Πότε ο αυνανισμός έγινε η νέα ‘αγαπημένη’ σεξουαλική παρενόχληση;

Εννοείται πως το να αυνανίζεσαι μπροστά σε γυναίκες που έχεις υποχρεώσει / καλέσει να έρθουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου για επαγγελματικούς λόγους είναι σεξουαλική παρενόχληση. Όπως δηλαδήσυνέβη τόσο στην περίπτωση του Harvey Weinstein και του Jeremy Piven (αυτός ήταν πιο επιθετικά αυνάνας), όσο και του -μέχρι πρότινος αγαπημένου μας κωμικού- Louis C.K.

Ακόμη και αν δεν κάνεις κάτι εμφανώς απειλητικό, όπως π.χ. να κλειδώσεις την πόρτα πίσω σου όπως δήλωσε η Roseanne Barr ότι έχει συμβεί πολλάκις με τον Louis και γυναίκες κωμικούς.

Ακόμη και αν δεν ήταν ακόμη πιο σιχαμένος, όπως ο σκηνοθέτης James Toback (τον οποίο έχουν κατηγορήσει 38 γυναίκες) που τους έλεγε ότι δεν μπορούσε να λειτουργήσει αν δεν αυνανιστεί αρκετές φορές μέσα στην ημέρα, τους ρωτούσε πληροφορίες για το πως αυνανίζονταν εκείνες και μετά τριβόταν ή εκσπερμάτωνε πάνω τους.

Ενώ συγκεκριμένα για την γνωστή ιστορία με τον Harvey Weinstein (σ.σ. ο συγκεκριμένος είχε επίσης μια έφεση να τις βάζει να τον κοιτάζουν όσο κάνει ντους, ενώ τον έχουν κατηγορήσει για βιασμό η Rose McGowan και η Asia Argento) και την κουζίνα του εστιατορίου στην οποιά ξεμονάχιασε την δημοσιογράφο Lauren Sivan, o αυνανισμός είναι σεξουαλική παρενόχληση ΚΑΙ απέναντι στο καημένο το φυτό μέσα στο οποίο εκσπερμάτισε μετά.

Και όχι, Jonah Hill, δεν δικαιολογείται να το κάνεις ακόμη και όταν βλέπεις για πρώτη φορά μπροστά σου την Margot Robbie, όπως σου συνέβη στο The Wolf of Wall Street.

Οφείλεις, ρε παιδί μου, να είσαι πιο ‘σωστός και μετρημένος’ όπως ο Shia LeBeouf που, ως πιτσιρικάς στα γυρίσματα του Charlie’s Angels Full Throttle, απλώς κοιτούσε μέσα από το παράθυρο του τροχόσπιτού του τα αντίστοιχα των Cameron Diaz και Lucy Liu και το γλένταγε. Μόνο με τη σκέψη. ΠΟΤΕ μπροστά τους.

Οφείλεις, όπως ο Ben Stiller στο Something About Mary, να το κάνεις ΠΡΙΝ έρθει η Cameron Diaz στο δωμάτιό σου. Όχι μετά. Γιατί αλλιώς μάλλον δεν θα ήταν τόσο αστείο το αποτέλεσμα παρά σιχαμένο και μηνύσιμο.

Αν και, συγκεκριμένα για το θέμα του δημόσιου αυνανισμού, αυτό δηλαδή που κάνει o Jonah αφού είναι μέσα σε party, υπάρχουν χώρες, όπως η Ιταλία (αρκεί να μην το κάνεις μπροστά σε ανήλικους) και η Σουηδία (αρκεί να κοιτάς το απέραντο γαλάζιο και όχι κάποιο συγκεκριμένο άτομο) στις οποίες είναι νόμιμος. Κάτι που δεν θα ήθελα να φανταστώ τι θα συμβεί αν ποτέ επιτραπεί π.χ. στις παραλίες της Μυκόνου.

