Μπήκαμε στη Φιλοσοφική: Ένα ρεπορτάζ από το 221 μέχρι το ΦΠΨ

Αν όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας μαζεύονταν σε ένα μέρος για να διαλέξουν τον ‘πρόεδρό’ τους, τότε η Φιλοσοφική Αθήνας θα κέρδιζε εύκολα. Κυρίως, γιατί θα είχε τους περισσότερους ψηφοφόρους.

Είναι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί που έχουν τελειώσει κάποιο τμήμα της σχολής. Ενδέχεται να είναι ακόμη περισσότεροι αυτοί που την άφησαν κάποια στιγμή στη μέση ή πήραν μεταγραφή για αλλού. Είναι κι άλλοι πάλι, που απλά την επισκέφτηκαν (ή συνεχίζουν να το κάνουν) για να γνωρίσουν κόσμο. Όλοι οι καλοί χωράνε στη Φιλοσοφική. Με ένα εννιαόροφο κτίριο, ξεχωριστό εστιατόριο, δύο κυλικεία και κάτι παραπάνω από δέκα διαφορετικά τμήματα, έχεις να κάνεις ξεκάθαρα με έναν άλλο κόσμο, κάτι σαν ένα μικρό κρατίδιο, όπου για χιλιάδες φοιτητές είναι απλά μια καθημερινότητα.

Δεν γινόταν, λοιπόν, να έχουμε επισκεφτεί το Πάντειο (ή την Πάντειο) και να μην κάνουμε κάτι αντίστοιχο για τη ‘βασίλισσα’ των πανεπιστημίων, τη Φιλοσοφική. Βέβαια, οι ίδιοι οι φοιτητές μόνο ως τέτοια δεν τη βλέπουν, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ξεκινήσαμε ένα πρωί του Μάη, μαζί με την Ειρήνη (τη φωτογράφο μας) προκειμένου να μάθουμε από πρώτο χέρι τι συμβαίνει σε αυτό την ‘ξεχωριστή κοινωνία’ στου Ζωγράφου, το ξακουστό κτήριο της Φιλοσοφικής.

Ανεβοκατεβήκαμε αρκετές φορές τους ορόφους (και τους εννέα!), μιλήσαμε με φοιτητές, μάθαμε τα κατατόπια, είδαμε τα θετικά, αλλά κυρίως τα αρνητικά του μέρους και σου ετοιμάσαμε έναν πλήρη οδηγό επιβίωσης. Έχε στο μυαλό στο μυαλό σου, πως για να επιβιώσεις εκεί πάνω πρέπει να αντιμετωπίσεις την εμπειρία σαν παιχνίδι, αλλιώς θα περάσεις δύσκολα. Έτσι κάναμε κι εμείς. Πατήσαμε το play και επιχειρήσαμε να περάσουμε μία-μία τις πίστες της Φιλοσοφικής.

Πρώτη πίστα: Η διαδρομή

 

(Φωτογραφίες: Ειρήνη Προβίδα)

Πριν αναχωρήσουμε για το (μακρινό) ταξίδι μας με προορισμό τη Φιλοσοφική στου Ζωγράφου, πρέπει να σου πως πως δεν είχα καμία απολύτως σχέση με το κτίριο, τα τμήματα, την ‘φάση’ γενικά επάνω. Την είχα επισκεφτεί μόνο δυο τρεις φορές στο παρελθόν, όταν ακόμη βρισκόμουν στα φοιτητικά έδρανα. Είχα μερικούς φίλους που είχαν περάσει εκεί, επομένως είχα πάει μια φορά για καφέ-φαγητό και άλλη μία σε κάποιο πάρτι, από τα γνωστά της Φιλοσοφικής.

Επιστρέφουμε στο στόρι μας. Για να φτάσεις στο κτίριο της Φιλοσοφικής πρέπει να κάνεις ένα μίνι ταξίδι, αν δεν είσαι δηλαδή από τους τυχερούς που έχουν νοικιάσει κάπου εκεί δίπλα. Αν ανήκεις στο μέσο όρο που φτάνει καθημερινά εκεί από διάφορα μέρη της Αθήνας, τότε δεν έχεις παρά να πάρεις κάποιο από τα λεωφορεία-θρύλους, είτε από την στάση στην Ακαδημία, είτε από τον Ευαγγελισμό, προκειμένου μετά από καμιά ώρα να φτάσεις στο τέρμα. Ναι, η Φιλοσοφική είναι στο τέρμα των λεωφορείων, οπότε θέλει αρκετή υπομονή.

