Από το προφητικό φέιγ βολάν στο μοιραίο λάθος: Το χρονικό της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη

Ήταν το 39ο χτύπημα της 17 Νοέμβρη, συμπεριλαμβανομένων ληστειών και βομβιστικών επιθέσεων. Πριν από 35 χρόνια ακριβώς, στις 7:58 το πρωί, δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης. Τέσσερις σφαίρες τον τραυμάτισαν θανάσιμα στην Ομήρου, όπου ήταν το γραφείο του, πριν εκπνεύσει στον Ευαγγελισμό. Δύο κι άλλες δύο όταν πια είχε πέσει κάτω -μπροστά στο ασανσέρ-, για να τον αποτελειώσουν.

Ο 31χρονος -τότε- Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν αυτός που έδωσε τη χαριστική βολή με το διάσημο 45αρι (Colt, Model 1911 Α1) της ’17Ν’. Ο ‘φαρμακοχέρης’, όπως τον αποκαλούσαν στην ΕΛ.ΑΣ.

Η τρομοκρατική οργάνωση σκότωσε για πρώτη φορά πολιτικό. Ήταν το χτύπημα ορόσημο της 27χρονης δράσης της. Είχε προηγηθεί, στις 8 Μαΐου της ίδιας χρονιάς, η απόπειρα δολοφονίας του Γιώργου Πέτσου, ο οποίος ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης μέχρι το Μάρτιο του θυελλώδους -για την Ελλάδα- 1989.

Σύμφωνα με την προκήρυξη, ο Πέτσος επελέγη ως στόχος, επειδή θεωρήθηκε ο δεύτερος -κατά σειρά- ένοχος στο ‘σκάνδαλο Κοσκωτά’, μετά τον Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα.

“Χρησιμοποιείτο ο όρος εκτέλεση, όχι δολοφονία”

Ωστόσο, στη ’17Ν’ δεν χρησιμοποιούσαν τον όρο ‘δολοφονία’, αλλά ‘εκτέλεση’. Ο αγιογράφος, Σάββας Ξηρός (‘Μιχάλης’ ή ‘Σπύρος’) είχε δηλώσει -κατά την ανάκρισή του- μέσα από τον ‘Ευαγγελισμό’: “Για την ενέργεια (12 Μαρτίου 1991) κατά του Αμερικανού Ρόναλτ Στιούαρτ (στρατιώτης), που έγινε όπως ακριβώς αναφέρω στην προανακριτική μου απολογία, εγώ δεν κατάλαβα ποτέ το λόγο που έπρεπε να γίνει η ενέργεια αυτή, αλλά και εκτός από ‘μένα μέχρι σήμερα κανείς στην οργάνωση δεν ανέφερε στις συζητήσεις που είχαμε οτιδήποτε γι’ αυτήν την ενέργεια. Επικρατούσε μια βουβαμάρα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε ακουστεί μέσα στην οργάνωση η λέξη ‘δολοφονία’, ενώ στις άλλες ανθρωποκτονίες χρησιμοποιείτο ο όρος ‘εκτέλεση’“.

Την περίοδο του ‘Βρόμικου ’89’, η αστυνομία είχε ζητήσει από τους πολιτικούς να διαφοροποιούν τακτικά τα δρομολόγια προς τους συνήθεις προορισμούς τους, καθώς υπήρχε η υποψία ότι η ’17Ν’ θα χτυπήσει, με αφορμή την υπόθεση του Γιώργου Κοσκωτά. Ο Μένιος Κουτσόγιωργας -που επίσης είχε παραιτηθεί από την κυβέρνηση τον Μάρτιο, έπειτα από σειρά κατηγοριών- τηρούσε ευλαβικά τη συμβουλή. Η ανησυχία ότι η οργάνωση θα συνεχίσει με πολιτικούς στόχους, μετά τον Πέτσο, εντάθηκε όταν προπαγάνδισε το ‘λευκό’ και το ‘άκυρο’ για τις εκλογές της 18ης Ιουνίου. Εννέα ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, στις 9 Ιουνίου 1989, η ’17 Νοέμβρη’ πέταξε φέιγ βολάν στην Καλλιθέα και σε συνοικίες δυτικά της Αττικής. Το φέιγ βολάν έγραφε:

“Ψήφο σε Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. σημαίνει: Ναι, είμαι ηλίθιος συνεχίστε να με κλέβετε. Ψήφο στον Συνασπισμό σημαίνει: Δίνω εν λευκώ την ψήφο μου σε αυτούς που στηρίζουν απατεώνες, σε αυτούς που τα κάνουν πλακάκια μαζί τους πίσω από την πλάτη μου. Άκυρο, 17Ν, Λευκό, Αποχή σημαίνει: Αποδοκιμάζω ενεργά τόσο τους κλέφτες, όσο και τα κολλητήρια που τους στηρίζουν πολιτικά. Σας ξέρω σαν κάλπικες δεκάρες, σας έχω στην μπούκα. Σε όποια πολιτική λιτότητας θα είμαι σκληρός αντίπαλος και εχθρός. Σας αρνούμαι το δικαίωμα να μιλάτε εν ονόματί μου. Είμαι αντίθετος στον κοινοβουλευτισμό της ληστείας, της σήψης, της διαφθοράς, του εμπαιγμού, του ξεπουλήματος της χώρας. Άκυρο, 17Ν, Λευκό, Αποχή στις ‘Εκλογές’ του Ιούνη”.

Σ’ αυτές, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία ο Παύλος Μπακογιάνης, ενώ ο Συνασπισμός προέκυψε από τη συμμαχία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, της Ελληνικής Αριστεράς και άλλων κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου. Ήδη από τις 3 Ιανουαρίου, οι τέσσερις αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης – Ν.Δ., Χαρίλαος Φλωράκης – Κ.Κ.Ε, Λεωνίδας Κύρκος – Ε.ΑΡ., Κωστής Στεφανόπουλος – ΔΗΑ.ΑΝΑ) με διάβημά τους στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Χρήστο Σαρτζετάκη είχαν ζητήσει εκλογές, ενώ από το 1987 είχαν αρχίσει τα δημοσιεύματα για τον Γιώργο Κοσκωτά, αλλά και για την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και τα στελέχη της, με αποκορύφωμα αυτό της γαλλικής ‘Libération’ που χαρακτήριζε “Αποθήκη σκανδάλων” το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Με χρήματα από τις ΔΕΚΟ στηρίχθηκε η Τράπεζα Κρήτης, που είχε εξαγοράσει ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού, ενώ το 1988 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. -με νομοθετική διάταξη- απαγόρευσε στην Τράπεζα της Ελλάδος να ανοίγει τους λογαριασμούς των μελών των διοικητικών συμβουλίων των Τραπεζών, για να προστατευθεί ο Κοσκωτάς. Ήταν ο λεγόμενος ‘κουτσονόμος’ του Κουτσόγιωργα. Στις 20 Μαρτίου 1989, ο δικηγόρος Ιωάννης Μαντζουράνης έστειλε σημείωμα 20 σελίδων στον Τύπο, μέσα από τη φυλακή του Κορυδαλλού. Ανέφερε ότι ο Κουτσόγιωργας είχε χρηματιστεί από τον Κοσκωτά με 2 εκατ. δολάρια. Οι εκλογές ήταν μονόδρομος και μοναδικοί σύμμαχοι που είχαν απομείνει στον Ανδρέα Παπανδρέου στον έντυπο Τύπο (είχε και την ΕΡΤ) ήταν η ‘Αυριανή’ και η ‘Επικαιρότητα’ του Σωκράτη Κόκκαλη. Η Ν.Δ. με 44,28% δεν πέτυχε αυτοδυναμία και συνέπραξε με τις αριστερές δυνάμεις προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη. Λίγες ημέρες μετά, στις 13 Ιουλίου, ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. νυμφεύθηκε τη Δήμητρα Λιάνη.

