Verstappen time: Φοβού τον Mad Max της F1!

Κοιτώντας το άδειο και λευκό σαν χιόνι αρχείο word που έχω μπροστά μου, αναρωτιόμουν τι στο καλό έκανα εγώ όταν ήμουν 18 ετών και 228 ημερών: δηλαδή Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου του 1997. Το πιθανότερο είναι να έβλεπα τις δοκιμές του ιταλικού Grand Prix, έχοντας βάρδια ως πιτσιρικάς-μαθητευόμενος στην τότε τηλεόραση του ΣΚΑΪ (την παλιά, που στη συνέχεια έγινε Alpha), για να εμπλουτίσω μετά ευλαβικά το σχετικό αρχείο μηχανοκίνητου αθλητισμού το οποίο είχα με περίσσια όρεξη αναλάβει.

Σε εκείνες τις κατατακτήριες συμμετείχε ένας από τους αγαπημένους μου οδηγούς. Το όνομά του ήταν Jos Verstappen, γνωστός και ως «Jos The Boss»! Οδηγός με μεγάλο fan club και ακόμα τότε δίχως τέκνα.

Σήμερα γράφω για τον γιο του, Max, που με τρομακτικό αγωνιστικό θράσος κατέκτησε την καρό σημαία του Grand Prix Ισπανίας και έγινε έτσι ο νεότερος νικητής στην ιστορία της Formula 1! Και μάλιστα όχι απλά με διαφορά ημερών – έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ κατά 2 χρόνια και 210 μέρες! Κοινώς, το συνέτριψε. Όπως σκοπεύει να συντρίψει τον ανταγωνισμό στις δύο δεκαετίες καριέρας που έχει μπροστά του. Είναι σχεδόν τρομακτικό: η ζωή του πίσω από το τιμόνι ενός μονοθεσίου της F1, θα διαρκέσει περισσότερο απ’ όσο η ζωή του πριν βρεθεί εκεί!

Πόσα ξέρετε όμως για αυτή; ‘With a little help from my friends’ θα προσπαθήσουμε να αποσαφηνίσουμε αυτήν τη ξέφρενη πορεία ταχείας αναρρίχησης. Ξεκινώντας από το απλό ερώτημα: πως και ενεπλάκη στους αγώνες;

Με μπαμπά φημισμένο οδηγό Formula 1, με μαμά να έχει καριέρα στα καρτ, με θείο να μάχεται σε αγώνες αντοχής, το μήλο αναπόφευκτα έπεσε κάτω από τις μηλιές. Αν και μεταξύ μας, μάλλον δεν είχε και πολλά περιθώρια να κάνει κάτι διαφορετικό.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, συνήθως οι μπαμπάδες πιέζουν τα παιδιά τους προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, ονειρευόμενοι να πετύχουν αυτά όσα δεν πέτυχαν οι ίδιοι.

Κι αν και η μαμά έχει στο νύχι λάδι μηχανής αντί για μανικιούρ, δεν πρόκειται να υπάρξει και αντίλογος. Έτσι ο μικρός Max ξεκίνησε από μικρός μία «αποστολή» που όσο επικίνδυνη κι αν ήταν, την έφερνε εις πέρας χρόνο με το χρόνο, με άκρως εντυπωσιακό τρόπο.

Ο Κώστας Λεώνης, συνάδελφος και μέλος της επιτροπής karting της ΟΜΑΕ, τον παρακολουθούσε στενά: “Το όνομα του Max ακούστηκε από τη στιγμή που πάτησε πόδι στις πίστες του karting. Ο πατέρας του ήξερε (και ξέρει) άριστα τον κόσμο του karting οπότε ήταν εύκολο για αυτόν τόσο να προετοιμάσει τον Max οδηγικά, όσο και να κάνει τις κατάλληλες επιλογές για να αναδειχθεί. Ο Max είχε στη διάθεση του κορυφαίους ανθρώπους και υλικά γεγονός που αρχικά έκανε κάποιους δύσπιστους σχετικά με το πόσο καλός ήταν. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως ήταν καλός, αλλά χαρισματικός; Οι τελευταίες αμφιβολίες διαλύθηκαν όταν το 2013 σάρωσε τα πάντα στην κορυφαία κατηγορία του karting, τα 6ταχυτα της ΚΖ, απέναντι σε όλους τους επαγγελματίες οδηγούς και τις εργοστασιακές ομάδες”.

