Εξαιρετικά αφιερωμένο: ΕΙΡ, πειρατές και μαγικό ραδιόφωνο

Αυτό ακριβώς δηλαδή που κάνει ο τρομερός Νάσος Κοντοπάνος, κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή (13:00-14:00), στη δική του εκπομπή στον Legend 88.6, δίνοντας την ευκαιρία στους ακροατές του, είτε να βγουν ζωντανά στον αέρα καλώντας στο 213 09 09 799, για να διαλέξουν το τραγούδι που θέλουν να ακούσουν μαζί με μια αφιέρωση, είτε να στείλουν μήνυμα στον λογαριασμό του σταθμού σε Facebook και Instagram ή στη διεύθυνση [email protected], γράφοντας εκεί τη μουσική τους επιλογή!

Πρέπει να γυρίσουμε αρκετά χρόνια πίσω, για να βρούμε το ξεκίνημα αυτής της τόσο διαδεδομένης όσο και αγαπημένης ραδιοφωνικής συνήθειας, που μετατρέπει έστω και για λίγο τους ακροατές σε “παραγωγούς”, αφού με την ανάγνωση της αφιέρωσης και το άκουσμα της μουσικής επιλογής, αυτός που βρίσκεται μπροστά στον δέκτη, “μεταφέρεται” στην ουσία πίσω από το μικρόφωνο, διαμορφώνοντας για τα επόμενα λεπτά το ίδιο το πρόγραμμα, τόσο με την πρόζα/αφιέρωσή του, όσο και με το τραγούδι που ακολουθεί.

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το ραδιόφωνο έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα – σε πειραματικό στάδιο – τη δεκαετία του ’20, δηλαδή πριν έναν αιώνα. Ο επίσημος – κρατικός – φορέας δημιουργήθηκε το 1938 και χρησιμοποιήθηκε από τον Μεταξά ως μέσο προπαγάνδας, μεταπολέμικά όμως άρχισε να παίρνει τον ενημερωτικό και ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, φτάνοντας τη δεκαετία του ’60 να γίνει η βασικότερη πηγή διασκέδασης – και η μοναδική ίσως στην ελληνική επαρχία. Παρά το γεγονός ότι η τηλεόραση έκανε και εκείνη τα πρώτα της βήματα μέσα στην ίδια δεκαετία, δεν επηρέασε καθόλου την ανάπτυξη του ραδιοφώνου, κυρίως επειδή η πρόσβαση σε μια ραδιοφωνική συσκευή ήταν πολύ πιο εύκολη – ιδίως οικονομικά – για το πλατύ κοινό.

Ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ’50, με την έλευση του ηλεκτρισμού σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας, αποκτήθηκαν και τα πρώτα – εισαγόμενα – ραδιόφωνα (κυρίως από τα τοπικά καφενεία), τα οποία χρειάζονταν κάποια λεπτά για να εκπέμψουν, μέχρι να ζεσταθούν οι λυχνίες τους! Φαντάζομαι, οι πιο παλιοί θα θυμούνται το σήμα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ), με το οποίο ξεκινούσε το πρωινό πρόγραμμα, τον θρυλικό “τσοπανάκο”. Κατόπιν ο εθνικός ύμνος και αμέσως μετά η πρωινή γυμναστική – σουηδική παρακαλώ – με τη συνοδεία… πιάνου και τα αξέχαστα “άρξασθε”!

Ακολουθούσε μια ακόμα ιστορική εκπομπή, το “πρωινό ξύπνημα” με τη θεία Λένα και το αξέχαστο “Καλημέρα σας παιδιά, τραλαλά τραλαλά”, αλλά και το κλείσιμο “Τώρα πέρασε η ώρα, φεύγουμε κι εμείς παιδιά”, ενώ υπήρχαν και τα δημοφιλέστατα ραδιοφωνικά σίριαλ με φωνές πασίγνωστων ηθοποιών της εποχής. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση για να πω ότι υπάρχει η – λανθασμένη – αντίληψη ότι οι επιλογές τραγουδιών και οι αφιερώσεις εμφανίστηκαν για πρώτη φορά από τους λεγόμενους πειρατικούς σταθμούς, όμως αυτό δεν ισχύει. Ήταν στην ΕΙΡ, εκεί που πρωτοπαρουσιάστηκε αυτή η διαχρονική ραδιοφωνική συνήθεια και μάλιστα με τεράστια επιτυχία.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ

