Μια κακή νύχτα στη Βουλή: Όσα ζήσαμε στη χθεσινή συνεδρίαση

Το ρολόι δείχνει λίγα λεπτά μετά τις έντεκα το βράδυ. Από το προεδρείο της Βουλής, ο Νίκος Βούτσης συνιστά στην ολομέλεια υπομονή, καθώς αρνείται στον Βασίλη Λεβέντη να ανέβει στο βήμα τη στιγμή που το ζητάει. “Θα είμαστε όλοι εδώ, μια καλή παρέα, μέχρι τις 2 το πρωί τουλάχιστον. Κάποια στιγμή θα μιλήσετε κι εσείς”, ενημερώνει τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων, ο οποίος δυσανασχετεί εμφανέστατα και ψιθυρίζει κάτι στους συνεργάτες του.

Την παραπάνω εικόνα ίσως να την είδες κι εσύ στην ζωντανή μετάδοση της χθεσινής ολομέλειας της Βουλής, με αντικείμενο την σύσταση προκαταρκτικής εξέτασης για τους φερόμενους ως εμπλεκόμενους της υπόθεσης Novartis. Αυτό που δεν είδες όμως, ήταν πως εκείνη τη στιγμή, ο Βασίλης Λεβέντης γύρισε προς την μεριά του πρωθυπουργού, φωνάζοντας ένα γλαφυρό “να τον χαίρεστε”, με τον Αλέξη Τσίπρα να χαμογελάει και να κουνάει τα χέρια συγκαταβατικά.

Πώς το ξέρω; Μα γιατί επέλεξα να περάσω την Τετάρτη μου (σε βραδιά Champions League να σημειωθεί) παρακολουθώντας από τα δυτικά θεωρεία της αίθουσας του κοινοβουλίου τη συζήτηση που προηγήθηκε της ψηφοφορίας. Ναι, ήμουν μέσα στη Βουλή, σαν πολίτης, για να δω με κάθε λεπτομέρεια όσα δεν μας μετέφεραν οι τηλεοπτικές κάμερες. Άντεξα σχεδόν 7 ώρες και θα ξεκινήσω να τις ξετυλίγω από την αρχή.

Έφτασα στην πύλη λίγα λεπτά μετά τις έξι το απόγευμα. Πέρασα τον έλεγχο και κατευθύνθηκα προς την κεντρική πύλη, εκεί όπου με περίμενε η πρόσκληση που θα μου εξασφάλιζε πρόσβαση στα θεωρεία. Μια πρόσκληση την οποία μπορεί να εξασφαλίσει κάθε πολίτης, συνήθως μετά από επικοινωνία με το επιτελείο κάποιου εκ των κομμάτων. Από την ίδια πύλη έφτασε εκείνη την ώρα και η Λιάνα Κανέλλη με τους συνεργάτες της, την ώρα που δύο υπάλληλοι της Βουλής συζητούσαν για τον Τάκη Λεμονή και τον άδοξο διωγμό του από τον Ολυμπιακό. Το κέφι είχε ανάψει.

Αφού παρέλαβα την πρόσκληση, κατευθύνθηκα προς τα δυτικά θεωρεία, των οποίων η είσοδος βρίσκεται στο πλάι του κτιρίου, από την πλευρά της Βασιλίσσης Σοφίας. Εκεί κλήθηκα να παραδώσω ό,τι μετέφερα στις τσέπες μου. Ταυτότητα, κινητό, πορτοφόλι, κλειδιά, μέχρι και το σημειωματάριο που είχα πάρει μαζί μου για να καταγράψω τις σκέψεις μου όσο παρακολουθούσα τη συνεδρίαση. Για τις επόμενες ώρες, θα έπρεπε να παρακολουθήσω τις ομιλίες χωρίς τον παραμικρό αντιπερισπασμό. Challenge Accepted.