Τα μέλη της 17Ν περιγράφουν τη δολοφονία

“Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα υπήρχε το σκάνδαλο Κοσκωτά. O ‘Λάμπρος’ (Αλέξανδρος Γιωτόπουλος) αποφάσισε ότι έπρεπε να γίνουν δύο ενέργειες με στόχους έναν του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και έναν της Ν.Δ. γιατί θεωρούσε αυτά τα δύο κόμματα υπεύθυνα για το σκάνδαλο. Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε επιλέξει ως στόχο το βουλευτή, Πέτσο. O ‘Λάμπρος’ μάλιστα, πριν από την ενέργεια είχε συντάξει και σχετική χειρόγραφη προκήρυξη. Εγώ διάβασα την προκήρυξη, αλλά δεν πίστεψα τους λόγους που ανέφερε γιατί ήξερα ότι ήταν άνθρωπος της εκκλησίας και δεν τον θεωρούσα υπεύθυνο (εννοεί τον Πέτσο). […]

O ‘Λουκάς’ (Δημήτρης Κουφοντίνας) κοίταζε πότε θα φανεί ο στόχος και με ειδοποίησε ότι έρχεται. Όταν το αυτοκίνητο του Πέτσου πέρασε από το σημείο που ήταν το παγιδευμένο αυτοκίνητο, πάτησα το μπουτόν του τηλεχειρισμού, και έγινε η έκρηξη, με τα γνωστά αποτελέσματα. Θέλω εδώ να σας πω ότι εγώ επίτηδες πάτησα το μπουτόν καθυστερημένα για να μην σκοτωθεί ο Πέτσος, γιατί δεν πίστευα σε αυτή την ενέργεια, για τους λόγους που προανέφερα. O ‘Λουκάς’ μού ζήτησε εξηγήσεις γιατί ατύχησα και εγώ δικαιολογήθηκα ότι τάχα μία διερχόμενη γυναίκα μού εμπόδισε την ορατότητα”, ανέφερε ο Σάββας Ξηρός στην προανακριτική του απολογία στις 20/07/2002.

“Σε συνάντηση που είχαμε στα μέσα Αυγούστου 1989 εγώ, ο ‘Λάμπρος’, ο ‘Λουκάς’ και ο ‘Μιχάλης’ (Σάββας Ξηρός) με πρόταση του ‘Λουκά’ και του ‘Λάμπρου’ αποφασίσαμε την εκτέλεση του βουλευτή Μπακογιάννη. […] Την εκτέλεση έκαναν ο ‘Λουκάς’, ο ‘Μιχάλης’ και ο ‘Χάρης’ (Ηρακλής Κωστάρης), χωρίς να ξέρω ποιος πυροβόλησε. Μετά την εκτέλεση και οι τρεις ήρθαν πεζή στο αυτοκίνητο, όπου ήμουν εγώ. Μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης, δυο-τρεις φορές εγώ και ο ‘Λουκάς’ κάναμε παρατήρηση στα γραφεία του βουλευτή”, υπογράμμισε ο Βασίλης Τζωρτζάτος (‘Σταμάτης’) στην προανακριτική του κατάθεση. Ο Χριστόδουλος Ξηρός στην κατάθεσή του δήλωσε: “Στη δολοφονία του Μπακογιάννη εγώ δεν συμμετείχα, πλην όμως, απ’ όσα άκουσα στην οργάνωση, την ομάδα αποτελούσαν ο ‘Σταμάτης’, ο αδελφός μου ο Σάββας, ο ‘Λουκάς’, ο ‘Χάρης’ και ο ‘Λάμπρος‘”.

