Ώστε θέλεις να μάθεις πώς ανάβουν το τζάκι

Λοιπόν, θες να μάθεις πως ανάβουν το τζάκι,ε;

Χριστούγεννα είναι, περιμένεις πως και πως να πάρεις το μωράκι, να το πας στο σαλέ με καινούριο σου σπορ κουπέ, του έχεις ψωνίσει σέξι εσώρουχα Victoria’s Secret, last christmas φάση και έτσι, καθόλα έτοιμος, αλλά τρέμεις την ώρα που θα πρέπει να πρέπει να δείξεις ότι μπορείς να επιβιώσεις σε μια γη μετά τον ερχομό της συντέλειας.

Εντάξει, σε πρώτη φάση θα πεις στον ξενοδόχο από το τηλέφωνο και καλά “άναψε το λίγο ρε μάστορα για να έχει ζεστάνει το δωμάτιο,” αλλά δεν πείθεις κανένα. Ξέρεις ότι θα είναι ευγενικός, όλο χαμόγελα, όλο “ναι”, αλλά την ώρα που θα σου δώσει τα κλειδιά, θα κοιτάξει το μωράκι στα μάτια, θα σε κόψει εσένα πάνω κάτω και θα σε χτυπήσει φιλικά στον ώμο.

Και την επόμενη μέρα, τι; Ξανά τα ίδια;

Δε μπορεί κάποια στιγμή θα πρέπει να το ανάψεις μόνος σου. Και την τρέμεις αυτή τη στιγμή!

Η πρώτη βοήθεια που έχω να σου δώσω, λοιπόν, είναι ψυχολογική. Να ξέρεις ότι όλοι εμείς οι πραγματικοί άντρες που ανάβουμε τζάκια, βουτάμε ψαροντούφεκο, φτιάχνουμε υδραυλικά και δεν καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή ένα ολόκληρο οχτάωρο- έχουμε περάσει από εκεί.

Όλοι έχουμε κάψει στίβες εφημερίδες δημιουργώντας άσκοπη κάπνια και στάχτη, όλοι έχουμε βάλει εφτά φορές φωτιά σε ένα κούτσουρο για να καεί μία, όλοι έχουμε φυσήξει λες και δε χρειάζεται ένα αεράκι αλλά 7 μποφόρ για να πάρει φωτιά, όλοι έχουμε σιχτιρίσει τα ξύλα, τον μαντρά, τον τζακά και το μάστορα της καμινάδας.

Αλλά μην προτρέχουμε.

Συμβουλή δεύτερη, επανέλαβε μετά από μένα: “Μπορώ και ‘γω να ανάψω το τζάκι, μπορώ και ‘γω να ανάψω το τζάκι, μπορώ και ‘γω να ανάψω το τζάκι.” Αυτό ήταν ένα σετ. Κάνε τώρα άλλα δύο μπροστά στον καθρέφτη, χτύπα τα χέρια σου στο στήθος σαν γορίλλας και πάμε.

Υποτίθεται ότι έχεις ένα σωρό μεγάλα κούτσουρα, δύο τσάντες σουπερμάρκετ κλαδιά (δαδιά), μία τσάντα φυσικό προσάναμα (σα φλούδες ξύλου είναι), ένα κουτί χημικό προσάναμα, αναπτήρα, μπουκάλι πετρέλαιο, εφημερίδες. Ενδεικτικά πάντα, στο περίπου. Ούτε όλα χρειάζονται. Ούτε ξεχωριστά θα τα έχεις μπροστά σου. Συνήθως οι μαντράδες τα βάζουν όλα σε ένα τσουβάλι και ξεχωριστά τα προσανάματα.

Και, τέλος πάντων, η επιτυχία δεν κρίνεται από αυτό.

Πάρε μερικά φύλλα εφημερίδας, τσαλάκωσε κάθε ένα ξεχωριστά σαν μια κόλλα χαρτί και βάλτα κάτω κάτω. Αν έχεις σχάρα βάλτα από κάτω, αν και δεν έχει σημασία. Διάλεξε μερικά ψιλά κλαδιά (δαδιά τα λένε) και κάνε μια δεύτερη στρώση βάζοντας τα σταυρωτά ώστε να περνάει αέρας ανάμεσα τους. Διάλεξε μερικά πιο χοντρά και κάνε μια τρίτη στρώση. Τέλος πάντων, βάλε αρκετά δαδιά γιατί αυτά θα δώσουν φωτιά στα ξύλα και όχι ο αναπτήρας σου. Από πάνω βάλε δύο τρία μικρά κούτσουρα, κατά προτίμηση πεύκο (ανοιχτό καφέ ξύλο) που αρπάζει πιο εύκολα από την ελιά (σκούρο καφέ/γκρι).

Η θεωρία -μη σνομπάρεις- έχει ως εξής: Η μία στρώση θα βάλει φωτιά στην άλλη και τα κλαδιά που παίρνουν εύκολα θα ζεστάνουν και θα βάλουν φωτιά στα μικρά κούτσουρα που θα ζεστάνουν και θα βάλουν φωτιά στα μεγάλα ξύλα.

Το ‘πιασες παιχταρά μου; Πάμε παρακάτω.

Τώρα, βρέξε το σωρό με λίγο πετρέλαιο (δε χρειάζεται αλλά δε σε εμπιστεύομαι και πολύ) και βάλε τα μεγαλύτερα κούτσουρα περιμετρικά αν χωράνε για να στεγνώσουν. Επίσης έτσι θα πάει περισσότερη ζέστη στο δωμάτιο. Γιατί αν τα είχες στο μπαλκόνι ή ο μαντράς τα είχε έξω ξεσκέπαστα, ή είναι φρεσκοκομμένα, μην περιμένεις πολλά πράγματα.

Βάλε φωτιά στα φύλλα της εφημερίδας κάτω κάτω και έτοιμος.

Όταν θα αρπάξουν καλά τα μικρά κούτσουρα τότε βάλε από πάνω ένα μεγαλύτερο με τρόπο που να παίρνει αέρα ο σωρός από κάτω.

Ωραία, τώρα μπορείς να πάρεις το μωράκι και να κάνετε σεξ μπροστά στο τζάκι. Καλά Χριστούγεννα.

Bonus Tips!

Αν χρειαστεί να μετακινήσεις κάνα ξύλο, πάντα με τη μεταλλική λαβίδα.

Πάντα σίτα για να μην αρπάξει καμιά φλοκάτη και γίνουν αυτά όντως τα τελευταία Xριστούγεννα.

Τα ξύλα από αποθήκη είναι πάντα πιο στεγνά.

Τα ξύλα από κλαδιά (κυλινδρικά) καίγονται πιο εύκολα από τις ρίζες και τους κορμούς.