Μόλις άδειασα τις τσέπες μου (αρνούμαι να σχολιάσω το συμβολισμό του αδειάσματος της τσέπης σου μόλις μπαίνεις στη Βουλή, παραείναι εύκολο), με παρέλαβε ένας κουστουμάτος υπάλληλος και μαζί του ανέβηκα τις μαρμάρινες σκάλες της σκοτεινής διαδρομής μέχρι το θεωρείο. Με ρώτησε αν έχω παρακολουθήσει ξανά κάποια συνεδρίαση και μου συνέστησε να μην χειροκροτάω και να μην φωνάζω. Δίκην ταξιθέτη, μου έδειξε πού να κάτσω (δεν υπάρχει συγκεκριμένη θέση, κάθεσαι όπου προλάβεις)  και περίπου στις έξι και μισή είχα πάρει τη θέση μου στην αίθουσα, όσο στο βήμα βρισκόταν ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης.

Ομολογώ ότι το πρώτο δεκάλεπτο, δεν πρόσεχα ιδιαίτερα τα λεγόμενα του Πολάκη. Κοιτούσα γύρω-γύρω το χώρο, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι, παρατηρώντας κάθε λεπτομέρεια. Κι η αλήθεια είναι ότι ένα μικρό δέος στην αίθουσα του Κοινοβουλίου το αισθάνεσαι. Μετά βέβαια βλέπεις μερικούς από τους βουλευτές που κάθονται στα έδρανα και συνέρχεσαι. Όσο μιλούσε ο αναπληρωτής Υπουργός η αίθουσα δεν πρέπει να είχε περισσότερους από 100 βουλευτές. Το δικό μας θεωρείο ήταν γεμάτο, όμως όλα τα υπόλοιπα ήταν άδεια, εκτός από το κεντρικό στο οποίο και κάθονται οι δημοσιογράφοι. Κάτω από το βήμα βρίσκονταν οι τέσσερις υπάλληλοι που κρατάνε τα πρακτικά και διάφοροι διασκορπισμένοι αλλά οπωσδήποτε κουστουμάτοι υπάλληλοι είχαν το καθήκον να αντικαθιστούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα ποτήρια με το νερό, αν και μερικοί βουλευτές σηκώνονταν να πάρουν και μόνοι τους. Πάνω από το προεδρείο, αλλά και ακριβώς απέναντι, δύο οθόνες που υποδεικνύουν το καθορισμένο χρόνο ομιλίας αλλά και αυτόν που έχει διανύσει ο ομιλητής.

Ο χρόνος που είχε στη διάθεσή του ο Πολάκης ήταν 10 λεπτά. Ένα λεπτό πριν τη λήξη τους, ήχησε μία διακριτική κόρνα, η οποία όταν ο χρόνος συμπληρώθηκε άρχισε να ηχεί συνεχόμενα. Απτόητος, συνέχισε να μιλάει, με τον εκτελούντα εκείνη την ώρα χρέη προέδρου, Γιώργο Λαμπρούλη, να μην τον ενοχλεί ιδιαίτερα, απενεργοποιώντας τον ήχο της κόρνας. Από ‘υψηλές’ παρουσίες, εκείνη την ώρα στην αίθουσα βρίσκονταν ο Πάνος Καμμένος, καθισμένος στα έδρανα του κόμματός του, κάποιοι υπουργοί όπως ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και ο Σταύρος Κοντονής, ενώ ο Άδωνις Γεωργιάδης άλλαζε διαρκώς θέσεις και συνομιλητές, κάνοντας παράλληλα μορφασμούς με όσα άκουγε.

Με το χρονόμετρο να δείχνει πια 25 λεπτά, ο πρόεδρος κάλεσε τον Πολάκη να ολοκληρώσει και μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις του δόθηκαν 2-3 λεπτά ακόμα, το τέλος των οποίων ο Άδωνις Γεωργιάδης άκουσε όρθιος και έτοιμος να απαντήσει. Οι υπόλοιποι βουλευτές δεν έδειχναν ιδιαίτερα συγκινημένοι, με κάποιους να χαζεύουν στα κινητά τους, άλλους να διαβάζουν εφημερίδα και αρκετούς να μπαινοβγαίνουν. Γενικά η εικόνα της Βουλής εκείνη την ώρα θύμιζε κάτι από μπουζούκια πριν βγουν τα μεγάλα ονόματα. Ένιωθες ότι το καλό δεν έχει έρθει ακόμα.