Ο Σάββας Ξηρός περιγράφει: “Στην ενέργεια αυτή πήραμε μέρος εγώ, ο ‘Λουκάς’ και ο ‘Χάρης’. Ίσως και τέταρτο άτομο που χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός IXE αυτοκινήτου δίθυρου, κίτρινου χρώματος με δύο πόρτες. Στο σημείο πήγαμε εγώ, ο ‘Λουκάς’ και ο ‘Χάρης’. Το σημείο είναι στην οδό Σόλωνος στο γραφείο του Μπακογιάννη. Εγώ έμεινα απέξω στο απέναντι στην είσοδο, στο πεζοδρόμιο επί της οδού Σόλωνος. H αποστολή μου ήταν να δω όταν φτάσει το αυτοκίνητο του βουλευτή, πόσα άτομα θα κατέβαιναν απ’ αυτό και δια σήματος να ειδοποιήσω τον ‘Λουκά’ και τον ‘Χάρη’.

Σε κάποια στιγμή το αυτοκίνητο ήρθε και κατέβηκαν δύο άτομα, δηλαδή ο Μπακογιάννης και μία κοπέλα που φορούσε κόκκινη ζακέτα. Εγώ ειδοποίησα, σύμφωνα με το σχέδιο, ότι είναι δύο άτομα και νόμιζα ότι η επιχείρηση θα ματαιωθεί. Παρ’ όλα αυτά ο ‘Λουκάς’ και ο ‘Χάρης’ μπήκαν στην είσοδο και εγώ άκουσα δύο πυροβολισμούς και ύστερα από λίγο άλλους δύο. Από το σημείο βαδίζοντας φύγαμε και αφού επιβιβασθήκαμε στο αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο τέταρτος, κινηθήκαμε στον περιφερειακό του Λυκαβηττού και εγκαταλείψαμε το αυτοκίνητο στη Νεάπολη. Εδώ θυμήθηκα ότι λίγο μετά τους πυροβολισμούς μία γυναίκα έπαθε υστερία και τσίριζε. Εγώ της συνέστησα ψυχραιμία”.

Το λάθος του αστυνομικού

Η Ντόρα Μπακογιάννη στη μαρτυρία της στη δίκη της 17Ν, ανέφερε ότι ο Παύλος Μπακογιάννης  το βράδυ πριν από τη δολοφονία του ήταν στα γραφεία του Συνασπισμού. Γι’ αυτό, εκείνο το μοιραίο για τη ζωή του πρωινό είπε στον φρουρό του να μην τον συνοδεύσει ως το γραφείο του, στο Κολωνάκι.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας στο βιβλίο του ‘Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη’ γράφει: “Εκείνο το πρωινό στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, από το αυτοκίνητο του Μπακογιάννη κατέβηκε πρώτα η κοπέλα, φορούσε ένα κόκκινο πουλόβερ. Πίσω της, μερικά βήματα, προχωρούσε ο Μπακογιάννης. Ο οδηγός αυτή τη φορά δεν περίμενε καθόλου. Έστριψε βιαστικός με το αυτοκίνητο αριστερά στην Ομήρου. Ο θυρωρός γνώριζε την κοπέλα. Δεν τη σταμάτησε όπως έκανε με όλους όσοι έμπαιναν. Οι δύο της 17Ν (ο ίδιος και ο Ηρακλής Κωστάρης), ακολούθησαν ολόκληρο σχέδιο: Ντυμένοι με κουστούμια, κρατώντας ένα μεγάλο φάκελο, μπήκαν στην είσοδο της διπλανής πολυκατοικίας, την ώρα ακριβώς που σταματούσε το αυτοκίνητο του Μπακογιάννη στη γωνία. Την ώρα που έμπαινε βιαστικός ο Μπακογιάννης στην πολυκατοικία του γραφείου, οι δύο τον ακολούθησαν γρήγορα. Η κοπέλα είχε ανοίξει την πόρτα του ασανσέρ στον Μπακογιάννη, του χαμογελούσε”.

