Άνθρωπος ανθρώπου σάρκα τρώει

Ο Ρούντι Γουτζίν και Ρόναλντ Πόπο κείτονται σε ένα στενάκι στο Μαϊάμι. Μια λίμνη αίματος έχει σχηματιστεί ολόγυρα τους. Ο πρώτος, με το κεφάλι του μέσα στα αίματα έχει πέσει νεκρός από πυροβολισμούς αστυνομικών. Ο δεύτερος είναι γυμνός και αν δεις το κεφάλι του λείπουν ολόκληρα κομμάτια. Και αν νομίζεις ότι αυτή είναι μια σπάνια περίσταση κανιβαλισμού κάνεις λάθος. Πάρε να έχεις να διαβάζεις όλο το Σαββατοκύριακο και βγάλε τα συμπεράσματα σου.

Στάχτες νεκρών ανακατεμένες με μπίρα μανιόκας και καπνιστό ανθρώπινο

Ο Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας, φυσιοδίφης και ανθρωπολόγος, δημοσίευσε το 1857 τη θεωρία του περί εξέλιξης που παρουσιάστηκε μαζί με την αντίστοιχη θεωρία του Κάρολου Δαρβίνου στη Linnean Society του Λονδίνου την 1η Ιουλίου του 1858. Στο βιβλίο του “Ταξίδια στον Αμαζόνιο” περιγράφει τα ταφικά έθιμα διάφορων φυλών του Αμαζονίου.

Οι νεκροί σχεδόν πάντα θάβονται στα σπίτια, με τα περιβραχιόνια, τη θήκη του καπνού και άλλα μπιχλιμπίδια πάνω τους. Τους θάβουν με τον ίδιο τρόπο που πεθαίνουν, οι γονείς και οι συγγενείς θρηνούν και οδύρονται πάνω από το πτώμα από τη στιγμή του θανάτου μέχρι τη στιγμή του ενταφιασμού. Μερικές μέρες μετά, ετοιμάζουν μια μεγάλη ποσότητα caxiri, προσκαλώντας όλους τους φίλους και τους συγγενείς να παραβρεθούν, να θρηνήσουν το νεκρό, να χορέψουν, να τραγουδήσουν και να κλάψουν στη μνήμη του. Μερικά από τα μεγαλύτερα σπίτια έχουν περισσότερους από εκατό τάφους, αλλά όταν τα σπίτια είναι μικρά και γεμάτα σκάβουν τους τάφους στο εξωτερικό.

Οι Tarianas, οι Tucanos και κάποιες άλλες φυλές, περίπου ένα μήνα μετά την κηδεία, ξεθάβουν το πτώμα, που έως τότε έχει σχεδόν αποσυντεθεί, και το βάζουν σε ένα μεγάλο τηγάνι πάνω από τη φωτιά μέχρι που όλα τα πτητικά μέρη απομακρύνονται με τη χειρότερη δυνατή οσμή αφήνοντας μόνο μια μεγάλη καρβουνιασμένη μάζα, που στη συνέχεια αλέθουν σε λεπτή σκόνη και ανακατεύουν σε μεγάλες δεξαμενές από κούφιους κορμούς γεμάτους με caxiri. Μετά όλοι οι παρευρισκόμενοι το πίνουν μέχρι να τελειώσει. Πιστεύουν ότι οι αρετές του νεκρού μεταφέρονται σε αυτούς που το πίνουν.

Οι Cobeus, οι μόνοι μεταξύ των Vaupes, είναι πραγματικοί κανίβαλοι. Τρώνε όσους εχθρούς σκοτώσουν στη μάχη, και κάνουν πόλεμο αποκλειστικά για την προμήθεια ανθρώπινης σάρκας για φαγητό. Όταν έχουν συγκεντρώσει ότι μπορούν να καταναλώσουν μονομιάς, ξεραίνουν τη σάρκα με καπνό πάνω από φωτιά και έτσι τη διατηρούν για μεγάλο διάστημα. Καίουν τους δικούς τους νεκρούς και πίνουν τις στάχτες τους ανακατεμένες με caxiri όπως οι Tarianas και οι Tucanos.