Ο Άδωνις πήρε για μερικά λεπτά ξανά το λόγο από το έδρανό του, απευθυνόμενος επί προσωπικού στον Πολάκη, κάτι που έκανε τον αναπληρωτή Υπουργό να ζητήσει ξανά το λόγο. Ο Λαμπρούλης αρνήθηκε, ζητώντας του να απαντήσει μετά την ομιλία του -κατηγορούμενου- Μάριου Σαλμά. Ο Πολάκης επέμεινε, ο Λαμπρούλης του ζήτησε να μιλήσει μόνο αν τον αφήσει ο Σαλμάς, με τον πρώην Υπουργό Υγείας να του ζητάει ευγενικά να περιμένει τη σειρά του. Ο Πολάκης μίλησε.

Κόσμος συνέχιζε να μπαινοβγαίνει, ανάμεσά τους και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος προτίμησε να καθίσει στα πίσω καθίσματα και όχι στις υπουργικές θέσεις, ενώ στήνονταν διάφορα πηγαδάκια που σχολίαζαν τα τεκταινόμενα. Η ώρα περνούσε, όλοι οι ομιλητές ξεπερνούσαν τον καθορισμένο χρόνο και λίγα λεπτά πριν τις 8 άρχισε το καλό πρόγραμμα. Στην αίθουσα μπήκαν σχεδόν ταυτόχρονα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης, η Φώφη Γεννηματά αλλά και ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έκατσε στα πίσω έδρανα. Όταν στο βήμα ανέβηκε ο Βενιζέλος, για πρώτη φορά η αίθουσα είχε κόσμο και οι περισσότεροι πρόσεχαν τον ομιλητή και όχι το κινητό τους. Έστω κι αν δεν πρόσεχαν εντελώς ήσυχοι.

Αρκετοί βουλευτές απαντούσαν φωναχτά στον Βενιζέλο, ενώ κάθε φορά που ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποκαλούσε την εφημερίδα Documento φερέφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης γελούσαν δυνατά και έκαναν γκριμάτσες. Γενικά οι δυο τους έκατσαν αρκετή ώρα δίπλα και έμοιαζαν να περνάνε μια χαρά με τα αστεία τους. Όσο μιλούσε ο Βενιζέλος, δεν έλειπαν τα χειροκροτήματα από την πλευρά των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, ενώ μερικοί αντί να χειροκροτούν χτυπούσαν δυνατά τα έδρανα για περισσότερη φασαρία. Γήπεδο. Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του, τον Βενιζέλο πλησίασαν για να του δώσουν συγχαρητήρια τόσο η Ντόρα Μπακογιάννη, όσο και ο Άδωνις.

Με τους μεγάλους ‘παίκτες’ στην αίθουσα, τη θέση του στο προεδρείο είχε πάρει πια ο Νίκος Βούτσης, ενώ οι υπάλληλοι που κρατούσαν τα πρακτικά άλλαζαν συνεχώς. Πραγματικά κάθε φορά που κοιτούσα προς το σημείο, καθόντουσαν και άλλοι, συνήθως γυναίκες, οι οποίες έπαιρναν τα έγγραφα, κάτι σημείωναν πάνω και τα πήγαιναν στον πρόεδρο για τις υπογραφές. Στο μεταξύ, στα πάνω κεντρικά θεωρεία είχαν ήδη έρθει και αποχωρήσει δύο σχολεία, με τους μαθητές να μην κάθονται για πάνω από είκοσι λεπτά.

Η ώρα περνούσε χωρίς να το καταλάβω και το δυνατό πρόγραμμα συνεχίστηκε, με τον πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να ανεβαίνει στο βήμα και την προσοχή των βουλευτών να παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Μέσα σε αποθέωση από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι χειροκροτούσαν για ώρα, άρχισε την ομιλία του, η οποία προκάλεσε σχόλια από την πλευρά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Κι εκεί, ήρθε η πρώτη καλή αναταραχή. Ένας βουλευτής της κυβέρνησης φώναξε “το παραχέσατε”, ο Σαμαράς το άκουσε, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας άρχισαν να ωρύονται όλοι μαζί και ρωτούσαν ποιος το είπε, με ένα σχόλιο “σιγά μην το πει η κότα” να διατηρεί το επίπεδο ψηλά. Πάντως η ατάκα περί “συμμορίας ηλιθίων” άρεσε ιδιαίτερα στα έδρανα του ΠΑΣΟΚ, αφού δεν έλειψαν τα επιδοκιμαστικά γέλια.

