Στον Λυκαβηττό, σε ένα διαμέρισμα με απαράμιλλη θέα
190 τ.μ. στον τελευταίο όροφο μιας ανακαινισμένης πολυκατοικίας, αποτέλεσαν την καταλληλότερη επιλογή για μια τετραμελή οικογένεια, που επιθυμεί να επανακτήσει δεσμούς με το κέντρο της Αθήνας.
- 24 ΙΟΥΝ 2023
Ο Λυκαβηττός, η ιστορική αυτή γειτονιά της Αθήνας, αποτέλεσε το μέρος που επέλεξε μια τετραμελής οικογένεια για να φτιάξει το σπίτι, μέσα στο οποίο θα χτίσει τις αναμνήσεις της. Ένα διαμέρισμα 190 τ.μ. στον τελευταίο όροφο μιας ανακαινισμένης πολυκατοικίας στους πρόποδες του λόφου, ήταν ιδανική επιλογή για την οικογένεια, που επιθυμεί να επανακτήσει δεσμούς με το ιστορικό αλλά ταυτόχρονα σύγχρονο κέντρο της πόλης.
«Το διαμέρισμα αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα με την είσοδο να βρίσκεται στον χαμηλότερο όροφο μαζί με ένα υπνοδωμάτιο, πρόχειρο καθιστικό και μπάνιο. Στον όροφο συναντάμε την κουζίνα, ένα μεγάλο καθιστικό που στρέφεται προς κάθε πλευρά στην ανεμπόδιστη θέα, δύο επιπλέον υπνοδωμάτια με εσωτερικό μπάνιο το καθένα, και τον υπαίθριο χώρο -ταράτσα της πολυκατοικίας», σχολιάζει η αρχιτέκτονας Ρούλα Στρατάκη, που ανέλαβε να σχεδιάσει το διαμέρισμα και συνεχίζει λέγοντας πως, «Βασικό χαρακτηριστικό του διαμερίσματος, είναι το μεγάλο ύπαιθρο με την άπλετη θέα, προς το λόφο του Λυκαβηττού, την Πάρνηθα, μέχρι νοτιότερα το Πέραμα και τη θάλασσα. Από τη μια μεριά το μάτι σταματάει στον λόφο του Λυκαβηττού ενώ από την άλλη εποπτεύει την πόλη από ψηλά».
Η μελέτη της Ρούλας Στρατάκη, αφορούσε στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις, επιπλώσεις, εξοπλισμούς, φωτισμό και την αισθητική ταυτότητα της κατοικίας, ενώ αρχικά ο σχεδιασμός των διαρρυθμίσεων έλαβε υπόψη του τα χαρακτηριστικά της θέας προς τις διαφορετικές κατευθύνσεις.
«Στη μια πλευρά του δώματος κατασκευάστηκε κήπος ως οπτική φυσική συνέχεια του πρασίνου του λόφου προς την κατοικία. Πρόκειται για ένα κήπο -παρτέρι (ειδική υπερυψωμένη κατασκευή για τη διαχείριση των φορτίων) που φιλοξενεί αμφιθεατρικά φυτά της ελληνικής γης συγγενή με τη βλάστηση και τα δέντρα του Λυκαβητού που φαίνονται στο φόντο. Απέναντι από τον κήπο ανοίγεται το εσωτερικό της κατοικίας. Η άμεση σχέση της με την ταράτσα οδήγησε στο σκεπτικό -ύπαιθρο και εσωτερικό- να βρίσκονται σε συνεχή διάλογο. Για το λόγο αυτό η βασική τραπεζαρία τοποθετήθηκε ως ενδιάμεσο συνδετικό στοιχείο σε στεγασμένο τμήμα του εξωτερικού χώρου».
Στο εσωτερικό του διαμερίσματος, έπιπλα ειδικά σχεδιασμένα για το κάθε χώρο συνδυάζονται με επιλεγμένα επώνυμα έπιπλα της αγοράς και φωτιστικά και καταλήγουν έτσι να συνθέτουν το ύφος του. Εκείνο που κλέβει την παράσταση είναι το ειδικά σχεδιασμένο καμπύλο διαχωριστικό από ξύλο δρυς, που έχει τοποθετηθεί σε άνοιγμα της σκάλας, προκειμένου να εξασφαλίσει την απαιτούμενη ασφάλεια, ενώ λειτουργεί γλυπτικά στο χώρο.
Ο τοίχος της κουζίνας είναι επικαλυμμένος με ειδικά διακοσμητικά πλακίδια, κάτι που λειτουργεί ως αναφορά στην αισθητική της παλιάς Αθήνας και ισορροπεί το λευκό που ενισχύεται από το άπλετο φυσικό φως καθώς εισέρχεται από τις δύο πλευρές του χώρου.
Τέλος, για τις λειτουργικές ανάγκες της κατοίκησης σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν σταθερά και κινητά στοιχεία όπως καναπές, κρεβάτι, ράφια, πάγκοι γραφείων και κομοδίνα, που συμπληρώνουν τη γενική εικόνα με μινιμαλιστική διάθεση, ενώ τα υπνοδωμάτια του ορόφου από την πλευρά της οδού διαθέτουν δική τους ιδιωτική βεράντα που επικοινωνεί με το βασικό ύπαιθρο μέσω ενός φυτεμένου περάσματος.