Τεχνητό κρέας από κύτταρα celebrity: Πρόταση για ένα παγκόσμιο καταναλωτικό πείραμα

Ο Γουόρεν Έλλις είναι διάσημος κομίστας έχοντας δημοσιεύσει δουλειές του για τη Marvel και τη DC και σχολιαστής πολιτικοκοινωνικών θεμάτων. Σε άρθρο του στο Wired απαιτεί από την επιστημονική κοινότητα να εντείνει τις προσπάθειες για τη δημιουργία τεχνητού κρέατος και προτείνει πρωτότυπους τρόπους χρηματοδότησης.

Στην Πολυνησία, το ανθρώπινο κρέας είναι γνωστό ως “μακρύ γουρούνι”, γιατί η γεύση του είναι σαν του χοιρινού. Τα ιδιαίτερα αποτελεσματικά φίλτρα αέρα στις μονάδες αποτέφρωσης των νοσοκομείων εξυπηρετούν στην απομάκρυνση της οσμής του ψητού κρέατος. Θέλω να πιστεύω ότι τα νοσοκομεία είναι τόσο προσεκτικά με αυτό το θέμα γιατί το ανθρώπινο κρέας μυρίζει τόσο ωραία που χωρίς τα φίλτρα το προσωπικό και οι επισκέπτες θα τρελαίνονταν από την πείνα και θα καταβρόχθιζαν τους αποτεφρωμένους ασθενείς. Τι θα γινόταν αν οι άνθρωποι είχαν το πιο νόστιμο κρέας;

Τώρα, πολλοί άνθρωποι εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση που κατά περίπτωση αποκαλείται “τεχνητό κρέας”, “κρέας καλλιέργειας”, “κρέας του σωλήνα”. Κρέας που ποτέ δεν ήταν μέρος κάποιου ζώου. Ενα υπόστρωμα κολλαγόνου εμβολιάζεται με μια καλλιέργεια από χιλιάδες μυϊκά κύτταρα που όλα προέρχονται από ένα μυϊκό κύτταρο ζώου. Το κρέας αναπτύσσεται σε στιβάδες ή άμορφους όγκους. Θα υπάρξουν σενάρια όπου το κρέας θα “εκπαιδευτεί” να αποκτήσει τη σωστή υφή, είτε μηχανικά ή μέσω ηλεκτρικών διεγέρσεων. Όταν θα γίνουν όλα αυτά, θα έχουμε κρέας που δεν έχει αφαιρεθεί από έναν ζωντανό ον, και δεν έχει τον πόνο ή τον θάνατο γραμμένο στο ιστορικό της παραγωγής του. Δουλεύει και με ψάρια, επίσης – τεχνητά φιλέτα έχουν αναπτυχθεί από κύτταρα χρυσόψαρου. Όπως φαίνεται, είναι μια αηδιαστική υγρή μάζα που μοιάζει με την πρώτη φορά που έφαγες πουρέ φασολιών από τον πισινό νεκρού αλήτη. Αλλά, ακόμα είναι αρχή.

Λοιπόν, η τεχνολογία υπάρχει για να δημιουργήσουμε ανθρώπινο κρέας χωρίς τις αμφίβολες ηθικές παρεμβάσεις περί ανθρωποσφαγής. Που είναι ακόμα πιο δύσκολο αν το καλοσκεφτείς και η εκδοχή του ανθρώπινου κρέατος δεν θα έχει υπολείμματα Rohypnol στα κύτταρα. Αν δεν υπάρχουν ανθρώπινα τέρατα που εμπλέκονται στη σφαγή, που είναι το πρόβλημα; Πείτε μου ποιοι είναι οι ηθικοί φραγμοί για να παραγγείλεις ένα ανθρωπομπέργκερ καλλιέργειας;

Απαιτώ η επιστήμη να κάνει τη δουλειά της και να μας επιτρέψει να επιχειρήσουμε ένα καταναλωτικό πείραμα: Είναι το ανθρώπινο κρέας το πιο νόστιμο από όλα; Επιπλέον, νομίζω ότι υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να βρεθεί χρηματοδότηση: δωρεά celebrity κυττάρων. Το Memory RNA ήταν μια επιστημονική πλάνη, αλλά νομίζω ότι πολλοί θα σου πουν ότι η Nigella Lawson φαίνεται πολύ τραγανή και μάλλον είναι πολύ νόστιμη.