Checkpoint: Τα λεωφορεία που παίρνεις για να φτάσεις στη Φιλοσοφική είναι τα 220, 221, 235, 250 και 608. Η πλειοψηφία των φοιτητών δεν θέλει ούτε να τα βλέπει. Κάτι θα ξέρουν.

Επιβιβαστήκαμε στο 221 (έτυχε να περάσει πρώτο), στριμωχτήκαμε με φοιτητές, γιαγιάδες, παππούδες, Έλληνες, ξένους, ανεβήκαμε ανηφόρες, σταματήσαμε σε φανάρια, ακούσαμε τον οδηγό να βρίζει κάποιους που είχαν διπλοπαρκάρει, ώσπου καταφέραμε να φτάσουμε στο τέρμα. Βέβαια, ήμασταν μόνο στην αρχή ακόμα. Δεν είχαμε ολοκληρώσει ούτε καν την πρώτη πίστα.

Checkpoint: Αυτή είναι η εικόνα που πρωτοαντικρίζει κάποιος φτάνοντας στο τέρμα των λεωφορείων. Κάδοι, κάγκελα και μια μικρή είσοδος που οδηγεί στην Πανεπιστημιούπολη. Δεν ξεκινάμε καλά.

Αφού περπατήσαμε μερικά μέτρα (και λίγη ανηφόρα ακόμη) είδαμε τη συγκεκριμένη αφίσα που μας οδηγούσε προς την είσοδο της Φιλοσοφικής. Το σχέδιό μας πήγαινε καλά. Τουλάχιστον καταφέραμε (με κόπο) να φτάσουμε εκεί που θέλαμε.

Δεύτερη πίστα: Το κτίριο

Από μακριά το κτίριο της Φιλοσοφικής φέρνει λίγο σε εργατικές κατοικίες, αλλά είναι περιτριγυρισμένο από δέντρα, τα οποία σώζουν την κατάσταση και κάνουν πιο όμορφο το τοπίο. Τα σκαλιά φαινόντουσαν πολλά, όμως είχαμε οπλιστεί με περίσσιο θάρρος και ήμασταν πανέτοιμοι για τη δεύτερη πίστα του παιχνιδιού.

Τα αισιόδοξα μηνύματα στους τοίχους ήξερα πως ήταν εκεί για να μας δώσουν κουράγιο, προκειμένου να αντέξουμε με τα όσα θα δούμε. Αν κάτι είναι από μόνο του χαρούμενο, ποιο το νόημα να προτρέψεις κάποιον να γελάσει; Θα το κάνει από μόνος του. Όχι, πάντως, στην είσοδο της Φιλοσοφικής. Αυτό που επίσης ξεχώριζε ήταν οι αφίσες για τις φοιτητικές διακοπές στη Μύκονο. Ήταν ΠΑΝΤΟΥ.

Checkpoint: Η κεντρική είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά του κτηρίου και οδηγεί κατευθείαν στον δεύτερο όροφο.

Το πρώτο μπέρδεμα αφορούσε την κατανομή των ορόφων. Νομίζω είναι λίγο cheat στο παιχνίδι να λες πως είναι εννιαόροφο το κτίριο και να ξεκινάει από τον δεύτερο, με το που μπεις στην είσοδο. Όπως και να ‘χει, μπαίνοντας το πρώτο που βλέπεις μπροστά σου είναι το βιβλιοπωλείο της Φιλοσοφικής. Όλα σε ένα και νοικοκυρεμένα για τους φοιτητές.

“Το κτίριο πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Είναι ψυχρό και θυμίζει φυλακή ή εργοστάσιο. Υπάρχουν και προβλήματα θέρμανσης. Επίσης, αν βρέξει μπορεί να στάζει νερό από το ταβάνι”. Γιάννης, Φιλολογία, 2ο έτος.

