεις τα προτερήματα εκείνα που τράβηξαν τον ισχυρό μεγαλοεπιχειρηματία: το νησί αυτό είναι κατάφυτο και προφυλαγμένο από ανέμους, στα ανοιχτά της παράκτιας γραμμής μεταξύ Ιτέας και Ναυπάκτου, ενώ εκ κατασκευής διαθέτει ένα ευρύχωρο φυσικό αγκυροβόλι, το οποίο και θα εξυπηρετούσε τον προσωπικό στόλο του Κροίσου. Τα παρακείμενα ακατοίκητα νησάκια προσφέρουν επιπλέον κάλυψη.

Γι’ αυτό και πλέον αποτελεί μια στάνταρ στάση για τα γιοτ και τα ιστιοφόρα, τα οποία γυρνάνε μεταξύ Ιονίου και Αιγαίου. Η μαρίνα είναι πάντα γεμάτη τους θερινούς μήνες.

Αλλά, κατά τα άλλα, τα Τριζόνια παραμένουν ένας ανεξερεύνητος τόπος για τους περισσότερους, ένας ήσυχος και βολικός προορισμός κάτω από το ραντάρ των ταξιδιωτών, ενώ απέχει max 3 ώρες από την Αθήνα.

Κάθε τέτοια εποχή, βέβαια, αυξάνονται οι ταξιδιώτες που πείθονται να τον γνωρίσουν.

Τα όμορφα και ήσυχα Τριζόνια

Το αποκαλόκαιρο θέλει γρήγορες αποδράσεις, πριν σφίξουν οι βροχές του φθινοπώρου, οπότε ο δρόμος οδηγεί πιο εύκολα στα πεύκα του Κορινθιακού (από τη Σπηλιά της Φώκιας μέχρι το Διακοπτό απέναντι), όπως και τα Τριζόνια, που είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί του κόλπου. Συγκεκριμένα, το όνομα Τριζόνια ανήκει ταυτόχρονα στη συστάδα που βρίσκεται εκεί, όπου συγκαταλέγονται επίσης τα ερημονήσια Πρασούδι, Άη Γιάννης και Πλάνεμι.

Το ταξίδι είναι πέντε λεπτά υπόθεση: οι λάντζες εξορμούν ανά μία ώρα από τα Χάνια απέναντι (απέχουν 500 μέτρα με κόμιστρο μόλις στα 2 ευρώ) και από το κατάστρωμα ακόμη, μόλις πρωτοδείς το τοπίο στο νησί, αντιλαμβάνεσαι πόσο ήσυχα και απλά είναι τα πράγματα εκεί: ένα γραφικό λιμανάκι με αέρα άλλης εποχής και σπίτια χαμηλά με κεραμοσκεπές.

Αυτοκίνητα δεν υπάρχουν: τα Τριζόνια ανήκουν στα νησιά που έχουν απαγορεύσει την κυκλοφορία τροχοφόρων, αλλά σε κάθε σενάριο θα ήταν πραγματικά αχρείαστα – οι βασικές διαδρομές καλύπτονται με περπάτημα έως 15 λεπτών.

Διότι ναι μεν οι βίλες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια αλλά το μόνο κομμάτι που έχει αξιοποιηθεί τουριστικά είναι η «βιτρίνα» του νησιού: η έκταση ανάμεσα στο φυσικό λιμάνι και τη μαρίνα – πρόκειται στην ουσία για ένα γεωλογικό στένεμα στο περίγραμμα του νησιού, από το οποίο δημιουργούνται δύο εκατέρωθεν κόλποι.

Μεταξύ αυτών βρίσκονται οι λίγες συμπαθητικές ψαροταβέρνες, όπως και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια του νησιού. Οι κλίνες στα Τριζόνια υπολογίζονται γύρω στις 120.

Πού θα κολυμπήσεις

Το μόνο κτίριο που ξεχωρίζει είναι μια ψηλή, πετρόχτιστη εκκλησία στην άκρη του οικισμού αλλά και ολόκληρου του νησιού: είναι στο όνομα του Άη Γιώργη και αποτελεί το βασικό σημείο αναφοράς στα Τριζόνια και τα 40 άτομα που μένουν μόνιμα εκεί, και τον χειμώνα.

Πίσω απ’ την όμορφη πλατεία, ξεκινάει ένα μονοπάτι, το οποία οδηγεί σε ύψωμα, για πανοραμική θέα μέχρι την ακτή απέναντι και το όρος Ξηροβούνι. Δίπλα από την εκκλησία έχεις επίσης την ευκαιρία για την πιο γρήγορη βουτιά στο νησί, είτε στον κόλπο που δένουν τα πλοία ή στο μικρό-μικρό άνοιγμα της παραλίας Αμάκος λίγο πιο κάτω.

Αλλά τα μυστικά του νησιού είναι κρυμμένα στη δυτική πλευρά, απέναντι από την Πελοπόννησο: από κάτω προς τα πάνω, σε αυτή την ακτογραμμή θα βρεις τους τρεις μικρούς κόλπους Κόκκινη παραλία, Καψάλες ή Κόκκινα Χαλίκια και Άσπρα Χαλίκια (με ανάλογο χρώμα η κάθε μία)  – και οι τρεις, προσβάσιμες με ξεκάθαρα πεζοδρομικά μονοπάτια, απόστασης περίπου δύο χλμ. Όλες οι διαδρομές είναι διαθέσιμες στον τουριστικό οδηγό των Τριζονίων.

Βέβαια, η πιο όμορφη ακτή απαιτεί λίγα παραπάνω βήματα και μια απότομη κατάβαση: θα τη βρεις στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, πριν το Ακρωτήρι Κοχείλας. Θέλει και λίγο εξερεύνηση κάθε τόπος.