“Τι μας έμεινεν πλέον παρά να πιούμεν αίμα, διότι δεν έχομεν τίποτες να φάγωμεν;”

Ο Στρατηγός Νίκος Κασομούλης ήταν από τους σημαντικότερους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Το 1826 βρίσκεται μεταξύ των πολιορκημένων στο Μεσολόγγι, μαζί με τους αδερφούς του, Δημήτριο και Γεώργιο. Στα απομνημονεύματα του καταγράφει περιστατικά κανιβαλισμού νεκρών πριν από την Έξοδο του Μεσολογγίου

Aπό τα μέσα Φεβρουαρίου (1826), άρχισαν πολλαίς φαμελλιαίς να υστερούνται το ψωμί. Mία Mεσολογγίτισσα, Bαρβάρηνα ωνομάζητο, ήτις περίθαλπεν ασθενήν (και) τον αυτάδελφόν μου Mήτρον, ετελείωσεν την θροφήν της, και μυστικά, (μαζί) με άλλαις δύο φαμελλιαίς Mεσολογγίτικες, έσφαξαν ένα γαϊδουράκι, πωλάρι, και το έφαγαν.

Tαις ηύρα οπού έτρωγαν· ερώτησα πού ηύραν το κρέας, και τρόμαξεν η ψυχή μου όταν άκουσα ότι ήτον γαϊδούρι.

Mία συνδροφιά στρατιωτών Κραβαριτών είχεν έναν σκύλον και, κρυφά και αυτοί, τον έσφαξαν και τον μαγείρευσαν. Eμαθητεύθη και τούτο.

Hμέραν παρ’ ημέραν αυξάνουσα η πείνα, έπεσεν και η πρόληψις και όλα του να τρώγουν ακάθαρτα, και άρχισαν αναφανδόν πλέον να σφάζουν άλογα, μουλάρια και γαϊδούρια, και ακόμη να τα πωλούν μία λίρα την οκά οι ιδιοκτήται (των) -και πού να προφθάσουν; Tρεις ημέραις απέρασαν, και ετελείωσαν και αυτά τα ζώα.

Περί τα τέλη Φεβρουαρίου, οι στρατιώται άλλοι είχαν από 2-3 οκ. αλεύρι (έκαστος), και άλλοι καθόλου. Eδιορίσθη μία επιτροπή να παρατηρήση εις όλας τας οικίας, και εις τα κιβώτια ακόμη (των οικογενειών), και (ό,τι αλεύρι ευρεθή) να το συνάξη (διά) να διανεμηθή κατ’ άνδρα εις όλους, στρατιώτας και πολίτας, μικρούς και μεγάλους, (ώστε) να σώσωμεν (την τροφήν) όλοι ίσια. Eξετάσασα κατά σειράν όλας τας οικίας, μόλις ηύρεν 600 οκάδες· και έως 600 (άλλες οκ.) οπού είχαν αι (ευρεθείσαι) σάκκιναις, 1200. Tούτο (το αλεύρι) εμοιράσθη με εν φλιτζιάνι (ως μέτρον). Εμοίρασαν και από εν φλιτζιάνι κουκκιά. ’ρχισαν λοιπόν να σμίγουν ετούτο το ολίγον κουκκί και αλεύρι, εις την τέντζερην και να βάνουν (μέσα και) καβούρους στουμπίζοντές τους. O συνεργάτης του Kου Γ. Μεσθενέα τυπογράφου, καθήμενος εις την οικίαν μας, έσφαξεν και έφαγεν μίαν γάταν, και έβαλεν τον ψυχογυιόν του Στορνάρη και εσκότωσαν άλλην μίαν. Τούτος υπέμνησεν (εις) τους άλλους (να πράξουν το ίδιον), και εις ολίγας ημέραις γάτα δεν έμεινεν. O Αγιομαυρίτης ιατρός (Π. Στεφανίτσης) εμαγείρευσεν τον σκύλον του με λάδι, από το οποίον είχαμεν αρκετόν, και επαινούσεν το φαγί του ότι ήτον το πλέον νοστιμώτερον.