“Εμένα μου θυμίζει πάρκινγκ ο χώρος εδώ, ενώ στις τουαλέτες φοβάσαι να μπεις. Είναι χάλια η κατάσταση”. Βασιλική, Φιλολογία, 2ο έτος.

“Υπάρχουν παντού σκουπίδια και το προσωπικό δεν φτάνει για να καθαρίσει όλο το κτίριο. Βέβαια, φταίμε κι εμείς οι ίδιοι οι φοιτητές για την κατάσταση”. Ναθαναήλ, Φιλολογία, 2ο έτος.

Το ότι το κτίριο μοιάζει με ένα γιγάντιο πάρκινγκ το ακούσαμε από αρκετούς φοιτητές. Και δεν έχουν άδικο. Είναι όντως ψυχρή η ατμόσφαιρα και άδειοι τσιμεντένιοι τοίχοι. Σαν να έχτιζε κάποιος μια οικοδομή και να την άφησε στη μέση. Παρόλα αυτά, έχει και τα καλά του το κτίριο της Φιλοσοφικής. Είναι γεμάτο ζωή, από όλες αυτές τις φωνές, τις παρέες, τα γέλια, τα όνειρα που στεγάζονται εκεί μέσα. Αυτά είναι που δίνουν χρώμα στο κατά τα άλλα μουντό περιβάλλον.

Checkpoint: Πριν τις εννέα οι φοιτητές στο κτίριο είναι ελάχιστοι. Όσο περνάει οι ώρα εμφανίζονται όλο και περισσότεροι, ενώ η πρώτη στάση τους είναι οι καρέκλες και τα τραπεζάκια στον δεύτερο όροφο.

Τρίτη πίστα: Οι διάδρομοι και τα αμφιθέατρα

“Σσσς! Ησυχία” ακούστηκε στο αμφιθέατρο του πέμπτου ορόφου που μπήκαμε για να δούμε τι ‘παίζει’. Ο καθηγητής ήταν έτοιμος να παραδώσει μάθημα, η ώρα ήταν λίγο μετά τις δώδεκα κι εμείς είχαμε μέλλον ακόμη για να εξερευνήσουμε όλα τα κατατόπια της Φιλοσοφικής. Είχαμε, ωστόσο, φτάσει επιτυχώς στην τρίτη πίστα. Κι αυτό ήταν από μόνο του κάτι.

Δεν κάτσαμε (προφανώς) να ακούσουμε την παράδοση, αλλά αρχίσαμε να μπαίνουμε σταδιακά σε διάφορα αμφιθέατρα και να περιφερόμαστε στους διαδρόμους του κτιρίου. Αρκετές αίθουσες ήταν άδειες, ενώ πολλά ‘πηγαδάκια’ είχαν ήδη σχηματιστεί σε διάφορους χώρους. Οι συζητήσεις των φοιτητών (απ’ ότι ακούσαμε) είχαν να κάνουν κυρίως για τους καθηγητές (λέγεται ότι ο κ. Παναγόπουλος της Αγγλικής Φιλολογία είναι ‘θεούλης’), τα μαθήματα και τις φρίκες στη γραμματεία.

Checkpoint: Η μεγαλύτερη αίθουσα της Φιλοσοφικής λέγεται ‘Aula’ και είναι στον δεύτερο όροφο (δηλαδή με το που μπαίνεις). Δεν χρησιμοποιείται για μαθήματα, αλλά κυρίως για φοιτητικές συνελεύσεις και διάφορες εκδηλώσεις.

Μιας και είπαμε την καταραμένη λέξη ‘γραμματεία’, όπως καλά θα κατάλαβες, εκείνη της Φιλοσοφικής δεν διαφέρει από τα όσα ξέρεις γενικά για τις γραμματείες των πανεπιστημίων. Αρκετές φορές κάνει φοβερά δύσκολη τη ζωή των φοιτητών.

“Είναι λες και κάνουν αγγαρεία στη γραμματεία. Μια φορά αναγκάστηκα να περιμένω τρία τέταρτα εκεί μέσα για μία υπογραφή. Μου έριξαν κάτω τα έγγραφα, τα ποδοπάτησαν, μετά έβαλαν λάθος υπογραφές και γενικά δεν υπήρχε καμία συνεννόηση”. Γεωργία, Αγγλική Φιλολογία, 5ο έτος.

