Πώς ο Δρομέας μπορεί να μετατραπεί σε πάρκο ή εμπορικό κέντρο
Μια ερευνητική ομάδα από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ ανέπτυξε το γλυπτό στις τρεις διαστάσεις, καταλήγοντας σε ένα αστικό πάρκο που «κινείται» και «αναπνέει».
- 24 ΦΕΒ 2022
Το διασημότερο δημόσιο γλυπτό της πρωτεύουσας, ο Δρομέας που έφτιαξε το 1988 ο Κώστας Βαρώτσος για την πλατεία Ομονοίας, αλλά τελικά βρέθηκε να δεσπόζει στη μικρή πλατεία έναντι του ξενοδοχείου Χίλτον, παραμένει μέχρι σήμερα να αστράφτει αμείωτα, όχι μόνο διότι καθαρίστηκε πριν από μερικούς μήνες κι οι γυάλινες πλάκες του επανέφεραν τη γυαλάδα τους, αλλά επειδή δεν έχει πάψει να εμπνέει νέα μυαλά, δίνοντας τροφή για νέα πρότζεκτ σε άλλα πεδία και μέτωπα, που απαντούν στις ανάγκες του τώρα.
Ένας τέτοιος καρπός γεννήθηκε από την ερευνητική ομάδα ESDA3 και τη μεταδιδακτορική φοιτήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ Αναστασία Σταυρίδου, που σκέφτηκε να αναγάγει τη δομή του εμβληματικού γλυπτού στις τρεις διαστάσεις. Το αποτέλεσμα; Ένα πρωτοποριακής σύλληψης αρχιτεκτόνημα που θα είναι οικολογικό, βιώσιμο και πολυμορφικό. Τουτέστιν, δύναται να λάβει διαφορετικές χρήσεις, ενώ σε κάθε περίπτωση οι απαιτήσεις του σε ενέργεια θα είναι μειωμένες.
Ένα πάρκο που θα «κινείται» και θα «αναπνέει»
Η σύλληψη προήλθε από την ίδια τη φιλοσοφία του γλυπτού: τις πάμπολλες παράλληλες αιχμηρές επιφάνειες που υποδηλώνουν την κίνηση. «Η ύπαρξη πολυάριθμων τέτοιων λωρίδων τοποθετημένων σε επίπεδα το ένα πάνω από το άλλο σε διάταξη που υπονοεί κίνηση και επίσης η αίσθηση έντασης και διάτρησης που δίνει το γλυπτό εξαιτίας των πολύ αιχμηρών στοιχείων του, σε συνδυασμό με τη φαινομενική ορμή που έχει ήταν η βασική μας έμπνευση», εξήγησε στην ομιλία της η Αναστασία Σταυρίδου.
Οι κοφτερές επιφάνειες του γλυπτού μεταφέρθηκαν αρχικά σε χαρτί ως έντονα χαραγμένες γραμμές κι έπειτα αυτές οι γραμμές οδήγησαν σε λωρίδες, ώστε να προχωρήσει το έργο στις τρεις διαστάσεις και στην ξύλινη (μπάλσα) μακέτα, όπου στήθηκε το όραμα της ομάδας σε υποκλίμακα.«Σε αυτό το στάδιο αφαιρέσαμε κάποια από τα επίπεδα μεταξύ των λωρίδων, ώστε να δημιουργούνται κανάλια αέρα», σημειώνει η ερευνήτρια.
Οι λωρίδες αντιστοιχούν πρακτικά σε τοίχους από διαφορετικά υλικά και σε διαφορετικά μεγέθη, οι οποίοι σε κάποια σημεία θα τέμνονται ενώ σε άλλα όχι, εξασφαλίζοντας έτσι σκίαση ανά σημεία, μερική ιδιωτικότητα και θέσεις καθισμάτων. Μεταξύ αυτών των τοιχίων, μπορούν να φυτευτούν επίσης δέντρα.
Έτσι διαμορφώθηκε η τελική μορφή της αρχιτεκτονικής πρότασης, της οποίας τα οφέλη αποδεικνύονται πολύπλευρα, με κυριότερο όλων την αξιοποίηση του αέρα. Η προοπτική της ροής του αέρα αποτελεί, σύμφωνα με την κυρία Σταυρίδου, έναν ουσιαστικό παράγοντα αειφόρου σχεδιασμού και παρέχει πολλές νέες δυνατότητες στο πεδίο του χωρικού σχεδιασμού και της αρχιτεκτονικής.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το συγκεκριμένο πρότζεκτ παρουσιάστηκε μεν στη λογική ενός αστικού δημόσιου πάρκου αλλά με τις κατάλληλες τροποποιήσεις θα μπορούσε κάλλιστα να δουλέψει για την οικοδόμηση κατοικιών, εμπορικών κέντρων ή και περιπατητικών διαδρομών.
Το OneCity είναι ο νέος οδηγός της Αθήνας. Γειτονιές, πρόσωπα, εστιατόρια και street food, τάσεις και αφίξεις σε διασκέδαση και πολιτισμό. Ό,τι συμβαίνει στην πόλη βρίσκεται στο OneCity by OneMan!
