Χρωστάς πολλά στο Hiroshi Yamauchi

Για πολλούς gamers η ιστορία της κονσόλας είναι η ιστορία της Nintendo, καμία διαφωνία. Αλλά είναι κάπως στενάχωρο να βλέπεις το θάνατο του Hiroshi Yamauchi να περνάει ως ο θάνατος του προέδρου της Nintendo και όχι ενός ανθρώπου που είχε καθοριστική συμβολή στην επανάσταση που έγινε στο παιχνίδι σου πριν δύο τρεις δεκαετίες.

Ο Hiroshi Yamauchi που πέθανε την περασμένη Πέμπτη (19/9/13) ήταν αυτός στον οποίο χρωστάς το Super Mario, το Donkey Kong, τις κονσόλες NES, το Wii και όλο αυτό που λέμε family gaming. Θέλω να πω, έβαλε και αυτός το δικό του λιθαράκι στη ποπ κουλτούρα που σε ανέθρεψε και ας μην το ‘μαθες ποτέ.

Σαν επιχειρηματίας, ο Yamauchi ήταν αυτοδίδακτος. Κάτι απόλυτα λογικό αφού ήταν μόλις 21 ετών όταν ανέλαβε τη διεύθυνση της μικρής εταιρείας παιχνιδιών του παππού του. Χωρίς να έχει προλάβει να ολοκληρώσει τις νομικές του σπουδές και χωρίς εμπειρία, διοίκησε με αυτοκρατορικό τσαμπουκά, κάτι που δεν τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό στους υπαλλήλους του.

Τα πάντα περνούσαν από το γραφείο του, οι τελικές αποφάσεις ήταν όλες δικές του και οι αποφάσεις του πατούσαν από τη μία στο ένστικτο και από την άλλη στις κραταιές ιαπωνικές παραδόσεις. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να το παίξει ολόκληρη οικογένεια είχε πάντα καλύτερες πιθανότητες να φτάσει στο τελικό στάδιο της παραγωγής και στα ράφια των καταστημάτων.

Χαρακτηριστικό είναι το εξής περιστατικό. Όταν ακόμα η Nintendo έκανε ακόμα επιτραπέζια παιχνίδια, ο Yamauchi είδε έναν μηχανικό των εργοστασίων να παίζει με ένα πτυσσόμενο πλαίσιο (σαν το χέρι του Αστυνόμου Σαΐνη). Αμέσως τον έβγαλε από το εργοστάσιο και του ανέθεσε το project της παραγωγής του. Ο μηχανικός ήταν ο Gunpei Yokoi που αργότερα θα αναλάμβανε διάφορα πόστα κλειδιά και το παιχνίδι το “Urutora Hando” που έγινε τεράστια επιτυχία.

Ο αυτοδίδακτος αυτός επιχειρηματίας θα μπορούσε μάλιστα να δώσει πολλά μαθήματα διοίκησης επιχειρήσεων. Κάτι για το οποίο επικρίθηκε πολύ ήταν η δημιουργία μιας εταιρείας ταξί, μια αλυσίδας ροζ ξενοδοχείων και μιας εταιρείας τροφίμων. Αλλά κανείς δεν αμφισβητεί ότι ήταν κινήσεις που έφεραν ζεστό χρήμα σε μια εταιρεία που προσπαθούσε να λειτουργήσει σε μια καχεκτική αγορά, ενίσχυσαν την εμπιστοσύνη των μετόχων στην επένδυση τους και έβαλαν την Nintendo στην πορεία που θα ακολουθούσε τις επόμενες δεκαετίες.

Το “κόλλημα” του Yamauchi, ωστόσο, ήταν τα παιχνίδια και η ανάπτυξη νέων προϊόντων. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία, μιλάμε τώρα για τις αρχές τις δεκαετίας του ‘50, ήταν κάτι πλαστικές κάρτες με τους ήρωες της Disney. Στην Ιαπωνία ήταν πολύ δημοφιλή τα επιτραπέζια παιχνίδια, οι ήρωες της Disney είχαν μόλις έρθει από την Αμερική και ο  Yamauchi είδε αμέσως την ευκαιρία. Κάρτες με τους ήρωες του Disney σε κασετίνες με κανόνες για τα παραδοσιακά παιχνίδια.

Βλέπεις, όπως και ο Στιβ Τζομπς, ο Yamauchi έβαζε πολύ συχνά τον εαυτό του στη θέση του χρήστη. Η εμπειρία του παιχνιδιού ήταν αυτό που μετρούσε περισσότερο. Πίστευε ότι οι καλλιτέχνες σχεδιάζουν τα παιχνίδια, οι μηχανικοί και οι ηλεκτρονικοί τα υλοποιούν και οι υπεύθυνοι του marketing απαγορεύεται να τα δουν προτού τελειώσει η ανάπτυξη τους προκειμένου να μην επηρεάζουν τις αποφάσεις.

Γι’ αυτό ακόμα και στα “πέτρινα χρόνια”, με τον Gunpei Yokoi υπεύθυνο σχεδιασμού νέων παιχνιδιών και ένα υπάλληλο από τις αποθήκες για βοηθό του, η Nintendo έφτιαχνε ηλεκτρικά και μηχανικά παιχνίδια πολύ μπροστά από την εποχή τους.

Ο Yokoi, μάλιστα, ήταν επικεφαλής της πρώτης ομάδας που δημιούργησε φορητό σύστημα με οθόνη LCD και μικροεπεξεργαστή. Δεν ήταν το blockbuster που είχε στο μυαλό του o Yamauchi για να το βγάλει στις αγορές αλλά φορητός υπολογιστής τη δεκαετία του ‘80, όπως και να το κάνεις, δεν ήταν μικρό πράγμα.

Οι αρχές του βέβαια δεν τον εμπόδισαν να κάνει πειράματα όπως τότε με τα ταξί. Σκοπίμως διέταξε να γίνει η πλατφόρμα του Nintendo 64 δύσκολη για τους προγραμματιστές με σκοπό να καθαρίσει το οικοσύστημα από ατάλαντους προγραμματιστές και να εξασφαλίσει την υψηλότερη ποιότητα στα παιχνίδια του (κυρίως αυτά που έγραφαν άλλοι οίκοι).

Όταν το σχέδιο του γύρισε μπούμερανγκ δε δίστασε να πάρει την απόφαση πίσω και διέταξε το Nintendo Gamecube να κινηθεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Κάτι άλλο που τον συνδέει με τον Τζομπς ήταν η εμμονή του στην ευκολία. Η πλατφόρμα και τα ηλεκτρονικά έπρεπε να διευκολύνουν τους προγραμματιστές να γράφουν κώδικα, τα παιχνίδια έπρεπε και οι επιφάνειες να είναι απλά, τα πάντα να λειτουργούν χωρίς προβλήματα. Όταν ο Shigeru Miyamoto ζήτησε περισσότερο χρόνο για να τελειοποιήσει το Mario o Yamauchi ανέβαλλε την παρουσίαση του Nintendo 64. Τέτοιος πρόεδρος ήταν. Ποδοσφαιρικός.

Γι’ αυτό σου λέω, χρωστάς πολλά στο Hiroshi Yamauchi.