“Υπάρχουν πολλά προβλήματα στη Φιλοσοφική. Εκτός από την απαράδεκτη γραμματεία, δεν λειτουργούν τα περισσότερα ασανσέρ και αναγκαζόμαστε να ανεβαίνουμε κάθε μέρα οκτώ ορόφους με τα πόδια”. Ειρήνη, Αγγλική Φιλολογία, 4ο έτος.

Checkpoint: Ο ένατος είναι ένας ιδιαίτερος όροφος στη Φιλοσοφική. Είναι ο τελευταίος, έχει ησυχία και γίνεται αρκετές φορές το ‘καταφύγιο’ των φοιτητικών ερώτων. Φαίνεται ακόμη και στους τοίχους.

Τέταρτη πίστα: Οι βιβλιοθήκες

Οι βιβλιοθήκες στην Φιλοσοφική έχουν ένα θετικό κι ένα αρνητικό. Το θετικό έχει να κάνει με την ποικιλία των βιβλίων που διαθέτουν, ενώ το γεγονός ότι κάθε τμήμα έχει τη δική του ξεχωριστή βιβλιοθήκη, συμβάλλει στην ησυχία του χώρου. Από την άλλη, το αρνητικό σε αυτή την περίπτωση είναι πως (σχεδόν) κάθε βιβλιοθήκη βρίσκεται και σε άλλο όροφο.

Ενδέχεται εκεί στη Φιλοσοφική να ακολουθούν πιστά το αρχαίο ρητό ‘νους υγιής εν σώματι υγιεί’ και να θέλουν εκτός από διαβασμένους, να έχουν και fit φοιτητές. Γι’ αυτό και τους ‘τρέχουν’ από όροφο σε όροφο. Μείναμε λίγο παραπάνω στον ένατο όροφο και επισκεφτήκαμε τη βιβλιοθήκη της Αγγλικής Φιλολογίας, η οποία μας εξέπληξε ευχάριστα. Σε σχέση με το κτίριο που είναι αρκετά παλιό, η βιβλιοθήκη έχει μοντέρνο, σύγχρονο αέρα, κάνοντάς την λίγο πιο θελκτική προς τους φοιτητές. Μάλλον γίνεται καλή δουλειά.

Checkpoint: Η Βιβλιοθήκη της Φιλοσοφικής Σχολής αποτελείται από δεκαέξι Σπουδαστήρια – Βιβλιοθήκες, ορισμένα εκ των οποίων εξυπηρετούν Τμήματα και ορισμένα Τομείς. Στον περιβάλλοντα χώρο της φιλοσοφικής βρίσκεται το υπό ανέγερση κτίριο της Βιβλιοθήκης της Φιλοσοφικής.

Πέμπτη πίστα: Οι φοιτητές

Όσο περνούσε η ώρα, γινόμασταν όλο και καλύτεροι στο παιχνίδι της Φιλοσοφικής. Είχαμε μάθει τους ορόφους, τις αίθουσες, τους διαδρόμους, είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε τους φοιτητές των διαφόρων σχολών. Φαντάζομαι πως δεν χρειάζεται να σου πούμε ποιο φύλο έχει το πάνω χέρι στο κτίριο.

Ο αριθμός των κοριτσιών που κυκλοφορούν στη Φιλοσοφική είναι συντριπτικά μεγαλύτερος από εκείνον των αγοριών και αυτό το καταλάβαμε από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Οι φιλολογικές σχολές, άλλωστε,  ήταν ανέκαθεν γυναικοκρατούμενες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πετύχαμε και αγόρια. Ή καλύτερα να προσθέσω, ‘τυχερά αγόρια’ που βλέπουν καθημερινά εκατοντάδες γυναίκες.

“Ο κόσμος στη Φιλοσοφική μας αρέσει αρκετά. Όπως βλέπεις είναι γεμάτος με κορίτσια και σε ποιον δεν θα άρεσε”, Πέτρος, Φ.Π.Ψ., 2ο έτος.