Φυσικά τότε δεν υπήρχε ούτε διαδίκτυο, ούτε social media, ούτε κινητά, αλλά η επιθυμία – κυρίως – της αφιέρωσης σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο – που τότε συνήθως βρισκόταν μακριά – ήταν το ίδιο δυνατή με σήμερα. Υπήρχαν λοιπόν όχι μια, αλλά αρκετές μουσικές εκπομπές, στη διάρκεια των οποίων ακούγονταν οι μουσικές επιλογές και οι αφιερώσεις των ακροατών, αρκετά διαφορετικά διατυπωμένες από τις σημερινές, αλλά οπωσδήποτε με τον ίδιο στόχο: να στείλουν το μήνυμά τους εκμηδενίζοντας την απόσταση, αλλά και τη δεδομένη για την εποχή δυσκολία επικοινωνίας. Το περιεχόμενο των αφιερώσεων, μάς έχει προσφέρει ατελείωτα “διαμαντάκια” γραφικότητας, γεμάτα όμως τρυφερότητα και αγάπη για εκείνον/η που προορίζονταν.

Για παράδειγμα: “Ο Λουκής Καροπλέσης από την Ανάβρα Καρδίτσας, αφιερώνει το “Δε σε λησμονώ” του Στέλιου Καζαντζίδη στην αρραβωνιστικιά του, Μαρίτσα Κουρουπλή, που βρίσκεται στο χωριό Μολόχα, με την υπόσχεση να κατέβει τον Δεκαπενταύγουστο για να της πάει φρέσκα τσίγδαλα για τη γιορτή της”. Ή ας πούμε: “Ο Βαγγέλης ο Λιόντας από τα Σκουτερά Αγρινίου αφιερώνει στον αδερφό του, Κοσμά, που είναι φαντάρος στην Κόρινθο, το “Μου σπάσανε τον μπαγλαμά” με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση”! Οι “παραλήπτες” των αφιερώσεων κάλυπταν όλο το πιθανό φάσμα, όμως η αλήθεια είναι πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι “αποστολείς” ήταν αρσενικού γένους, αφού εκείνη την εποχή ήταν σχεδόν αδιανόητο για μια γυναίκα να αφιερώσει κάπου, ακόμα και αν επρόκειτο για συγγενή της.

Ανάμεσα σε χαρακτηριστικές εκπομπές του τότε ραδιοφώνου, όπως οι αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού, οι οδηγίες προς ναυτιλομένους, οι τιμές κλεισίματος του Χρηματιστηρίου Αθηνών, οι συμβουλές για τους αγρότες, οι αναγγελίες για θυελλώδεις ανέμους με τις απαραίτητες απαγορεύσεις απόπλου πλοίων, οι ποδοσφαιρικές μεταδόσεις, ο “μικρός παντογνώστης”, τα ταλέντα του Οικονομίδη και η απαραίτητη θεία λειτουργία της Κυριακής, υπήρχαν πάντα οι – αρκετές και με διάφορα είδη μουσικής – εκπομπές με τις αφιερώσεις τους, που έγιναν “μόδα” και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να γοητεύουν τους ακροατές με έναν μοναδικό τρόπο.