Όταν έφυγαν από το σημείο, όπου πυροβόλησαν το βουλευτή Ευρυτανίας της ΝΔ, κατέφθασε αστυνομικός της ομάδας Ζήτα. Η γυναίκα που -κατά τον Ξηρό- τσίριζε έδειξε έναν από τους τρομοκράτες στη γωνία Ομήρου και Σκουφά. Αυτός, πέταξε στο έδαφος την έγγραφη ανάληψη ευθύνης από τη 17Ν. Ο αστυνομικός, σύμφωνα με την κατάθεσή του, έσκυψε να τη μαζέψει κι έχασε τον τρομοκράτη.

Οι λόγοι που επέλεξαν τον Παύλο Μπακογιάννη ως στόχο -σύμφωνα με όσα καταγράφονται και στο εν λόγω βιβλίο του Κουφοντίνα- ήταν δύο: Το θύμα τους είχε σχεδιάσει τη στρατηγική της συγκυβέρνησης της ΝΔ και του Συνασπισμού και είχε δουλέψει γι’ αυτή, ενώ θεωρούσαν ότι βοήθησε τον Γιώργο Κοσκωτά να γίνει ισχυρός εκδότης, να κάνει δηλαδή το πρώτο βήμα. Συνέλεγαν τις πληροφορίες τους είτε από παρακολουθήσεις, αλλά και από τον Τύπο, όπως αναφέρουν στις καταθέσεις τους. Δολοφόνησαν τον βουλευτή της ΝΔ την ημέρα που η Βουλή επρόκειτο ν’ αποφασίσει, αν θα παρέπεμπε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Παραπέμφθηκε.

Στη 12σέλιδη προκήρυξη με τίτλο Άρχισε η κάθαρση και ημερομηνία 18.9.1989 η 17Ν αναφέρει: “Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε τον απατεώνα και ληστή του λαού Μπακογιάννη. Ο κύριος αυτός είναι υπεύθυνος όχι μόνο γιατί έκλεψε τα πρώτα 60 εκατομμύρια του ιδρυτικού κεφαλαίου της Γραμμής αλλά και για τις εκατοντάδες εκατομμύρια που είτε έκλεψε μαζί με τον συνεργάτη του Κοσκωτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου Γραμμής, αλλά και για την αγορά μέσω της Γραμμής της Τράπεζας Κρήτης”. Ως συνυπεύθυνους του σκανδάλου Κοσκωτά ανέφεραν τους: Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Πέτσο, Ρουμελιώτη και Χαλικιά, ενώ υποστήριξαν ότι η ΝΔ και ο Συνασπισμός εξαπάτησαν χυδαία τον ελληνικό λαό και ότι με τη χωρίς προσχήματα στάση τους βοηθούσαν στην παραγραφή των εγκλημάτων.

Οι αντιδράσεις μετά τη δολοφονία

Ο Χαρίλαος Φλωράκης, επικεφαλής του Συνασπισμού, σύμφωνα με τον ‘Ελεύθερο Τύπο’ έδειξε την εφημερίδα ‘Αυριανή’ ως υπεύθυνη για τη δολοφονία του Μπακογιάννη: “Η ‘Αυριανή’ προετοίμασε το έγκλημα της 17Ν”. Πράγματι, η ‘Αυριανή’ χτυπούσε τον Μπακογιάννη.