Checkpoint: Πολλά από τα αγόρια που κυκλοφορούν στους διαδρόμους της Φιλοσοφικής μπορεί να μην φοιτούν καν σε κάποιο από τα τμήματα του συγκεκριμένου Πανεπιστημίου. Απλά πηγαίνουν για να γνωρίσουν κόσμο. Συχνότεροι θαμώνες είναι οι φοιτητές του Φυσικού που είναι και γείτονες.

Έχει ωραίο κόσμο η Φιλοσοφική. Όταν δεν τρέχουν πανικόβλητες οι φοιτήτριες για να προλάβουν κάποιο μάθημα, θα τις βρεις να αράζουν σε κάποιο τραπεζάκι ή κάποιο σκαλάκι συζητώντας. Συνήθως, είναι άνετες στο να μιλήσουν σε κάποιον, αν και απ’ ότι μας είπαν, τα αγόρια δεν φλερτάρουν εύκολα στη Φιλοσοφική.

“Υπάρχει γενικά μεγάλο πρόβλημα με την οργάνωση στη σχολή μας και την ‘πληρώνουμε’ εμείς οι φοιτητές που θα δίνουμε μαθήματα μέχρι μέσα Ιουλίου. Στα θετικά, όμως, είναι ότι γνωρίζουμε κόσμο, νέα άτομα, βλέπουμε πράγματα που δεν είχαμε δει και απολαμβάνουμε παράλληλα και τα μαθήματα”, Άρτεμις, Ψυχολογία, 1ο έτος.

Checkpoint: Ο καλύτερος τρόπος για μια φοιτητική γνωριμία είναι να ανοίξεις συζήτηση για κάποιο μάθημα, τμήμα, ή το γενικά τα άσχημα του χώρου. Όλοι έχουν (και θέλουν) να σου πουν κάτι για όλα αυτά.

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που δεν θέλουν, ούτε να μιλούν, αλλά ούτε να τους μιλάνε. Κι αυτοί είναι κυρίως οι ‘καλλιτέχνες’, οι φοιτητές του τμήματος Θεατρικών Σπουδών, οι οποίοι ζουν μέσα στην τέχνη τους. Όπως για παράδειγμα ο Γιώργος που τον βρήκαμε μόνο του, καθισμένο σε μια γωνία να γρατζουνάει την κιθάρα του.

“Mόλις βρήκες τον πιο μίζερο άνθρωπο της Φιλοσοφικής. Με την μπάντα μου έχουμε γράψει ακόμη και τραγούδι για το πόσο άσχημα περνάμε εδώ. Από πού να αρχίσω για τα αρνητικά της σχολής. Απίστευτη γεροντοκρατία στο τμήμα μου, πολύ θεωρητικά τα μαθήματα και αρκετοί φοιτητές νομίζουν ότι θα βγουν για παράδειγμα ηθοποιοί.

Επίσης, στη θεατρολογία μπαίνει όποιος να ‘ναι, επειδή είναι μικρή η βάση και πολλοί μπορεί να μην έχουν καν σχέση με την τέχνη. Στα θετικά, θα σου πω ότι μου αρέσει το κυλικείο, μου θυμίζει λίγο την καφετέρια της Γκουφοταινίας που πηγαίνει ο Μαξ, αν έχεις δει την ταινία”.

“Αυτό που σιχαίνομαι στη σχολή είναι οι φοιτητικές παρατάξεις, οι οποίες αντί να ενώνουν τους φοιτητές, τους χωρίζουν”, Έφη, Φιλολογία, 1ο έτος.

Οι φοιτητικές παρατάξεις στη Φιλοσοφική, όπως και σε κάθε σχολή, είναι μια πονεμένη ιστορία. Αρκετοί είναι αυτοί που θα γραφτούν και θα τις υποστηρίξουν, αλλά ακόμη περισσότεροι εκείνοι που θα ήθελαν να μην υπήρχαν καν. Σύμφωνα με τους φοιτητές, πάντως, δεν βοηθούν και ιδιαίτερα οι σημειώσεις που θα σου δώσουν οι παρατάξεις για να περάσεις κάποιο μάθημα. Ακόμη ένας μύθος καταρρίπτεται.