Μην ξεχνάμε φυσικά και τους περιφερειακούς σταθμούς, όλους υπό την “προστασία” του ΕΙΡ, που επίσης φιλοξενούσαν μουσικές εκπομπές με αφιερώσεις, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους ντόπιους να στείλουν με μεγαλύτερη ευκολία τα μηνύματά τους και τις επιλογές τους στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κάπως έτσι γεννήθηκε λοιπόν αυτή η συνήθεια, όμως “γιγαντώθηκε” από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60 και μετά, όταν έκαναν την παρουσία τους για πρώτη φορά οι λεγόμενοι “πειρατικοί” σταθμοί, με τους διαβόητους ραδιοπειρατές, ένα φαινόμενο που κυριάρχησε για δυο δεκαετίες στη χώρα μας, μέχρι τη νομιμοποίηση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας το 1987.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ “ΠΕΙΡΑΤΩΝ”

Οι “πειρατές” κατασκεύαζαν σταθμούς μικρής ισχύος, άρα και εμβέλειας, αρχικά στα μεσαία κύματα. Οι σταθμοί αυτοί ξεκίνησαν από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αλλά εξαπλώθηκαν και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, παίζοντας στη συντριπτική τους πλειοψηφία μουσική κάθε είδους. Υπήρξαν μεγάλα “σχολεία” κυρίως για τη νεολαία, αφού σε αυτούς ακουγόταν ροκ μουσική, αλλά και – στη διάρκεια της δικτατορίας – απαγορευμένοι Έλληνες συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και άλλοι. Όλοι αυτοί οι πειρατικοί σταθμοί είχαν κοινό στοιχείο τις αφιερώσεις και μόνιμο εφιάλτη το ραδιογωνιόμετρο της αστυνομίας, η οποία όταν τους έβρισκε, προχωρούσε σε κατάσχεση των συσκευών και κερνούσε ένα μπερντάκι τους πειρατές προς γνώση και συμμόρφωση…!

Το 1972 η Χούντα ψήφισε νόμο, σύμφωνα με τον οποίο, οι πειρατές που συλαμβάνονταν, ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν υπέρογκα πρόστιμα, όμως αυτό δεν εμπόδισε την αύξηση των πειρατικών ραδιοσταθμών, που στη δεκαετία του ’70 έφτασαν να μετριούνται σε χιλιάδες σε ολόκληρη την επικράτεια. Και βέβαια, όσο μεγάλωνε ο αριθμός των πειρατών, τόσο αυξανόταν και ο όγκος των εκπομπών που στηρίζονταν στις προτιμήσεις και τις αφιερώσεις των ακροατών, δίνοντας σε αυτή την αμφίδρομη σχέση έναν τελείως ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ποιος ήταν αυτός; Μα ακριβώς το γεγονός ότι ήταν οι ίδιοι οι ακροατές, εκείνοι που διαμόρφωναν στην ουσία το πρόγραμμα, μετατρέποντας τους εαυτούς τους σε παραγωγούς.

Αυτήν ακριβώς την αμφίδρομη σχέση θέλει να κάνει πραγματικότητα στη δική του εκπομπή και ο Νάσος Κοντοπάνος, κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή (13:00-14:00) στον Legend 88.6, εκεί όπου το δικό του ακροατήριο καλείται να στέλνει τις δικές του προτιμήσεις και αφιερώσεις, προκειμένου να ακουστούν ζωντανά στον αέρα, δίνοντας αυτή την ξεχωριστή ταυτότητα στις αγαπημένες σας πλέον “Legendary Αφιερώσεις”! Για να ακουστεί η φωνή σας και το αγαπημένο σας τραγούδι, για να γίνετε έστω και για λίγο οι ίδιοι παραγωγοί, για να κάνετε ακόμα πιο πολυσυλλεκτικό τον Legend 88.6!

Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70, οι πειρατές άρχισαν να φεύγουν σιγά-σιγά από τα μεσαία και να μεταφέρονται στα FM. Κάπου εκεί είχα κι εγώ την πρώτη επαφή μου μαζί τους. Θυμάμαι ότι οι παλαιότεροι από αυτούς, αυτοαποκαλούνταν με αριθμούς, είχαμε δηλαδή τον 1, τον 2, τον 12, τον 25 κλπ. Αυτοί οι αριθμοί αντιστοιχούσαν στην αρχαιότητα του κάθε πειρατή, δηλαδή ο 1 ήταν ο πρώτος που είχε στήσει πειρατικό σταθμό κοκ. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση και να πω ότι κάποια χρόνια αργότερα, το 1987, ο νούμερο 15 (καλή του ώρα όπου και αν βρίσκεται), μας είχε βοηθήσει να στήσουμε τον δικό μας – πειρατικό παρακαλώ – ραδιοφωνικό σταθμό στην κατάληψη του Γερμανικού Τμήματος στον 9ο όροφο της Φιλοσοφικής, στου Ζωγράφου!