Ο πιτσιρικάς Verstappen εν δράσει!

Ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες ήταν και μία ελληνική, η PRT Motorsport, που αποτελεί το καλύτερο εισιτήριο για ένα νέο ταλέντο στη χώρα μας που θέλει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στον αγωνιστικό στίβο του καρτ. Ο Team Manager, Γιώργος Πολυχρονίδης, θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον μικρό Verstappen εν δράσει.

“Ήταν το 2010, σε έναν αγώνα του WSK στην πίστα La Conca στην Ισπανία. Έτρεχε στην κατηγορία KF3, κόντρα στον δικό μας οδηγό, τον Φίλιππο Καλέση. Θυμάμαι πως φαινόταν από την πρώτη στιγμή πως ήταν ξεχωριστός οδηγός, πως είχε το κάτι παραπάνω.

Ο τρόπος που προσπερνούσε ήταν μοναδικός, το ίδιο και η αποφασιστικότητά του, η επιθυμία του για τη νίκη.

Αυτό το παιδί δεν εγκατέλειπε ποτέ την προσπάθεια”, θυμάται ο Γιώργος.

Κι αν έπρεπε να ξεχωρίσει ένα στοιχείο του;

“Αυτό θα ήταν σίγουρα το προσπέρασμά του! Ακόμα και τώρα, στη Formula 1, σε εμάς φαίνεται ίσως λίγο αστείο αλλά συνάμα και απολαυστικό. Είναι στιγμές πως νομίζει πως ακόμα οδηγεί καρτ, θα δείτε τι θα κάνει πάλι στο Μονακό (σ.σ. το επόμενο GP της F1 στις 29/5)“.

Για εκείνες τις μάχες, ρωτήσαμε και τον οδηγό που βρέθηκε δίπλα του στην πίστα. Δεν κοιτούσε απ’ έξω αλλά μαχόταν ρόδα με ρόδα με τον Max. Ο Φίλιππος Καλέσης, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού καρτ, με πολλές παραστάσεις εκτός συνόρων, θυμάται σχετικά:

“Γενικά όλοι οι οδηγοί καρτ σε αυτό το επίπεδο, έχουν το κάτι παραπάνω. Το κάτι διαφορετικό. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, όπως ο Verstappen. Έβλεπες εκτός από το ταλέντο του, πως τον διέκρινε εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση, μεγάλη σιγουριά εντός και εκτός πίστας. Αυτό νομίζω είναι εμφανές και τώρα, στην F1. Παρότι ξεχώριζε, νομίζω δεν περίμεναν πολλοί πως θα σκαρφαλώσει τόσο γρήγορα στην F1 αλλά είμαι σίγουρος πως χρειάστηκαν πολλές θυσίες και αρκετός ιδρώτας για να συμβεί αυτό.

Θυμάμαι σε εκείνον τον αγώνα εκκινούσαμε πολύ κοντά και ξέρεις, βλέπεις πως μέχρι ένα σημείο μπορείς να ανταγωνιστείς κάποιους οδηγούς, φτάνεις σε παρόμοιο επίπεδο αλλά μετά δεν έχεις την υποστήριξη για το κάτι παραπάνω. Ειδικά για τον Max, βοήθησε πολύ και το επίθετό του, άνοιξε πόρτες, έδωσε ευκαιρίες. Όμως αυτές τις αξιοποίησε χάρη στο ταλέντο του. Έχουμε δει πολλούς οδηγούς να κουβαλούν στην πλάτη τους μεγάλα ονόματα αλλά να μη μπορούν να ανταποκριθούν. Αντίθετα εκείνος τα κατάφερε και με το παραπάνω”.