Εννοείται, και στο λέω αυτό ως πατέρας επτάχρονης κόρης (που έχω από τώρα εφιάλτες για το τι γουρούνια άντρες θα βρεθούν στο δρόμο της και φαντασιώσεις για το πως θα την δώ φάση ‘Liam Neeson στο Taken’ και θα τους κόψω από τη μαγκιά μέχρι ότι άλλο κόβεται), πως οτιδήποτε αναγκάζει μια γυναίκα να μην αισθάνεται άνετα, οτιδήποτε δεν γίνεται με τη θέλησή της, είναι σεξουαλική παρενόχληση.

Οτιδήποτε αναγκάζει μια γυναίκα να βγαίνει και να δηλώνει ‘Αισθάνθηκα μετά σαν πόρνη. Ότι απογοήτευσα τον εαυτό μου, τους γονείς μου, τους φίλους μου. Και, επιπλέον, ότι μου άξιζε να μην το πω πουθενά’, όπως π.χ. συνέβη στην περίπτωση της ηθοποιού Adrienne LaValley, είναι φουλ καταδικαστέο. Ηθικά και νομικά.

Και δεν ακούω λέξη περί υπερευαισθησίας με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τις αναδρομικές καταγγελίες ως η τελευταία έξαρση ενός πουριτανσιμού / καθωσπρεπισμού που γίνεται όλο και πιο μυγιάγγιχτος. Η παρενόχληση είναι παρενόχληση. Ακόμη και αν είναι εντελώς ‘φλώρικη’ όπως ο αυνανισμός.

Απλώς, με την άλλη μου ιδιότητα, ως δηλαδή επί χρόνια (από τα 13 μου συγκεκριμένα) ερασιτέχνης αθλητής στο στίβο του αυνανισμού (του prive πάντα, αυτού χωρίς παρουσία κοινού), αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω τι περνάει από το μυαλό των συγκεκριμένων αντρών που φαίνεται να το έχουν κάνει σημαία.

Δεν καταλαβαίνω πραγματικά, μα το Θεό, φιλάω σταυρό, ποια ακριβώς είναι η ‘γοητεία’ του να υποχρεώνεις κάποια να σε βλέπει να αυνανίζεσαι. Τι ακριβώς είναι ερεθιστικό σε αυτό; Αφού εκείνη, όχι μόνο είναι ντυμένη, αλλά προφανώς και έχει και μια έκφραση σιχασιάς στο πρόσωπο. Σε κοιτάζει (αν αντέξει να σε κοιτάζει και δεν ξεράσει επιτόπου) λες και είσαι το μεγαλύτερο, πιο βρωμερό κατακάθι που έχει βγει ποτέ από τον υπόνομο. Κάτι που προφανώς και ισχύει.
 

Εκτός και αν, από την άλλη, θέλεις απλώς να δείξεις στο ευρύ κοινό το αποτέλεσμα που είχαν οι σόλο προπονήσεις σου στον αυνανισμό. Αν δηλαδή θεωρείς τον εαυτό σου ‘βιρτουόζο’ του είδους και αντιμετωπίζεις κάθε τέτοιο περιστατικό ως το δικό σου προσωπικό ρεσιτάλ στο Μέγαρο Μουσικής.

Σόρι φίλε που θα σε απογοητεύσω, αλλά ο αυνανισμός ούτε είναι, ούτε θα γίνει ποτέ Ολυμπιακό άθλημα. Δεν πρόκειται ποτέ να νοιώσεις την εθνική υπερηφάνεια του να μπαίνεις στο στάδιο κρατώντας την…σημαία σου και να έχεις από κάτω 80.000 άτομα να σε ζητωκραυγάζουν.