ΒΑΣΙΚΑ… ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ!

Επανέρχομαι στους πειρατές, με τους οποίους είχαμε και μια αλλαγή στο ύφος και το περιεχόμενο των αφιερώσεων. Τα μηνύματα έγιναν είτε πιο “λαϊκά” (σε σταθμούς που έπαιζαν ανάλογη μουσική), είτε πιο “ροκ”, πιο απελευθερωμένα, πιο προχωρημένα για την εποχή τους (σε σταθμούς που έπαιζαν ροκ και γενικότερα ξένη μουσική). Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα, ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα και από τα δυο διαφορετικά “στιλ” μπορείτε να πάρετε, βλέποντας την ταινία “Βασικά… καλησπέρα σας” του Γιάννη Δαλιανίδη, που προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες τη σεζόν 1982/83, με πρωταγωνιστές τον Στάθη Ψάλτη, τον Σταμάτη Γαρδέλη, τον Πάνο Μιχαλόπουλο, τη Σοφία Αλιμπέρτη, την Καίτη Φίνου και τη Ρένα Παγκράτη.

Εκεί έχουμε δυο πειρατικούς ραδιοσταθμούς-ανταγωνιστές, το “Ράδιο Καψούρα”, που όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε παίζει λαϊκά και το “Studio 69” που παίζει ντίσκο και ροκ. Αμφότεροι στηρίζονται στις αφιερώσεις, με διαφορετικό ύφος φυσικά ο καθένας, αλλά και παρεμβολές του ενός στον άλλο. Έχουν μείνει ιστορικές οι ατάκες της ταινίας, κυρίως από τον Ψάλτη, που κάθε φορά που απευθύνεται στην αγαπημένη του Κούλα, μας χαρίζει επικές στιγμές γέλιου, όπως αυτές που θα δείτε στο βίντεο που αναρτήσαμε. Οι αφιερώσεις πάντως, απέκτησαν στο ξεκίνημα των 80s μια δική τους, σαφώς πιο αυθεντική φρασεολογία, στηριγμένη περισσότερο στην καθομιλούμενη, αλλά και στην αργκό.

Δημιουργήθηκαν φράσεις κλισέ, εμφανίστηκαν λέξεις και εκφράσεις κωδικοποιημένες, αλλά και παραγωγοί που με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, “χειρίζονταν” τις αφιερώσεις, όπως ο θρυλικός “267” (Μιχάλης Τσαουσόπουλος), που έστηνε ξεχωριστά happenings με τους ακροατές. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη στα πειρατικά ραδιόφωνα, μοναδική άλλωστε εναλλακτική επιλογή στην κρατική ραδιοφωνία, οπότε άρχισαν να εμφανίζονται σταθμοί με μόνιμο πρόγραμμα, ενώ σε αυτό συνέβαλαν πολύ και νέοι πειρατικοί σταθμοί οργανωμένοι αποκλειστικά από φοιτητές, που είχαν το προνόμιο να στεγάζονται σε πανεπιστημιακές σχολές, άρα δεν κινδύνευαν από την αστυνομία λόγω ασύλου.

Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ

Η μεγάλη αλλαγή ήρθε το 1987, όταν θεσμοθετήθηκε με νόμο η μη κρατική ραδιοφωνία. Ήδη από το 1986, όταν στις αυτοδιοικητικές εκλογές είχαν επικρατήσει στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά δήμαρχοι υποστηριζόμενοι από τη Νέα Δημοκρατία (Έβερτ, Κούβελας και Ανδριανόπουλος αντίστοιχα), είχαν γίνει κινήσεις για τη δημιουργία δημοτικών ραδιοσταθμών, αναγκάζοντας στην ουσία το ΠΑΣΟΚ να υποκύψει έναν χρόνο αργότερα και να άρει το κρατικό μονοπώλιο στις συχνότητες. Το πρώτο νόμιμο ιδιωτικό ραδιόφωνο που εξέπεμψε, ήταν ο Αθήνα 98.4 στις 31 Μαΐου του 1987. Την πρώτη περίοδο της ελέυθερης ραδιοφωνίας κυριάρχησαν οι δημοτικοί σταθμοί, οι οποίοι στη συνέχεια έδωσαν τη σκυτάλη στους αμιγώς ιδιωτικούς-εμπορικούς σταθμούς.

Η μορφή του ραδιοφώνου άλλαξε σημαντικά στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλοί πειρατές απορροφήθηκαν από νόμιμους ιδιωτικούς σταθμούς και σιγά-σιγά το φαινόμενο των πειρατικών ραδιοφώνων εξαφανίστηκε. Αμέτρητοι καινούργιοι σταθμοί δημιουργήθηκαν, ενώ την τελευταία δεκαετία έχουμε ένα νέο είδος ραδιοφώνου, το διαδικτυακό. Όμως, όσες αλλαγές και αν προέκυψαν τις τελευταίες δεκαετίες, η μουσική παρέμεινε πρωταγωνίστρια σε όλες τις συχνότητες. Και μαζί της, οι εκπομπές με τις επιλογές και τις αφιερώσεις των ακροατών αποδείχτηκαν διαχρονικά σταθερές και συνεπείς στις προτιμήσεις του κοινού, που δε σταμάτησε να συμμετέχει ενεργά, διαμορφώνοντας μια από τις πιο δυνατές ραδιοφωνικές συνήθειες.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ & ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ

Ας ασχοληθούμε τώρα λίγο περισσότερο με τις επιλογές και τις αφιερώσεις. Προφανώς στην πορεία αυτών των σχεδόν έξι δεκαετιών που στο ελληνικό ραδιόφωνο υπάρχουν αυτού του είδους οι εκπομπές, τα τραγούδια και τα μηνύματα που έχουν σταλεί στους παραγωγούς, μετριούνται σε εκατομμύρια. Φαντάζομαι – και μάλλον θα συμφωνήσετε μαζί μου – η πλειοψηφία αυτών μιλάει για αγάπες και έρωτες ανομολόγητους, ανεκπλήρωτους, παθιασμένους, τελειωμένους, μονόπλευρους, απελπισμένους, ό,τι τραβάει η ψυχή σας! Και βέβαια, οι αφιερώσεις ήταν ραδιοφωνικά “ραβασάκια” στην αγαπημένη ή τον αγαπημένο, ανάλογα με την περίπτωση και την περίσταση.

Αν θελήσουμε να φτιάξουμε μια λίστα – εννοείται αυθαίρετη – με τραγούδια που έχουν ζητηθεί από ακροατές κατ’ επανάληψη όλες αυτές τις δεκαετίες, συνοδευόμενα φυσικά από αφιερώσεις, νομίζω ότι παραθέτοντας κάποια από αυτά, σίγουρα θα πέσουμε μέσα. Μιλάμε για τραγούδια τόσο ελληνικά, όσο και ξένα, που στο πέρασμα των χρόνων έχουν γίνει τόσο “κλασικά” στο ραδιόφωνο, ώστε ακούγοντάς τα, συχνά λέμε “όχι ρε συ, πάλι αυτό; Βοήθεια!”. Όσο “έλεος” όμως και αν ζητάμε, τα συγκεκριμένα τραγούδια στοιχειώνουν και εμάς και τα αυτιά μας και τα ραδιόφωνα! Αλλά, από την άλλη, ό,τι κι αν λέμε εμείς, πρόκειται σαφέστατα για το “δίκιο” του ακροατή, που σώνει και καλά, αυτά θέλει να αφιερώσει.

Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά, ανεξάρτητα από την εποχή, αν και τα περισσότερα, από τότε που πρωτοακούστηκαν, κέρδισαν μια θέση σχεδόν στην αιωνιότητα! Παραθέτουμε μια ενδεικτική δεκάδα, με τυχαία σειρά, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι τα – πολύ όμορφα κατά τα άλλα – τραγούδια που ακολουθούν, δε μας φταίνε σε τίποτα. Απλά ούτε κι εμείς φταίμε να μας τα καρφώνουν με κομπρεσέρ στο κεφάλι και τα αυτιά με τέτοια συχνότητα, πείσμα και επιμονή. Καλή – λέμε τώρα – ακρόαση!

1. Νομίζω ότι χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, μια θέση στη λίστα κρατάνε από μόνοι τους οι Scorpions και όχι με ένα, αλλά με περισσότερα τραγούδια. Ξεκινώντας από το “Always somewhere” και το “Holiday”, περνώντας από το “Still loving you” και το “No one like you” και καταλήγοντας στο “Loving you Sunday morning” και το “When the smoke is going down”, η φωνή του Klaus Meine έχει παρασύρει χιλιάδες ερωτευμένους (κάθε γένους) στο να διαλέξουν κάποια από τις μπαλάντες τους και να τη συνοδεύσουν με ανάλογη αφιέρωση. Οπωσδήποτε all time classic!
2. Περνάμε τώρα σε ένα ελληνικό, του οποίου του έχουν αλλάξει τα φώτα στα καλοκαιρινά beach bar, στις παραλίες με την κιθάρα και βέβαια στα ραδιόφωνα ως μια διαχρονική επιλογή με αφιέρωση. Ο φουκαράς ο Πορτοκάλογλου και οι Φατμέ δεν φαντάζονταν ποτέ ότι το μεγάλο τους σουξέ του 1986, το “Καλοκαιράκι”, θα έφτανε σε σημείο να μας κάνει να τραβάμε τα μαλλιά μας (όσοι έχετε τέλος πάντων) από απελπισία, κάθε φορά που το ακούμε στα ερτζιανά ή οπουδήποτε αλλού.
3. Επιστρέφουμε στα ξένα και πάμε αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη στο “Dust in the wind” των Kansas, τεράστια επιτυχία του 1977, το οποίο σιγά-σιγά μετατράπηκε σε μικρό εφιάλτη, πρωταγωνιστώντας τόσο σε επιλογές όσο και σε αφιερώσεις, με την υποσημείωση ότι ίσως είναι το ραδιοφωνικό ροκ τραγούδι με τη μεγαλύτερη απήχηση στο γυναικείο κοινό. Εναλλακτικά, θα προσθέσω και το “Soldier of fortune” των Deep Purple, επίσης τοποθετημένο στο δρόμο με τις λεύκες του ελληνικού ραδιοφώνου…
4. Σειρά της ελληνικής δισκογραφίας, αυτή τη φορά με έναν ακόμα ραδιοφωνικό “εφιάλτη”, το “Να μ’ αγαπάς” του Ανδρέα Θωμόπουλου από την ταινία “Ο ασυμβίβαστος” με ερμηνευτή τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Πρέπει να έχει ζητηθεί μερικά εκατομμύρια φορές από ακροατές και ακροάτριες, που είτε νομίζουν ότι το τραγούδι είναι του Ρόκκου, είτε αγνοούν ότι ο Παύλος δεν το τραγούδησε ποτέ ξανά μετά την ηχογράφηση για την ταινία. Καμία σωτηρία…
5. Επόμενος στη λίστα ο John Lennon και – δυστυχώς – το υπέροχο “Imagine”, χιλιοταλαιπωρημένο κι αυτό, ίσως από το πλέον ετερόκλητο κοινό στην ιστορία της ελληνικής ραδιοφωνίας. Δεν είναι μόνο το εύρος των ακροατών που το ζητάει και το ξαναζητάει από τους παραγωγούς, είναι και οι αφορμές για τις οποίες επιλέγεται, που εύκολα φτιάχνουν ένα μωσαϊκό ακατανόητης ποικιλίας, που μπορεί να ξεκινήσει από την παγκόσμια ευχή για ειρήνη και να καταλήξει στην καψούρα για την – όποια – Ειρήνη!