Checkpoint: Τα τραπεζάκια των φοιτητικών παρατάξεων θα τα βρεις στον τέταρτο κοντά στο κυλικείο.

Έκτη πίστα: Το κυλικείο

Μετά από ώρες ασταμάτητου περπατήματος, πάνω κάτω στους ορόφους της Φιλοσοφικής, φτάσαμε επιτέλους στην αγαπημένη μου πίστα, το κυλικείο του τέταρτου ορόφου. Βασικά, όχι μόνο δική μου αγαπημένη, αλλά των περισσότερων φοιτητών, αφού εδώ περνούν μπόλικες ώρες της ημέρας τους. Δεν είναι, ωστόσο, το μοναδικό κυλικείο της σχολής, αφού υπάρχει κι άλλο ένα (υπό την ίδια διεύθυνση) στον δεύτερο.

Για κάποιο περίεργο λόγο ωστόσο, σχεδόν όλοι οι φοιτητές προτιμούν αυτό στον τέταρτο. Κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Έχοντας δει κι άλλα κυλικεία διαφόρων σχολών, πρέπει να τονίσω ότι το συγκεκριμένο δεν έχει καμία σχέση. Είναι παρεΐστικο, μοντέρνο, φωτεινό και γενικά ένας χώρος που όταν είσαι φοιτητής σε τραβάει να καθίσεις. Για ώρες. Και φυσικά έχει και τους πιο σούπερ υπεύθυνους που το τρέχουν.

“Είναι διαφορετικό το κλίμα όταν δουλεύεις με φοιτητές. Είναι μια μικρή κοινωνία, δεν υπάρχει πίεση εδώ, γνωριζόμαστε οι περισσότεροι. Οι τιμές είναι χαμηλές όσο μπορούμε για να είμαστε κοντά στα παιδιά”, Φώτης (τέρμα αριστερά).

“Είμαστε ανοιχτά από τις οκτώ μέχρι τις πέντε στον τέταρτο και μέχρι τις έξι στον δεύτερο. Το κυλικείο του τετάρτου το προτιμούν περισσότεροι γιατί είναι και στη μέση και βολεύει. Επίσης, στον δεύτερο πηγαίνουν περισσότεροι καθηγητές. Προσωπικά, έχω αποκτήσει οικειότητα με πολλούς φοιτητές, τους γνωρίζω, μιλάμε, ξέρω ακόμη και τι θα παραγγείλουν και το ετοιμάζω πριν καν μου το πουν. Είναι ωραίες οι μέρες εδώ”, Γιώργος (τέρμα δεξιά).

“Από τα πιο θετικά πράγματα στη Φιλοσοφική είναι ξεκάθαρα το κυλικείο στον τέταρτο”, Καλομοίρα, Φιλολογία, 3ο έτος.

Θα μπορούσα να προσθέσω αρκετές ατάκες φοιτητών, οι οποίες αποθεώνουν το κυλικείο της Φιλοσοφικής, αλλά καταλαβαίνεις το point. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχε ούτε ένας που να μιλήσαμε και να μας είπε κάτι αρνητικό. τα παιδιά που το τρέχουν ‘παίζουν’ σωστή μπαλίτσα και φτιάχνουν και εξαιρετικό καφέ. Δοκιμασμένο.

Checkpoint: Το κυλικείο του τέταρτου ορόφου είναι μίλια μπροστά από αυτό του δεύτερου, αφού φτιάχνει και κρέπες, οι οποίες έχουν γίνει ανάρπαστες από τους φοιτητές.

Έβδομη πίστα: Το εστιατόριο

Από το ορεκτικό του κυλικείου, στο κυρίως πιάτο του εστιατορίου της Φιλοσοφικής. Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι από εμάς έχουμε στο μυαλό μας μια άσχημη εικόνα για τα φοιτητικά εστιατόρια και κυρίως για το φαγητό που προσφέρουν.

Δεν ξέρω αν απλώς έτυχε, αλλά την ημέρα που πήγαμε, πραγματικά ζήλεψα τους φοιτητές που έτρωγαν δωρεάν πεντανόστιμα πιάτα. Για να καταλάβεις τι εννοώ, το μενού της ημέρας είχε για κυρίως, κοτόπουλο με κόκκινη σάλτσα, γαλοπούλα φούρνου με σάλτσα λεμονιού, κοτομπουκιές και σνίτσελ κοτόπουλο.

