Vintage αισθητική και άπλετο φυσικό φως σε ένα διαμέρισμα στου Γκύζη
Η αίσθηση μια αυλής περασμένων δεκαετιών ζωντανεύει σε αυτό το σπίτι στην καρδιά της Αθήνας, με θέα στον λόφο Φινοπούλου.
- 3 ΝΟΕ 2024
Η αίσθηση μια αυλής περασμένων δεκαετιών ζωντανεύει σε αυτό το σπίτι στην καρδιά της Αθήνας, με θέα στον λόφο Φινοπούλου.
Αν ψάξεις στον χάρτη της Αθήνας, θα δεις ότι κάπου ανάμεσα στους Αμπελόκηπους, το Πεδίο του Άρεως και τη Νεάπολη Εξαρχείων βρίσκεται το Γκύζη, μια περιοχή που αν και πυκνοκατοικημένη, ακόμα και για τα δεδομένα της πρωτεύουσας, μπορεί και διατηρεί ακόμα την αίσθηση της γειτονιάς.
Οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν κυρίως εσωτερικού μετανάστες από την Τήνο, τη Νάξο και την Άνδρο, οι οποίοι κατέφτασαν αρχές του 20ού σε μεγάλους αριθμούς στην Αθήνα προς αναζήτηση εργασίας και μιας καλύτερης ζωής. Μάλιστα, η περιοχή πήρε και το όνομά της από ζωγράφο Νικόλαο Γύζη, οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα 8 του χρόνια στο Σκλαβοχώρι της Τήνου.
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης της σχολής του Μονάχου διατηρούσε το ατελιέ του στην οδό Θεμιστοκλέους, ενώ λίγο μετά τον θάνατό του ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να δώσει το όνομά του σε μια από τις οδούς της περιοχής, μέχρι που μετά τον Μεσοπόλεμο καθιερώθηκε να λέγεται έτσι ολόκληρη η γειτονιά.
Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και με τη βοήθεια της αντιπαροχής, το Γκύζη γνώρισε ραγδαία άνθιση. Τα χαμόσπιτα έδωσαν τη θέση τους στις πολυκατοικίες και οι αυλές στα μπαλκόνια με τις πράσινες τέντες.
Αυτή την αίσθηση των αυλών περασμένων δεκαετιών προσπάθησε να δημιουργήσει το γραφείο KN Group – Design that works, που ανέλαβε πριν από δύο χρόνια να ανακαινίσει ένα διαμέρισμα 79 τ.μ. σε μια τυπική αθηναϊκή πολυκατοικία στου Γκύζη.
«Η κύρια παρέμβαση ήταν η κατεδάφιση της τοιχοποιίας του κλειστού και σκοτεινού χώρου κουζίνας, που βρίσκεται στο κέντρο του διαμερίσματος, και η δημιουργία ενός ενιαίου μεγάλου χώρου που ενώνει το σαλόνι – τραπεζαρία και την κουζίνα», σχολιάζουν οι αρχιτέκτονες Κωνσταντίνος Στραταντωνάκης, Δημήτρης Κολλάρος και Ανδρικοπούλου Χριστίνα, που ήταν υπεύθυνοι για το έργο.
«Με θέα στο λόφο του Φινόπουλου, από το ανατολικό μπαλκόνι, δημιουργήσαμε την αίσθηση ενός χώρου “αυλής” μέσα στο ίδιο το σπίτι με χαρακτηριστικά στοιχεία όπως η μεταλλική καγκελόπορτα που χωρίζει τους ιδιωτικούς χώρους από τους κοινόχρηστους χώρους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πιο ευρύχωρη αίσθηση για τους ιδιοκτήτες και επέτρεψε στο φως της ημέρας να εισέλθει σε περισσότερους κοινόχρηστους χώρους», καταλήγουν οι τρεις αρχιτέκτονες.