6. Ακολουθεί άλλη μία ραδιοφωνική “τραγωδία” με τους Λαθρεπιβάτες και το “Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε”, που μακάρι δηλαδή τη μέρα που το έγραψε ο Παντελής Θαλασσινός να είχε πέσει για ύπνο. Και εδώ έχουμε ευρύτατη ραδιοφωνική επιλογή του ακροατηρίου, με μια εσάνς αχαλιναγώγητης διάθεσης για καλοκαιρινό ξεσάλωμα, που όμως φρενάρει απότομα στο “να πάμε κατευθείαν για δουλειά”, αφήνοντας μόνη της τη φωνή του βραδινού εκφωνητή να προλογίζει το τραγουδάκι για εκατομμυριοστή φορά.
7. Γυρνώντας στα ξένα, έχουμε μια διπλή επιλογή στην τιμή της μίας. Εξωτικός, κυριλέ νταλκάς, εξαρτάται από τον ακροατή και το τέμπο που προτιμάει. Αν το μέλι θέλετε να κυλάει με ρυθμό, τότε επιλέγετε το “Words” του F.R. David μαζί με μια αεράτη αφιέρωση. Αν πάλι θέλετε το μέλι να κολλάει και να ρέει παχύρρευστο, αργά και με ηδυπάθεια, τότε η επιλογή σας είναι το “Monaco” (στους 28 βαθμούς υπό σκιά για να μην ξεχνιόμαστε) από τον Jean Francois Maurice. Πρόκειται για δυο τραγούδια που έλιωσαν στα ντεκς των ραδιοφωνικών παραγωγών κυρίως μέσα στη δεκαετία του ’80, οπωσδήποτε διαχρονικές αξίες.
8. Κάτι ανάλογο έχουμε και στο νούμερο οκτώ, δηλαδή ένα ζευγάρι τραγουδάκια που έχουν επιλεγεί, παιχτεί και αφιερωθεί σε κάθε πιθανό ελληνικό ραδιόφωνο. Πρόκειται για το “Πόσο σε θέλω” από τους Τερμίτες και το “Φλασάκι” από τον Σάκη Μπουλά. Γραμμένα αμφότερα με διαφορά ενός χρόνου (1987 το πρώτο, 1986 το δεύτερο), αποτελούν δυο διαχρονικές επιλογές για δακρύβρεχτες αλλά και κουλτουριάρικες αφιερώσεις, αν και οι Τερμίτες στο δικό τους τραγούδι, σα να το ήξεραν, φρόντισαν να δώσουν τη δική τους συμβουλή στο δεύτερο κουπλέ: “…σταθμός στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν’ αλλάξεις…”!
9. Ολοκληρώνουμε τις ξένες αναφορές με τους Oasis και το “Wonderwall”, ένα τραγούδι που επίσης έχει τιμηθεί όσο λίγα στις ραδιοφωνικές επιλογές του κοινού τις δυόμισι τελευταίες δεκαετίες, γιατί ο Νόελ είπε ότι μιλάει για έναν φανταστικό φίλο που θα έρθει από το πουθενά για να σε σώσει από τον εαυτό σου και μετά το διάβασε αυτό ο Λίαμ και ξέρασε βατράχια και τα αδέρφια ξαναπλακώθηκαν και γίνανε κώλος και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
10.   Και η λίστα κλείνει με ίσως την απόλυτη ελληνική επιλογή τα τελευταία 26 χρόνια, ένα τραγούδι που το αγαπάμε τόσο πολύ, αλλά κι από την άλλη “ώπα ρε φίλε, λυπήσου μας, όχι πάλι”. Αλλά τελικά η “Ρόζα” με τον Δημήτρη Μητροπάνο θα παίζει ξανά και ξανά, παντού και πάντα, γιατί είναι διαταξική, ξεπερνάει μορφωτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και όποιους άλλους διαχωρισμούς υπάρχουν και στο τέλος της ημέρας θα θριαμβεύει πάντα, εις τους αιώνας των αιώνων και στα ραδιόφωνα αυτής της χώρας, αμήν.