Με ‘συνοδηγό’ λοιπόν τον έμπειρο μπαμπά που όπως μας αποκάλυψε ο Γιώργος Πολυχρονίδης «ήταν υπεύθυνος και για τη βελτίωση των κινητήρων του» και όπλο τα καρτ της CRG, ο Max άρχισε να γίνεται ‘Mad’ και να τρελαίνει τον κόσμο του καρτ. Τόσο που το όνομά του έφτασε στα αυτιά όσων δεν ασχολούμασταν με αυτό το ‘σχολείο’ για κάθε οδηγό αγώνων. Και φυσικά, στα αυτιά των υπευθύνων των μεγάλων ομάδων. Όμως ακόμα ο Verstappen Jr μαχόταν σε άγνωστες στο ευρύ κοινό πίστες, κόντρα σε επίσης άγνωστους στο ευρύ κοινό οδηγούς, που σε αυτές τις άγουρες ακόμα ηλικίες προσπαθούν να χαράξουν τα δικά τους μονοπάτια στον παγκόσμιο χάρτη του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Είχε έρθει η ώρα για το επόμενο βήμα, είχε έρθει η ώρα να μπει στην αρένα των μονοθεσίων.

“Εκεί ο Jos ήξερε σίγουρα λιγότερα και αυτό φάνηκε με το καλημέρα. Αντί για αποφασιστικές κινήσεις το δίδυμο πατέρα-γιου δοκίμασε μια σειρά μονοθέσιων από διάφορες κατηγορίες, πελαγοδρομούσε στην αναποφασιστικότητα. Τελικά κατέληξε σε μια ολλανδική ομάδα της Formula 3. Κυρίως για οικονομικούς λόγους αλλά και γιατί η κατηγορία ταίριαζε καλύτερα στο στυλ του Max. Εκεί ήταν που η τύχη χαμογέλασε στον μικρό γιατί με ελλιπείς δοκιμές και με μια ομάδα που δεν ήταν κορυφαία θα μπορούσε εύκολα να χαθεί στο ανταγωνιστικό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Όμως το 2014 οι δευτεροετείς της κατηγορίας ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων και έτσι οι πρωτάρηδες βρήκαν ‘γήπεδο’ για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Η κόντρα του Max με τον Esteban Ocon για τον τίτλο ήταν σκληρή, άλλοτε θεαματική, άλλοτε βίαια. Ο Max όχι μόνο έχασε σε αυτή αλλά το χειρότερο έδειχνε σημάδια οδηγικής ανωριμότητας. Σίγουρα ρόλο σε αυτό έπαιζε ο Jos που από μικρό τον πίεζε στα άκρα, μερικές φορές ακόμη και ασκώντας βία επάνω του”, λέει ο Κώστας Λεώνης.

Σας εκπλήσσει το τελευταίο; Τέτοια πράγματα να είστε σίγουροι πως συμβαίνουν σε όλες τις junior κατηγορίες, πως οι περισσότεροι μπαμπάδες βγάζουν μέσω των παιδιών απωθημένα και ματαιοδοξία. Και στις 99 από τις 100 περιπτώσεις, όλα αυτά δεν οδηγούν σε μία καριέρα που φαντάζει παραμυθένια όπως του Max. Τα περισσότερα ταλέντα χάνονται, συνήθως επειδή δεν έχουν αρκετά χρήματα για το επόμενο βήμα. Ακόμα και ο Ocon που τον κέρδισε, παρότι είναι προστατευόμενος της Mercedes, ακόμα δεν έχει βρει το δρόμο για μία θέση επίσημου οδηγού στην F1. Άρα πραγματικός νικητής αποδείχθηκε πως ήταν ο Verstappen – αυτή τη φορά με τον μπαμπά (που δρούσε και ως μάνατζερ) να τα παίζει όλα για όλα.

Αύγουστος 2014 λοιπόν και η Red Bull ανακοινώνει την ένταξη του Max στη Junior ομάδα της – ένα φυτώριο ταλέντων από το οποίο ξεπήδησε ο τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής Sebastian Vettel. Το τελευταίο στάδιο πριν την κορυφή, που όμως αποτελεί και τη μεγαλύτερη αρένα, καθώς εκεί, στην τελική επιλογή, μπορεί να κριθεί μία καριέρα. Εκεί ο μπαμπάς εξαργύρωσε τα αποτελέσματα και τη φήμη που είχε χτίσει ο μικρός.

Εκμεταλλεύτηκε το ενδιαφέρον της Mercedes και της Ferrari και κατέληξε σε συμφωνία με τη Red Bull. Προχώρησε σε πολυετή δέσμευση με αντάλλαγμα μία θέση πολύ κοντά στον ήλιο. Έμενε να αποδειχθεί αν τα φτερά του Max θα έλιωναν σαν του Ικάρου ή όχι.

Ο Max δικαίωσε τον άνθρωπο που τον πίστεψε, τον Helmut Marko.