Oι στρατιώται πλέον αυθαδίασαν, και άρπαζαν οποιονδήποτε σκύλον ή γάταν εύρισκαν εις τον δρόμον. […]

Aρχίσαμεν, περί τας 15 Mαρτίου, ταις πικραλήθραις, χορτάρι της θαλάσσης· το εβράζαμεν πέντε φοραίς έως ότου έβγαινεν η πικράδα, και το ετρώγαμεν με ξείδι και λάδι ωσάν σαλάτα, (αλλά) και με ζουμί από καβούρους ανακατωμένον και τούτο. Eδόθησαν και εις τους ποντικούς, πλην ήτον ευτυχής όστις εδύνατο να πιάση έναν. Bατράχους δεν είχαμεν, κατά δυστυχίαν. Aπό την έλλειψην της θροφής αύξαναν αι ασθένειαι, πονόστομος και αρθρίτις. Eις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκόμασθον όταν μας έφθασεν γράμμα των απεσταλμένων (μας εις Nαύπλιον συσταίνον) να βαστάξωμεν 12 ημέραις, και να φάγωμεν (εν ανάγκη) ένας τον άλλον. […]

Εκείνην την ημέραν ένας Kραβαρίτης έκοψεν κρέας από το μηρί ενός φονευμένου και το έφαγεν […]

…μετά περίπου, από μίαν ώραν συζήτησιν, είπαν ότι δια να σωθή το περισσότερον μέρος ημών να προλάβωμεν τα αίτια, τα οποία υποπτεύομεν ότι εις την εσχάτην ώραν ή από δειλίαν ή από φιλοζωΐαν δύνανται να μας προδώσουν. Αποφασίσθη λοιπόν να φονεύσωμεν όσους αιχμαλώτους έχομεν εις φυλακήν, Τούρκους και Χριστιανούς, οίτινες υπηρετούσαν εις το δημόσιον, τη ιδίαν ώραν, και καθένας εά έχει ύποπτον κοντά του, ή Τούρκον ή Χριστιανόν, να τον φονεύση. Ο Τζιαβέλας επρόσταξεν να φονεύσουν αμέσως τον αγαπημένον του και πιστόν Αράπην Τούρκον, και το έβαλαν όλοι εις πράξιν. Αμέσως εφόνευσαν και έκοψαν όλους τους Κοζάκους, έως 30, όπου είχομεν μέσα, και άλλους μαστόρους, όπου δούλευαν (σ)τον εχθρόν (σκάπτοντες) και εσυλλήφθησαν (παρ’ημών), καθώς και όλους τους Τούρκους. Η καρδία μας εσκληρύνθη τότες τόσον, ώστε δεν ηξεύραμεν ( τι εκάμναμεν). Ο αυτάδελφός μου Μήτρος (Κασομούλης), αναλαβών έως τότες από την ασθένειαν και ειδοποιηθείς τούτο, έτρεξεν και έκοψεν δώδεκα μόνος του εις την ακρογιαλιάν. Ήλθεν καθημαγμένος από τα πόδια έως το κεφάλι, χαρούμενος. Ετρόμαξεν η ψυχή μου· τον επίπληξα διότι μόνον αυτός επιχειρίσθη, ως πελεκάνος, να κόψη τόσους.

-Ε, λέγει, άφησέ με τώρα· 500 κόπτω, κι’ άλλους (ακόμη), αν μου πέσουν εις το χέρι. (Έπειτα) τι μας έμεινεν πλέον (τώρα) παρά να πιούμεν (και) αίμα, διότι δεν έχομεν τίποτες να φάγωμεν;

Ο κανιβαλισμός έχει τη δική του ιστορία (στο DNA σου)

Στο παρακάτω απόσπασμα από άρθρο του National Geographic παρουσιάζεται η έρευνα του μοριακού βιολόγου Σάιμον Μιντ πάνω σε μεταλλάξεις του ανθρώπινου DNA που σχετίζονται με κανιβαλιστικές συνήθειες. Ο Μιντ υποστηρίζει ότι συγκεκριμένες μεταλλάξεις έχουν διαδοθεί σε ανθρώπινους πληθυσμούς καθώς προσέφεραν προστασία από ασθένειες που μεταδίδονται μέσω κανιβαλισμού.