Προφανώς, όπως έγραψα και πιο πάνω, αυτή η λίστα είναι αυθαίρετη – αν και ενδεικτική, έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω – αφού υπάρχουν δεκάδες ακόμα τέτοια τραγούδια, που επιλέγονται κατά συρροή από τους ακροατές και παίζουν με τα νεύρα μας (βλέπε ας πούμε τη “Ρίτα και το Ριτάκι” με τον Χάρη και τον Πάνο ή το “Μαχαίρι” με τον Βασίλη ζούμε για να σ’ ακούμε, το “Feelings” του Morris Albert ή το “Without you” του Harry Nilson, αλλά και το “Σ’ αγαπάω μ’ ακούς” του Γιώργου Σαλαμπάση μαζί με το “Άγαλμα” του Πουλόπουλου ή το “Να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα” του Πάριου, για να μην πάμε στις πίστες, γιατί δεν πρόκειται να ξεμπλέξουμε ούτε μεθαύριο).

LEGENDARY ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ – LEGEND 88.6!

Όπως και να το κάνουμε πάντως, το δίπτυχο επιλογή/αφιέρωση είναι από εκείνες τις ραδιοφωνικές συνήθειες που άντεξαν στο χρόνο με χαρακτηριστική άνεση, αποδεικνύοντας ότι η σχέση παραγωγού-ακροατή μπορεί να είναι και άμεση και ιδιαίτερη, μέσα από αυτή την αμφίδρομη “δράση”, που όπως αναφέραμε και πιο πάνω, φέρνει για λίγα λεπτά τον δεύτερο στη θέση του πρώτου, επιτρέποντάς του όχι μόνο να διαμορφώσει ο ίδιος το πρόγραμμα, αλλά και να επιλέξει σε ποιον/α θα αφιερώσει το τραγούδι, στέλνοντας το μήνυμά του για να βγει ζωντανά στον αέρα.

Αυτο ακριβώς είναι που κάνει και ο Legend 88.6, θέλοντας να σου δώσει την ευκαιρία να συμμετάσχεις στη μαγεία του ραδιοφώνου, δημιουργώντας τις δικές σου ηχητικές “εικόνες” και απολαμβάνοντας την ακρόαση του ραδιοφώνου με όλες σου τις αισθήσεις. Αν θέλεις λοιπόν, μπορείς να γίνεις ένας από εμάς. Γιατί ο Legend θέλει να ακουστεί η φωνή σου, μαζί με το αγαπημένο σου τραγούδι, θέλει να θες να ακούς Legend! Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να καλέσεις στο 213 09 09 799, να πεις ποιο τραγούδι θα ήθελες να ακούσεις στον αέρα του Legend 88.6 και αν θες, να πεις πού το αφιερώνεις.

Αν πάλι δε σου αρέσει η φωνή σου στο ραδιόφωνο, μπορείς πολύ άνετα να στείλεις μήνυμα στο λογαριασμό του Legend σε Instagram, Facebook, καθώς και στο [email protected], για να αφήσεις τη μουσική σου παραγγελία. Μπορείς να πεις ό,τι θες, να εκφραστείς όπως σου έρχεται στο μυαλό, να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι ένας Legend! Πού θα ακουστούν οι μουσικές σου επιλογές; Μα φυσικά στην εκπομπή του τρομερού Νάσου Κοντοπάνου, κάθε μέρα από Δευτέρα έως Παρασκευή 13:00 – 14:00!

Με τις Legendary Αφιερώσεις γίνε κι εσύ κομμάτι του Legend 88.6!

                                                      Be a Legend!