Οι διάλογοι την ώρα των ομιλιών έτσι κι αλλιώς δεν λείπουν, με βουλευτές να τσακώνονται όσο κάποιος βρίσκεται στο βήμα, αδιαφορώντας πλήρως γι’ αυτόν που τοποθετείται. Η Σοφία Βούλτεψη είχε για αρκετή ώρα έντονο διάλογο με βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αναγνώρισα, ενώ δεν έλειπαν και τα έντονα βλέμματα όταν από το βήμα ακουγόταν κάποια δυνατή αιχμή. Για να μπεις στο κλίμα, θα το παρομοίαζα με βλέμμα οπαδού προς αντίπαλο όταν η ομάδα του σκοράρει μεγάλο καλάθι. Είπαμε, γήπεδο.

Ο Άδωνις συνέχιζε τις βόλτες του χαιρετώντας τους πάντες, ενώ μετά τον Σαμαρά το πρόγραμμα έκανε μία κοιλιά, αφού οι ομιλητές ήταν από το δεύτερο πολιτικό ράφι. Οι περισσότεροι εκ των αρχηγών είχαν περάσει εκτός της αίθουσας, τα κινητά πήραν ξανά φωτιά και το highlight ήταν ένα ποτήρι που έριξε και έσπασε ο Κώστας Γκιουλέκας, αφού οι τσακωμοί για το χρόνο των ομιλιών είχαν γίνει πια βαρετοί. Το σπασμένο ποτήρι είδε και ο Βούτσης από το προεδρείο, κάνοντας νοήματα σε έναν υπάλληλο να το μαζέψει. Ο κόσμος στο θεωρείο είχε αλλάξει στη μεγαλύτερη του σύνθεση, ενώ στην αίθουσα καλύτερα απ’ όλους έδειχναν να περνάνε ο Βασίλης Κικίλιας με την Όλγα Κεφαλογιάννη, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να μιλάνε και να γελάνε.

Αγαπημένος μου βουλευτής με διαφορά πάντως, ο Γιάννης Θεωνάς του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάθε φορά που άκουγε για συμμορία σχολίαζε έξαλλος δυνατά και γενικά δεν φοβόταν να εκφραστεί με αποτέλεσμα να δεχτεί τις παρατηρήσεις του Βούτση, ο οποίος κάπου έπρεπε να ξεσπάσει αφού κάθε φορά που ρωτούσε έναν ομιλητή πόσο χρόνο χρειάζεται ακόμα, εκείνος τον έβριζε. Όταν τον έβρισε κι ο Λοβέρδος, απάντησε με ένα “καταλαβαίνω την αμηχανία σας”, αναγκάζοντας την Φώφη Γεννηματά και τους υπόλοιπους από τα έδρανα του κινήματος Αλλαγής να φωνάξουν έξαλλοι ντροπή.

Η ώρα είχε πια περάσει τις δέκα και η αίθουσα άρχισε να γεμίζει ξανά. Οι περισσότεροι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ κάθονταν στις θέσεις τους, βουλευτές χαιρετιόντουσαν με δυνατά high five και την είσοδό του, έκανε αθόρυβα ο πρωθυπουργός. Είχε έρθει η ώρα που όλοι περίμεναν. Στο βήμα ανέβηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας και εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να κατέβω ξανά στην είσοδο για να ξεπιαστώ και να τσεκάρω στο κινητό μου αν ζουν όλοι και αν πήρε παίκτη ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ. Ζούσαν όλοι, πήραμε και παίκτη και γύρισα γι’ αυτό που νόμιζα ότι θα ήταν η τελική ευθεία.