Επιστήμονες από την Αγγλία, την Αυστραλία και την Παπούα Νέα Γουινέα υποστηρίζουν ότι ο κανιβαλισμός εξηγεί γιατί γονίδια που προστατεύουν από εγκεφαλικές ασθένειες οι οποίες μεταδίδονται από την κατανάλωση μολυσμένου κρέατος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα σε ολόκληρο τον κόσμο. […]

Οι ασθένειες πρίον, χαρακτηρίζονται από απώλεια συντονισμού, άνοια, παράλυση, και τελικά θάνατο. Σύγχρονα παραδείγματα είναι οι ασθένειες Creutzfeld Jacob και κούρου στους ανθρώπους και η νόσος των τρελών αγελάδων ή σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια στα ζώα. […]

Ο Σάιμον Μιντ και οι συνεργάτες του ξεκίνησαν την έρευνα τους στη φυλή Fore, έναν απομονωμένο ιθαγενή πληθυσμό που ζει στα βουνά της Παπούα Νέα Γουινέα. Οι Fore, σύμφωνα με τις προφορικές τους παραδόσεις, είχαν ένα έθιμο κανιβαλισμού των νεκρών στις νεκρώσιμες τελετές.

Η παράδοση πιστεύεται ότι ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και συνεχίστηκε μέχρι που Δυτικοί άποικοι την κατάργησαν στα 1950. Οι άντρες έτρωγαν το καλύτερο κρέας, τους μυς, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά το μυαλό. Συνέπεια αυτής ήταν μια επιδημία κούρου σάρωσε τους Fore από το 1920 έως το 1960, σκοτώνοντας 200 ανθρώπους ετησίως. […] Οι γυναίκες και τα παιδιά ήταν περισσότερο ευπαθείς καθώς έτρωγαν το πιο μολυσμένο μέρος του σώματος, τα μυαλά. Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η κούρου δεν εμφανίστηκε σε κανένα Fore που γεννήθηκε μετά τα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Ο Μιντ και οι συνεργάτες του μελέτησαν τις γυναίκες που έπαιρναν μέρος στις νεκρώσιμες τελετές και βρήκαν ότι 23 από τις 30 βρέθηκαν θετικές σε ένα φυσιολογικό αντίγραφο του γονιδίου πρίον και ένα με τη μετάλλαξη M129V, κάτι που δείχνει ότι όσοι επέζησαν της επιδημίας είχαν γονιδιακή προστασία από την ασθένεια.

Οι ερευνητές, στη συνέχεια, ανέλυσαν την αλληλουχία του γονιδίου που παράγει την πρωτεΐνη σε πάνω από 2000 δείγματα (αντιπροσωπευτικά του συνόλου της παγκόσμιας γενετικής ποικιλομορφίας). Βρήκαν είτε την μετάλλαξη M129K είτε την E219K σε κάθε πληθυσμό.

Βασιζόμενοι σε επιπλέον συγκρίσεις με διάφορους πληθυσμούς και με DNA από χιμπατζήδες, ο Μιντ και οι συνεργάτες του βρήκαν ότι οι μεταλλάξεις αυτές εμφανίστηκαν περισσότερο από πριν 500 χιλιάδες χρόνια, κάτι που δείχνει ότι οι εκγεφαλοπάθειες ήταν διαδεδομένες στην ανθρώπινη ιστορία. Η αιτία της διάδοσης των ασθενειών αυτών είναι άγνωστη, αλλά οι ερευνητές υποθέτουν ότι ο κανιβαλισμός είναι ένας πιθανός υποψήφιος.

Παιδιά να κανιβαλίσουμε, αλλά ένας ένας

Το απόσπασμα από το παρακάτω άρθρο παρουσιάζει την πρωτοποριακή έρευνα των Βόλκερ Ρούντολφ και Τζάνις Αντόνοβιτς σχετικά με τη διάδοση περιστατικών ομαδικού κανιβαλισμού. Η μεθολογία του είναι ιδιαίτερα χρήσιμη και για τη μελέτη της σχέσης αφροδίσιων νοσημάτων και ομαδικών οργίων.

