Οι κόρες μου πάνε στο σχολείο με τρόλεϊ
- 6 ΣΕΠ 2019
Έχω δύο κόρες. Η μεγάλη είναι 8 και σε λίγες μέρες ξεκινά την τρίτη δημοτικού και η μικρή 5 και πάει νηπιαγωγείο. Φέτος πήραν και οι δύο τσάντα τρόλεϊ. Αν είσαι γονιός, ξέρεις σίγουρα και εσύ την τρέλα που επικρατεί ανάμεσα στα παιδιά μας για την τσάντα τρόλεϊ. Αν δεν είσαι, και μπήκες από περιέργεια σε αυτό το άρθρο, θα στα πω όλα εγώ.
Η τσάντα τρόλεϊ, αν και κανείς που μας διαβάζει δεν θα την πρόλαβε ως μαθητής, δεν είναι καινούριο τρεντ, είναι όμως των τελευταίων ετών. Έμαθα για αυτές, όταν η μεγάλη μου πήγε σχολείο, είδε ένα κοριτσάκι που είχε και μετά ήθελε και εκείνη. Έτσι, όταν αγοράσαμε τσάντα πριν δύο χρόνια, υπήρχε debate για το αν θα πάρουμε τρόλεϊ ή όχι. Πήραμε τελικά μια κανονική και πέρσι κρατήσαμε την ίδια, φέτος όμως που ήξερε ότι θα πάρουμε καινούρια, ήταν προαπαιτούμενο να είναι τρόλεϊ.
Αυτή η τσάντα, λοιπόν, είναι φαινομενικά ίδια με την απλή, σχολική τσάντα πλάτης, αλλά στο κάτω μέρος έχει δύο ροδάκια και στο πίσω μέρος έχει έναν μηχανισμό που ανεβαίνει στο ύψος που θες και τη μετατρέπει σε ένα υβρίδιο σχολικής τσάντας και αεροπορικής βαλίτσας. Αυτό έχει γίνει μεγάλη μόδα στα παιδιά δημοτικού και νηπιαγωγείου, γιατί εκτός από το ότι το βλέπουν σαν παιχνίδι, τα βολεύει κιόλας. Αντί να κουβαλάνε τα -θυμάστε πόσο βαριά- βιβλία τους, τα πηγαίνουν εύκολα με το τρόλεϊ.
Στα αρνητικά της τσάντας είναι ότι είναι 10-15 ευρώ πιο ακριβές από την κανονική και ότι εξ αιτίας του μηχανισμού είναι πιο βαριά αν χρειαστεί να τη σηκώσεις. Πότε θα χρειαστεί να τη σηκώσεις; Στις σκάλες. Η τάξη πχ της μεγάλης μου είναι στον πρώτο όροφο. Κάναμε επομένως μία συμφωνία ότι όταν ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες θα τη σηκώνει (οι τσάντες έχουν και λουράκια για να την βάλεις στην πλάτη αν χρειαστεί), για να μην σπάσουν τα ροδάκια χτυπώντας στα σκαλιά. Παρόμοια προβλήματα θα αντιμετωπίσει σίγουρα και σε κάποια από τα αθηναϊκά πεζοδρόμια, ενώ μία ακόμα πρόκληση για την τσάντα τρόλεϊ, θα είναι και οι μέρες που θα βρέχει.
Αποκτήσαμε τις πολυπόθητες τσάντες τρόλεϊ το προηγούμενο σαββατοκύριακο. Στην αρχή κάναμε μια έρευνα στο σπίτι από το ίντερνετ. Διαλέξανε κάποιες τους άρεσαν και μετά πήγαμε σε ένα mall και περάσαμε από όλα τα καταστήματα να τις δουν και από κοντά. Είναι για τα παιδιά σαν να παίρνουν καινούριο αυτοκίνητο. Κοιτάγαμε αν έχει πλαϊνή θήκη για μπουκάλι, αν έχει πολλές θήκες μέσα, τις φορούσανε να δούμε αν τους κάθονται καλά, τις τραβάγανε από το μοχλό για να δούνε πώς τσουλάει. Η μεγάλη κάθε τρία λεπτά άλλαζε γνώμη για το ποια θα πάρει, και μέχρι να αποφασίσουμε μας πήρε 2-3 ώρες. Η μικρή ήταν πιο γρήγορη και διάλεξε πρώτη, μία από αυτές που είχαμε δει από το σπίτι. Η μεγάλη πήρε εν τέλει μία που δεν είχαμε δει, αφού τις δοκίμασε όλες. Ήταν σαν να κάνεις test drive.
Φυσικά, με το που τις πήραν στα χέρια τους, δεν τις άφησαν λεπτό. Γύρισα σπίτι παρέα με δύο λιλιπούτειες αεροσυνοδούς και οι βόλτες με τη τσάντα να σέρνεται πίσω τους συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Η μικρή -μία βδομάδα μετά- δεν την έχει ξεπεράσει ακόμα και άμα είναι να πάμε κάπου, βάζει μέσα εκεί κάποιο παιχνίδι ή ρούχο, για να την πάρει μαζί. Η μεγάλη περιμένει να την εγκαινιάσει επίσημα σε πέντε μέρες.
Goomby Νηπιαγωγείου Magic Unicorn
*Κεντρική φωτογραφία: 123RF