Στην Κυψέλη ένα διαμέρισμα του 1970 μεταμορφώθηκε σε μοντέρνα κατοικία

Η Κυψέλη, μια από τις πιο ιστορικές γειτονιές της Αθήνας, καταφέρνει αυτό που πολλές θα ζήλευαν. Μπορεί και ζει ταυτόχρονα στο παρόν και στο παρελθόν, ενώ κοιτά κατάματα το μέλλον. Σε κάθε της στενό βλέπεις την ιστορία της, αλλά και εκείνη των ανθρώπων της, που συνεχίζουν να την αποκαλούν σπίτι τους.

Η Κυψέλη με την Φωκίωνος Νέγρη και τον σκύλο της, την Δημοτική Αγορά που έγινε τόπος συνάντησης, αλλά και τα μαγαζιά της που μας προσκαλούν να καθίσουμε στα τραπεζάκια τους, μπορεί να περηφανεύεται πως είναι ίσως η πιο πολυπολιτισμική συνοικία της πόλης και εκείνη ακόμα κρατά κάτι από την ζεστασιά των περασμένων δεκαετιών. Όσο κι αν όλα αλλάζουν, η Κυψέλη παραμένει αυθεντική και αντιστέκεται.

Στην Κυψέλη και συγκεκριμένα στο σπίτι της γιαγιάς της αποφάσισε να επιστρέψει μια νεαρή κοπέλα, για να κάνει μια νέα αρχή. Μια νέα αρχή όμως έπρεπε να κάνει και το σπίτι, το οποίο είχε χτιστεί την δεκαετία του 1970 και όπως ήταν φυσικό είχε πολλές φθορές εξαιτίας του χρόνο. Την ανακαίνιση ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες Μαριτίνα Διαμαντοπούλου και Κατερίνα Σελέκου. Σκοπός τους να κάνουν όσες αλλαγές ήταν απαραίτητες για να είναι λειτουργικό, με σεβασμό πάντα στην ιστορία του.

Επιθυμία της ιδιοκτήτριας ήταν το σπίτι να διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενεί κόσμο. Αυτό σήμαινε πως το σαλόνι, η κουζίνα και το καθιστικό θα ήταν μέρος ενός ενιαίου open space, χωρίς πολλούς διαχωρισμούς.

Για να το πετύχει αυτό το σχεδιαστικό δίδυμο κατεδάφισε αρκετούς από τους υπάρχοντες τοίχους προκειμένου να μπορεί και το φυσικό φως να διαχέεται ανεμπόδιστα σε όλους τους χώρους.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δημιουργήθηκε και ένα επιπλέον παράθυρο στον τοίχο ανάμεσα στην κουζίνα και το καθιστικό που ενώνονται, αλλά και χωρίζονται με έναν μεγάλο ενιαίο πάγκο. Έτσι, όταν η ιδιοκτήτρια θα καλεί φίλους στο σπίτι θα μπορεί να επικοινωνεί μαζί τους όσο βρίσκεται στην κουζίνα και μαγειρεύει.

Το διαμέρισμα, αν και πια φαίνεται αρκετά μεγαλύτερο, είναι μόλις 65 τ.μ. και εύλογα δημιουργείται η ανάγκη για περισσότερους αποθηκευτικούς χώρους. Κάτι τέτοιο επετεύχθη με την έξυπνη χρήση ξύλινων κατασκευών που ενσωματώθηκαν ομαλά στους χώρους του σπιτιού.

Τα ξύλινα ντουλάπια με τις ραβδώσεις, τα λευκά σοβατεπί, η λεπτομέρεια στο κεφαλάρι του τοίχου του υπνοδωματίου και οι κατα παραγγελίας φτιαγμένες πόρτες, έχουν κλασικές αναφορές που όμως εκφράζονται με σύγχρονο τρόπο.

Επίσης, η πόρτα της κουζίνας συνδυάζει τον λευκό μίνιμαλ μεταλλικό σκελετό με το ραβδωτό γυαλί, κάτι που αναπόφευκτα θυμίζει τις παλιές πόρτες του διαμερίσματος της γιαγιάς.

Οι δύο αρχιτεκτόνισσες αποφάσισαν να τα δώσουν ένα πιο μοντέρνο φινίρισμα στην αναπαλαίωση των διάφορων χώρων με σεβασμό στα προϋπάρχοντα φυσικά υλικά του δαπέδου, όπως είναι το ξύλο βελανιδιάς, το μάρμαρο Διονύσου και το μωσαϊκό σε λευκό και ροζ.

Όσο γίνονταν οι διάφορες κατεδαφίσεις εμφανίστηκαν κάποια μικρά και μεγαλύτερα κενά στο δάπεδο, τα οποία όμως συμπληρώθηκαν προσεκτικά με νέα κομμάτια ξύλου, και νέο μάρμαρο Διονύσου, αλλάζοντας λίγο την κάτοψη των πλακιδίων του δαπέδου, δημιουργώντας μια ανεπαίσθητη, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα ανομοιομορφία.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