O Ρούντολφ και ο συνεργάτης του, Τζάνις Αντόνοβιτς, ήθελαν να δουν πόσο κοινές είναι ασθένειες που μεταδίδονται μέσω του κανιβαλισμού. Στα επιστημονικά αρχεία φαίνεται ότι, αν και ο κανιβαλισμός είναι αρκετά διαδεδομένος, εμφανίζεται από τα καρκινοειδή και τα έντομα μέχρι τα θηλαστικά, είναι ο κύριος τρόπος μετάδοσης σε δύο περιπτώσεις, την ασθένεια κούρου στους ανθρώπους και της Σαρκοκύστης στις σαύρες, όπου τα ερπετά τρώνε το ένα την ουρά του άλλου.

Οι ερευνητές συνδύασαν υπολογισμούς που χρησιμοποιούνται για να προβλέψουν πως μεταδίδονται οι ασθένειες σε ένα πληθυσμό με άλλους που εκτιμούν πως τα επίπεδα του θηρευτή μεταβάλλονται σε συνάρτηση με τα επίπεδα της λείας στο πλαίσιο του κανιβαλισμού. Αυτό που βρήκαν ήταν πως ο κανιβαλισμός ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος μετάδοσης όταν γινόταν ομαδικά παρά ατομικά, δεδομένα που δημοσιεύονται στο τεύχος της 7ης Μαίου του περιοδικού Proceedings of the Royal Society B.

“Ο ομαδικός κανιβαλισμός είναι πολύ σπάνιος στη φύση”, λέει ο Ρούντολφ. “Εκτός από τους ανθρώπους, το μοναδικό παράδειγμα είναι οι χιμπατζήδες, όπου αρσενικά συγκροτούν ομάδες για να επιτεθούν και να φάνε άλλους χιμπατζήδες. Ο κανιβαλισμός είναι πολύ συνηθισμένος στη φύση, αλλά συνήθως ένας προς έναν”.

Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να μελετηθούν οι περιπτώσεις που όντως πραγματοποιείται ομαδικός κανιβαλισμός, σημειώνουν οι ερευνητές. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι τα νεαρά άτομα συγκεκριμένων εντόμων και αραχνιδίων τρώνε τις μητέρες τους και τα αρσενικά λιοντάρια τρώνε τα μικρά τους όταν αποκτήσουν νέα χαρέμια. O Rudolf σκοπεύει να διερευνήσει πως συνδέονται ο κανιβαλισμός και οι δυναμικές στις ομάδες σε πειράματα σε έντομα.

“Είναι πολύ ενδιαφέρον,” λέει ο Νατ Χόλαντ από το Rice University στο Χιούστον που ειδικεύεται στην οικολογία πληθυσμών. Εγείρει το ερώτημα αν η οι επιδημίες σεξουαλικώς μεταδιδόμενων ασθενειών στους ανθρώπους σχετίζονται με το μέγεθος των ομάδων στα όργια. “Αυτές είναι κοινωνικές ασθένειες.”

Πόσο νόστιμο και τρυφερό ήταν το κωλ***κι της στον φούρνο

Ο Άλμπερτ Φις καταδικάστηκε και εκτελέστηκε το 1936 για τη δολοφονία της Γκρέις Μπαντ. Πριν τη σύλληψη του, έγραψε γράμμα στη μητέρα του θύματος περιγράφοντας τη σκηνή της δολοφονίας και τον επακόλουθο κανιβαλισμό του πτώματος της.

Αγαπητή μου Κα Μπαντ,

Το 1894 ένας φίλος μου μπάρκαρε μούτσος στο ατμόπλοιο Τακόμα, ο καπετάνιος Τζον Ντέιβις. Σάλπαραν από το Σαν Φρανσίσκο για το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα. Όταν έφτασαν εκεί, αυτός και δύο άλλοι βγήκαν στη στεριά και μέθυσαν. Όταν επέστρεψαν, το πλοίο είχε φύγει.