Αν άκουγε κανείς τα λόγια του Helmut Marko, που ουσιαστικά είναι το δεξί χέρι του Dietrich Mateschitz σε ότι αφορά στη Formula 1 και την ακαδημία της Red Bull, θα πόνταρε στο δεύτερο. Χωρίς φόβο και πάθος, ο Αυστριακός έλεγε:

“Αν πρέπει να τον παρομοιάσω με κάποιον, αυτός θα ήταν ο Ayrton Senna (!). Είναι ένα ξεχωριστό ταλέντο, από αυτά που εμφανίζονται μία φορά ανά δεκαετίες”.

Εύλογα μετά από τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις και παρά τις αναμενόμενες αντιδράσεις για την περιορισμένη εμπειρία του σε αγώνες μονοθεσίων, η Red Bull τον τοποθετεί άμεσα στη θυγατρική Scuderia Toro Rosso. Δίπλα του έχει έναν ακόμα γιο διάσημου μπαμπά, τον Carlos Sainz Jr. Δύο ταλαντούχοι οδηγοί λοιπόν, σε έναν αγωνιστικό ωκεανό γεμάτο καρχαρίες, να καλούνται να κολυμπήσουν άνευ σωσιβίου.

Μόλις στον δεύτερο αγώνα του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, το GP Μαλαισίας του 2015, ο Max έγινε ο νεότερος οδηγός στην ιστορία του σπορ που βαθμολογήθηκε, τερματίζοντας έβδομος. Σιγά-σιγά, όλοι συνειδητοποιούσαν πως τα βαριά τα λόγια, είχαν βάση. Θα προσπεράσω στιγμές υπέρ-αισιοδοξίας όπως το ατύχημά του πέρυσι στο Μονακό – να μας πάρει και να μας σηκώσει αν περιμένουμε από έναν 17χρονο να είναι άριστος σε όλα. Ή τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, θα σταθώ σε αυτή. Διότι επιβεβαίωσε στο δικό μου το φτωχό μυαλό, το γιατί ο μικρός ξεχωρίζει. Επειδή το μυαλό του είναι προγραμματισμένο να επιδιώκει προσπέρασμα.

Ακόμα και εκεί που δεν έχει λογική, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει χώρος. Γι’ αυτό και μας ξεσήκωνε στις περυσινές τηλεοπτικές μεταδόσεις, γι’ αυτό και είχε τον τίτλο του ‘πουλέν’ του Σταμάτη Κατσίμη που σχολίαζε στο πλευρό μου τα Grand Prix.

Παρότι ο Sainz δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, δεν προσέφερε τις ‘συγκινήσεις’ που προσέφερε ο Max, ούτε έδειξε την τρομακτικά αστείρευτη φαντασία του μικρού Ολλανδού που μοιάζει να έχει αποστηθίσει τον πρώτο τόμο του ‘Πώς να προσπερνάτε στην F1’.

Δεν ξέρω τι ακριβώς χρονοδιάγραμμα ή όρους προέβλεπε το συμβόλαιο των δύο πλευρών αλλά ήταν κοινό μυστικό πως η Toro Rosso δεν θα τον χωρούσε για πολύ ακόμα. Είχα κληθεί πολλάκις να απαντήσω σε ερωτήματα σχετικά με το μέλλον του, με σιγουριά έλεγα πως το 2017 θα τον βρει στην πρώτη ομάδα, τη Red Bull Racing. Αυτό τελικά συνέβη πρόωρα, άκομψα, μετά το ρωσικό Grand Prix. Επειδή στις τρεις συγκρούσεις στην RBR έχουμε μία υποβίβαση δώρο, την τρίτη φορά που ο Daniil Kvyat πέτυχε τη Ferrari του Sebastian Vettel, η RBR προχώρησε στην αλλαγή θέσεων με τον Verstappen.

Όποιος νομίζει πως αυτή η αλλαγή έγινε για να τιμωρηθεί και καλά ο Ρώσος, είναι τουλάχιστον αφελής. Ο Max ‘έπρεπε’ να προαχθεί το συντομότερο και τα λάθη του Kvyat έδιναν στον Marko την κατάλληλη αφορμή. Άλλωστε ενδεικτικό του παρασκηνίου είναι πως ο Ρώσος δεν απολύθηκε αλλά απλά επέστρεψε στην STR. Για την οποία να θυμίσω πως είχε αναπάντεχα επιλεχθεί πριν από δυόμιση χρόνια, παρότι δεν ήταν ‘η σειρά του’ για το άλμα. Από τον Marko! Προαποφασισμένη λοιπόν ήταν η αλλαγή, απλά οι συγκυρίες την έφεραν νωρίτερα.