Όσο βρισκόμουν κάτω, οι υπάλληλοι των πρακτικών είχαν αλλάξει τουλάχιστον άλλες δύο φορές, ο Βούτσης μιλούσε από το προεδρείο στο τηλέφωνο (αρχικά στο σταθερό και μετά στο κινητό), διάφοροι πήγαιναν στο μέρος του και ζητούσαν να μιλήσουν εκείνοι ή οι πολιτικοί αρχηγοί τους και η αίθουσα ήταν πιο γεμάτη από ποτέ. Στα πίσω έδρανα της Νέας Δημοκρατίας βρισκόταν πια και ο Κώστας Καραμανλής και ακριβώς μπροστά του καθόταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Μεταξύ τους δεν μίλησαν καθόλου πάντως. Άπαντες χαιρετούσαν τον Βασίλη Λεβέντη, ενώ ο θερμός χαιρετισμός του Άδωνι στον Γρηγόρη Ψαριανό προκάλεσε απορίες στον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Γιώργο Αμυρά. Στην επιστροφή του πάντως, ο Άδωνις χαιρέτησε κι εκείνους κι ο Θεοδωράκης έκλεισε το μάτι στον Αμυρά.

Ο Βούτσης κάλεσε στο βήμα τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος καθυστέρησε ελαφρώς να ανέβει γιατί του είχε πιάσει την κουβέντα ο MVP, Γιάννης Θεωνάς, με τον Μητσοτάκη να τον ακούσει γελώντας. Όταν ανέβηκε, ολόκληρη η κοινοβουλευτική του ομάδα σηκώθηκε όρθια. Στις αιχμές εναντίον του, ο πρωθυπουργός απλά χαμογελούσε ή ψιθύριζε κάτι με τον Κοντονή, ενώ όταν ο Μητσοτάκης μίλησε για προπαγάνδα της ΕΡΤ, ο Κοντονής κι ο Τσίπρας είπαν κάτι για Μητσικώστα και γέλασαν. Η προσοχή πάντως ήταν στραμμένη στον Κυριάκο σε μια από τις σπάνιες στιγμές που δεν μπαινόβγαινε κανείς.

Το ίδιο συνέβη όταν στο βήμα ανέβηκε ο πρωθυπουργός, με τη διαφορά πως κάθε τόσο πεταγόταν κάποιος από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας για να του απαντήσει επί προσωπικού. Στην ατάκα του Τσίπρα για τον οίκο Moody’s οι υπουργοί του γέλασαν δυνατά, ενώ όσο μιλούσε ο πρωθυπουργός στην αίθουσα άρχισαν να εμφανίζονται οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, αφού μετά τον Αλέξη Τσίπρα ήταν η σειρά του αρχηγού τους να μιλήσει. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος μάλιστα είχε έναν χαιρετισμό όλο χαμόγελο με την Ντόρα Μπακογιάννη.

Τη θέση του Νίκου Βούτση στο προεδρείο πήρε ο Γιώργος Βαρεμένος, με τον Νίκο Βούτση να κάθεται δίπλα του, αφού είχε προειδοποιήσει αρκετές φορές ότι η βραδιά θα τραβήξει μέχρι αργά. Μόλις στο βήμα ανέβηκε ο Μιχαλολιάκος, η αίθουσα άρχισε να αδειάζει και κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα να φύγω. Όχι ότι το να μιλάνε οι ναζί σε άδεια αίθουσα είναι λύση, το πρόβλημα είναι ότι βρέθηκαν μέσα σε αυτή την αίθουσα.

Λίγα λεπτά πριν τη μία, κατέβηκα ξανά τις μαρμάρινες σκάλες και περίμενα στην ουρά για να πάρω πίσω τα πράγματά μου, σκεπτόμενος αυτά που έζησα. Σίγουρα, δεν περίμενα ότι όσο βρισκόταν κάποιος στο βήμα, οι υπόλοιποι βουλευτές θα τον ακούνε με στρατιωτική πειθαρχία και θα κουνάνε το κεφάλι. Αλλά οι φωνές, τα πηγαδάκια, οι χειρονομίες, η οχλαγωγία και οι γκριμάτσες, είναι ακόμα πιο απογοητευτικές όταν τις ζεις από κοντά. Η βραδιά μου στη Βουλή έμοιαζε αρκετά με μια βραδιά στο γήπεδο, απλά αντί για τους οπαδούς, τσακώνονταν σε ζωντανή μετάδοση οι παίκτες, όσο οι πέντε σταθερές κάμερες που μέτρησα στο χώρο, κατέγραφαν τα πάντα.

Ποιος ξέρει, ίσως σε μερικά χρόνια να επιτρέψουν και την παρουσία οπαδών των κομμάτων στα θεωρεία, πολύ χειρότεροι δεν θα είναι.

Φωτογραφίες Sooc Images