Εκείνη την εποχή η Κίνα μαστιζόταν από λιμό. Κρέας κάθε είδους πουλιόταν από 1 έως 3 δολάρια η λίβρα. Ήταν τέτοια η πείνα των φτωχών που όλα τα παιδιά κάτω των 12 πουλιόνταν για φαγητό προκειμένου να μη λιμοκτονήσουν οι υπόλοιποι. Ενα αγόρι ή κορίτσι κάτω των 14 δεν ήταν ασφαλές στους δρόμους. Μπορούσες να μπεις σε οποιοδήποτε μαγαζί και να ζητήσεις μπριζόλα – παιδάκια- ή βραστό κρέας. Θα σου φέρναν μέρος από το γυμνό κορμί ενός αγοριού ή κοριτσιού και θα σου έκοβαν όποιο κομμάτι ήθελες. Τα πισινά ενός αγοριού ή κοριτσιού που είναι το πιο νόστιμο μέρος του σώματος πουλιόταν σαν βοδινό φιλέτο στη μεγαλύτερη τιμή.

Ο Τζον έμεινε εκεί όσο χρειαζόταν για να αναπτύξει μια προτίμηση στο ανθρώπινο κρέας. Με την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη έκλεψε δύο αγόρια, ένα 7 ετών και ένα 11. Τα πήρε σπίτι του, τα ξεγύμνωσε και τα έδεσε σε μια ντουλάπα.  Μετά έκαψε ότι είχαν πάνω τους. Πολλές φορές κάθε μέρα και νύχτα τα ράπιζε στα οπίσθια -τα βασάνιζε- για να κάνει το κρέας τους νόστιμο και τρυφερό. Πρώτα σκότωσε το εντεκάχρονο αγόρι, γιατί είχε το μεγαλύτερο πισινό και φυσικά το περισσότερο κρέας. Κάθε μέρος του σώματος του μαγειρεύτηκε και φαγώθηκε εκτός από το κεφάλι – κόκκαλα και εντόσθια. Ψήθηκε στο φούρνο (όλα του τα οπίσθια), βράστηκε, τηγανίστηκε και έγινε στιφάδο. Το μικρό αγόρι ήταν το επόμενο, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Εκείνη την εποχή, διέμενα στην οδό 409 E 100, στην εγγύς – δεξιά πλευρά. Μου έλεγε τόσο συχνά πόσο νόστιμη ήταν η ανθρώπινη σάρκα που αποφάσισα να δοκιμάσω.

Την Κυριακή, 3 Ιουνίου 1928, σας φώναξα στην οδό 406 W 15. Σας έφερα τυρί – φράουλες. Φάγαμε μαζί το μεσημέρι. Η Γκρέις κάθισε στα γόνατα μου και με φίλησε. Αποφάσισα ότι θα την φάω. Με το πρόσχημα ότι θα την πήγαινα σε ένα πάρτι. Είπατε Ναι μπορεί να έρθει. Την οδήγησα σε ένα άδειο σπίτι στο Γουεστσέστερ που είχα ήδη επιλέξει. Όταν φτάσαμε εκεί, της είπα να περιμένει έξω. Μάζεψε αγριολούλουδα. Ανέβηκα στον πάνω όροφο και έβγαλα όλα μου τα ρούχα. Ήξερα ότι αν δεν το έκανα θα τα λέρωνα με το αίμα της.

Όταν όλα ήταν έτοιμα πήγα στο παράθυρο και τη φώναξα. Μετά κρύφτηκα στην ντουλάπα μέχρι που μπήκε στο δωμάτιο. Όταν με είδε ολόγυμνο άρχισε να κλαίει και προσπάθησε να τρέξει να κατέβει τη σκάλα. Την άρπαξα και μου είπε ότι θα το πει στη μαμά της. Πρώτα την έγδυσα. Πως κλωτσούσε – δάγκωνε και γρατζούνιζε. Την έπνιξα μέχρι θανάτου, μετά την τεμάχισα σε μικρά κομμάτια ώστε να μπορώ να πάρω το κρέας μου σπίτι. Μαγείρεψα και το έφαγα. Πόσο νόστιμο και τρυφερό ήταν το κωλ***κι της στον φούρνο. Μου πήρε 9 μέρες για να φάω όλο της το σώμα. Δεν την γά***α αν και θα μπορούσα αν ήθελα. Πέθανε παρθένα.

Απόψεις, ενστάσεις και σχόλια παρακάτω ή εδώ @artemoo