Και φτάνουμε στο Grand Prix Ισπανίας. Ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα, με νέο μονοθέσιο που δεν γνωρίζει, με διαφορετικά επίπεδα παραγωγής κάθετης δύναμης, διαφορετική μονάδα ισχύος, διαφορετική διάταξη διακοπτών και λειτουργίες στο τιμόνι. Μείγμα που θα έκανε τους περισσότερους να πελαγοδρομήσουν. Αντίθετα ο Verstappen εξοικειώθηκε σε χρόνο ρεκόρ και μέχρι την τελευταία προσπάθεια στο Q3, έριχνε ξύλο στον έμπειρο Daniel Ricciardo. Ο Αυστραλός αντεπιτέθηκε την ύστατη στιγμή και οι δύο ταύροι παρατάχθηκαν στη δεύτερη σειρά της εκκίνησης. Όταν έσβησαν τα κόκκινα φώτα, ο Verstappen βρέθηκε πίσω από τη Ferrari του Vettel, ανέκτησε όμως τη θέση του στην ανηφόρα, από την εξωτερική της στροφής 3. Λίγα μέτρα μπροστά του οι Mercedes αλληλοεξουδετερώνονταν και έτσι ο ιπτάμενος Ολλανδός ήταν δεύτερος!

Η σωστή στρατηγική τον έφερε σε θέση ισχύος, η ιδιομορφία του σιρκουί του Μονμελό του επέτρεψε να παίξει επιτυχώς άμυνα στις επιθέσεις του Raikkonen και κρατώντας ζωντανά επί 32 γύρους τα ελαστικά του, είδε πρώτος την καρό σημαία!

Ξάφνου όλα όσα προαναφέραμε, ανήκαν σε περασμένα κεφάλαια – ένα νέο είχε μόλις ανοίξει. Ο νεότερος νικητής στην ιστορία του σπορ είχε αφήσει άναυδη την κοινωνία της F1. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο επικεφαλής αγωνιστικών δραστηριοτήτων της Mercedes-Benz, Toto Wolff: “Σκόρπισε λίγη μαγεία στο σπορ”.

“Η διαύγεια της σκέψης του ήταν το πιο εντυπωσιακό πράγμα απ’ όλα”, σημείωσε από την πλευρά του ο βετεράνος οδηγός και νυν τηλε-σχολιαστής, Martin Brundle. Τέτοιες διθυραμβικές δηλώσεις υπάρχουν πολλές, δεν θα αναπαράγω άλλες. Ο μικρός ζει το όνειρό του και τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο αγώνα, πρέπει να το γιορτάσει. Μέσα του.

“Όταν βλέπεις έναν συνομήλικο οδηγό, με τον οποίο έχεις αγωνιστεί στην ίδια πίστα, να βρίσκεται στην F1, αναπόφευκτα νιώθεις ζήλεια – με την καλή έννοια. Όλοι οι οδηγοί καρτ έχουμε ένα κοινό όνειρο. Ο Max το έχει ήδη πραγματοποιήσει”, μας λέει ο Φίλιππος Καλέσης. Σίγουρα μέσα του στεναχωριέται που προέρχεται από μία χώρα που δεν προσφέρει τα απαιτούμενα για να πετύχει το δικό του καλύτερο δυνατό αλλά αναγνωρίζει την αξία του Max. Όπως πλέον κάνει όλος ο πλανήτης, ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι.

Η επιτυχία δεν γνωρίζει από ηλικίες, ο θρίαμβος – όπως και η αποτυχία δεν κοιτούν ημερομηνίες γέννησης. Ο Max Verstappen φτερουγίζει όλο πιο κοντά προς τον ήλιο και τα φτερά του δείχνουν να αντέχουν. Τα υπόλοιπα θα γραφτούν στην ιστορία.

ΥΓ. Και για την… ιστορία, εσύ τι έκανες 18 ετών και 228 ημερών; Περιμένουμε τα σχόλιά σας!