Ο αυνανισμός είναι ένα άθλημα που οφείλει να μείνει ‘αγνό’, μακρυά από την εμπορευματοποίηση. Το κάνεις για την προσωπική σου ικανοποίηση. Και ποτέ, μα ποτέ, ΔΕΝ κόβεις εισιτήρια. Σωστά, Jason Biggs;

Αυτό, η ειλικρινής απορία μου τι στο καλό ικανοποίηση αντλεί κάποιος από μια τέτοια συμπεριφορά, ήταν η αφορμή για να γραφτεί το συγκεκριμένο άρθρο. Με την προφανή απάντηση να έρχεται από τα χείλη του Louis C.K. που στη δημόσια συγνώμη του δήλωσε ότι:

‘Την εποχή εκείνη πίστευα ότι το να δείχνω το πέος μου σε μια γυναίκα, αφού πρώτα την έχω ρωτήσει, είναι ΟΚ. Αυτό που έμαθα μεγαλώνοντας είναι ότι όταν έχεις εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο άνθρωπο, το να τους ζητάς να δουν το πέος σου δεν είναι ερώτηση. Η εξουσία που είχα απέναντι σε αυτές τις γυναίκες ήταν ότι με θαύμαζαν. Και χρησιμοποίησα αυτή την εξουσία ανεύθυνα’

Αν και πιο αναλυτικά -και επιστημονικά- αντιμετώπισαν το ζήτημα μια σειρά από άρθρα σε CNN και Forbes που επίσης προσπάθησαν να λάβουν μια ικανοποιητική απάντηση.

Χωρίς να σε κουράσω με λεπτομέρειες που λίγο σε ενδιαφέρουν, ας το λήξουμε απλά λέγοντας πως, σύμφωνα με τους ειδικούς, μια τέτοια συμπεριφορά από άντρες με εξουσία (και το πέος τους) στα χέρια τους είναι μια extreme μορφή επιδειξιομανίας και ναρκισισμού αφού ο θύτης έχει την πεποίθηση ότι δεν θα έχει καμία νομική ή ηθική επίπτωση αν κάνει ακριβώς αυτό που γουστάρει. Κάτι που προφανώς είναι αλήθεια αφού όλοι οι σκελετοί στην ντουλάπα των συγκεκριμένων επωνύμων βγήκαν στην φόρα 20 χρόνια μετά.

Με άλλα λόγια, τα παλικάρια δεν είναι ‘άρρωστα’, απλώς αισθάνονται ‘προνομιούχα’ και υπεράνω των νόμων. Οπότε συμπεριφέρονται ακριβώς όπως οι πίθηκοι στο ζωολογικό κήπο. Όταν ερεθίζονται, κάτι που συμβαίνει συχνά, έχουν την τάση να δείξουν τα γενετικά τους όργανα και μετά να αυνανιστούν.

Τόσο απλά και ‘ανθρώπινα’, δηλαδή. Αδιαφορώντας, προφανώς, για τη δύσκολη/ τραυματική θέση που φέρνουν το θύμα τους το οποίο δεν μπορεί να ξέρει αν ο γελοίος που έχει απέναντι της θα την παρενοχλήσει χωρίς να την αγγίξει ή θα αποφασίσει να κάνει το επόμενο ‘βήμα’.

Αν και, σύμφωνα με την πάλαι ποτέ πρόεδρο της American Psychoanalytic Association, Δρ. Prudence Gourguechon, υπάρχει άλλο ζώο με τους οποίους μπορούμε να τους συγκρίνουμε. Συγκεκριμένα το παγόνι. Ότι δηλαδή όλο αυτό προκύπτει από την ανάγκη τους να κάνουν τους άλλους να τους κοιτάξουν και να τους θαυμάσουν.
 

Άρα, ως συμπέρασμα, αυτό που έχουμε απέναντί μας είναι ένα μάτσο πιθηκόμορφα wannabe παγώνια που αυνανίζονται. Άρα, για να τους ‘βοηθήσουμε’, ίσως η ταιριαστή τιμωρία να είναι κάτι με φτερά και πούπουλα, τύπου Άγρια Δύση. Εντάξει, λίγο άγριο αυτό. Εναλλακτικά ας πάμε, ανάλογα με την περίπτωση, με εγκλεισμό και πολλή ψυχοθεραπεία. Συγκεκριμένα ψυχοθεραπεία για αυτούς, τα θύματά τους και την κατακαημένη τη γλάστρα.