Ο χώρος είναι όμορφος (εντάξει εστιατόριο σχολής είναι, όχι γκουρμέ restaurant) και για έναν φοιτητή, ο οποίος δεν θέλει να χαλάσει λεφτά για φαγητό απ’ έξω ή να μαγειρέψει, θα έλεγα πως είναι ιδανικό. Είναι σχεδόν γεμάτο τις καθημερινές, όμως υπάρχει χώρος για όλους.

Εκεί συναντήσαμε και τον κ. Τάκη, τον υπεύθυνο του εστιατορίου, ο οποίος μας μίλησε για τα πιάτα του μενού της ημέρας. “Οι φοιτητές είναι αρκετά ικανοποιημένο από αυτό που τους προσφέρει το εστιατόριο και πιστεύω έχει αλλάξει γενικά η αντίληψη. Γενικά κάποιος μπορεί να επιλέξει για τον δίσκο του, ένα κυρίως (από τέσσερις διαφορετικές επιλογές), ένα ορεκτικό (από δύο διαφορετικές επιλογές), μία σαλάτα, φέτα, γλυκό και φρούτα (από τρία διαφορετικά). Το μόνο που πληρώνει κάποιος είναι τα αναψυκτικά”.

Checkpoint: Περιορισμός στα πιάτα υπάρχει μόνο για το κυρίως και το ορεκτικό. Ο κάθε φοιτητής μπορεί να πάρει ΟΣΑ πιάτα θέλει από σαλάτες, γλυκά ή φρούτα.

Bonus πίστα: Οι παρέες

Αν έχεις καταφέρει να φτάσεις μέχρι αυτήν εδώ την πίστα, τότε μπορείς άνετα να επιβιώσεις στο ‘Φιλοσοφική: The Game’. Βέβαια, υπάρχει ακόμη ένα μπόνους επίπεδο που το ξεκλειδώνεις με τον καιρό. Αυτό της παρέας, γιατί οι φίλοι που κάνει κάποιος στη σχολή είναι ξεχωριστοί και τον συνοδεύουν για χρόνια.

Αυτό που κατάλαβα κοιτάζοντας για αρκετές ώρες τις παρέες των φοιτητών είναι πως πήγαιναν αντιστρόφως ανάλογα με τα έτη στη σχολή. Όσο μεγαλύτερο το έτος, τόσο λιγότερα (και εκλεκτά) τα άτομα που βρίσκονταν στις παρέες. Και είναι απολύτως λογικό, καθώς την πρώτη στιγμή που μπαίνεις στη σχολή θέλεις να κάνεις παρέα με όσο περισσότερα άτομα γίνεται. Στην πορεία, όμως, επιλέγεις αυτούς που θα κατακτήσουν μια πιο ξεχωριστή θέση στη ζωή σου. Έτσι, λοιπόν, γίνεται και στην κοινωνία των φοιτητών.

Checkpoint: Εκτός από το κυλικείο του τετάρτου, αρκετοί φοιτητές μαζεύονται και στο μίνι-κυλικείο στην είσοδο του εστιατορίου.

Αν νοστάλγησα κάτι, πάντως, ήταν οι ξέγνοιαστες ώρες λιώνοντας με Tichu στα τραπεζάκια της σχολής. Είχα την εντύπωση πως αυτό το ‘άθλημα’ είχε ξεπεραστεί, αλλά απ’ ότι φαίνεται, ζει και βασιλεύει.

Για το τέλος, αν αξίζει να σημειώσεις κάτι ακόμη σχετικά με τη Φιλοσοφική, αυτό είναι τα ιστορικά πάρτι που γίνονται κάθε χρόνο πριν την εξεταστική του καλοκαιριού και μαζεύουν χιλιάδες κόσμο (φοιτητές και μη). Αν δεν έχεις πάει σε κάποιο, τότε δεν έχεις παρά να το βάλεις ψηλά στην -to do- λίστα σου.

Game Over: Το να επιστρέψεις σπίτι από τη Φιλοσοφική είναι ακόμη πιο κουραστικό από το να πας.