Την Τετάρτη 27.9.1989, η ‘Αυγή’ έγραψε: “Η 17Ν ήξερε τι επιδίωκε: Να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τη διαδικασία της κάθαρσης. Να δημιουργήσει κλίμα έντασης και αναταραχής. Να αναιρέσει τη βούληση του ελληνικού λαού να πορευθεί ομαλά προς τις επικείμενες εκλογές και φυσικά να ”αποδείξει” ότι τα σκάνδαλα του καλαμποκιού ή των υποκλοπών ή του Κοσκωτά δεν είναι δα μια τόσο σοβαρή υπόθεση, ώστε να ασχολούμαστε με αυτήν”. Ο Χαρίλαος Φλωράκης και σε αυτό το φύλλο καταφέρθηκε κατά της ‘Αυριανής’: “Οι αυριανιστές ήσαν οι μόνοι που δεν αισθάνθηκαν για τον φόνο του Μπακογιάννη ντροπή. Κάποιοι βέβαια εμφανίστηκαν υποκριτικά συντετριμμένοι. Ενώ κάποιοι άλλοι -θρασείς, προκλητικοί, αγριάνθρωποι- δεν απέκρυπταν τον επόμενο στόχο τους: ”Μετά τον Μπακογιάννη”, έλεγαν, ”σειρά έχει ο Κύρκος”!”.

Η ‘Απογευματινή’ θεώρησε υπεύθυνο το ΠΑ.ΣΟ.Κ.: “Πολιτικοί αρχηγοί: Να οι ηθικοί αυτουργοί. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ πίσω απ’ τους φονιάδες. Άμεση σχέση κινήματος και εκτελεστών” και ο ‘Ελεύθερος Τύπος’ της ίδιας ημέρας έγραφε: “Χτύπησε η πασοκική 17 Νοέμβρη”.

Πράγματι οι έρευνες της αστυνομίας στράφηκαν προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών του κράτους μπήκαν στο διαμέρισμα του προσωπικού συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου, Μιχάλη Ζιάγκα. Αναζήτησαν το 45άρι της 17Ν, αλλά δεν βρήκαν κάτι. Η επικήρυξη των δολοφόνων έφτασε τα 500 εκατομμύρια δραχμές.

Και δεύτερη προκήρυξη

Η δολοφονία του Μπακογιάννη ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και η 17Ν έστειλε και δεύτερη προκήρυξη στις 9 Οκτωβρίου, στην οποία ανέφερε ότι έχει λαϊκό έρεισμα. Ενημέρωσε ότι στις εκλογές του Ιουνίου πήρε -μαζί με τις άλλες οργανώσεις του ‘ένοπλου κόμματος’- το 2%-3%: “Τουλάχιστον 260-325.000 συμφωνούν και επιδοκιμάζουν τις ενέργειες”.

Στη δεύτερη προκήρυξη, η 17Ν έδωσε και επιπλέον εξηγήσεις, αναφέροντας πως ναι μεν η οργάνωση δεν αποδέχεται το αστικό νομικό πλαίσιο και καθεστώς, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν το λαβαίνει υπόψη της, συμπληρώνοντας πως μετά τη δολοφονία του Μπακογιάννη, στήθηκε μια διαφημιστική καμπάνια που είχε σαν στόχο να διαγράψει τις κατηγορίες εναντίον του σαν να μην υπήρξαν. Για τη ’17Ν’ η καμπάνια αυτή ήταν μια προσπάθεια του πολιτικού κόσμου να περιφρονήσει και να τρομοκρατήσει την ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Η πορεία του Παύλου Μπακογιάννη

Κατά τραγική ειρωνεία την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Παύλος Μπακογιάννης εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση η χρηματοδότηση του προγράμματος -που ο ίδιος είχε καταρτίσει- για την Ευρυτανία. Ήταν 54 ετών, πατέρας δύο παιδιών -της Αλεξίας και του Κώστα-, όταν δέχθηκε τις τέσσερις σφαίρες και ξεψύχησε.

Η φιλοσοφία της συναίνεσης, της άμβλυνσης των διαχωριστικών γραμμών και της παύσης των διχαστικών τάσεων τον χαρακτήριζε. Εισηγήθηκε, εκ μέρους της Ν.Δ., το νομοσχέδιο για την απάλειψη των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου που έγινε Νόμος εκείνο το καλοκαίρι.

Αιχμή της πολιτικής του ήταν η Εθνική Συμφιλίωση. Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1935 στην Ευρυτανία. Γιος του παπα – Κώστα και της Ειρήνης. Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κι έπειτα συνέχισε στο Μόναχο, όπου πήρε πτυχίο Πολιτικής Οικονομίας και Πολιτικών Επιστημών.

Δίδαξε Πολιτικές Επιστήμες και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Τη δεκαετία του ΄60 διηύθυνε το ελληνόφωνο πρόγραμμα της ραδιοφωνίας της Βαυαρίας.  Ήταν διευθυντής όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς ενεργά με εκπομπές.

Στο Μόναχο γνώρισε τη Ντόρα Μητσοτάκη, την οποία παντρεύτηκε το 1974. Επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάσθηκε στο «Βήμα». Το 1982 ανέλαβε εκδότης – διευθυντής του περιοδικού “ΕΝΑ”. Τον Νοέμβριο του 1985 έγινε πολιτικός σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ. Κώστα Μητσοτάκη.

Τα θύματα της ’17Ν’ μέχρι τις 26/09/1989

23 Δεκεμβρίου 1975

Δολοφονία του σταθμάρχη (αρχηγού) της CIA, Ρίτσαρντ Γουέλς.

14 Δεκεμβρίου 1976

Δολοφονία του απότακτου αστυνομικού, βασανιστή κατά τη Δικτατορία, Ευάγγελου Μάλλιου.

16 Ιανουαρίου 1980

Δολοφονία του υποδιοικητή των ΜΑΤ, Παντελή Πέτρου και του οδηγού του Σωτήρη Σταμούλη.

15 Νοεμβρίου 1983

Δολοφονία του πλοίαρχου -ανώτερου στελέχους της αμερικανικής αποστολής Jusmagg-, Τζορτζ Τσάντες και του οδηγού του, Νίκου Βελούτσου.

24 Δεκεμβρίου 1984

Δολοφονία του αστυνομικού Χρήστου Μάτη, κατά τη διάρκεια ληστείας. Ήταν σκοπός της Εθνικής Τράπεζας στα Πετράλωνα.

21 Φεβρουαρίου 1985

Δολοφονία του εκδότη της “Απογευματινής”, Νίκου Μομφεράτου και του οδηγού του, Παναγιώτη Ρουσσέτη.

26 Νοεμβρίου 1985

Ανατίναξη κλούβας των ΜΑΤ, στο Κάραβελ. Σκοτώνεται ο αρχιφύλακας, Νίκος Γεωργακόπουλος.

8 Απριλίου 1986

Δολοφονία του βιομηχάνου, Δημήτρη Αγγελόπουλου (πρόεδρος της Χαλυβουργικής).

1 Μαρτίου 1988

Δολοφονία του βιομηχάνου, Αλέξανδρου Αθανασιάδη.

28 Ιουνίου 1988

Δολοφονία Αμερικανού πλοιάρχου, στρατιωτικού ακόλουθου της πρεσβείας των ΗΠΑ, Ουίλιαμς Νορντίν.

10 Ιανουαρίου 1989

Έξι σφαίρες στα πόδια του εισαγγελέα, Κωνσταντίνου Ανδρουλιδάκη. Πέθανε τον Φεβρουάριο έπειτα από σειρά ιατρικών λαθών και ακρωτηριασμούς.

26 Σεπτεμβρίου 1989

Δολοφονία του βουλευτή της ΝΔ, Παύλου Μπακογιάνη στην Ομήρου, Κολωνάκι.

Στο κείμενο, από τη 17 Νοέμβρη αναφέρονται οι:

Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ‘Λάμπρος’ ή ‘Ψηλός’

Δημήτρης Κουφοντίνας, ‘Λουκάς’

Χριστόδουλος Ξηρός, ‘Μανώλης’

Σάββας Ξηρός, ‘Μιχάλης’ ή ‘Σπύρος’

Βασίλης Τζωρτζάτος, ‘Σταμάτης’

Ηρακλής Κωστάρης, ‘Χάρης’ ή ‘Τάκης’